ΜΗΝ ΤΑ χαλάσουμε στο όνομα…

ΓΕΙΑ και χαρά σας, καλοί μου συμπάροικοι. Πώς τα καλοπερνάτε; Χαθήκαμε μέσα στη δίνη της καθημερινότητας που δεν μας αφήνει στάλα ανάκαρα για να πιούμε έναν καφέ, να (μάθουμε) και να πούμε δυο κουβέντες.

ΑΧ! και να ξέρατε πόσο τους χαίρομαι μερικούς που μέρα είναι, νύχτα είναι, καθημερινή ή και Σαββατοκύριακο βρίσκουν την ώρα να κάνουν μια στάση από τις ασχολίες τους για να φιλοσοφήσουν μεταξύ τους και μετά –έτσι για να σκάω εγώ- ανεβάζουν και μια φωτογραφία στα σόσιαλ (μην διορθώνεις, Τρωαδίτη).

«ΤΙ ΛΑΘΟΣ κάνω» -που λέει και το άσμα- και δεν προλαβαίνω να ολοκληρώσω ούτε τις απολύτως βασικές δραστηριότητές μου; Αν δεν είμαι μόνη μου σε αυτό τον κόσμο, σηκώστε το χεράκι σας.

ΤΙ ΟΜΟΡΦΕΣ εποχές αυτές που ο κόσμος ψήφιζε δια της ανατάσεως της χειρός και ούτε εκλογικά κέντρα ούτε μπίρι–μπίρι. Για να μην πω ότι άρχισε να μου λείπει και η Ελλάδα. Ούτε επιστολική ψήφος ούτε ψηφοφορία επί 20 μέρες (έλεος).

ΤΗΝ ΤΑΔΕ Κυριακή είναι οι εκλογές, έλα στήσου στην ουρά και προσοχή μην πέσεις στο διάλειμμα της Εφορευτικής Επιτροπής, κάνε και καμιά μανούρα, άντε μετά και για το παραδοσιακό τσιπουράκι των προβλέψεων και το βράδυ στήσιμο μπροστά στην τηλεόραση για τα exit poles και την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων.

ΚΑΙ ΝΑ ο χάρτης της Ελλάδας να αλλάζει χρώματα ανάλογα με το κόμμα που πάει μπροστά και να η μούντζα και το αράδιασμα όλων των κοσμητικών επιθέτων προς ψηφοφόρους και υποψηφίους. Τι να μας πει τώρα και η Αυστραλία με τα κυριλέ, ασπόνδυλα εκλογικά συστήματά της; Όποιος έχει ψηφίσει στην Ελλάδα, καταλαβαίνει τι εννοώ…

ΠΑΝΤΩΣ, για να τα λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, εδώ, στην άλλη άκρη, συνειδητοποίησα και τη σημασία κάποιων γεγονότων που σημάδεψαν την ελληνική ιστορία και που στην πατρίδα περνάνε κάπως στο «ντούκου».

ΕΙΝΑΙ αλήθεια πως εκεί κάποια πράγματα τα θεωρούμε δεδομένα ή στη χειρότερη δεν τα θεωρούμε καθόλου γιατί δεν τα γνωρίζουμε και, αν εξαιρέσει κανείς κάποιες περιορισμένης εμβέλειας εκδηλώσεις που οι περισσότερες γίνονται για εσωτερική πολιτική κατανάλωση, κατά τα λοιπά, για να πιάσουμε και τα πρόσφατα παραδείγματα, η Γενοκτονία αφορά τους Πόντιους, η Μάχη της Κρήτης τους Κρητικούς και πάει λέγοντας.

ΜΟΥ αρέσει, συμπάροικοί μου, που όλες αυτές τις ημέρες παρακολουθώ αυτή την κινητοποίηση των Οργανισμών και των Φορέων της Ομογένειας, που όλοι μαζί συνεργάζονται για να τιμήσουν και να κρατήσουν ζωντανή τη μνήμη των θυμάτων τόσο της Γενοκτονίας, όσο και της Μάχης της Κρήτης, χτίζοντας γέφυρες μεταξύ λαών και κρατώντας ζωηρή τη φλόγα των διεκδικήσεων για όλα τα κεφάλαια της ιστορίας μας που δεν έχουν ακόμα κλείσει. Κι αυτό είναι σπουδαίο και γενναίο συνάμα.

ΟΧΙ, καλοί μου, συμπάροικοι, δεν έχω άγνοια του τι συμβαίνει γύρω μου. Απλά, έχω πολλούς φακούς στην τσάντα μου για να βλέπω εκείνα που πρέπει, όταν πρέπει. Και εν προκειμένω θέλω να δω μόνο όσα έχουν σημασία.

