«Έφυγε» από τη ζωή το περασμένο Σάββατο, 6 Αυγούστου, στο Brisbane, ο ακαδημαϊκός και συγγραφέας Martyn Brown.
Ο Δρ Martyn Brown γεννήθηκε στις 10 Μαρτίου 1957 και υπήρξε ερευνητής (Fellow Researcher) της Σχολής Ιστορικών και Φιλοσοφικών Μελετών (School of Historical and Philosophical Inquiry) του Πανεπιστημίου τoυ Κουίνσλαντ (University of Queensland) καθώς και λέκτορας Συστημάτων Πληροφόρησης (Information Systems) του Πανεπιστημίου Νότιου Κουίνσλαντ (University of Southern Queensland), έναν κλάδο από τον οποίο είχε πρωτοξεκινήσει για να επεκταθεί αργότερα στην ιστορική έρευνα.
Είχε, επίσης, ερευνήσει επί μακρόν την σύνδεση μεταξύ Ελλάδας και Νέας Ζηλανδίας, αλλά και Αυστραλίας, κυρίως με αφορμή την περίοδο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ερευνώντας εκτενώς κρατικά και άλλα Αρχεία σε μια σειρά χώρες όπως Νέα Ζηλανδία, Αυστραλία, Αγγλία, Ελλάδα, Γερμανία και ΗΠΑ, και κάνοντας αρκετές συνεντεύξεις με συμμετέχοντες και άλλους παράγοντες.Υπήρξε δε φιλέλληνας, με την ευρεία έννοια του όρου, συνεργαζόμενος με αρκετούς Έλληνες και Ελλημοαυστραλούς κυρίως πανεπιστημιακούς και διανοούμενους.
Ερεύνησε επισταμένα την ελληνική αντίσταση στη γερμανική φασιστική κατοχή καθώς και την καθημερινή ζωή, ειδικά κατά την διάρκεια των δύσκολων αυτών περιόδων τόσο της ελλαδικής όσο και της γενικότερης παγκόσμιας ιστορίας.
Πριν δύο μήνες (τον Ιούνιο του 2022) ο «Νέος Κόσμος» είχε φιλοξενήσει άρθρο του Θεοχάρη Ι. Φραγκιουδάκη, με αφορμή τη μετάφραση στα ελληνικά και έκδοση από τις εκδόσεις «Ραδάμανθυς», αλλά και την επίσημη παορυσίαση, του βιβλίου του «Η Πολιτική της Λήθης – Νέα Ζηλανδία, Ελλάδα και Μ. Βρετανία στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο» (ο αγγλικός τίτλος του ήταν «Politics of Forgetting: New Zealand, Greece and Britain at War» και είχε εκδοθεί από το Australian Scholarly Publishing το 2019).
Ο Θεοχάρης Φραγκιουδάκης είχε τότε γράψει, ανάμεσα στα άλλα, ότι στο εν λόγω βιβλίο «ο συγγραφέας τολμά και κινείται στην “άλλη πλευρά” της επίσημης ιστορίας. Η επίσημη ιστορία είναι η «Πολιτική της λήθης», η ιστορία που παραλείπει, συγκαλύπτει, ωραιολογεί και δαιμονολογεί. Ο Martyn Brown ιστοριογραφεί την μνήμη, όχι τη λήθη. Α-ληθογραφεί γιατί δεν παραλείπει (δεν “ληθογραφεί”), και αυτό είναι επώδυνο. Η πολιτική της λήθης ίσως ήταν μια αναγκαία πρακτική που ακολούθησαν όλα τα κράτη για να επουλώσουν όπως-όπως τις νωπές ακόμα τότε πληγές του Β’ Π. Π. Σήμερα, καθώς πλησιάζουμε στα 80 χρόνια από τη λήξη της πιο αιματηρής σύγκρουσης που γνώρισε ποτέ η ανθρωπότητα, είναι καιρός να αρχίσουμε να λέμε τα πράγματα με τ’ όνομά τους και, κυρίως, να τα λέμε όλα, χωρίς κρατικίστικα και ιδεοληπτικά φιλτραρίσματα…».
Επίσης, στην αγγλική έκδοση της εφημερίδας μας, στις 9 Δεκεμβρίου 2021, είχε δημοσιευθεί ένα άλλο άρθρο του Martyn Brown με τίτλο «Greeks in WWII: A matter of national pride», ανιχνεύοντας το αίσθημα αντίστασης και επιβίωσης των Ελλήνων, κυρίως με την ιταλική εισβολη στις 28 Οκτωβρίου 1940, αλλά και ολόκληρη τη στάση του ελληνικού λαού κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, μια στάση που έφερε τους Έλληνες και την Ελλάδα στο διεθνές προσκήνιο.
Επίσης, ένα άλλο κείμενο που δημοσιεύτηκε στην στην αγγλική μας έκδοση, στις 27 Μαΐου 2011, έφερε τον τίτλο «A different type of veteran: New Zealand film maker John Irwin on the ANZAC trail in Greece»με αφορμή ένα ντοκιμαντέρ για τη δράση των ANZACw στον ελλαδικό χώρο.