Έχουν κλείσει τέσσερα χρόνια από την υπογραφή της Συμφωνίας των Πρεσπών, μιας συμφωνίας που επικυρώθηκε από τα Κοινοβούλια της Ελλάδας και της Σεβέρνα Μακεντόνιγιας με τη συναίνεση του ΟΗΕ, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ. Πρόκειται για μια διακρατική Συνθήκη που δεν είχε παγκόσμια έγκριση ή αποδοχή. Η Ρωσία και άλλες χώρες της Ευρώπης, συμπεριλαμβανομένης και της Βουλγαρίας βρέθηκαν απέναντί στις δύο χώρες με σοβαρές αντιρρήσεις. Αντιρρήσεις είχε τότε και η τότε αντιπολίτευση και σημερινή Κυβέρνηση της Ελλάδας. Ωστόσο, φρονίμως φερόμενη, έκανε την «κωλοτούμπα», και συνέχισε την πολιτική και τη διπλωματική πορεία της προηγούμενης κυβέρνησης χωρίς παρεκκλίσεις, με έναν όρο. Ο όρος που είχε θέσει με την ανάληψη της εξουσίας ο κ. Πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης ήταν ότι εφόσον οι «Μακεδονοσλάβοι» εφαρμόζουν τη συμφωνία, εφόσον τηρούν πιστά τα συμφωνηθέντα, χωρίς υποσημειώσεις, χωρίς αγκυλώσεις, τότε η Ελλάδα δεν θα φέρει αντιρρήσεις για να μπει η Σεβέρνα Μακεντόνιγια στο ΝΑΤΟ και στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Επομένως απαρέγκλιτος όρος ήταν και παραμένει η πιστή και ακριβής εφαρμογή των αποφασισθέντων. Σύμφωνα με τη Συνθήκη των Πρεσπών, οι κάτοικοι, οι ηγέτες και η Διασπορά της Σεβέρνα Μακεντόνιγιας και όλοι οι Μακεδοσλάβοι, πρώην πολίτες ακόμη και της Ελλάδας και της Βουλγαρίας και της Διασποράς τους, θα σέβονταν και θα εφάρμοζαν πιστά όλα όσα συμφωνήθηκαν. Δηλαδή, δεν θα λειτουργούσε πλέον ο όρος «Μακεδόνας» εθνικά (διότι οι Αλβανοί συμπολίτες τους δεν ήθελαν να προσδιορισθούν ως «Μακεδόνες), αλλά ως πολίτες «Μακεδόνες» της Σεβέρνα Μακεντόνιγια, ότι δεν έχουν ουδεμία σχέση με την Αρχαία Μακεδονία και τον Ελληνικό Πολιτισμό, ότι ψευδώς υποστήριζαν ότι ήσαν διάδοχοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ότι θα αφαιρέσουν από τα σχολικά τους βιβλία και τους χάρτες τους τις αλυτρωτικές τους προθέσεις και προπαγάνδα, θα πολτοποιήσουν τους χάρτες της Μεγάλης Μακεδονίας, ότι η χώρα τους δεν θα είναι πλέον «Μακεδονία» αλλά και συνταγματικά θα ονομάζεται Σεβέρνα Μακεντόνιγια, ότι οι πινακίδες αυτοκινήτων τους θα φέρουν τα γράμματα «ΝΜ», ότι δεν θα επιτρέψουν στις σημαίες τους να υπάρχουν Ελληνικά σύμβολα και ο ήλιος των Βασιλέων της Μακεδονίας, ότι θα καλλιεργήσουν εναρμονισμένες σχέσεις με τους Έλληνες, κι άλλα παρόμοια, που προκύπτουν από έναν πολιτικό συμβιβασμό.

