Η 17 ΝΟΕΜΒΡΗ 1973, είναι η μέρα μνήμης της εξέγερσης των φοιτητών ενάντια στη χούντα των Αθηνών. Το Πολυτεχνείο, ως ένα άλλο φρούριο, προέταξε τα στήθη και με τα πενιχρά μέσα που διέθετε, καλούσε τον Ελληνισμό με σύνθημα «Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία», να συνταχθεί ενάντια στον φασισμό. Ένα χρόνο μετά ακολούθησε το προδοτικό πραξικόπημα των στρατιωτικών στην Κύπρο, όπου έδωσε το «δικαιολογητικό» στην Τουρκία να επέμβει, τάχατες για να προστατεύσει τους Τουρκοκύπριους. Τα γεγονότα που ακολούθησαν γνωστά.
ΑΥΡΙΟ στις 2.30 το απόγευμα, στο Πολιτιστικό Κέντρο του «Δημόκριτου», επί της 583 High Street στο Northcote, θα γίνουν πεντάλεπτες εισηγήσεις από πολλούς ομιλητές για σκέψη και περισυλλογή, αλλά και για να αντλήσουμε διδάγματα από την ηρωική έξοδο και τον αγώνα των φοιτητών. Αύριο, θυμόμαστε, φρεσκάρουμε τις μνήμες και τιμούμε όσους πρωτοστάτησαν στην επαναφορά της Δημοκρατίας στην Ελλάδα.
ΚΟΙΜΑΣΤΕ ήσυχα; Εγώ όχι. Από την μια, η ακρίβεια που, όπως έγραψα και το περασμένο Σάββατο, πηγαίνεις στο σουπερμάρκετ για ψωμί, γάλα και το κάτι τις και φεύγεις με το πορτοφόλι ξαλαφρωμένο τουλάχιστον κατά ένα πενηντάρικο και, από την άλλη, το παραφούσκωμα των λογαριασμών, έχουν χαλάσει τον ύπνο μου.
ΤΩΡΑ, μας προέκυψαν και νέα… φρούτα. Οι χάκερς. Θα μου πείτε αυτό δεν είναι είδηση. Το φαινόμενο προϋπάρχει. Συμφωνώ. Και για να χρησιμοποιήσουμε την επιστημονική γλώσσα, φαίνεται να κρατούν για καλά τα σκήπτρα «στον κυβερνοχώρο», εδώ και πολύ καιρό. Κρατήστε, λοιπόν, τη λέξη «κυβερνοχώρος», γιατί από εδώ και πέρα, θα την βρίσκουμε όλο και περισσότερο μπροστά μας. Και δεν το λέω, όπως κι εσείς με ανάλαφρη καρδιά. Ανησυχώ.
ΑΝΑΦΕΡΩ ένα πρόσφατο και ασήμαντο περιστατικό, για να δικαιολογήσω ότι πρέπει να φοβόμαστε και την… σκιά μας. Προχθές μου στάλθηκε μήνυμα από τη BUPA για επιστροφή χρημάτων της τάξης των $114, με ζητούμενο τα στοιχεία του τραπεζικού λογαριασμού μου. Και, βέβαια, υποψιάστηκα και δεν σας κρύβω ότι το έψαξα προτού ανταποκριθώ.
ΦΑΝΤΑΣΤΕΙΤΕ, λοιπόν, πόση δουλειά περιμένει τις αστυνομικές Αρχές της χώρας, μέχρι να φτάσουν στα χνάρια της κλίκας. Αφού, όπως πληροφορούμαστε, άνοιξαν τα πλοκάμια τους και διαφεντεύουν σε πολλές χώρες.
ΦΙΛΟΙ της στήλης, από Όκλι μεριά, με πληροφόρησαν ότι από τώρα άρχισαν να κάνουν μεγαλόσταυρους και προσευχές, να εισακουστεί η παράκλησή τους και να κερδίσουν οι Φιλελεύθεροι στις εκλογές. Δεν τους αδικώ. Σε περίπτωση νίκης μιλάμε για βαρβάτη υπόσχεση της τάξης των $5 κολλαριστών εκατομμυρίων!
ΑΜ, ΚΑΙ οι του Bentleigh, δεν πάνε πίσω. Υπόσχεση $100.000 έδωσε το Εργατικό Κόμμα σε περίπτωση νίκης για ανακαίνιση της αίθουσας παραπλεύρως της εκκλησίας.
ΚΑΙ ΟΙ υποσχέσεις συνεχίζονται. Άντε με το καλό και με τη νίκη!
