16 Αυγούστου 1960

Οι Κύπριοι και Ελλαδίτες της Αυστραλίας μαζί με τους απανταχού Πανέλληνες, σμίγουμε τη φωνή μας και συγχαίρουμε την Κυπριακή Δημοκρατία για την 62η επέτειο από την ίδρυσή της, παρά το λυπηρό γεγονός, ότι η Λευκωσία, η πρωτεύουσα του νησιού, είναι η μόνη διχοτομημένη πρωτεύουσα στην Ευρώπη και το 37% της Κυπριακής γης, βρίσκεται υπό κατοχικό καθεστώς ως αποτέλεσμα της βάρβαρης εισβολής της Τουρκίας το 1974.

Ας ρίξουμε μια ματιά στα γεγονότα που οδήγησαν στην απόκτηση της Ανεξαρτησίας της το 1960. Είναι σε όλους γνωστό, ότι διακαής πόθος των Κυπρίων, ήταν η ένωση με την Ελλάδα. Οι παλαιότεροι θυμούνται, ότι για το σκοπό αυτόν, είχαν γίνει πολλές φορές ξεσηκωμοί, που δυστυχώς, λόγω έλλειψης οργάνωσης, δεν έφεραν αποτέλεσμα.

Μια σημαντική και άξια αναφοράς πρόταση, ήταν αυτή του 1915, όπου η Αγγλία πρότεινε την Κύπρο στην Ελλάδα, με τον όρο η Ελλάδα να μπει στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο και να βοηθήσει την σύμμαχο Σερβία κατά της Βουλγαρίας. Δυστυχώς η πρόταση απορρίφθηκε από την τότε Ελληνική κυβέρνηση και τον βασιλιά. Μαζί χάθηκε και η ευκαιρία.

Επίσης κατά στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, η Αγγλία κάλεσε τους Κύπριους να λάβουν μέρος βοηθώντας τους Συμμάχους και την Ελλάδα. Σε περίπτωση δε νίκης, υποσχέθηκε να τους δώσει ελευθερία και ένωση με την Ελλάδα. Δυστυχώς το αρνήθηκε.

Άξιο μνήμης και το Δημοψήφισμα στις 15 με 22 του Γενάρη του 1950, όπου το σύνολο των Ελληνοκυπρίων μαζί και αρκετοί Τουρκοκύπριοι, ψήφισαν υπέρ της ένωσης με την Ελλάδα. Υπέρμαχος της ιδέας, ήταν ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Μακάριος ο Γ’, ο οποίος ανήλθε στον Αρχιεπισκοπικό θρόνο στις 20 του Οκτώβρη του ίδιου έτους. Γεγονός που άλλαξε τον ρου των γεγονότων, αφού σηματοδοτεί τον αγώνα του, με στόχο την άνοδο της Εκκλησίας, αλλά και την ελευθερία και ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα.

Ο ΔΡΟΜΟΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Ακολούθησαν γεγονότα που μόνο θλίψη προκαλούν. Απογοητευμένος αφού το αίτημα της ένωσης δεν υποστηρίχθηκε στη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών ούτε από την Ελλάδα, ούτε από τα Κράτη Μέλη, συμφώνησε στον ένοπλο αγώνα της Εθνικής Αντίσταση Κυπρίων Αγωνιστών, 1955-1959, με αρχηγό τον Γεώργιο Γρίβα.

Ο αγώνας ήταν άνισος. Μια χούφτα από αμούστακα παλικάρια, βγήκαν στα βουνά, πολέμησαν ηρωικά και με αυτοθυσία στο βωμό της λευτεριάς, κατά του Άγγλου Δυνάστη. Αξίζει όμως να σημειώσουμε, ότι εκείνη η επανάσταση ήταν που κατάφερε και έβαλε τα θεμέλια σε αυτό που εμείς σήμερα γιορτάζουμε: ΤΗΝ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ.

Ωστόσο η Αγγλία, για να εκδικηθεί τους Κύπριους που σήκωσαν ανάστημα κατά της Αποικιοκρατίας, ενέπλεξε στο νησί την Τουρκία, η οποία με την συνθήκη της Λοζάνης που υπογράφτηκε στις 24 Ιουλίου 1923, είχε αποκλειστεί κάθε δικαιώματος στο νησί.

Στη διάσκεψη Κορυφής των Κρατών Μελών του ΝΑΤΟ που έγινε στο Παρίσι, στις 28 Δεκεμβρίου 1958, αποφασίστηκε η ανακήρυξή της Κύπρου σε Ανεξάρτητη Δημοκρατία.

Η υπογραφή της συνθήκης της Ζυρίχης στις 11 Φεβρουαρίου του 1959 μεταξύ των τότε πρωθυπουργών της Ελλάδας Κωνσταντίνου Καραμανλή και της Τουρκίας, Ατνάν Μεντερές, και, η ενσωμάτωση της αμέσως μετά με την συνθήκη του Λονδίνου, στις 19 Φεβρουαρίου του 1959, υπογράφτηκε από τους υπουργούς Εξωτερικών της Μεγάλης Βρετανίας της Ελλάδας και της Τουρκίας. Εκ μέρους της Ελληνοκυπριακής Κοινότητας, την Συνθήκη υπέγραψαν ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος και της Τουρκοκυπριακής, ο Δρ. Ραούφ Κουτσιούκ.

