ΕΙΜΑΣΤΕ στην τρίτη εβδομάδα του Σεπτέμβρη, μήνας που σηματοδοτεί τους διωγμούς των Ελλήνων από την Μικρά Ασία πριν 100 χρόνια, την μεγάλη καταστροφή, τον ξεριζωμό, την προσφυγιά, την αναζήτηση νέας γης και ό,τι ακολούθησε το τραύμα που άφησε στις ψυχές τους η tουρκική θηριωδία. Τη γενοκτονία, που οι απόγονοί τους όπου Γης, ενθυμούνται και τιμούν μέσα από ομιλίες με ιστορικά γεγονότα και ομολογίες, αυθεντικό φωτογραφικό υλικό, χορούς και τραγούδια.

Ο ΘΡΗΝΟΣ, μέσα από τον ήχο του κλαρίνου και ο στίχος «Η Σμύρνη μάνα καίγεται /καίγεται και το βιός μας /ο πόνος μας δεν λέγεται /δεν γράφεται ο καημός μας», είναι η αναβίωση της σκληρής εικόνας που φέρνουμε μπροστά μας, όταν οι Τούρκοι έκαναν πράξη τη φοβέρα τους, και διώχνοντας τους κατοίκους, έβαλαν φωτιά στην πόλη.

ΔΥΣΤΥΧΩΣ, 74 χρόνια μετά, ένα άλλο νησί, η Κύπρος, δέχτηκε δυο φορές την παράνομη εισβολή της Τουρκίας και την θηριωδία του «Αττίλα». Λες και είναι γραφτό μας να θρηνούμε πατρίδες.

ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ να παρακάμψω το σπάνιο 4ήμερο αργίας που απολαμβάνουμε, ο καθένας φυσικά με τον τρόπο του, στην Πολιτεία μας. Φυσικά και τονίζεται ότι η Πέμπτη, 22η του μήνα είναι μόνο για φέτος ως ένδειξη πένθους για το θάνατο της βασίλισσας. Στους περισσότερους, μαζί με την αργία για το φούτι και το Σαββατοκύριακο, λειτουργεί θετικά. Ωστόσο, πολλές οικογένειες, νοσοκομεία, παιδικοί σταθμοί κ.λπ. αντιμετωπίζουν προβλήματα. Για παράδειγμα, τι γίνεται με τα προγραμματισμένα χειρουργεία;

«ΤΙΣ ΕΣΤΙ βασιλεύς ή στρατιώτης, πλούσιος ή πένης, δίκαιος ή αμαρτωλός;» Γράφει η πνευματική μου φίλη, Χριστίνα Ιατρού-Σοϊταρίδη («Ν.Κ.», 15/9/2022). Η επιστολή της αναφέρεται στον θάνατο της βασίλισσας Ελισάβετ, που πλήρης ημερών, οδηγήθηκε στην γαλήνια πολιτεία των κεκοιμημένων στα ανάκτορα. Αλήθεια τί εστί; Γιατί «επελθών γαρ ο θάνατος πάντα ταύτα εξηφάνισεν».

ΤΟ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΑΤΕ κι εσείς; Ορατό το τέλος της πανδημίας. Στην Ευρώπη ούτε που θυμούνται τον κορονοϊό και στην Ελλάδα δεν τον αναφέρουν καν. Εμείς εκεί που επιδιώκαμε να μάθουμε τους αριθμούς κρουσμάτων, θανάτων και άλλων σχετικών σε ημερήσια βάση, τώρα η ενημέρωση γίνεται εβδομαδιαίως. Έχει μειωθεί ο χρόνος απομόνωσης των κρουσμάτων από 7 σε 5 ημέρες και αραιά και πού να δεις κάποιον να φορά μάσκα.

ΩΣΤΟΣΟ, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) συστήνει να συνεχίσουμε τους εμβολιασμούς.

ΦΥΣΙΚΑ, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι με το πέρασμά του μέσα σε λιγότερο από τρία χρόνια, θέρισε 6 εκατομμύρια συνανθρώπους μας σε παγκόσμια κλίμακα.

