Το συγγραφικό και μεταναστευτικό ταξίδι της Μαρίας Στεφανίδου

«Η κυπριακή μου καταγωγή είναι αναπόσπαστο κομμάτι του συγγραφικού μου ταξιδιού»αναφέρει η Μαρία στον «Νέο Κόσμο»


 

Η συγγραφέας και δημοσιογράφος Μαρία Στεφανίδου (Maria Stefanidis), παιδί μεταναστών από την Κύπρο, αναμένεται να παρουσιάσει σε εύθετο χρόνο το καινούριο της ιστορικό μυθιστόρημα, με τίτλο «The Invisible Thread».

Πρόκειται για ένα έργο φαντασίας, το οποίο αναδεικνύει ρεαλιστικές πτυχές του κυπριακού πολιτισμού και της κοινωνικής συμπεριφοράς μέσα από τη ελληνοτουρκική διαμάχη, την περίοδο που οι διακοινοτικές συγκρούσεις είχαν σπείρει την διχόνοια ανάμεσα στις δύο εθνοτικές ομάδες.

Η ιστορία εξελίσσεται στο Ριζοκάρπασο, ένα πυκνοκατοικημένο από Τουρκοκύπριους χωριό, που βρίσκεται στη βόρεια πλευρά της Κύπρου.

«Η κυπριακή μου καταγωγή είναι αναπόσπαστο κομμάτι του συγγραφικού μου ταξιδιού», δηλώνει η Μαρία στον «Νέο Κόσμο», ενώ συμπληρώνει ότι διατηρεί στενές σχέσεις με τη γενέτειρά της όλα αυτά τα χρόνια, είτε πηγαίνοντας για διακοπές είτε ως εργαζόμενη.

Η ομογενής συγγραφέας μιλά για το καινούριο της βιβλίο, αναφέροντας ότι οι πολλαπλές ανατροπές, οι απρόβλεπτες εκπλήξεις, οι ενδιαφέροντες χαρακτήρες, από τους πιο συμπαθείς στους πιο δυσοίωνους, καθώς και οι δόσεις χιούμορ, λειτουργούν ως μία διακριτική απόκλιση από τα μελαγχολικά στοιχεία της ιστορίας. Παράλληλα, σημειώνει ότι το έργο της διαθέτει χαρακτηριστικά αυθεντικότητας, πολιτισμικής σημασίας καθώς και συγγραφικής αξίας.

Περιγράφει πως το μυαλό της λειτουργεί καταναγκαστικά, και επεξεργάζεται βαθιά τις σκέψεις τις, αναζητώντας μονίμως τρόπους με τους οποίους μπορεί να καλλιεργήσει την εφευρετικότητά της.

«Θέλω οι αναγνώστες να μπορούν να βιώσουν το μέρος, τον πολιτισμό και την εποχή για τα οποία γράφω, γι’ αυτό είναι σημαντικό να διατηρώ την ιστορία αυθεντική ως προς τις διαλέκτους, αλλά και ως προς τα στοιχεία των χαρακτήρων», προσθέτει.

Η κυρία Στεφανίδου, η οποία κατοικεί σε επαρχιακή περιοχή της Νέας Νότιας Ουαλίας, μαζί με το σύζυγο και το τυφλό σκυλάκι της, αποφάσισε να αφήσει πίσω της την κοσμετολογία και την κομμωτική, με στόχο να αφοσιωθεί στο συγγραφικό της έργο, αναφέροντας πως δεν διακατεχόταν ποτέ από ακαδημαϊκές πρεμούρες.

Αναλογιζόμενη το παρελθόν και τα παιδικά της χρόνια, η κυπριακής καταγωγής συγγραφέας, συμπεραίνει ότι αυτό φαίνεται να είναι άμεσα συνυφασμένο με τις δυσκολίες που αντιμετώπισε, μεγαλώνοντας ως παιδί μεταναστών από την Κύπρο, τη δεκαετία του ’60.

Ειδικότερα, μας αναφέρει ότι κατά τα σχολικά της χρόνια, μετατράπηκε ουκ ολίγες φορές σε αντικείμενο χλευασμού, λόγω των εγγενών μεσογειακών χαρακτηριστικών της, τα οποία την έκαναν να ξεχωρίζει αισθητά από τα άλλα παιδιά.

Με τους γονείς της να δουλεύουν επτά μέρες την εβδομάδα σε δικό τους milk bar, και χωρίς φίλους, η Μαρία δυσκολεύτηκε να καταλάβει την «καλύτερη ζωή» για την οποία μιλούσαν και αποζητούσαν οι γονείς της σε μία ξένη χώρα, καθώς έβλεπε τους συγγενείς της πίσω στην Κύπρο να είναι χαρούμενοι έχοντας πολύ λιγότερα.

