ΑΛΗΘΕΙΑ ποια αναμένεται να είναι η τύχη των 2 εκατομμυρίων προσφύγων που είναι στον κατάλογο της Ύπατης Αρμοστείας του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών και θα πρέπει να μετεγκατασταθούν σε άλλες χώρες; Απ’ ό,τι μαθαίνουμε, ανάμεσα στις λίγες χώρες που είναι διατεθειμένες να υποδεχτούν μετανάστες και να προσφέρουν μόνιμη διαμονή, είναι και η Αυστραλία. Η οποία -προσθέτω εγώ, καλά κάνει γιατί και έκταση διαθέτει και χρειάζεται εργατικά χέρια. Και δεν εννοώ μόνο για την καλλιέργεια της γης. Έχει τη δυνατότητα να τους δώσει πολλές ευκαιρίες.
ΩΣΤΟΣΟ, κάθε κύμα μετανάστευσης αντιμετωπίζει τα δικά του, ιδιαίτερα προβλήματα. Τα ζήσαμε και εσείς κι εγώ τις δεκαετίες του ’50 και ’60, τα οποία σημειώνω, διαχειριστήκαμε με πολύ διαφορετικό τρόπο από τους νεότερους του ’80 και ’90. Κι αφού είμαστε στο 2022, κατά την ταπεινή μου γνώμη, προτού δοθεί το «πράσινο φως», χρειάζεται κρατικός σχεδιασμός και πρόβλεψη, ιδιαίτερα για τους νέους.
ΧΑΡΗΚΑ που η Ελληνική Κοινότητα Μελβούρνης και Βικτώριας, τίμησε τους εν ενεργεία εκπαιδευτικούς της για την πολύχρονη προσφορά τους στις σχολικές της μονάδες. Θυμάμαι όταν η Κοινότητα γιόρτασε την 100ή επέτειο, εν έτει 1997 και επί προεδρίας Γιώργου Φουντά, είχε γίνει μια παρόμοια εκδήλωση όπου δόθηκαν σε όλους, πάνω από 100, Πιστοποιητικά Αναγνώρισης Υπηρεσιών.
ΜΑΛΙΣΤΑ, η τότε πρόξενος, μακαριστή Ελευθερία Γιαννάκου, είχε χαρακτηρίσει την εκδήλωση ως Ημερίδα. Όντως δάσκαλοι, είχαν καλύψει ιστορικά την πορεία των Μονάδων και τους αγώνες των δασκάλων και των γονέων για να κρατηθεί το «Ελληνικό Σχολείο» από τη δεκαετία του ’60. Ηλικιωμένη φίλη με έντονη δράση στα παροικιακά, μού εκμυστηρεύτηκε ότι είναι ωραίο να αναγνωρίζεται η προσφορά σου ενόσω βρίσκεσαι εν ζωή. Δεν έχει άδικο.
ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ και καλή σταδιοδρομία στην Πέννυ Παππά, πρώην συνάδελφό μας για τη θέση της βοηθού γραμματέα του Εργατικού Κόμματος Νότιας Αυστραλίας. Η Πέννυ είναι η πρώτη Ελληνοαυστραλή που καταλαμβάνει αυτό το νευραλγικό πόστο στο Εργατικό Κόμμα. Περήφανη για σένα Πέννυ μου.
ΟΙ 900 ΝΥΦΕΣ. Συμπληρώθηκαν φέτος 65 χρόνια (16 Ιουλίου 1957) από τότε που το γερασμένο ισπανικό πλοίο «Begona», φορτωμένο με τις 900 Ελληνίδες υποψήφιες «νύφες», πλεύρισε στο λιμάνι της Μελβούρνης. Η κάθε μια τους με μια βαλίτσα με λιγοστές αποσκευές, αλλά φορτωμένες με χίλια όνειρα κι ελπίδες για ένα καλύτερο μέλλον, προσπαθούσαν στην γεμάτη από κόσμο αποβάθρα να διακρίνουν τον υποψήφιο γαμπρό. Που και αυτός με τη σειρά του, έψαχνε εναγωνίως με μια φωτογραφία κι ένα μπουκέτο λουλούδια στο χέρι, ν’ αναγνωρίσει τη δική του «νύφη», την μελλοντική γυναίκα της ζωής του.