Το Αυστραλιανό Ινστιτούτο Μακεδονικών Σπουδών (ΑΙΜΣ) με διαβήματα, επιστημονικές διαβουλεύσεις, εκδόσεις και άρθρα του τάχθηκε υπέρ μιας έντιμης και βιώσιμης λύσης του ονοματολογικού της ΦΥΡΟΜ. Υποστήριξε, ότι ουδείς Έλληνας θα μπορούσε να αποδεχτεί χωρίς πόνο, την απόδοση παράγωγου της Μακεδονίας σε όνομα ενός κράτους με αλβανικο-σλαβικό ή βουλγαρικό κυρίως πληθυσμό, σε μία χώρα που δεν έχει ιστορική σχέση με τη Μακεδονία, δηλαδή την Ελλάδα, την ιστορία και τον πολιτισμό της. Το ΑΙΜΣ τάχθηκε επίσης εναντίον κάθε ονόματος που θα εμπεριέχει ΑΥΤΟΥΣΙΑ το όνομα «Μακεδονία» καθώς επίσης ότι ήταν αντίθετο σε οποιαδήποτε ονομασία σύνθετη, και πρότεινε μια ενιαία και αδιάσπαστη λέξη στον Υπουργό της εποχής, κ. Ν. Κοτζιά, τον όρο «Γκορνομακεντόνιγια».

Μέσα στα πλαίσια επίλυσης του προβλήματος που δημιουργούσε το ιδεολόγημα του «Μακεδονισμού» και της «Μεγάλης Μακεδονίας», καθώς και ο βουλγαρο-σλαβικός αλυτρωτισμός του 19ου και 20ού αιώνα, ένα ιδεολόγημα και ένας αλυτρωτισμός που προσβάλλει τη συνείδηση των Ελλήνων ακυρώνοντας τις θυσίες και τις εκατόμβες των νεκρών ηρώων μας και προκειμένου, να μην έχει ευχερή πρόσβαση η Τουρκία στα Δυτικά Βαλκάνια και για να ζήσουν οι δύο λαοί φιλικά και παραγωγικά, και τέλος, προκειμένου να μην αποκλειστούν παντελώς από τον γεωγραφικό χώρο της Μακεδονίας όλοι αυτοί οι αλλογενείς που γεννήθηκαν και συν-κατοικούν εδώ και 1300 χρόνια τη γη αυτή, αποδεχτήκαμε να υπάρξει μία συμβιβαστική λύση που να κάνει τους δύο λαούς, τις δύο χώρες, τα δύο έθνη διακριτά το ένα από το άλλο.

Από την αρχή προειδοποιήσαμε την ελληνική κυβέρνηση, ύστερα από δική Της άμεση και έμμεση προτροπή, ότι στη διαπραγμάτευση δεν υπάρχει «καλή» λύση, αφού και τα δύο συμβαλλόμενα μέρη χάνουν. Πρέπει, ωστόσο, να ισχύσουν παράγοντες που θα καθορίσουν το μέγεθος και τη μορφή του συμβιβασμού, θα υπάρξουν κόκκινες γραμμές και συγκεκριμένο μέτρο, ώστε ένας συμβιβασμός να μην μετατραπεί σε εθνική ήττα, να μην πάρει διαστάσεις εθνικής καταστροφής. Ο συμβιβασμός δεν θα πρέπει να αφήνει περιθώρια καλλιέργειας αλυτρωτισμού, επεκτατισμού και απόσχισης. Ο συμβιβασμός δεν πρέπει να απελευθερώνει σπέρματα αλυτρωτισμού που με τον χρόνο μπορούν να εξελιχθούν σε θύελλα αποσταθεροποίησης τόσο μέσα στα Βαλκάνια όσο και στη Διασπορά. Το ότι η νεοπαγής αυτή χώρα δεν έχει τανκς και αεροπλάνα δεν μπορεί να αποτελέσει ούτε απλό επιχείρημα ότι δεν κινδυνεύει η Ελλάδα από τους γείτονες αυτούς. Ο αλυτρωτισμός επωάζεται και κυοφορεί μέσα από συγκεκριμένα ονόματα, ιδεολογίες και επιτίθεται κατά ιστορικών κεκτημένων άλλων λαών, κατά πολιτιστικών δρώμενων άλλων εθνών. Τέτοιος είναι ο αλυτρωτισμός των Μακεδονοσλάβων και με τον τρόπο αυτό εξυφαίνεται και λειτουργεί στην Αυστραλία, στον Καναδά, στις ΗΠΑ και αλλού.