Συγκρίνοντας τη μεταναστευτική της εμπειρία με ένα αυτοκίνητο που σχεδιάστηκε σε μία χώρα αλλά ενσαρκώθηκε σε μια άλλη, η Μαρία τονίζει το αίσθημα αποξένωσης που βίωσαν τα περισσότερα παιδιά στην κοινωνία, όντας διχασμένα ανάμεσα σε δύο χώρες και πολιτισμούς.

Η κυρία Στεφανίδου προσθέτει, ότι την περίοδο αυτή, η αυστραλιανή κοινότητα δεν υποδέχθηκε τις μεγάλες μεταναστευτικές ροές Ελλήνων και Ιταλών με τις πιο φιλικές διαθέσεις , καθώς τους αποκαλούσαν υποτιμητικά «Νέους Αυστραλούς», εκδηλώνοντας ανοιχτά την αποδοκιμασία τους προς τις αφίξεις των μεταναστευτικών τότε λαών.

Οι αντιξοότητες, τα άκαμπτα δόγματα, οι αρχαίες παραδόσεις λειτούργησαν ως καταπέλτης του ρεαλισμού και της πρακτικότητας, παράγοντας φθορά και νευρωτικές συμπεριφορές στην κοινωνία, με αποτέλεσμα να δυσχεραίνουν την ομαλή και αρμονική συνύπαρξη μεταξύ των παιδιών μεταναστών και πολιτών της Αυστραλίας.

«Οι καιροί έχουν αλλάξει με την κοινωνική τάξη να κινείται ανάλογα. Η σύγχρονη γενιά των Ελληνοαυστραλών, διακατέχεται από στοιχεία προσωπικής παρακίνησης, ευφυΐας και φιλοδοξίας. Πασχίζουν να γίνουν ηγέτες στον ακαδημαϊκό κόσμο. Και οι περισσότεροι δεν ταυτίζονται με την προσφυγική ιδιότητα όπως οι παλαιότεροι ομογενείς», αναφέρει σε δήλωσή της η συγγραφέας.

Έχοντας στα χέρια της πτυχίο Δημοσιογραφίας από το Australian College of Journalism το 2002, η κυπριακής καταγωγής κάτοικος της Νέας Νότιας Ουαλίας, παραδέχεται ότι αν και ολοκλήρωσε περαιτέρω σπουδές πάνω στη θεωρία και πρακτική συγγραφής Best Seller μυθιστορήματος, με την ελπίδα να καταφέρει κάποτε να γράψει ένα, η ικανότητα του να γράφεις δεν είναι κάτι που διδάσκεται.

«Γράφω με το μελάνι που στάζει από την καρδιά μου», συμπληρώνει η διπλωματούχος Δημοσιογραφίας.

Παραδέχεται ότι η εκπαιδευτική αυτή εμπειρία της έμαθε ότι να σχεδιάζει αλλά και να κλιμακώνει την αγωνία, όπως επίσης να δομεί τους χαρακτήρες των ιστοριών της. Ταυτόχρονα, υπογραμμίζει ότι ένα ιδιαίτερα σημαντικό στοιχείο, στο οποίο υστερούν πολλοί συγγραφείς είναι ο σαρκασμός, με αποτέλεσμα η ανάγνωση να καταλήγει πολλές φορές να φαίνεται «στημένη» και «ρηχή».

Το πρώτο της ιστορικό μυθιστόρημα The Sunny Side of the Street ,εκδόθηκε το 2015, σύμφωνα με τη Μαρία, εξέλαβε θετικές κριτικές , με έναν πρώην μαθηματικό, καθηγητή του Πανεπιστημίου La Trobe , να μιλά εντυπωσιασμένος από το πρώτο της βιβλίο, σχολιάζοντας ότι ο λόγος της διαθέτει μια «φωνητική» ιδιότητα, κάτι δηλαδή που αναλογεί σε «δύναμη του λόγου».

«Για μένα, το γράψιμο, όπως η ζωή, έχει να κάνει με το να κατακτάς στιγμές μεγαλοσύνης», αναφέρει η συγγραφέας, καθώς αποκαλύπτει ότι αν και έχει γράψει μια σειρά από βιβλία, επέλεξε να εκδώσει μόνο τα δύο.

«Η πεζογραφία σχετίζεται άρρηκτα με την ελευθερία, καθώς επιτρέπει στον συγγραφέα να εξερευνήσει και να συλλάβει το θέμα του χωρίς περιορισμούς. Για μένα είναι θεραπευτικό. Ακόμα και το να γράψεις ένα ορθά δομημένο κεφάλαιο απαιτεί τεράστια πειθαρχία. Για να είναι μια ιστορία επιτυχημένη, πρέπει να έχει αξιοσημείωτη επίδραση στο αναγνωστικό κοινό διαθέτοντας στοιχεία αυθεντικότητας, πολιτισμικής σημασίας καθώς και λογοτεχνικής αξίας», δηλώνει η δημοσιογράφος και συγγραφέας Μαρία Στεφανίδου, η οποία επιθυμεί να προσθέσει και άλλο βιβλίο στη συλλογή της, όταν η έμπνευση τής χτυπήσει ξανά την πόρτα!