Μετά από μισό αιώνα προσφοράς στους ασθενείς του, ο Δρ Ιωάννης Μάλλιος, γύρισε για τελευταία φορά το κλειδί στην πόρτα της κλινικής του, στο Oakleigh, το 2018. Η σκιά της συκιάς που η μητέρα του, Ευδοξία, είχε φυτέψει πέντε δεκαετίες πριν, στην αυλή του εντυπωσιακού πέτρινου σπιτιού που δεσπόζει στον αριθμό 139 της οδού Warringal σηματοδοτώντας την έναρξη των εργασιών του ιατρείου του, είναι ακόμα εκεί. Όχι, όμως και το λιακωτό όπου συγκεντρώνονταν για να πιούν τον καφέ τους εκείνη και οι φίλες της που όλες τους υπήρξαν ασθενείς του γιατρού.

Ο Δρ Μάλλιος το είχε γκρεμίσει εδώ και χρόνια, προσπαθώντας να εξοικονομήσει όσο το δυνατόν περισσότερο χώρο στάθμευσης για τους πελάτες του που αυξάνονταν διαρκώς.

Όπως ο ίδιος δήλωσε στην συνεργάτιδα του «Νέου Κόσμου», κα Ντόρα Χούπη, εμφανίστηκε στο ιατρικό στερέωμα σε μια εποχή που τα παιδιά των πρώτων μεταναστών είχαν αρχίσει να ανοίγουν ιατρεία σε μια προσπάθεια να προσφέρουν πίσω στην παροικία, όλα όσα πίστευαν ότι χρωστούσαν: αγάπη, φροντίδα, περίθαλψη.

Η μεγαλύτερη επιρροή του, ήταν ο κατά 17 χρόνια μεγαλύτερος αδερφός του, αείμνηστος Θωμάς Μάλλιος, ο οποίος ήταν ένας από τους λίγους ελληνόφωνους, σπουδαγμένους στη Μελβούρνη γενικούς γιατρούς της πόλης.

Ο Δρ Ιωάννης Μάλλιος θυμάται ως μαθητής να ξεφυλλίζει τα εγχειρίδια ανατομίας του Θωμά και αργότερα να τον συνοδεύει, τις Κυριακές, τη δεκαετία του 1960, καθώς έκανε κατ’ οίκον επισκέψεις σε νεοαφιχθέντες Έλληνες που ζούσαν σε πολυκατοικίες, στα εσωτερικά προάστια της Μελβούρνης. Ο Δρ Θωμάς Μάλλιος ήταν επίσης γιατρός στις αυστραλιανές πρεσβείες.

Η ιατρική εξακολουθεί να υπάρχει στην οικογένεια, καθώς τόσο ο ανιψιός του γιατρού Μάλλιου, όσο και τα εγγόνια της αδελφής του, Ελένης, είναι επίσης γιατροί.

Ο Δρ Γιάννης Μάλλιος στην κλινική του το 1973. Φώτο: Supplied/Γιάννης Μάλλιος

ΑΠΟ ΤΗΝ Β. ΗΠΕΙΡΟ ΣΤΟ WILLIAMSTOWN

Ο πατέρας του Ιωάννη Μάλλιου, έφτασε από το Χάσκοβο στο λιμάνι Φρίμαντλ της Δυτικής Αυστραλίας στις 18 Σεπτεμβρίου του 1927. Πίσω, είχε αφήσει την έγκυο γυναίκα του, Ευδοξία. Θα περνούσαν εννέα χρόνια πριν καταφέρει να την ξαναδεί και να γνωρίσει τον γιο του, Θωμά.

Όταν έφθασαν η Ευδοξία και ο Θωμάς, η οικογένεια εγκαταστάθηκε σε ένα δωμάτιο, πάνω από ένα μαγαζί στην οδό Racecourse 318 στο Flemington.

