Λοιπόν, η πανδημία δεν κατάφερε να «σκοτώσει» το ελληνικό σχολείο στην Αυστραλία. Το 2022 ήταν η χρονιά – ορόσημο για την ελληνομάθεια που θα επιβεβαίωνε ή θα διέψευδε τους χειρότερους φόβους όλων των άμεσα ή έμμεσα εμπλεκόμενων με τον χώρο, ότι δηλαδή, τα σχολεία μας δεν θα επιβίωναν των σοβαρών τραυμάτων που υπέστησαν από το χτύπημα του COVID.
Η απομάκρυνση από τις αίθουσες, η αδιάφορη, για τους περισσότερους μαθητές αλλά και εκπαιδευτικούς, τηλεκπαίδευση, ο αρνητικός ψυχισμός όλων λόγω του αποκλεισμού και της έλλειψης διαπροσωπικής επικοινωνίας και διάδρασης, δεν μπορούσε παρά να φέρουν το τέλος της ελληνομάθειας που έτσι κι αλλιώς εδώ και χρόνια κειτόταν στο κρεβάτι του πόνου, αγκομαχώντας. Κι εκεί που όλοι φόρεσαν τις μαύρες πλερέζες κι ετοίμαζαν επικήδειους, ξάφνου έγινε το θαύμα. Η ελληνομάθεια έβηξε για τελευταία φορά, φτύνοντας ό,τι της έφραζε το λαιμό και την έπνιγε και σηκώθηκε. Όσοι είχαν απομείνει δίπλα της για να της κρατούν το χέρι τώρα στα στερνά, δεν πίστευαν στα μάτια τους. Η ετοιμοθάνατη ελληνομάθεια όρθια ξανά, στα πόδια της; Αδύνατο.
«Σε λίγο θα χτυπήσει το κουδούνι κι εμείς τεμπελιάζουμε; Εμπρός, πάμε!», φώναξε και ξεχύθηκε προς την πόρτα, παρακινώντας με μια έντονη κίνηση του χεριού της τους λίγους πιστούς φίλους της να την ακολουθήσουν.
Και κάπως έτσι ξεκίνησε δειλά η περσινή σχολική χρονιά, ή πρώτη της μετά-COVID εποχής. Στην αρχή με πολλά μέτρα ασφαλείας, μάσκες, αποστάσεις, αποφυγή συγκεντρώσεων, καθυστερήσεις στην πρόοδο των μαθημάτων λόγο των συχνών απουσιών και μεγάλες δόσεις υπομονής, κατανόησης και συνεργασίας μεταξύ των μελών των σχολικών κοινοτήτων, μέχρι που φτάσαμε στο τέλος της χρονιάς με όλα τα σχολεία να μπορούν πλέον να υποδεχτούν τις οικογένειες των μαθητών τους στις πρώτες μεγάλες ανοιχτές εκδηλώσεις μετά την πανδημία.
Φαίνεται, λοιπόν, ότι η διετία COVID υπήρξε εξαιρετικά διδακτική και για τα σχολεία ελληνικής γλώσσας της παροικίας μας. Η δυναμική εισαγωγή της τεχνολογίας στη διδασκαλία, η πολυτροπικότητα στη μεθοδολογία και η αναγκαστική προαγωγή των μέσων διεκπεραίωσης της διδακτικής πράξης φύσηξαν ένα άνεμο ανανέωσης στο περιβάλλον της συνήθως βαρετής τάξης.
Οι εκπαιδευτικοί είχαν την ευκαιρία να πειραματιστούν με διαφορετικές διδακτικές προσεγγίσεις και πρακτικές τις οποίες μετέφεραν, μετά την επιστροφή στη δια ζώσης εκπαίδευση, ανάλογα προσαρμοσμένες στην πραγματικότητα της σχολικής τάξης, αλλάζοντας εντελώς το σκηνικό κι επιτυγχάνοντας την κινητοποίηση των μαθητών για μάθηση.
Έτσι, το αρχικό μούδιασμα και η αμηχανία της επαναπροσαρμογής ή καλύτερα της προσαρμογής στη νέα σχολική πραγματικότητα που επικράτησε στην αρχή της περσινής χρονιάς, γρήγορα μετατράπηκε σε θέληση και ισχυρό κίνητρο για συμμετοχή σε αυτή τη νέα πραγματικότητα στο περιβάλλον της ελληνομάθειας.
Τον Φεβρουάριο του 2023, τα σχολεία ελληνικής γλώσσας θα ανοίξουν τις πόρτες τους με ακόμη μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση, έτοιμα να αντιμετωπίσουν οποιαδήποτε πρόκληση. Τα προβλήματα και οι δυσκολίες θα είναι ακόμα εκεί, όμως εκείνοι που θα κληθούν να τα επιλύσουν και να τα προσπεράσουν θα είναι πιο καλά εξοπλισμένοι και ως εκ τούτου αποτελεσματικοί.
Καλή σχολική χρονιά σε εκπαιδευτικούς και μαθητές με υγεία και δημιουργία!