ΑΔΕΙΑΣΕ η παροικία. Μας αποχαιρέτησαν οι γνωστοί και μας κούνησαν το μαντήλι οι άγνωστοι. Έφυγαν όλοι για τα χωριά τους στη γενέτειρα, μου είπε με παράπονο ο γείτονάς μου ο κ. Κοσμάς. Στο συμπέρασμα αυτό κατέληξε βλέποντας ότι απέμεινε η μισή παρέα στον πρωινό καφέ της Πέμπτης στην κεντρική πλατεία της Αγοράς που συγκεντρώνονται και ο μειωμένος αριθμός των συντρόφων κάθε Τρίτη στο κλαμπ τους.

ΤΟΥ ΘΥΜΙΖΩ ευγενικά και αόριστα ότι ήλθαμε νέοι και γεράσαμε. Από την άλλη, η COVID με τα παρακλάδια της, θερίζουν και την παροικία μας για τρίτη συνεχή χρονιά. Αν, δε, προσθέσουμε και την γρίπη, που μ’ ένα βήξιμο του διπλανού μας εκτοξεύονται σε απειροελάχιστο χρόνο εκατοντάδες μολυσμένα μικροσταγονίδια, τότε…

ΑΠΟΦΕΥΓΩ, αλλά αφού επιμένει, δεν μπορώ να μην του αναφέρω τον «έξω από δω», που τελευταία μάς επισκέπτεται συχνά μαζί με όλα όσα τον ακολουθούν. Οπότε, κ. Κοσμά μου, ας τους ευχηθούμε καλή υγεία και ίσως του χρόνου να είναι η δική μας η σειρά. Άλλωστε, απ΄ ό,τι μαθαίνουμε, τα κρούσματα Covid και γρίπης στην Ελλάδα αυξάνονται και οι πιθανότητες νόσησης αυξάνονται επίσης. Αυτά στα μέσα του καλοκαιριού.

ΑΛΛΑ κι εδώ δεν πάμε πίσω. Οι αριθμοί των κρουσμάτων είναι απρόβλεπτοι. «Περισσότεροι από ποτέ οι νοσηλευόμενοι με Covid», διαβάζω στο πρωτοσέλιδο της Σαββατιάτικης έκδοσης και έπεται συνέχεια» ενώ την Πέμπτη μας προειδοποιούν: «Μολύνθηκε σχεδόν το 50% των ενηλίκων». Ενδεχομένως, λόγω χειμώνα, ίσως χειροτερέψουν τα πράγματα τους προσεχείς δυο μήνες. Κι όσο κι αν μας έχει κουράσει, δεν χωράει κανένας εφησυχασμός. Η χρήση μάσκας θα πρέπει να μάς γίνει συνήθεια. Πάντως, σε Κυριακάτικη εκδήλωση που βρέθηκα, οι οργανωτές την είχαν προβλέψει και μπράβο τους. Πρόσφεραν σε όλους μας μάσκα.

ΣΕ ΑΥΤΑ αν προσθέσουμε και την «ευλογιά των πιθήκων» με χιλιάδες κρούσματα ανά τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένης και της Αυστραλίας, ας προσευχηθούμε να βγάλουμε με υγεία τον χειμώνα και βλέπουμε.

ΓΙΑ ΤΗΝ ακρίβεια ούτε κουβέντα. Στην ίδια Πολιτεία ζούμε, οπότε τα ίδια έξοδα αντιμετωπίζουμε. Εξαφανίστηκαν από τα ράφια των σουπερμάρκετ οι κονσέρβες με φακές και ρεβίθια. Εγώ παρατήρησα και έλλειψη χαρτιού υγείας. Δεν φαντάζομαι να δούμε πάλι σκηνές «μαλλιοτραβήγματος» και να μας δουν σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης!

ΣΤΟ ΜΕΤΑΞΥ, ας ετοιμαστούμε και για τους φόρους κατοικίας. Μια γεύση την έχουμε ήδη πάρει. Μάς προειδοποίησαν ότι είναι ολίγον τι αυξημένες από τις περσυνές.