Ωστόσο, ο Ιωάννης Μάλλιος γεννήθηκε το 1945 στο δυτικό προάστιο Williamstown. Έξι χρόνια πριν είχε γεννηθεί η αδερφή του, Ελένη.

Ο πατέρας τους είχε αγοράσει εκεί μια επιχείρηση fish and chips.

Ο Δρ Γιάννης Μάλλιος με την αδερφή του, Ελένη. Φώτο: Κώστας Ντεβές

ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΚΑΙ Η ΙΑΤΡΙΚΗ

Τα ελληνικά ήταν η μόνη γλώσσα που η οικογένεια Μάλλιου μιλούσε στο σπίτι κι έτσι ο Δρ Ιωάννης Μάλλιος τα βρήκε δύσκολα όταν ξεκίνησε το σχολείο.

«Την πρώτη μου μέρα στο σχολείο, το έβαλα στα πόδια και γύρισα σπίτι», θυμάται.

«Είπα στη μητέρα μου: «Δεν καταλαβαίνω τι λένε». Φυσικά, μετά από αυτό επέστρεψα στο σχολείο».

Η ειρωνεία είναι ότι ενώ η μητρική του γλώσσα τον είχε αναστατώσει τόσο πολύ εκείνη την πρώτη μέρα στο σχολείο, θα του γινόταν απαραίτητη κατά τη διάρκεια της απόκτησης της ιατρικής του ειδικότητας, στο Νοσοκομείο Queen Victoria, στην οδό Lonsdale.

«Με ξυπνούσαν στη μέση της νύχτας και μου έλεγαν: «Μάλλιος, πήγαινε κάτω στον θάλαμο τοκετού για διερμηνεία», λέει ο Δρ Μάλλιος.

Τα ελληνικά του έγιναν τόσο καλά που οι ασθενείς πίστευαν ότι είχε σπουδάσει στην Ελλάδα.

Ο Δρ Μάλλιος παντρεύτηκε την Τζούλη Βάσση το 1970. Ο πατέρας της ήταν ο Δημήτρης Βάσσης που υπηρέτησε με τη Βασιλική Αυστραλιανή Πολεμική Αεροπορία στη Νέα Γουινέα και το Βόρνεο, κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και η μητέρα της ήταν η Αντιγόνη Βάσση (το γένος Αλεξιάδη). Ο Δρ Μάλλιος και η Τζούλη έχουν τρία παιδιά και δύο εγγόνια.

Η αγορά της κλινικής στο Oakleigh έγινε εντελώς τυχαία, όταν ο ίδιος περνούσε απέξω από το κτίριο της οδού 139 Warringal, μαζί με τη μητέρα του. «Ήταν ένα παλιό οφθαλμιατρείο που πουλιόταν», λέει στον «Νέο Κόσμο», ο Δρ Μάλλιος.

Οι αρχές της δεκαετίας του 1970 ήταν καινοτόμα χρόνια στην ιατρική.

Η τότε Εργατική Κυβέρνηση Oυίτλαμ είχε μια ολιστική προσέγγιση στην ιατρική και άρχισε να προωθεί την κοινοτική υγεία, η οποία εστίαζε στις κοινωνικές, περιβαλλοντικές και οικονομικές επιπτώσεις στην υγεία, καθώς και στην πρόληψη.

Ο Δρ Μάλλιος μπορούσε να δει τις δυνατότητες συμμετοχής του σε αυτή την καινοτόμο προσέγγιση.

«Υπήρχε προφανής ανάγκη για κοινωνική βοήθεια για τους νεοαφιχθέντες μετανάστες και τους ανθρώπους με μη αγγλόφωνο υπόβαθρο(NESB)», λέει.

«Τεστ Παπανικολάου, εξετάσεις μαστού. Το είδος των πραγμάτων για τα οποία τώρα μιλάμε σα να είναι δεύτερη φύση, τότε δεν ήταν γνωστά».