ΜΟΥ ΑΡΕΣΕ η πρόταση του τηλεπαρουσιαστή Κώστα Γεωργιάδη, που καλεί τους μικρούς καλούς μας φίλους, να εξερευνήσουν το τοπικό τους περιβάλλον. Πέρα από τις δραστηριότητες και τις συμμετοχές που τους προτείνει, θα πρόσθετα, να τους παραχωρηθεί ένα μικρό κομμάτι γης της αυλής τους και να φυτέψουν, ό,τι τους αρέσει περισσότερο. Από λουλούδια έως λαχανικά. Ίσως μια λεμονιά ή ροδιά. Φυσικά η φροντίδα του κήπου θα είναι αποκλειστικά δική τους.

ΚΑΙ ΟΤΑΝ ο κήπος τους ανθίζει, ας στείλουν και μια φωτογραφία στην εφημερίδα. Είμαι σίγουρη ότι ο αρχισυντάκτης θα τη δημοσιεύσει με χαρά.

ΘΑ ΠΑΕΙ-δεν θα πάει. Στον σουλτάνο αναφέρομαι που ο Τουρκοκύπριος κατοχικός ηγέτης, Ερσίν Τατάρ, ετοιμάζεται να τον υποδεχθεί με φιέστες για την επέτειο της ανακήρυξης του ψευδοκράτους σε Βόρεια Δημοκρατία της Κύπρου. Μας τον ανήγγειλαν και άλλες φορές αλλά πρόεδρος YOK. Το ψευδοκράτος ανακηρύχτηκε μόνο του στις 15/11/1983. Όμως σύμφωνα με το ψήφισμα του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών 541/83, το μόνο νόμιμο και αναγνωρισμένο κράτος είναι αυτό της Κυπριακής Δημοκρατίας.

ΤΗΝ 62η ΕΠΕΤΕΙΟ της οποίας, η Κυπριακή Κοινότητα ετοιμάζεται να γιορτάσει την Κυριακή, 2 Οκτωβρίου, με πανηγυρική λειτουργία, μνημόσυνο και δοξολογία στην εκκλησία της Υπαπαντής του Κυρίου στο Coburg. Αμέσως μετά θα ακολουθήσει επετειακή γιορτή στο οίκημα της Κοινότητας επί της 495 Lygon Street Carlton. Η είσοδος είναι ελεύθερη.

ΚΑΛΟ υπόλοιπο του τετραημέρου και καλύτερη υγεία.

Κ.Γ.

ΜΟΥ ειπώθηκε ότι η συναυλία που έδωσαν στην Μελβούρνη και, συγκεκριμένα, στο Palais στο Saint Kilda, οι «Πυξ Λαξ» προσύλκησε χίλια και πλέον άτομα… Και έτσι ήταν. Οι άνθρωποι αυτοί, φαντάζομαι, προέρχονται από ένα ευρύ φάσμα ηλικιών της ελληνοαυστραλιανής παροικίας – και όχι μόνον, μιας και μου αναφέρθηκε και το περιστατικό μιας… Κινέζας που χτυπιόταν στην κυριολεξία στο άκουσμα του ήχου της κιθάρας του Πλιάτσικα…

ΚΑΛΑ έκαναν οι άνθρωποι και πήγαν και ξέδωσαν και χάρηκαν, από όσο κατάλαβα, την κάτι παραπάνω από δυναμική παρουσία του εμβληματικού -εδώ και χρόνια- μουσικού συγκροτήματος από την Ελλάδα. Μαγκιά τους… και συμφωνώ.

ΕΚΕΙΝΟ για το οποίο, όμως, αναρωτιέμαι -και ελπίζω και εσείς- είναι γιατί δεν παρευρίσκονται, έστω και τα μισά, άντε το ένα τέταρτο από αυτά τα χίλια και πλέον άτομα, στις καθαρά παροικιακές εκδηλώσεις.

ΤΙ ΕΙΝΑΙ αυτό που εμποδίζει όλους αυτούς τους ανθρώπους από το να παρευρεθούν σε εκδηλώσεις της παροικίας; Τι είναι αυτό που τους κρατά μακριά και δεν νοούν να ενστερνιστούν τους πόθους και τους καημούς των ιθυνόντων των παροικιακών φορέων;

ΜΗΠΩΣ όλο αυτό είναι ένα ακόμα «καμπανάκι» για το ότι η ελληνοαυστραλιανή κοινότητα βρίσκεται πλέον σε ένα μεταίχμιο; Μήπως είναι μια ισχυρή ένδειξη ότι βρισκόμαστε πλέον ανάμεσα στο χάσμα εκείνο που, από τη μια, είναι το παλιό και, από την άλλη, το νέο, από τη μια το «τελειωμένο» και από την άλλη μια νέα πραγματικότητα που σαν το… πιτσουνάκι ξεπηδά σιγά-σιγά- από το τσόφλι;