ΤΟ ΟΡΑΜΑ του κ. Ερντογάν για λύση δυο κρατών στην μεγαλόνησο, έχει ξεφύγει από τη ρητορική, αφού πρόσφατα ο Τουρκοκύπριος ηγέτης Ερσίν Τατάρ, κατέθεσε προτάσεις στα Ηνωμένα Έθνη. Με τον πρόεδρο Αναστασιάδη να εκφράζει δημόσια την λύπη του «για τη νέα προσπάθεια θεμελίωσης του απαράδεκτου αφηγήματος για λύση στη βάση δυο ανεξάρτητων κρατών». Πρόσθεσε δε ότι είναι έτοιμος να συζητήσει με την προϋπόθεση ότι ο διάλογος θα γίνεται με βάση το συμφωνημένο πλαίσιο λύσης όπως αυτό καθορίζεται στα ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών και στις αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας. Τώρα που βλέπει ο κ. Ερντογάν «ομηρία των Τουρκοκυπρίων», το αφήνω στην κρίση σας.

ΚΑΙ… άκουσον – άκουσον. Ο αντιπρόεδρος της Τουρκία κ. Οκτάι, που βρέθηκε στην μεγαλόνησο για να παραστεί στις εκδηλώσεις του ψευδοκράτους για την 48η επέτειο της Τουρκικής εισβολής στις 20 του Ιούλη του 1974, προκάλεσε λέγοντας, «ότι το Βαρώσι είναι έδαφος της Τουρκοκυπριακή Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου». Τί άλλο θα ακούσουμε Θεέ μου!

ΚΑΙ ΟΛΑ αυτά, εν μέσω παραβιάσεων του ελληνικού εναέριου χώρου και την αποστολή εντός των ημερών γεωτρύπανου στα δικά μας νερά για ανακάλυψη φυσικού αερίου…

ΚΑΛΟ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ στον σεβαστό Αργύρη Κατσαμπάνη. Ήταν από τους πρώτους που γνώρισα το 1967 με την εγκατάστασή μου στη Μελβούρνη. Διατηρούσε καφενείο στο Chapel Street στο Windsor, ήταν στο Εκκλησιαστικό Συμβούλιο της εκκλησίας των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης (η εκκλησία ήταν στο Charles Street στο Windsor, που λόγω βάρους της σκεπής, κατέρρευσε) και μέλος της Σχολικής Επιτροπής.

ΣΤΗΝ εποχή στην οποία αναφέρομαι, ανθούσαν τα Ελληνικά. Υπήρχε όμως και «η διαμάχη» μεταξύ Ελληνικής Κοινότητας και Αρχιεπισκοπής. Οπότε σε κάθε γειτονιά υπήρχε οπωσδήποτε ένα σχολείο. Της Αρχιεπισκοπής και της Κοινότητας.

ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ μετά, οι δάσκαλοι μαζί με νέους του χορευτικού, ανεβάσαμε επί σκηνής στο Δημαρχείο του Περάν το θεατρικό έργο «Λάμπρος Τζαβέλας». Στην προσπάθειά μας να στήσουμε τα σκηνικά, και, αφού τίποτε δεν πήγαινε καλά, παραφέρθηκα. Τότε ο συγχωρεμένος με επανάφερε στην τάξη. Το θυμάμαι ακόμα κυρ-Αργύρη. Είθε το γαλήνιο τιτίβισμα των πετεινών του ουρανού να σου κρατάσυντροφιά στην αιώνια κατοικία σου.

ΚΑΛΟ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ.

Κ.Γ.

ΕΓΡΑΦΑ το προηγούμενο Σάββατο για τις πυρκαγιές και την εικόνα αποδιοργάνωσης που παρουσιάζει κάθε τόσο η γενέτειρα, όχι και στις πυρκαγιές κάθε καλοκαιριού, αλλά γενικότερα σε κάθε θεομηνία. Διάβασα προ ημερών το ακόλουθο άρθρο στην «Εφημερίδα των Συντακτών» και θα ήθελα να το μοιραστώ με σας.