Ο «ΝΕΟΣ ΚΟΣΜΟΣ» έχει δημοσιεύσει άπειρες ιστορίες των πρωταγωνιστών. Συγκεκριμένα, το 2011 η γράφουσα, επιμελήθηκε από τις 7 Ιουλίου έως τις 22 Αυγούστου και στις τρεις εκδόσεις ειδικό αφιέρωμα με τίτλο «Τα πλοία της Γραμμής – Προορισμός Αυστραλία», στο οποίο είχαν λάβει μέρος με προσωπικές τους ιστορίες και μνήμες, ομογενείς από όλη την Αυστραλία. Ο καθένας είχε κάνει κατάθεση ψυχής για το δικό του ταξίδι και πλοίο, που μετέφερε τα όνειρα και τις ελπίδες του στους Αντίποδες.
Η ΜΕΛΒΟΥΡΝΙΩΤΙΣΣΑ Αιμιλία Κεραμιδά, 30 ετών τότε και επιβάτης του «Begona», («ΝΚ», 1/8/2011) περιέγραψε με απίστευτο χιούμορ σκηνές από το ταξίδι. «Στην καμπίνα κοιμόμασταν ανά τρεις. Το φαγητό ήταν καλό. Σάμπως ξέραμε όμως πού πηγαίναμε; Δεν νομίζω ότι είχαμε αίσθηση της απόστασης. Πάντως, εγώ πέρασα όμορφα. Λόγω του ότι έζησα και στην Αθήνα, είχα κοσμικό αέρα. Πηγαίναμε στα πάρτι που οργάνωνε η διεύθυνση στο μεγάλο σαλόνι, χορεύαμε και γενικά οι μέρες κυλούσαν ευχάριστα».
Η ΚΑΤΙΝΑ Πέτρου, («ΝΚ», 15/8/2011) γράφει: «Μέσα σ΄ αυτό το πλοίο ταξίδεψαν και οι δυο γιαγιάδες μου, Κατίνα Πέτρου και Ελένη Καραμήτσου, χωρίς να γνωρίζονται μεταξύ τους. Θαυμάζω τις γιαγιάδες μου και όλες τις «Νύφες» του «Begona» και τις ευχαριστώ που έβαλαν τα γερά θεμέλια της ελληνικής μας οικογένειας. Τους εύχομαι υγεία και μακροζωία».
ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ μετά και με τη συμπλήρωση 60 χρόνων από την υπογραφή της ειδικής συμφωνίας της Ελλάδας με την Αυστραλία, για τη διευκόλυνση των Ελλήνων που ήθελαν να μεταναστεύσουν, γνωστή ως ΔΕΜΕ, δημοσιεύτηκε στις 22/11/2012 πολυσέλιδο αφιέρωμα με τίτλο «Το επικό ταξίδι της μετανάστευσής μας», το οποίο επιμελήθηκε ο αρχισυντάκτης μας, Σωτήρης Χατζημανώλης. Το αφιέρωμα στα Ελληνικά και Αγγλικά, ανέδειξε πορτραίτα ομογενών που ήλθαν παιδιά και ξεχώρισαν σε διάφορους τομείς. Στο εισαγωγικό του σημείωμα σημειώνει: «Το περιεχόμενο κάνει το επικό μας ταξίδι ακόμα πιο νοσταλγικό και μας γεμίζει περηφάνεια γιατί τα καταφέραμε».
ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΜΕNΑ ο Άγγλος συγγραφέας Peter Plowman έγραψε: Εκατομμύρια άνθρωποι μεταφέρθηκαν στην Αυστραλία με πλοία, πολλά από τα οποία πάνε να ξεχαστούν, εκτός βέβαια από εκείνους που ταξίδεψαν με αυτά.
ΕΥΚΑΙΡΙΑ λοιπόν αγαπητοί μας αναγνώστες, ν’ ανασύρετε κι εσείς μνήμες από το υπερπόντιο ταξίδι σας στο Νότο και να διηγηθείτε στα παιδιά κι εγγόνια σας σελίδες από το άγραφο Ημερολόγιο που κρατάτε στην καρδιά σας. Είναι και αυτό ένα πολύτιμο κομμάτι της Προφορικής Παροικιακής μας Ιστορίας.
Κ.Γ.
