ΕΙΚΟΣΙ ΤΡΙΑ χρόνια μετά (παρά μία μέρα) σαν σήμερα, στο “μαγικό” Ρίο ντε Τζανέιρο και στο θρυλικό ESTADIO MARACANA, το “παλάτι” του αείμνηστου King PELE και αμέτρητων άλλων “μάγων” του παγκόσμιου Football, ξεκίνησε το πιο συναρπαστικό ποδοσφαιρικό μου ταξίδι!
Απίστευτες εμπειρίες, και σε μια εποχή που η τεχνολογία ήταν σχεδόν σε νηπιακή ηλικία, δεν προλάβαινε το μυαλό να καταγράφει, εικόνες, γεγονότα, αλλά και την γοητευτική ομορφιά του Ατλαντικού Ωκεανού, που απολάμβανα από το δωμάτιο του ξενοδοχείου, όπου είχε καταλύσει η αποστολή, της άγνωστης για τους περισσότερους South Melbourne HELLAS.
Απεσταλμένος του “ΝΕΟΥ ΚΟΣΜΟΥ”, μαζί με τους συναδέλφους Μάικλ Λiντς και Πίτερ Ντεσίρα, ήμασταν, δημοσιογραφικά τουλάχιστον, οι τρεις μάρτυρες, που ζήσαμε την παγκόσμια καταξίωση της ΕΛΛΑΣ, που πρώτη και μοναδική μέχρι σήμερα, ήταν εκείνη, που σε επίπεδο συλλόγων, σύστησε στον πλανήτη το ποδόσφαιρο της Αυστραλίας!
Και το έκανε με αξιοπρέπεια, αν και δεν κατάφερε να κερδίσει ούτε ένα από τα τρία παιχνίδια στον προκριματικό της όμιλο.
ΣΤΟ πρώτο της παιχνίδι με αντίπαλο την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ των Άλεξ Φέργκιουσον και Ντέβιντ Μπέκαμ, έχασε με 2-0. Ισχυροί αντιπαλοι, όπως η Μεξικανική ΝΕΣΑΞΑ και η φημισμένη Βάσκο ντε Γκάμα, έφεραν και άλλες δύο ήττες και τον αποκλεισμό.
Επειδή δεν θα ασχοληθώ σήμερα με την διοργάνωση που έστειλε την κυανόλευκη ομάδα στον ποδοσφαιρικό παράδεισο του πλανήτη, μια και ωριμάζει μέσα μου η ανάγκη να γράψω κι εγώ (!) το βιβλίο, που επίμονα ζητούν φίλοι.
ΤΗΝ σημερινή στήλη την ξεκίνησα με ΕΛΛΑΣ και ΒΡΑΖΙΛΙΑ, λόγω της επετείου και την συμπλήρωση των 23 χρόνων, ΑΠΟ ΤΟΤΕ…
Έχουμε πολλά να πούμε ακόμη, πάρα πολλά! Γιατί κάθε ματιά που έριχνες γύρω σου, ήταν αφορμή για ρεπορτάζ, για συγκινήσεις, ακόμη και δάκρυα, όταν βρέθηκα μαζί με τους καλούς φίλους Πολ Τριάντο, Γκρεγκ Καγιά και Τζιμ Ηλιόπουλο, στη “σκιά” του τεράστιου αγάλματος, του “Χριστού Προστάτη” στο ψηλότερο σημείο του Ρίο.
– Επειδή είναι επίκαιρο, στην πρώτη αυτή παγκόσμια διοργάνωση συλλόγων, που εκπροσωπούσαν ως πρωταθλήτριες τις Ηπείρους τους (την Ωκεανία η Ελλάς) συμμετείχε και η AL NASSR, στην οποία μεταγράφηκε πρόσφατα, ο Κριστιάνο.
