Με αισθητή τη μείωση των εγγραφών που έχει παρατηρηθεί στο Ελληνικό Σχολείο της Ελληνικής Ορθόδοξης Κοινότητας Berri (Berri Greek Orthodox Community – BGOC) στην περιοχή Riverland της Νότιας Αυστραλίας, το μέλλον προβλέπεται αβέβαιο για τη συνέχεια της λειτουργίας του.
«Απλώς βλέπουμε μια μείωση, και είτε αυτό οφείλεται σε έλλειψη ενδιαφέροντος είτε σε έλλειψη χρόνου, καθώς φαίνεται ότι η εκμάθηση γλωσσών μπορεί να μην είναι τόσο υψηλής προτεραιότητας ζήτημα σε σχέση με δραστηριότητες όπως ο αθλητισμός, ο οποίος είναι τεράστιος εδώ στην περιοχή Riverland», εξηγεί η πρόεδρος του Ελληνικής Ορθόδοξης Κοινότητας Berri, Αφροδίτη Κουτούζη, μιλώντας στον «Νέο Κόσμο».
Ο αριθμός των υποψηφίων μαθητών του σχολείου φέτος σημείωσε πτώση, καθώς κυμαίνεται μεταξύ επτά και εννέα, από 12 που ήταν το 2021.
«Έχουμε στείλει το μήνυμα στις οικογένειες μέσω της σελίδας μας στο Facebook, έχω απευθυνθεί προσωπικά σε γονείς, και από τα 30 περίπου μηνύματα, είχαμε μόνο τρεις ή τέσσερις απαντήσεις», προσθέτει.
Με την κα Κουτούζη να αμφιταλαντεύεται σχετικά με την απόφαση που καλείται να πάρει για το αν αξίζει να συνεχίσει τη λειτουργία του σχολείου, δεδομένου ότι χρειάζεται έναν επαρκή αριθμό μαθητών ώστε να στηριχθεί η «βιωσιμότητά» του, η BGOC συνεδρίασε το προηγούμενο βράδυ με την επιτροπή σε μία προσπάθεια να υπάρξει μία πιο ξεκάθαρη εικόνα για το μέλλον του σχολείου.
Ωστόσο, η Αφροδίτη εξηγεί ότι αν οι μαθητές αποσυρθούν, τότε «είμαστε πάλι στο μηδέν», ελπίζοντας ότι το Σαββατοκύριακο θα κριθεί με περισσότερη σαφήνεια η συνέχεια.
Έχοντας μεγαλώσει παρέα με το Ελληνικό Σχολείο στο Riverland, η Δάφνη Πολυμιάδη, γραμματέας της BGOC, αναφέρει ότι η ελληνική παροικία κοινότητα της συγκεκριμένης περιοχής ξεπερνά τις 300 οικογένειες, ενθυμούμενη τους γονείς της να έρχονται στο Berri στα μέσα της δεκαετίας του ’50, και άλλους ήδη από τα τέλη της δεκαετίας του ’20.
Παράλληλα, τονίζει ότι «για τη γενιά των γονιών μου, ήταν πολύ σημαντικό να διατηρήσουμε την πολιτιστική μας σύνδεση και φυσικά το να συνεχίσουμε να μιλάμε ελληνικά ήταν ένα μεγάλο μέρος αυτού».
Η Αφροδίτη αναπολώντας τα παιδικά της χρόνια στην Αδελαΐδα, θυμάται τους παππούδες και τις γιαγιάδες της, οι οποίοι διένυαν σχεδόν 500 χιλιόμετρα προκειμένου να επισκεφθούν φίλους που είχαν στην περιοχή Berri.
Με τους Έλληνες να αποτελούν ιστορικά μία από τις σημαντικότερες κοινότητες της περιοχής, η Αφροδίτη, με λύπη παραδέχεται ότι «η παλαιότερη γενιά μας αργοπεθαίνει».
Γι’ αυτό το λόγο, επισημαίνει τη σημασία διατήρησης της ελληνικής κουλτούρας και γλώσσας καθώς «αυτά τα πράγματα μας κάνουν αυτό που είμαστε» συνεπώς «δεν έχουμε την πολυτέλεια να τα χάσουμε».
«Θέλουμε απλώς να γνωρίζει ο κόσμος ότι είμαστε αποφασισμένοι να διατηρήσουμε τη γλώσσα μας ζωντανή, ότι ο οργανισμός μας είναι έτοιμος να κάνει ό,τι χρειάζεται για να κρατήσει το σχολείο ανοιχτό, αλλά χρειαζόμαστε υποστήριξη».