ΑΛΛΗ μια γυναικοκτονία στην Ελλάδα, αυτή τη φορά στο Κουκάκι, από κάποιον που δικαιολογήθηκε ότι το θύμα – δηλαδή, η πρώην σύζυγός του- ήθελε να φύγει και ότι πήγε να πάρει μπύρες και όταν γύρισε στο σπίτι, βλέποντας τις βαλίτσες, θεώρησε ότι ήθελε να φύγει και την χτύπησε…
ΦΤΗΝΕΣ και αλλοπρόσαλλες δικαιολογίες ανθρώπων που θεωρούν ότι οι γυναίκες τους, ακόμα και τα παιδιά τους, είναι ιδιοκτησίες τους και ότι εάν ένας γάμος ή μια συμβίωση δεν πάει καλά και δεν ευδοκιμήσει, το θύμα πρέπει να παραμένει εφ’ όρου ζωής προσκολημμένο στον… κύριο.
Ο ΑΛΛΟΣ ασελγούσε επί χρόνια στις κόρες του, και μόλις η μεγαλύτερη κόρη έγινε 15 χρόνων τότε κατάφερε να εκμυστηρευτεί τα όσα φοβερά ζούσε όλα αυτά τα χρόνια στα χέρια του ίδιου της του πατέρα… Μα. καλά η μητέρα τι ρόλο έπαιζε; Φοβόταν; Την είχε τρομοκρατήσει; Συναινούσε; Αίσχος ακόμα και να σκεφτούμε κάτι τέτοιο…
Ο ΑΛΛΟΣ σκοτώνει εν ψυχρώ και όταν συλλαμβάνεται και οδηγείται στον εισαγγελέα και τον ανακριτή δηλώνει ότι έφταιξε… η κακιά η ώρα και κάθε άλλο ευτράπελο. Όχι, ρε φίλε, δεν έφταιξε η κακιά η ώρα. Οι ώρες μπορεί να είναι καλές και κακές, αλλά όχι όταν αφαιρείς μια ανθρώπινη ζωή
Ο ΚΑΘΕΝΑΣ λέει ό,τι του κατέβει για να δικαιολογηθεί και να πέσει στα μαλακά και, από την άλλη, δεν υπάρχει, εκτός ελαχίστων περιπτώσεων, καμία ανταπόκριση, καμία ευαισθησία από το κοινό.
ΜΕΓΑΛΟ ποσοστό κόσμου έχει αφεθεί σε όλα όσα λένε η τηλεόραση, οι κάθε είδους ειδικοί, ψυχολόγοι και ξερόλες, που παρελαύνουν σε κάθε αμφιβόλου ποιότητας εκπομπή, έχουν παραιτηθεί και κοιτάζουν μόνο την καλοπέρασή τους.
Η ΟΠΟΙΑ καλοπέραση αμφισβητείται και αυτή μιας και καθημερινά μπαίνει σε κίνδυνο λόγω της ακρίβειας, της ανισότητας, της καθημερινής εκμετάλλευσης.
ΠΩΣ μπορεί κάποιος να αισθάνεται ότι καλοπερνάει τη στιγμή που δίπλα του πεθαίνουν άνθρωποι από πείνα, πρόσφυγες στοιβάζονται σε αποθήκες ψυχών -κοινώς κέντρα υποδοχής- εργαζόμενοι απολύονται και γυναίκες δολοφονούνται εν ψυχρώ από τους κυρίους-ιδιοκτήτες τους;
ΠΩΣ γίνεται σε μια θεωρούμενη ευνομούμενη κοινωνία, σε μια χώρα που ακόμα και ο ίδιος ο πρωθυπουργός λέει -και δεν ντρέπεται- ότι οι πάντες ζουν καλά, να συμβαίνουν όλα αυτά και να μην κουνιέται φύλλο;
ΠΩΣ γίνεται όλοι αυτοί οι νεοέλληνες, που επαίρονται ότι είναι γραμματισμένοι, ότι ενδιαφέρονται για τα Γράμματα, τις Τέχνες, το περιβάλλον…, να επιτρέπουν η χώρα να είναι τελευταία σε ένα σωρό δείκτες, πρωτίστως σε ό,τι αφορά ανθρώπινα δικαιώματα, δικαίωμα στην ελεύθερη έκφραση και τα παρόμοια;
ΔΕΝ ξέρω, πιστεύω ότι η φάβα δεν έχει μόνο έναν λάκκο, έχει πολλούς και βαθείς λάκκους και δεν βλέπω τον τρόπο με τον οποίο θα βαδίσουν οι νεοέλληνες για να μην πέφτουν συνεχώς μέσα…
Δ.Τ.