Δεν είχαμε την ευκαιρία να την γνωρίσουμε τότε -για να έχουμε να λέμε τώρα- γιατί ανήκε στον δεύτερο προκριματικό όμιλο, μαζί με την Ρεάλ Μαδρίτης, με όλους τους αγώνες να διεξάγονται στο Σάο Πάολο…
Αν το ξεχάσατε ή δεν το ξέρατε, η ΡΕΑΛ Μαδρίτης κατέκτησε το πρώτο Κύπελλο της διοργάνωσης, που συνεχίζεται μέχρι σήμερα, με χαμηλότερους τόνους, όμως, που δεν θυμίζουν καθόλου την μεγαλοπρεπή πρώτη διοργάνωση, παρόντος και του “αξιότιμου” Σεπ Μπλάτερ…
ΕΠΕΙΔΗ ανέφερα πιο πάνω τον Ρονάλντο, εσείς το ξέρατε ότι είχε μιλήσει και με Αυστραλία για την πιθανότητα να συνεχίσει εδώ την ποδοσφαιρική του καριέρα, μετά το οριστικό “διαζύγιο”, με την Μαν. Γιουνάιτεντ;
Το διάβασα πρόσφατα σε ρεπορταζ που υπογράφει ευφάνταστος ρεπόρτερ, όπου φιλοξενεί και δηλώσεις υψηλόβαθμου παράγοντα, ο οποίος εκφράζει την λύπη του που “χάσαμε μέσα από τα χέρια μας τον CR7”, αλλά αισιοδοξεί ότι κάτι σπουδαίο θα συμβεί κάποια στιγμή, που θα βοηθήσει στην αλματώδη πρόοδο του ποδοσφαιρου μας.
ΡΕ, παιδιά, λέτε να έρχεται ο Λίο Μέσι και το κρατάνε μυστικό;
Θερμή παράκληση, αν μάθετε κάτι, ενημερώστε με, μην το μάθω πάλι τελευταίος, όπως με τον Κριστιάνο.
Παίζει βέβαια και το σενάριο να μας δ ο υ λ ε ύ ο υ ν κανονικά, αλλά αυτό είναι άλλη και πολύ συνηθισμένη ιστορία… Για θυμηθείτε πόσα θα, θα, θα, θα, θα, ακούσατε μετά, από καλές εμφανίσεις των ΣΟΚΚΕΡΟΥΣ σε Μουντιάλ;
Μας ζάλιζαν οι παράγοντες και τα παπαγαλάκια τους ότι θα προοδεύσει το ποδοσφαιρο, ότι η εικόνα του ποδοσφαίρου μας θα αλλάξει προς το καλύτερο, αλλά “Όλα αλλάζουν και όλα τα ίδια και χειρότερα μένουν”…
– Το Μουντιάλ του Κατάρ τελείωσε πρόσφατα και ήταν το καλύτερο από όλα τα προηγούμενά μας! Έχετε δει κάποιο σημάδι προόδου; Εγώ προσωπικά ΟΧΙ.
Τι είδα; Αλητείες ανεγκέφαλων χούλιγκαν. Άδεια γήπεδα. Δύο ομάδες, “θεμέλιοι λίθοι” του νέου λιγκ, την Victory και την ΣSydney FC να “καταρρέουν”…
– Και κάτι παλιότερο και γνωστό: Πώς να πάει μπροστά το ποδοσφαιρο όταν απολύεται ο τεχνικός της Εθνικής ομάδας, με το που πατάει το πόδι του στο Σίδνεϊ, μετά από αξιοπρεπή παρουσία σε Μουντιάλ; Το ξανάγραψα, είναι η περίπτωση Ράσικ που με ερασιτέχνες διεθνείς τα πήγε καλά το 1974, στη Δυτική Γερμανία, αλλά απολύθηκε από τον τσαίρμαν της Ομοσπονδίας, Αθανάσιο Τζωρτζάτο, με το που επέστρεψε η αποστολή της εθνικής στο Σίδνεϊ…
ΔΕΝ θα συνεχίσω γιατί εκνευρίζομαι όταν υποχρεώνομαι να επαναλαμβάνω πράγματα χιλιοειπωμένα, που φανερώνουν ότι από την καθιέρωση του A-League-Men (έτσι το λένε τώρα) μέχρι σήμερα, το ποδοσφαιρο, α υ τ ο κ α τ α σ τ ρ έ φ ε τ α ι…
ΑΥΤΑ, με χαμογελαστό φινάλε: “Πώς αντιμετωπίζουν οι αντίπαλοι αμυντικοί τον Λιονέλ Μέσι;” Κάνοντας τον σταυρό και την προσευχή τους…!
ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΚΑΛΑ-STAY SAFE.