Από τότε η Κύπρος είχε ενταχθεί πλέον στην Κοινότητα των Εθνών.

Ωστόσο, αξίζει να αναφερθεί ότι ήταν η πρώτη φορά που ο Μακάριος πληροφορείτο ότι η Τουρκία ήταν εγγυήτρια. Η Ιστορία μας λέει, ότι είχε αντιδράσει σθεναρά, αλλά ο Κωνσταντίνος Καραμανλής που έσπευσε επειγόντως στην Αγγλία, δεν δέχτηκε να γίνει καμιά αλλαγή.

Στη σύσκεψη που κάλεσε ο Αρχιεπίσκοπος με συμμετοχή 34 αντιπροσώπων από όλα τα κοινωνικά και πολιτικά στρώματα, για να πάρουν θέση ευθύνης για τη συμφωνία, η πλειοψηφία ήταν συναινετική.

ΟΙ ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ

Όμως, την ομαλότητα και τη γαλήνη που όλοι είχαν ονειρευτεί, τάραξαν η ανταρσία των Τουρκοκυπρίων αστυνομικών, υποκινούμενη από την Αγγλία προς το τέλος του 1963 αρχές του 1964, όπου μπήκε και η πράσινη γραμμή. Ακολούθησε δέκα χρόνια μετά, το προδοτικό πραξικόπημα της χούντας των Αθηνών, που άνοιξε τον ασκό του Αιόλου. Η Τουρκία με πρόσχημα την «προστασία» των Τουρκοκυπρίων εισέβαλε στην μεγαλόνησο δυο φορές. Στις 20 Ιουλίου και ανήμερα της γιορτής της Παναγιάς τον Αύγουστο του 1974. Τα γεγονότα και τα αποτελέσματα γνωστά: Το Κυπριακό, 48 χρόνια μετά, παραμένει θέμα εισβολής και παράνομης κατοχής με ανοιχτές πληγές.

Παρά ταύτα, ο Αυστραλιώτης Ελληνοκύπριος και Ελλαδίτης, αισθάνεται υπερηφάνεια που η Κύπρος, αφού πέρασε μέσα από «συμπληγάδες πέτρες» και «φωλιές λεόντων», άνοιξε από το 1960 μια καινούργια σελίδα στο βιβλίο της μακραίωνης Ιστορίας της.

Είναι μέλος του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, την 1η Μαΐου 2004 επί προεδρίας Τάσου Παπαδόπουλου έγινε ισότιμο μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και την 1η Ιουλίου 2008, υιοθέτησε το Ευρώ.

Επίσης, σήμερα έχει μια θέση στον κατάλογο των αναπτυγμένων χωρών με υψηλό κατά κεφαλήν εισόδημα και δείκτη ανθρώπινης ανάπτυξης και αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους τουριστικούς προορισμούς στη Μεσόγειο.

Δυστυχώς τα τελευταία χρόνια, η Τουρκία παρακάμπτει το Διεθνές Δίκαιο, τον διάλογο και τις δεσμεύσεις και συνεχίζει για χάρη εντυπωσιασμού, να διαταράσσει την ηρεμία στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου. Τα φιλόδοξα σχέδια του κ. Ερντογάν, περιλαμβάνουν ξεχωριστό βόρειο κράτος(!) γεωτρήσεις στην Κυπριακή ΑΟΖ τις έχει ήδη αρχίσει, τελευταία έφτασε νότια της Κρήτης(!), ενώ συνεχίζει να προκαλεί με εναέριες απειλές που υπονομεύουν την σταθερότητα, την ειρήνη και την ασφάλεια.

Άπλωσαν χέρια και στα περίκλειστα Βαρώσια, τα οποία βάσει ψηφισμάτων του Συμβουλίου Ασφαλείας, ανήκουν και πρέπει να επιστραφούν στους νόμιμους κατοίκους, τους Βαρωσιώτες μας, θέλει να κάνει στρατιωτικές βάσεις στο παραθαλάσσιο Μπογάζι, βόρεια της Αμμοχώστου και να διευρύνει το λιμάνι για μεγαλύτερη εμπορευσιμότητα.

Με αυτά κατά νου, η τρέχουσα συγκυρία και οι προκλήσεις της Τουρκίας κάνουν πιο σαφή από ποτέ την ανάγκη συνεργασίας Κύπρου-Ελλάδας στον τομέα της Διασποράς και στην από κοινού ενίσχυση των εθνικών θεμάτων και συμφερόντων στο σύγχρονο γεωπολιτικό πλαίσιο της αβεβαιότητας που επικρατεί στην Μεσόγειο.

*Σημείωση: Η επέτειος ορίστηκε να γιορτάζεται την 1η Οκτωβρίου εκάστου έτους.