Η «Μεγάλη Μακεδονία» των αλύτρωτων Μακεδονοσλάβων ανάγλυφα παρουσιάζεται σε μνημεία τους μπροστά σε ναούς τους προς δημόσια θέα στην Πέρθη

Ως ίδρυμα επιστημονικών αγώνων το ΑΙΜΣ με ιστορία σχεδόν σαράντα χρόνια στην Αυστραλία και δεκάδες εκδόσεις πήραμε υπεύθυνη θέση, χωρίς ακραίους αφορισμούς, χωρίς εθνικιστικές κορώνες. Προτείναμε ένα συμβιβασμό στο ονοματολογικό που θα έρθει μέσα από ένα σύνθετο, μονολεκτικό, αδιαίρετο όρο γεωγραφικού προσδιορισμού, όπου ο όρος «Μακεδονία» δεν θα εμφαίνεται ΑΥΤΟΥΣΙΟΣ. Το ΑΙΜΣ πρότεινε στην Κυβέρνηση Τσίπρα, τους όρους «Μασεντοσλάβια» και «Γκορναμακεντόνιγια», όροι που δεν εμπεριείχαν αυτούσια τον όρο «Μακεδονία» και δεν μπορούσαν να «σπάσουν» το σύνθετό τους, ώστε να επανεμφανιστεί το αλυτρωτικό «Μακεδονία». Προτείναμε τη γλώσσα τους ως «Γκορναμακεντόνιαν» ή «Μασεντοσλάβικ» και την ταυτότητά τους ως «Γκορνομακεντόνιανς» ή «Μάσεντοσλαβς». Τελικά η ελληνική διαπραγμάτευση, ύστερα από επιτυχή πίεση του κ. Ζάεφ, κατέληξε να αποδεχτεί το ατυχές και αλυτρωτικό για τους Μακεδονοσλάβους «Βόρεια Μακεδονία» ούτε κάν «Severna Makedonija», όχι ως ενιαίο σύνθετο όρο, αλλά ως απλή σύνθετη όπου ο όρος «Μακεδονία» αποτελεί την ουσία του όρου.

Επομένως στο ονοματολογικό της χώρας αυτής, η ελληνική διπλωματία κέρδισε στα σημεία κάποιους πόντους, ωστόσο έχασε τον αγώνα. Το όνομα «Μακεδονία» προβάλλει μόνο του ως απλή λέξη, χωρίς να είναι σύνθετη, μονολεκτική αδιαίρετη λέξη, ακολουθώντας το προσδιοριστικό «Βόρεια». Ο συμφωνηθείς όρος, παρά τις νομικές δικλείδες που προσδιορίζουν και διασαφηνίζουν το σλαβο-αλβανικό περιεχόμενο του λαού αυτού, είναι μόνο στα χαρτιά. Ποτέ δεν προφέρονται, ούτε και επικαλούνται παρά μόνον όταν υπάρχουν συγκρούσεις. Άρα, με τον όρο «Βόρεια Μακεδονία» επωάζεται και συνεχίζει να ζει η ιδεολογία των «αδελφών τους της Νότιας Μακεδονία», του Αιγαίου και βέβαια ό,τι συνεπάγεται με την ιστορία και τον πολιτισμό της Μακεδονίας από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα.

