Την Κυριακή, 7 Αυγούστου, η Ελληνοκυπριακή Κοινότητα Αποστόλου Ανδρέα Σανσάην σε συνεργασία με την Συντονιστική Επιτροπή Κυπριακού Αγώνα, τελούν Εθνικό Μνημόσυνο, στον ιερό ναό Αποστόλου Ανδρέα, επί της St. Andrews Street στο Sunshine, τιμώντας την μνήμη του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου Γ΄ και των ηρώων Τάσου Ισαάκ και Σολωμού Σολωμού.
Για τον Εθνάρχη της Κύπρου, Μακάριο Γ’, ο αείμνηστος πρώην Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας κ. Κωστής Στεφανόπυολος, είχε γράψει: «Σπάνια, ιστορικές περιστάσεις μπορεί να δώσουν σ’ ένα ιεράρχη την δυνατότητα να ενσαρκώσει ή να διερμηνεύσει τη βούληση ενός εθνικού συνόλου. Στις περιπτώσεις εκείνες, που σπάνιες ιστορικές συνθήκες τις έκαναν δυνατές, ανήκει ο Μακάριος».
Ο χαρισματικός ηγέτης, γιος βοσκού, γεννήθηκε στο χωριό Παναγιά της Πάφου. Μεγάλωσε στο Μοναστήρι Κύκκου, ενώ ακολούθησαν σπουδές στη Θεολογική Σχολή Αθηνών και το Πανεπιστήμιο της Βοστώνης. Το 1950 και σε ηλικία 37 ετών, ανακηρύχθηκε από τον λαό Αρχιεπίσκοπος Κύπρου. Υπό την σκιά της Βρεττανικής Αποικιοκρατίας, άρχισε ο αγώνας της ΕΟΚΑ (Εθνική Αντίσταση Κυπρίων Αγωνιστών) για την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα.
Ωστόσο, με τη Συνθήκη της Ζυρίχης, την οποία υπέγραψαν στις 11/2/1959 ως εγγυήτριες Δυνάμεις η Αγγλία, η Ελλάδα και η Τουρκία, η Κύπρος ανέπνευσε για λίγο τον αέρα της ελευθερίας.
Από τη θέση του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας, ο Μακάριος υπηρέτησε με αφοσίωση την αγαπημένη του πατρίδα, αγωνιζόμενος για τη λευτεριά και τη δικαίωσή της. Διορατικός, είχε προβλέψει ότι η επίλυση του Κυπριακού έπρεπε να αναζητηθεί με ειρηνικό τρόπο μέσα από συνομιλίες και με την παράλληλη διεθνοποίηση του προβλήματος. Δίκαια αναδείχτηκε για το έργο και την προσφορά του, ως η σημαντικότερη φυσιογνωμία της σύγχρονης Κυπριακής ιστορίας.
Η καρδιά του τον πρόδωσε τις πρωινές ώρες της 3ης Αυγούστου του 1977.
Σήμερα ο επισκέπτης, όταν ανηφορίζει στο Θρονί της Παναγιάς, μπορεί να προσκυνήσει τον τάφο του. Ένας λιτός, πέτρινος τάφος, από όπου το ελεύθερο πνεύμα του μεγάλου ηγέτη, μπορεί να ατενίζει από ανατολή σε δύση. Πρόκειται για ημιυπόγειο θολωτό οικοδόμημα, έργο του αρχιτέκτονα Ανδρέα Φιλίππου. Αξίζει να αναφέρουμε ότι στο βόρειο μέρος και σε ειδικά διαμορφωμένη πλατεία τοποθετήθηκε το 2008 το άγαλμά του, έργο του γλύπτη Νίκου Κοτζιαμάνη, μετά την απομάκρυνσή του από τον περίβολο της Αρχιεπισκοπής, όπου είχε αρχικώς τοποθετηθεί.
Οι χώροι στο Θρονί της Παναγιάς, του τάφου και του αγάλματος του Μακαρίου, διαμορφώθηκαν και ενοποιήθηκαν με πεζόδρομους, ενώ κατά μήκος, τοποθετήθηκε σημαντικός αριθμός ψηφιδωτών συνθέσεων.
Δυστυχώς, ο μήνας που βαδίζουμε, φέρνει στο νου τις τραυματικές σκηνές του Τούρκου εισβολέα όταν το ξημέρωμα της 15ης του 1974, ανήμερα της γιορτής της Παναγιάς, ο «Αττίλας ΙΙ», βάδισε προς ανατολάς και κατέλαβε την πεδιάδα της Μεσαωρίας μέχρι την Αμμόχωστο και την χερσόνησο της Καρπασίας.
Ένας πόλεμος άνισος, που μαζί με τις ανθρώπινες απώλειες, ο πολύπαθος Κυπριακός λαός, γνώρισε τον εγκλωβισμό, το ξεριζωμό, την προσφυγιά και θρηνεί ακόμα τον αγνοούμενο σύζυγο, το γιο, και τον πατέρα. Γιατί σύμφωνα με στοιχεία από τον Κατάλογο Αγνοουμένων, παραμένουν ακόμα 1000 άτομα αγνοούμενα. Συνάμα, έγινε και μάρτυρας της καταστροφής μνημείων της πολιτιστικής του κληρονομιάς.
Τι ειρωνεία. Τον ίδιο μήνα του 1996 δολοφονήθηκαν δυο λεβέντες στο άνθος της νιότης τους.