ΜΑ ΚΑΙ οι 800; Πώς γίνεται αυτό. Ένα κρουαζιερόπλοιο είναι σαν μια μικρή Πολιτεία. Θέλουν να μάς πουν, ότι με το που αρρώστησαν οι 10 με τον Covid-19, μετέδωσαν τον ιό στο τσακ μπαμ στους υπόλοιπους 790;
ΕΝΘΑΡΡΥΝΤΙΚΑ τα νέα για το προσδόκιμο ζωής μας. Στα 84,32 έτη, ανήλθε το κατά τη γέννηση προσδόκιμο ζωής στη χώρα που ζούμε. Το ποσοστό αυτό κατατάσσει την Αυστραλία στην 3η θέση διεθνώς και μας χαροποιεί τα μέγιστα. Τα στοιχεία, είναι από την Εθνική Στατιστική Υπηρεσία, η οποία αναφέρει ότι το προσδόκιμο μπορεί να συρρικνωθεί όταν συντρέχουν κίνδυνοι παχυσαρκίας και κλιματικής αλλαγής.
ΓΙΑ ΤΗΝ παχυσαρκία το καταλαβαίνω. Για την κλιματική αλλαγή όμως; Η Υπηρεσία διευκρινίζει ότι οι συνέπειες από την υπερβολική ζέστη ή το κρύο και η ρύπανση της ατμόσφαιρας έχουν πολύ ισχυρό αντίκτυπο στον ανθρώπινο οργανισμό. Σίγουρα γίνονται και άλλες μελέτες, μιας και το φαινόμενο του θερμοκηπίου απασχολεί, θέλω να πιστεύω, όλους μας.
ΠΛΟΥΣΙΟ το παρασκήνιο εκλογής και διαδοχής του Αρχιεπισκοπικού θρόνου στην Κύπρο μετά την εκδημία του μακαριστού κυρού Χρυσοστόμου. Μετά την δήλωση ενδιαφέροντος των υποψηφίων Μητροπολιτών, η εκλογή γίνεται από τα μέλη που είναι εγγεγραμμένα στον εκλογικό κατάλογο. Ο οποίος εγκρίνεται υπό της Ιεράς Συνόδου.
ΚΑΙ ΕΠΕΙΔΗ υπάρχει θέμα ενημέρωσης του καταλόγου, νοουμένου ότι στην μεγαλόνησο κατοικούν 70.000 Ελλαδίτες και 40.000 Ρώσοι Ορθόδοξοι, και, σύμφωνα με το νεοσυσταθέν Καταστατικό της Εκκλησίας υπάρχουν οι προϋποθέσεις εγγραφής και άλλων μελών, η ενθρόνιση, όχι η εκλογή του νέου Αρχιεπισκόπου Νέας Ιουστινιανής και πάσης Κύπρου, καθυστερήσει έως και στις αρχές του νέου έτους.
ΝΑ ΕΥΧΗΘΩ στην αγαπητή κ. Ιωάννα Λιακάκου, καλή υγεία. Η εκλεκτή συμπάροικος είχε την περασμένη Κυριακή την τιμητική της στην παρουσίαση του περιοδικού «Ο Λόγος». Το περιοδικό, προϊόν του Συνδέσμου Ελλήνων Λογοτεχνών, έκλεισε αισίως 30 χρόνια συνεχούς παρουσίας στα λογοτεχνικά δρώμενα της παροικίας μας. Καλή συνέχεια.
ΕΚΕΙ ΚΑΙ η επί πολλά χρόνια πνευματική μου φίλη, κ. Λούλα Παπαζώη, η οποία μου χάρισε το τελευταίο βιβλίο της, διηγήματα, με τίτλο «Στη βάρκα των Αναμνήσεων». Χαίρομαι που «αρμενίζοντας στο πέλαγος, κρατάς γερά το κουπί της ελπίδας». Καλοτάξιδο καλή μου φίλη.
ΧΘΕΣ ΗΤΑΝ η Ημέρα Παγκόσμιου Χαιρετισμού. Πιστεύω ότι αισθανόμαστε όμορφα όταν λαμβάνουμε και ανταποδίδουμε έναν χαιρετισμό. Και είναι τόσο απλό και ωραίο να πούμε ένα ΓΕΙΑ στον συνάνθρωπό μας και ας μη τον γνωρίζουμε. Θυμάστε τα πρώτα χρόνια που πατήσαμε πόδι σ’ αυτή τη γη πώς χαιρετούσαν οι Αυστραλοί κάποιας ηλικίας; Με ένα ψιθυριστό goodmorning συνοδευόμενο από ένα κομψό ανασήκωμα του καπέλου.
ΠΑΕΙ ΠΙΑ. Η εποχή αυτή μπήκε για τα καλά στα αζήτητα. Η προχειρότητα, οι απαιτήσεις και η βιασύνη, έκαναν τον χρόνο τον μεγαλύτερο εχθρό μας, βάζοντας τον ρομαντισμό στο χρονοντούλαπο. Κι όμως ένα ΧΑΙΡΕΤΕ, μας πάει πολύ μακριά.