Στο erga omnes (έναντι πάντων) η ατυχής ελληνική διπλωματία κέρδισε επίσης κάποια σημεία του αγώνα της διαπραγμάτευσης, αφού ταυτότητα και διαβατήριο θα αναγράφουν τη χώρα ως «Βόρεια Μακεδονία», ωστόσο κι εδώ έχασε τον αγώνα, αφού δεν θα αποκαλείται πλέον ενιαία «Σεβερναμακεντόνια», ούτε «Γκορναμακεντόνια» αλλά σκέτο Βόρεια «Μακεδονία». Αλλά και η αποδοχή καθώς επίσης και η αποστασιοποίησή τους από την αρχαία μακεδονική ιστορία και κληρονομιά, την οποία εξάλλου ανεπιτυχώς διεκδικούσαν, δεν σημαίνει λήξη του αλυτρωτισμού. Όλα αυτά είναι μόνον στα χαρτιά. Η συμφωνία μαρτυρεί ότι ο αλυτρωτισμός τους περνάει σε μια νέα φάση, όπως θα εξηγήσουμε παρακάτω και η ελληνική Διασπορά θα πρέπει να ετοιμάζεται για νέους αγώνες.

Στα θέματα της γλώσσας και της εθνικής ταυτότητας, άσχετα αν η «συμφωνία» μιλάει για “υπηκοότητα” κι όχι για «εθνότητα» (αυτά ισχύουν για τους λίγους και τους ειδικούς ανθρωπολόγους και κοινωνιολόγους μετά τον Weber), η ελληνική διπλωματία ηττήθηκε κατά κράτος. Έδωσε και τα ρέστα της. Αναγνώρισε η ελληνική διπλωματία και η Βουλή των Ελλήνων, τη γλώσσα τους ως «Μακεδονική» και ως μέρος αναπόσπαστο της ιστορικής τους κληρονομιάς με το 7ο άρθρο της «Συμφωνίας».

Το σλαβοβουλγαρικό ιδίωμα των Μακεδονοσλάβων αποκαλείται με τη βούλα και του ελληνικού κράτους, «Μακεδονική» γλώσσα!! Η αποδοχή εκ μέρους της Σεβέρνα Μακεντόνιγιας ότι η γλώσσα τους εντάσσεται στην οικογένεια των νοτιοσλαβικών γλωσσών δεν συνιστά εκ μέρους τους κάποια υποχώρηση, καθώς ουδέποτε ισχυρίστηκαν ότι η γλώσσα τους έλκει την καταγωγή της από την αρχαία μακεδονική γλώσσα. Αλλά μήτε και σε αυτό μπόρεσε η ελληνική διπλωματία να σκοράρει. Θα μπορούσε η γλώσσα τουλάχιστον να ονομαστεί συμβιβαστικά και διακριτά, όπως το ΑΙΜΣ είχε πείσει την Κυβέρνηση Kennett πριν από είκοσι τόσα χρόνια και ονομάστηκε στην Βικτώρια “Macedonian Slavonic”. Τότε και η Παμμακεδονική, αλλά και οι άκρατοι εθνικιστές πάνω στα άλογα ανεβασμένοι, ανάμεσά μας, παλεύαμε για να διασώσουμε το “Macedonian Slavonic». Η παραίτηση της Ελληνικής Κυβέρνησης και η υποχώρηση της ελληνικής διπλωματίας να αποδεχτεί τον όρο «Μακεδονική» για να καθορίσει ένα βουλγαρο-σλαβικό ιδίωμα αποτελεί ύβρη και ανάθεμα για τον Ελληνισμό και την ιστορία του.