ΑΝΤΕ, πάμε να καταθέσουμε κι εμείς ένα στεφάνι στη μνήμη των Ποντίων, των ANZACs και των Ελλήνων στρατιωτών, αλλά και όλων των αμάχων Κρητικών που πρόταξαν τα στήθη τους για τα μεγάλα ιδανικά. Ποια ήταν αυτά; Για τον καθένα, ίσως να ήταν διαφορετικά. Μην τα χαλάσουμε στο όνομα, βρε αδερφέ!

ΑΝΤΕ, γεια σας και ίσως να τα πούμε και πάλι, αν θέλει ο Θεός. Με την καλή έννοια, πάντα…

Μ. Κ.

ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ σήμερα. Άντε με το καλό, να πιάσει τόπο η ψήφος μας και να ξημερώσει αύριο η «άσπρη» μέρα στην χώρα, όπως ο καθένας μας την οραματίζεται. Πάντως, ο 18χρονος εγγονός μου, είναι ενθουσιασμένος που θα ασκήσει για πρώτη φορά το εκλογικό του δικαίωμα. Και μπορώ να πω και πολύ διαβασμένος. Με τη νίκη λοιπόν.

ΑΚΟΜΑ δεν τον είδαμε και… Γιάννη τον εβγάλαμε. Δεν πρόλαβε να τυπωθεί η υπόσχεση σε περίπτωση νίκης του Εργατικού Κόμματος, ύψους $1.5 εκατομμυρίων διά στόματος της κ. Μαρίας Βαμβακινού, ομοσπονδιακής βουλευτή Calwel της Βικτώριας, και στα πηγαδάκια συζητείται το ποιος/ποιοι θα διαχειρίζεται/ονται το προτεινόμενο «Ελληνικό Κέντρο για Υγιή Γηρατειά». Πιο ξεκάθαρα, ποιος θα είναι ο/η πρόεδρος.

ΜΑ ΤΟ λέει ξεκάθαρα. Θα είναι σε συνεργασία με τον Οργανισμό «Φροντίδα», ο οποίος έχει εμπειρία 45 ετών σε θέματα τρίτης ηλικίας. Πιο συγκεκριμένα, το προτεινόμενο Κέντρο θα μελετά το πώς η εξέταση, η διάγνωση και η πρόληψη παθήσεων που σχετίζονται με την τρίτη ηλικία, λαμβάνουν υπόψη τις ειδικές ανάγκες της γηράσκουσας Ελληνικής κοινότητας. Τώρα, το πώς προκύπτουν αξιώματα δυσκολεύομαι να το καταλάβω.

ΑΝ ΚΑΙ, εδώ που τα λέμε, μπερδεύτηκα κι εγώ με τις υποσχέσεις. Το ένα κόμμα υπόσχεται τόσα και το άλλο τα διπλά. Αν και στο δικό μου μυαλό η εικόνα είναι θολή, είμαι σίγουρη ότι οι αποδέκτες έχουν κάνει σωστά τους λογαριασμούς τους. Από αύριο ξεκαθαρίζει το τοπίο. Οπότε, ας είμαστε έτοιμοι. Τι λέει ο λαός; Σε άγιο και σε μικρό ποτέ μην τάξεις. Το δένουν σε ψιλό μαντήλι.

ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ, έχουμε βαρεθεί όλες αυτές και τις καθημερινές παρεμβάσεις του COVID-19. Συμφωνώ ότι κανένας δεν θέλει να θυμάται τις 300 τόσες μέρες εγκλεισμού που περάσαμε εξαιτίας της μεγαλειότητάς του. Ωστόσο, ο ιός καλά κρατεί. Αλωνίζει σε όλη την Αυστραλία. Και για δικούς του λόγους, φαίνεται ότι χτύπησε βαριά την πόρτα σε πολλές χιλιάδες.

ΤΙ ΕΝΝΟΩ… Να βάζεις τα δυνατά σου να τον διώξεις κι αυτός να μην ξεκολλάει με τίποτε. Γρίπη, σου λέει, περιορίσου στο σπίτι και θα φύγει. Μα πόσο; Και αυτή η κόπωση; Μήπως θα πρέπει να επαναφέρουν την υποχρεωτική χρήση της μάσκας σε συγκεκριμένους κλειστούς χώρους; Άντε, γιατί πολύ μάς ταλαιπωρεί.

KAΛΗ αυριανή, όπως θα έλεγε και η μακαριστή γιαγιά μου, και με τη νίκη. Εύχομαι η ψήφος μας να ευδοκιμήσει, να καρποφορήσει να μας ανταμείψει.

ΠΡΟΣΟΧΗ και πού θα πιείτε καφέ. Οι τιμές διαφέρουν.

Κ.Γ.