«ΠΡΙΝ από μερικές ημέρες κάηκε η Πεντέλη. Αφότου η φωτιά έσβησε, στις 21 του μήνα ο πρωθυπουργός επισκέφτηκε την πληγείσα περιοχή με μια ολόκληρη κουστωδία, φωτογραφήθηκε χαμογελαστός με φόντο τα καμένα και δεν δίστασε να δηλώσει περιχαρής ότι «υπάρχει ένα πολύ καλύτερο επίπεδο οργάνωσης και συντονισμού» σε σχέση με το παρελθόν και ότι “όλοι οι αρμόδιοι είναι μία ομάδα”.

ΘΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕ κανείς από τον πρωθυπουργό της χώρας να είναι πιο συγκρατημένος καθώς βρισκόμαστε στο μέσον της αντιπυρικής περιόδου, αν υπολογίσουμε ότι αυτή ξεκινάει την πρώτη Μαΐου και τελειώνει στο τέλος Οκτωβρίου. Βρισκόμαστε επίσης σε χρόνο όπου τουλάχιστον για τον επόμενο ενάμιση μήνα οι καιρικές συνθήκες ευνοούν μεγάλες πυρκαγιές και την εξάπλωσή τους.

ΚΑΤΑ συνέπεια, ο κίνδυνος μεγάλων καταστροφών είναι υπαρκτός όσο ποτέ, κάτι που αποδείχτηκε στην πράξη από τις πυρκαγιές που ακολούθησαν αυτήν της Πεντέλης σε όλη τη χώρα. Στην Ηλεία, στη Λέσβο και κυρίως στον Έβρο, στο εθνικό πάρκο της Δαδιάς όπου για τέσσερις ημέρες η φωτιά κατακαίει και η καταστροφή είναι ανυπολόγιστη.

ΑΠ’ ΟΠΟΙΑ πλευρά κι αν εξετάσει κανείς αυτές τις καταστροφές δεν μπορεί να μη συμφωνήσει ότι μπροστά μας έχουμε ένα εθνικής σημασίας πρόβλημα. Δεν προσφέρεται για πολιτική εκμετάλλευση, αλλά αντιθέτως για πολιτική συνεννόηση. Πολύ περισσότερο που είναι ένα πρόβλημα διαχρονικό, καθώς πατάει πάνω σε διαχρονικές αιτίες και διαχρονικές ελλείψεις.

ΣΕ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΕΣ νομιμοποιήσεις αυθαιρέτων σε καμένες περιοχές που ανοίγουν την όρεξη στους εμπρηστές, σε κενά της νομοθεσίας, σε νέες νομοθετικές παρεμβάσεις που νομιμοποιούν την ιδιωτική εκμετάλλευση του φυσικού πλούτου της χώρας, στα μειωμένα κονδύλια για τη δασοπυρόσβεση, στις τεράστιες ελλείψεις προσωπικού στην Πυροσβεστική, στην έλλειψη εκπαίδευσης του πληθυσμού της χώρας για το πώς θα αντιμετωπίζει τέτοιες καταστάσεις, στην έλλειψη υποδομών και ελέγχου κ.ο.κ.

ΚΑΤΑ συνέπεια, εκείνο που χρειάζεται είναι ο εθνικός διάλογος και η αποτύπωσή του σε ένα εφαρμόσιμο εθνικό σχέδιο πρόληψης και αντιμετώπισης του προβλήματος στο πλαίσιο, μάλιστα, της κλιματικής κρίσης που το επιδεινώνει. Η άλλη λύση είναι να μείνουμε στην κατάσταση που υπάρχει σήμερα και στη μακάβρια εικόνα με τον πρωθυπουργό να κρύβεται όταν η καταστροφή είναι μεγάλη και να εμφανίζεται όποτε τη θεωρεί μικρή για να πανηγυρίσει».

Για την αντιγραφή

Δ.Τ.