Στο θέμα της ταυτότητας των πολιτών της «Βόρειας Μακεδονίας» η ελληνική διπλωματία και ο πολιτικός κόσμος της Πατρίδας στάθηκαν γενναιόδωροι ευεργέτες του «Μακεδονισμού» και του αλυτρωτισμού τους, αφού τους αποκάλεσαν «Μακεδόνες» πολίτες της Βόρειας Μακεδονίας, κατά αναλογία προς το «Αμερικάνοι» πολίτες των Ηνωμένων Πολιτειών!!! Εδώ η ήττα της ελληνικής διπλωματίας γίνεται διασυρμός, ταπείνωση και εθνικός εξευτελισμός για λογαρισμό των εκατομμυρίων γνήσιων Μακεδόνων, αλλά και όλων εκείνων των Κρητών, των Κυπρίων, των Πελοποννησίων, των Ηπειρωτών που έχασαν τη ζωή τους αγωνιζόμενοι εναντίον των Βούλγαρων Μακεδονιστών από το 1878 μέχρι και το 1912 στα έλη και στα χώματα της ελληνικής Μακεδονίας. Η αποδοχή και παραδοχή εκ μέρους της ελληνικής διπλωματίας ότι οι Μακεδοσλάβοι ή Γκορνομακεδόνες ή Σεβερναμακεδόνες είναι πλέον «Μακεδόνες» αναιρεί τις ελληνικές επιστημονικές επιφυλάξεις 150 ετών και καταδικάζει σε πλάνη οικτρά όλα τα σωματεία του Μακεδονικού Ελληνισμού εντός της Ελλάδας και στη Διασπορά που αγωνίζονταν για την ελληνικότητα της Μακεδονίας και ταπεινώνει, χωρίς ελαφρυντικά, τον αγώνα τους για διατήρηση της δικής τους μακεδονικής ταυτότητας.

Το μόνο θετικό για τον Ελληνισμό και τον αγώνα του που προκύπτει από τη «συμφωνία» είναι ότι οι Μακεδοσλάβοι αναγκάστηκαν για πρώτη φορά να αυτοταπεινωθούν, να αλλάξουν το όνομα της χώρας τους, να μην μπορούν να υποστηρίξουν ότι η χώρα τους είναι η «Μακεδονία», αλλά από τούδε η «Βόρεια Μακεδονία» (υπονοώντας ότι υπάρχει και η Νότια Μακεδονία ή η πραγματική Μακεδονία)- εάν βέβαια φροντίσει ο Έλληνας διπλωμάτης και ο Έλληνας πολιτικός να τους αναγκάσουν να εφαρμόζουν τα συμφωνηθέντα. Αυτό δεν επιλύει όμως το πρόβλημα. Το μετατοπίζει σε μία νέα φάση αφού ο αλυτρωτισμός συνεχίζει να κυοφορείται με τη γενναιόδωρη συμμαχία της ελληνικής διπλωματίας. Παίρνει μάλιστα τεράστιες διαστάσεις αφού οι κάτοικοί της νόμιμα και με τη στενόψυχη συναίνεση της Ελλάδας, είναι πλέον οι «Μακεδόνες» που ομιλούν τη «Μακεδονική» στο κράτος τους που απλά και προσδιοριστικά λέγεται «Μακεδονία» του Βορρά. Τώρα καλείται η ελληνική διπλωματία να επιλύσει και το εμπορικό σκέλος, φροντίζοντας στα επόμενα τρία χρόνια να καταργήσει και τα κρασιά του Μπουτάρη που ονομάζονται «Μακεδονικός Οίνος», αλλά και τον «Μακεδονικό Χαλβά», αφού πλέον άφησε χωρίς περιεχόμενο το «Μουσείο Μακεδονικού Αγώνα», την «Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών» και τα Μακεδονικά σωματεία της Διασποράς.

Το ΑΙΜΣ, παραμένει υπέρ του συμβιβασμού, υπέρ μιας έντιμης διαπραγμάτευσης, ώστε να ζήσουν οι δύο λαοί ειρηνικά και αλληλέγγυοι. Αντιστεκόμαστε και θα αντισταθούμε όμως σε κάθε προσπάθεια να μονοπωλείται η μακεδονική γλώσσα και η μακεδονική ταυτότητα από τους αλυτρωτιστές ενός μακεδονισμού που έβλαψε τόσο τους Μακεδονοσλάβους όσο και εμάς τους Μακεδόνες της Ελλάδας. Το «μακεδονικό» μπήκε από τις Πρέσπες σε μια νέα του φάση. Αποκτά μια νέα διάσταση, περισσότερο πολυμέτωπη, αφού θα πρέπει να παρακολουθούμε και να αναιρούμε κάθε προσπάθεια αλυτρωτισμού των Μακεδονοσλάβων που παραβιάζουν τα άρθρα της Συμφωνίας των Πρεσπών.