ΣΑΣ ΧΑΙΡΕΤΩ λοιπόν με πολλές ευχές για καλή υγεία.
Κ.Γ.
ΘΕΩΡΩ ότι η σχέση της παροικίας μας με συγκεκριμένους τομείς της γενικότερης αυστραλιανής κοινωνίας δεν έχει μελετηθεί επαρκώς και δεν έχει, ως εκ τούτου, παρουσιαστεί. Δεν ξέρω εάν κάποιοι ερευνητές, πανεπιστημιακοί και άλλοι σχετικοί με αυτά κάνουν κάτι προς την κατεύθυνση αυτή, αλλά πιστεύω ότι τραγικά ελάχιστα έχουν έρθει στο φως έως τώρα.
ΠΡΟΧΘΕΣ Πέμπτη και με αφορμή την 49η επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, ένα από τα βασικά αυστραλιανά εργατικά συνδικάτα, το Australian Manufacturing Workers Union (AMWU – Αυστραλιανό Συνδικάτο Βιομηχανικών Εργατών) – Παράρτημα Βικτώριας, έκανε εκδήλωση στα γραφεία του στο Carlton, για να τιμήσει την επέτειο αυτή.
ΣΤΗΝ εκδήλωση διατρανώθηκαν οι άρρηκτες σχέσεις αλληλεγγύης του προοδευτικού κομματιού της παροικίας με το γενικότερο συνδικαλιστικό και αντίστοιχο προοδευτικό κίνημα της Αυστραλίας και τονίστηκε η ανάγκη του να γίνουν και άλλες εκδηλώσεις στην κατεύθυνση της απόκτησης ιστορικής συνείδησης ως μέρος της ανάπτυξης ενός στιβαρού κοινωνικού κινήματος.
ΔΕΝ ξέρω εάν αυτό οφείλεται στο ότι γραμματέας του Παραρτήματος Βικτώριας του AMWU είναι Ελληνοαυστραλός, ο Τόνι Μαυρομάτης, ούτε και εάν τα τωρινά στελέχη του εν λόγω συνδικάτου είναι ευαισθητοποιημένα σε ζητήματα της ιστορίας των εργατικών και κοινωνικών αγώνων ανά τον κόσμο και σε ζητήματα αλληλεγγύης. Ίσως και να είναι…
ΑΥΤΟ που έχει σημασία είναι ότι ένα από τα πλέον εμβληματικά και δυναμικά αυστραλιανά συνδικάτα κάνει εκδήλωση για την επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, κάτι που μας τιμά ιδιαίτερα ως ελληνοαυστραλιανή κοινότητα, ειδικά αυτούς που ως φορείς και ως άτομα είναι ήδη δεσμευμένοι στον καθημερινό αγώνα ενάντια στην κάθε μορφής εκμετάλλευση.
ΕΠΙΣΗΣ, ένα άλλο καθήκον που μπαίνει επιτακτικά -και με αφορμή όλα τα παραπάνω- είναι ότι επειδή ειδικά κατά τη διάρκεια της επτάχρονης δικτατορίας στη γενέτειρα (1967-1974) αρκετές ήταν εκείνες οι περιπτώσεις που το αυστραλιανό συνδικαλιστικό κίνημα στάθηκε αλληλέγγυο στον αντιδικτατορικό αγώνα των Ελλήνων -και μάλιστα έμπρακτα- πρέπει να ερευνηθούν και να έρθουν στο φως όσο το δυνατόν περισσότερες λεπτομέρειες αυτής της διαδικασίας.
ΟΛΑ όσα έχουν γραφτεί μέχρι τώρα -και η συντριπτική τους πλειοψηφία έχει δημοσιευθεί στον «Νέο Κόσμο» (είναι μια αλήθεια αυτή που δεν αμφισβητείται)- ναι μεν, φωτίζουν αμυδρά την όλη υπόθεση, αλλά δεν είναι το όλον… Δεν στοιχειοθετείται κάποια ολοκληρωμένη προσπάθεια αναψηλάφισης, έρευνας και συγγραφής με αυτό ακριβώς το αντικείμενο.
ΕΥΕΛΠΙΣΤΩ ότι θα εισακουστώ όσον αφορά αυτό το ζήτημα, μιας και θεωρώ ότι η ιστορία μας δεν είναι μόνο η ιστορία των εκκλησιών, των μιλκ μπαρ και των ψαράδικων – αν και δεν είμαι εναντίον όλων αυτών των αφηγημάτων. Πρέπει να δούμε πώς συγκεκριμένα κομμάτια της ελληνοαυστραλιανής μας κοινότητας έχουν συμμετάσχει και αλληλεπιδράσει στο γενικότερο αυστραλιανό εργατικό, συνδικαλιστικό και προοδευτικό κίνημα.
Δ.Τ.