«Όταν ένας άνθρωπος δολοφονείται κατά τη διάρκεια ενός αγώνα για την απελευθέρωση ενός Έθνους, τότε συμβάλλει στην ανάστασή του».
Πόση αλήθεια κρύβουν τα λόγια του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ.
Ο 24χρονος τότε Τάσος Ισαάκ, και, ο Σολωμός Σολωμού, μη ανεχόμενοι την τουρκική πρόκληση και βλέποντας την τουρκική σημαία στα άγια χώματα της πατρίδας τους, πέρασαν τα συρματοπλέγματα της ντροπής και όρμησαν να την κατεβάσουν. Ο πρώτος έπεσε αιμόφυρτος από τα άγρια χτυπήματα των εισβολέων, ενώ ο Σολωμός, δέχτηκε δολοφονική σφαίρα από τους «Γκρίζους Λύκους» ενώ είχε αναρριχηθεί στον ιστό της παράνομης κατοχικής σημαίας. Με την αυτοθυσία τους μάς θύμισαν απλά πώς πεθαίνουν οι Έλληνες λες και ήταν από παλιά έτοιμος να «πατήσει τον θάνατο».
Οι τραγικές σκηνές, έλαβαν χώρα στο οδόφραγμα της Δερύνειας, 15 μόνο μέτρα μακριά από την αγαπημένη τους Αμμόχωστο, που τόσο λαχταρούσαν να περπατήσουν στα στενά της ελεύθεροι.
Με την ευκαιρία, θυμίζουμε την πορεία τον Αύγουστο του 1996 της Κυπριακής Ομοσπονδίας Μοτοσικλέτας των Κυπρίων που μαζί με άλλους Ευρωπαίους μοτοσικλετιστές για πρώτη φορά από το 1974, επιχείρησαν και έδωσαν στο «Κυπριακό» μία διάσταση που αφορούσε έμπρακτα πολίτες από την ευρωπαϊκή ήπειρο. Με σύνθημα: «Για έναν κόσμο χωρίς σύνορα-ζήσε ελεύθερα-οδήγησε ελεύθερα» και με συμβολική αφετηρία της πορείας το Βερολίνο, άοπλοι, έφτασαν μέχρι την Δερύνεια αντιμέτωποι με τις ένοπλες δυνάμεις της κατοχής.
«Ο Τάσος Ισαάκ, έθεσε πάνω από την ίδια τη ζωή του, την ελευθερία και την αλληλεγγύη. Έζησε το θάνατό του για εμάς. Έφυγε μόνος του μπροστά, πέρασε τα συρματοπλέγματα της ντροπής και ανέβηκε στον ιστό τόσο ψηλά που πλέον δεν τον έφτανε κανείς, ούτε οι σφαίρες που τον σκότωσαν», είπε ο προεδρεύων της Κοινότητας Σανσάιν, κ. Μίκης Γιάλλουρος, ενώ ο πρόεδρος της ΣΕΚΑ Βικτώριας, κ. Τόνι Κυριάκου, προσθέτει: «Δυστυχώς, οι δολοφόνοι τους κυκλοφορούν ατιμώρητοι και χωρίς ενοχές επανέρχονται στην Κύπρο, στη Θράκη και στο Αιγαίο. Δικαιοσύνη ψάχνουμε και δικαιοσύνη δεν βρίσκουμε. Για τους αγνοούμενους, τους πρόσφυγες, για τον Τάσο και τον Σολωμό, για την Κύπρο μας. Γιατί ο Αττίλας και το βλέπουμε με τις εξαγγελίες και τις αυθαίρετες πράξεις του Ερντογαν, συνεχίζει να έχει βλέψεις στην κατεχόμενη γη μας και στην Κυπριακή ΑΟΖ».
Φάροι έμπνευσης λοιπόν και εσαεί σύμβολα ηρωισμού και αυτοθυσίας, ο Αυξεντίου, ο Παλληκαρίδης, ο Καραολής και όλοι οι ήρωες του επαναστατικού αγώνα της ΕΟΚΑ 1955-1959, οι αφανείς στρατιώτες Κύπριοι και Ελλαδίτες και οι επώνυμοι, που σκοτώθηκαν στα πεδία μάχης του 1974, θύματα της τραγωδίας Τάσος Ισαάκ και Σολωμός Σολωμός όλοι μάρτυρες στον υπέρτατο αγώνα για λευτεριά βρίσκονται στο πάνθεο των ηρώων.
«Ένα είναι βέβαιο. Τα τιμώμενα παληκάρια, ο Τάσος και ο Σολωμός, απαίτησαν με την ηρωική τους πράξη την ελευθερία. Έδωσαν δύναμη στην αντίσταση και είπαν όχι στην ταπείνωση και την υποταγή. Στην μνήμη τους αναδεικνύονται οι αγώνες κι οι θυσίες του λαού μας για την εξεύρεση μιας βιώσιμης λύσης που να επανενώνει όλους τους κατοίκους του νησιού μας», συμπληρώνει ο κ. Κυριάκου.
Αντιπρόσωποι Οργανισμών που επιθυμούν να καταθέσουν στεφάνι στο μνημείο που βρίσκεται στο προαύλιο του ναού, παρακαλούνται να τηλεφωνήσουν στον κ. Μίκη Γιάλλουρο στον αριθμό 0450 669 733.