Στην Αυστραλία, παρά τις εσωτερικές έριδες και τις εξεγέρσεις των εθνικιστών Μακεδονοσλάβων κατά της Κυβέρνησης των Σκοπίων, παρά τις εσωτερικές τους διαμάχες και τον διαχωρισμό τους σε ακραίους και αδιάλλακτους και σε αυτούς με μία συνετή διάθεση για συμβιβασμό, παρά τα μεγάλα σχίσματα που προκάλεσε στο Μακεδονοσλαβικό στοιχείο στην Πέρθη, τη Μελβούρνη και λιγότερο στο Γούλογκογκ η αποδοχή και επικύρωση της Συνθήκης των Πρεσπών, οι Μακεδοσλάβοι και οι οργανισμοί τους συνεχίζουν να παραβιάζουν καθημερινά τους όρους της Συνθήκης, να καταπατούν τα συμφωνηθέντα και να οργιάζει ο εθνικισμός και αλυτρωτισμός τους, χωρίς να παρεμβαίνει αποτελεσματικά και συστηματικά ούτε η Ελληνική διπλωματία στην Αυστραλία (ίσως τους λείπουν οι μηχανισμοί εντόπισης και αντίδρασης), προς κρυφό καμάρι της διπλωματικής αποστολής των Μακεδονοσλάβων στην Καμπέρα.

Οι φωτογραφίες που δημοσιεύουμε πάρθηκαν από την Πέρθη, όπου η «Μεγάλη Μακεδονία» των αλύτρωτων Μακεδονοσλάβων και Βουλγάρων ανάγλυφα παρουσιάζεται σε μνημεία τους μπροστά σε ναούς τους προς δημόσια θέα, όπου ο ήλιος των Μακεδόνων Βασιλέων του Φιλίππου και του Αλεξάνδρου είναι η επίσημη σημαία τους, όπου αλυτρωτικά μηνύματα κατά της Ελλάδας συνεχίζουν να εμφανίζονται στις προσόψεις των κτηρίων τους. Στη Μελβούρνη,  ο ήλιος της Μακεδονίας συνεχίζει να κυματίζει στη σημαία των Μακεδονοσλάβων στην Plenty Road, Reservoir, στις εκκλησιές τους στο Whittlesea και Preston. Στα κοιμητήρια της Μελβούρνης και της Πέρθης εκατοντάδες μνημεία των Μακεδονοσλάβων φέρουν τον ήλιο της Μακεδονίας, αναγράφονται επαναστατικά τραγούδια ενθαρρύνοντας την άλωση της Θεσσαλονίκης, καθώς και ελληνικά τοπωνύμια που φέρουν Βουλγαρικά ονόματα.

Είχα την εντύπωση ότι ένα από τα βασικά καθήκοντα της ελληνικής διπλωματίας στην Αυστραλία αλλά και αδιαπραγμάτευτο δικό μας καθήκον απέναντι στην Πατρίδα θα ήταν να εντοπίζονται και να καταγγέλλονται οι παραβάσεις αυτές, από τους Μακεδονοσλάβους, τη στιγμή μάλιστα που επιδοτούνται οι οργανισμοί τους από την Σεβέρα Μακεντόνιγια και αύριο μεθαύριο από χρήματα των φορολογουμένων της Ενωμένης Ευρώπης και βέβαια και από τους φόρους των Ελλήνων Πολιτών. Ο κ. Μητσοτάκης είχε υποσχεθεί ακριβή, συνεπή και ατέρμονα εφαρμογή των όρων της Συμφωνίας από τους Μακεδονοσλάβους, διαφορετικά η Ελλάδα θα είχε το δικαίωμα να καταγγείλει τη Συνθήκη των Πρεσπών. Η υπόσχεση αυτή παραμένει ανεφάρμοστη, έωλη, χωρίς ουσία, όσο οι Μακεδονοσλάβοι συνεχίζουν να προκαλούν την Ομογένεια των Ελλήνων στη Διασπορά, και η διπλωματία μας συνεχίζει να παραμένει αδιάφορη.