ΜΗΠΩΣ πρέπει να κάτσουν οι υπεύθυνοι των παροικιακών φορέων να εξετάσουν τι γίνεται, ποιες είναι οι διαθέσεις των μελών, των οικογενειών τους και των φίλων τους, τι θα ήθελαν στο άμεσο μέλλον και πώς μπορεί να αλλάξει -αν πρέπει να αλλάξει- η δομή και οι στόχοι;

ΔΕΝ μου αρέσει -ούτε και σε εσάς πιστεύω- όλο αυτό που εκτυλίσσεται στον ρωσο-ουκρανικό πόλεμο, με την μερική επιστράτευση που διέταξε ο Βλαντιμίρ Πούτιν. Πολύ βαθύ λάκκο έχει η… φάβα του πολέμου που έχει παγώσει όχι μόνο την Ευρώπης αλλά και σχεδόν όλο τον κόσμο, και έπεται συνέχεια.

ΚΑΙ δεν είναι μόνο αυτό. Χιλιάδες άνθρωποι που βγήκαν στους δρόμους των ρωσικών πόλεων αντιμετωπίστηκαν σαν κοινοί τρομοκράτες από την αστυνομία του Πούτιν, μόνο και μόνο γιατί δεν συναινούν στις πολεμοχαρείς διαθέσεις του προέδρου τους.

ΑΣ αφήσουμε και τις χιλιάδες εκείνες Ρώσων που, σύμφωνα με τελευταία δημοσιεύματα, σκέφτονται να εγκαταλείψουν τη χώρα λόγω της αδιέξοδης και καταστροφικής πολιτικής του Βλαντιμίρ, ο οποίος φαίνεται ότι δεν το έχει και σε τίποτα να μας μπλέξει σε κάποιον πυρηνικό πόλεμο.

ΓΙΑ να πάμε σε μια άλλη, ιδιαίτερη πλευρά του κόσμου, στο Ιράν. Οι πρόσφατες ειδησεογραφικές αναφορές κάνουν λόγο για αιματηρές διαδηλώσεις σε τουλάχιστον 15 πόλεις του Ιράν, και αυτό ειδικά μετά τον θάνατο της 22χρονης Μαχσά Αμινί στα χέρια της Αστυνομίας Ηθών.

Η ΝΕΑΡΗ συνελήφθη και κατηγορήθηκε ότι δεν φορούσε σωστά τη μαντίλα της, με αποτέλεσμα να βρει μαρτυρικό θάνατο από τον ξυλοδαρμό και τα βασανιστήρια που υπέστη.

ΑΥΤΟ είχε ως αποτέλεσμα να βγουν στους δρόμους αρκετών πόλεων και τοποθεσιών γυναίκες, οι οποίες όχι μόνο έκαιγαν δημόσια τις μαντήλες τους και έκοβαν τα μαλλιά τους, αλλά συγκρούστηκαν και με αστυνομικές δυνάμεις, πυρπολώντας, μαλιστα, περιπολικά σε μερικές περιπτώσεις.

Η ΔΙΕΘΝΗΣ Αμνηστία ανακοίνωσε ότι οι δυνάμεις ασφαλείας άνοιξαν πυρ και χρησιμοποίησαν ρόπαλα, δακρυγόνα και κανόνια νερού για να διαλύσουν το πλήθος. Η οργάνωση ανέφερε οκτώ θανάτους που συνδέονται με τις ταραχές, συμπεριλαμβανομένων τεσσάρων ανθρώπων που σκοτώθηκαν από τις δυνάμεις ασφαλείας. Ανέφερε ότι εκατοντάδες άλλοι έχουν τραυματιστεί.

ΕΠΙΣΗΣ, υπήρξαν και αναφορές για εκτεταμένες διακοπές πρόσβασης στο διαδίκτυο σε διάφορα μέρη της χώρας, ενώ λογαριασμοί Instagram με ιρανικές διευθύνσεις IP μπλοκαρίστηκαν σε μια προφανή προσπάθεια των Αρχών να καταπνίξουν το εντεινόμενο κύμα οργής.

Δ.Τ.