ΣΥΜΦΩΝΩ ότι οι επόμενες γενιές Ελλήνων της Αυστραλίας πρέπει να τιμήσουν τη λεγόμενη «Πρώτη Γενιά» Ελλήνων εποίκων στη χώρα μας τούτη, όπως γράφει ο αγαπητός Θωμάς Ηλιόπουλος (“Ν.Κ.”, Πέμπτη, 12/5/2022). Θα πρέπει, όμως, αυτού του είδους οι τιμές, αν όντως γίνουν, να γίνουν προσεκτικά και όχι να τιμούμε οι πάντες τους πάντες.

ΕΝΤΑΞΕΙ, η πρώτη γενιά που ήρθε εδώ, έτσι κι αλλιώς έπρεπε να ορθοποδήσει γιατί γι΄αυτό ακριβώς ήρθε. Άλλοι έτσι και έτσι αλλιώς. Όλοι, φυσικά, είναι υπερήφανοι και όλοι θαυμάζουμε αυτούς τους ανθρώπους για το σθένος και την επιμονή τους.

ΩΣΤΟΣΟ, δεν αισθάνομαι ότι πρέπει να αρχίσουμε τις τιμές για να κρατήσουμε την όποια μνήμη άσβηστη. Άλλωστε, η ίδια η ύπαρξη και συνεχής δράση της αυστραλοελληνικής κοινότητας μαρτυρά του λόγου το αληθές, δηλαδή της συνεχούς ύπαρξης και δράσης αυτής της κοινότητας.

ΚΑΠΟΙΟΙ, κάποτε και με κάποιο τρόπο τα άρχισαν όλα αυτά. Η ιστορική γνώση και συνείδηση είναι συστατικό στοιχείο μιας κοινωνικής ομάδας, πόσο μάλλον μιας μεταναστευτικής ομάδας, στην κατεύθυνση του να διατηρήσει την ιστορική της ύπαρξη και ξεχωριστή ταυτότητα – και όχι μόνο.

ΤΟ ΟΤΙ η πλειοψηφία των μελών της αυστραλοελληνικής κοινότητας δεν είναι/είμαστε μετανάστες πια, αλλά έποικοι/κάτοικοι της χώρας αυτής, με όλα τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις όπως και κάθε άλλος, νομίζω ότι μας βάζει μπροστά σε άλλου είδους ευθύνες. Και δεν μπορούμε να πάρουμε σβάρνα τα νεκροταφεία για να δούμε πού υπάρχουν ελληνικά ονόματα.

ΑΝ ΚΑΙ δεν αρνούμαι ότι και αυτό πρέπει να γίνει, δεν νομίζω ότι είναι αυτό το αντικείμενο (ή τα αντικείμενα) που θα πρέπει να καταπιαστούμε εδώ και τώρα. Επειδή ακριβώς είμαστε Αυστραλοί πολίτες (ελληνικής καταγωγής) πρέπει να αρχίσουμε να δρούμε και ως τέτοιοι σε καθημερινό επίπεδο.

ΠΟΣΟ μάλλον που πληρώνουμε όλους τους φόρους μας εδώ και έχουμε όλα τα πολιτικά μας δικαιώματα όπως όλοι οι κάτοικοι της Αυστραλίας.

ΟΠΟΤΕ, αισθάνομαι ότι θα πρέπει να αποφύγουμε τα πομπώδη περί Παρθενώνων της Διασποράς και να προσγειωθούμε μέσα στην πεζή και κάποιες φορές άσχημη πραγματικότητα.

ΝΑΙ, να τιμηθούν κάποιοι, αλλά αυτοί που προσέφεραν κάτι προς όφελος ολόκληρης της κοινότητάς μας και της γενικότερης κοινωνίας. Δεν μπορούμε να τιμούμε συλλήβδην τους πάντες επειδή μόνο και μόνο ορθοπόδησαν…

ΚΑΙ αν αυτοί που προηγήθηκαν σίγουρα αντιμετώπισαν πάμπολλες δυσκολίες, άλλες τόσες δυσκολίες αντιμετωπίζουν και οι σημερινές γενιές με την ακρίβεια, τον πολιτικό και μη αμοραλισμό, τις πάμπολλες ευθύνες των ηγετών σε μια σειρά ζητήματα που άπτονται της ίδιας της καθημερινής ζωής, και τόσες άλλες.

Η ΚΛΙΜΑΤΙΚΗ αλλαγή είναι εδώ, ο πόλεμος είναι εδώ, η αβεβαιότητα για το αύριο είναι εδώ, η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο εξακολουθεί να είναι εδώ, οπότε και ο καθημερινός και ανυποχώτητος αγώνας για την καταπολέμηση όλων αυτών είναι και αυτός εδώ…

Δ.Τ.