ΕΝΑΣ ΔΙΟΡΑΤΙΚΟΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΑΣ

Όταν στις αρχές της δεκαετίας του ’70 οι ασθενείς του που εργάζονταν σε εργοστάσια της περιοχής άρχισαν να εμφανίζονται στο ιατρείο του με το ίδιο πρόβλημα στον ώμο, λόγω υπερκόπωσης, ο Δρ Μάλλιος επισκέφθηκε τα εργοστάσια και αφού διαπίστωσε το πρόβλημα, πρότεινε οι εργαζόμενοι να εναλλάσσουν τα χέρια τους και τα καθήκοντά τους για να αμβλυνθεί το πρόβλημα.

Ο Δρ Μάλλιος είπε ότι τα εργοστάσια ήταν πολύ ανοιχτά στις προτάσεις του.

Στη συνέχεια εργάστηκε ως ιατρικός σύμβουλος στην εταιρεία κατασκευής πλαστικών, Nylex Pty Ltd.

Το επίκεντρο ήταν η έγκαιρη αντιμετώπιση των τραυματισμών και η προσπάθεια βελτίωσης των συνθηκών εργασίας.

«Αυτό που είναι τώρα συνήθης πρακτική τότε ήταν μόλις στην αρχή», λέει ο Δρ Μάλλιος.

Βλέποντας την ανάγκη, ο Δρ Μάλλιος συνεργάστηκε στη συνέχεια με τον αδελφό του Δρ Θωμά Μάλλιο και τον χειρουργό κ. Πίτερ Μάνγκο και δημιούργησαν μια κλινική επαγγελματικής υγείας, στη Νότια Μελβούρνη.

Ο Δρ Μάλλιος θα γινόταν στη συνέχεια Convenor of Medical Panels – το πρώτο άτομο ελληνικής καταγωγής σε αυτή τη θέση.

Ο Δρ Γιάννης Μάλλιος με την επί πολλά χρόνια νοσοκόμα του ιατρείου του, κα Prue Mellor. Φώτο: Κώστας Ντεβές.

ΙΣΟΒΙΟ ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΜΕΣΟΓΕΙΑΚΗΣ ΚΑΙ ΔΡΕΠΑΝΟΚΥΤΤΑΡΙΚΗΣ ΑΝΑΙΜΙΑΣ (TASCA)

Η ικανότητα του Δρ Μάλιου να μιλάει ελληνικά και η ειδίκευσή του στο νοσοκομείο Queen Victoria αποτέλεσαν το έναυσμα για το μεγάλο ενδιαφέρον του για την κληρονομική διαταραχή του αίματος, τη θαλασσαιμία, η οποία επηρεάζει συχνότερα άτομα από τη Μεσόγειο, την Ασία, την Αφρική και τη Μέση Ανατολή. Ο Δρ Μάλλιος έγινε ιδρυτικό μέλος της TASCA το 1976, ακολουθώντας την προτροπή ενός συναδέλφου του να «κάνει κάτι για τα παιδιά με θαλασσαιμία». Έχει γράψει πολλές σχετικές μελέτες και συμμετείχε σε πολλές έρευνες και συμβουλευτικές επιτροπές σε διάφορα νοσοκομεία.

Εξακολουθεί να συνεργάζεται με την TASCA ως επιστημονικός σύμβουλος και εθελοντής.

«ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΤΟΥΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΜΟΥ»

Κοιτώντας πίσω, ο Δρ Μάλλιος ευχαριστεί όλους τους ασθενείς του που τον άφησαν να είναι μέρος της ζωής τους. «Η μεγαλύτερη ικανοποίηση είναι η αίσθηση ότι βοήθησα τους ανθρώπους». «Οι Έλληνες ασθενείς μου μου δίδαξαν τα πάντα για τη ζωή, την οικογένεια, τον σεβασμό και ενίσχυσαν τα Ελληνικά μου. Κι αυτό είναι ένα μάθημα από μόνο του», καταλήγει ο Δρ Μάλλιος.