ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ Ε! Μη μου πείτε ότι δεν νιώσατε κι εσείς υπερηφάνεια, όταν από τις κερκίδες του Lakeside Stadium, καμαρώσαμε την περασμένη Κυριακή τα νιάτα και ανανεώσαμε όλοι μαζί την πίστη στα ελληνοχριστιανιακά ιδεώδη και τον αγώνα για λευτεριά και δικαιοσύνη.
25 ΤΟΥ ΜΑΡΤΗ 1821. Άγια μέρα ξημερώνει. Και με το που μεσημέριασε πλημμύρισε το στάδιο από ελληνικά χρώματα και εθνικό παλμό. Στους μεγαλύτερους ξύπνησαν μνήμες από γιορτές και παρελάσεις στη γενέτειρα, όταν ήμασταν νέοι και στους νεότερους μπαμπάδες και μανούλες υπερηφάνεια. Ελληνική υπερηφάνεια, γιατί, ναι, ήταν και το παιδί τους εκεί!
ΜΑ ΠΟΣΟ χάρηκα εκείνα τα πιτσιρίκια, ντυμένα «ευζωνάκια και Αμαλίες» να ανεμίζουν τις σημαιούλες τους και να προσπαθούν να κρατήσουν τον βηματισμό τους, που πανάξια έδιναν οι μπάντες των Ημερήσιων Σχολείων St. John’s College, Oakleigh Grammar και Alphington Grammar.
ΑΓΝΑΝΤΕΥΟΝΤΑΣ από ψηλά την λαοθάλασσα, μόνο συγκίνηση ένιωθα. Τόσο για την μαθητιώσα νεολαία (τα αθάνατα ελληνικά νιάτα θα έλεγα, αλλά φοβάμαι μήπως και παρεξηγηθώ ότι τα παραλέω), όσο και για τους αντιπροσώπους παροικιακών Οργανισμών που κόντρα στους καιρούς, παρέλασαν με τα λάβαρα και τις σημαίες τους. Το κλείσιμο της παρέλασης, ήταν εξίσου εντυπωσιακό όπως και το άνοιγμα, από τις ομάδες της Σχολής Χορού Μανασή.
ΜΠΟΡΕΣΑ και έκλεψα ένα βλέμμα από τον Γενικό μας Πρόξενο της Ελλάδας στη Μελβούρνη, κ. Εμμανουήλ Κακαβελάκη, τον αρχιεπίσκοπό μας κ.Μακάριο και τον προεδρεύοντα της Επιτροπής της Επετείου, κ. Αντώνη Τσουρδαλάκη. Έλαμπαν από ικανοποίηση και εθνική υπερηφάνεια!
ΜΠΡΑΒΟ Μελβούρνη. Τα κατάφερες. Συγχαρητήρια στους διοργανωτές, στους υπεύθυνους των Σχολείων, στους ακούραστους τυμπανιστές, στους εθελοντές και σε όλους τους συντελεστές της λαμπερής γιορτής.
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ συμπάροικοι και με υγεία να αξιωθούμε και άλλες πολλές τέτοιες στιγμές! Το γνωρίζω ότι πολλοί, όπως και εγώ, ταλαιπωρηθήκαμε μέχρι να φτάσουμε στο Albert Park, γιατί οι περισσότεροι δρόμοι ήταν κλειστοί. Ας είναι. Άξιζε τον κόπο.
ΜΟΝΟ μη ρωτάτε το πώς και το γιατί βρεθήκαμε εκεί. Δεν είναι του παρόντος. Μας είχαν προειδοποιήσει. Οπότε ας προσέχαμε.
ΒΡΕΘΗΚΑ την περασμένη Τρίτη με μια παρέα ηλικιωμένων που συζητούσαν την αναμενόμενη αύξηση στο 30% των λογαριασμών ηλεκτρικού ρεύματος εν μέσω χειμώνα. Η κουβέντα γίνεται σε υψηλό τόνο και ο θυμός και η οργή ξεσπά -πού αλλού;- στην παρούσα κυβέρνηση. Η αλήθεια όμως πρέπει να λέγεται. Όσο και να σφίξουν το ζωνάρι των δαπανών, το κόστος ζωής αυξήθηκε τόσο, ώστε η σύνταξη δεν είναι αρκετή για την κάλυψη των εβδομαδιαίων εξόδων.
ΑΠΟ ΤΗΝ «ηλεκτροπληξία» μαζί με τη λάμπα θα καούμε κι εμείς, είπε κάποιος χαριτολογώντας, προφανώς, έχοντας υπόψη το πρωτοσέλιδο, («Ν.Κ.», 16/3/2023) και θέλοντας να κατεβάσει την ένταση της ήδη τεταμένης κουβέντας. Ωστόσο, είμαι σίγουρη ότι οι περισσότεροι, όπως και εγώ, ψωνίζουμε με χαρτί και μολύβι και σε πολλές περιπτώσεις βάζουμε χέρι και στα «έτοιμα». Με την ανιούσα, όμως, μέχρι πόσο θα υπάρχουν; Αν φυσικά υπάρχουν.
ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΩΣ, ολίγον τι υπερβολικός ο -κατά τα άλλα συμπαθέστατος- συμπάροικος, αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα. Και σαν να μη έφτανε μόνο αυτό, έρχονται και άλλα μαντάτα για το φυσικό αέριο. Υπάρχει περίπτωση κατά τους χειμερινούς μήνες να «ξεμείνουμε», οπότε καλούμαστε από τώρα στην εθελοντική μείωση της κατανάλωσης. Ας το έχουμε λοιπόν και αυτό υπόψη.
ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΩΣ θύμισα την αύξηση του 3,7% στις συντάξεις που τέθηκε σε ισχύ από την περασμένη Δευτέρα, καθώς και το δώρο (;) το one off των $250 στις ευάλωτες ομάδες, για κάλυψη μέρους του ηλεκτρικού ρεύματος. Το μόνο σχόλιο που άκουσα είναι ότι είναι τόσο, όσο ένα… άντε ας μη το πω εν μέσω Σαρακοστής. Αστεία δηλαδή πράγματα.
ΓΙΑ ΤΟ νέο Power Savings Bonus των $250 διαβάστε προσεκτικά το σχετικό άρθρο στο φύλλο της Πέμπτης. Υπάρχουν οδηγίες.
ΣΤΑ ΤΟΣΑ πολλά που διαβάζω και βλέπω για το έγκλημα στην Κοιλάδα των Τεμπών, ξεχωρίζω: «Τα τρένα κινούνται περίπου στην τύχη μεταφέροντας χιλιάδες ανθρώπους», «Οι περισσότεροι θεωρούν το τρένο ως το πιο ασφαλές μέσον μεταφοράς», «Αυτός ήλθε στο γάμο μου κι εγώ πήγα στην κηδεία του»… Σχήμα οξύμωρο και, δυστυχώς, εκ του αποτελέσματος θανατηφόρο.
ΜΟΝΟ αν ήξεραν τη σαπίλα του συστήματος… Αλλά και τώρα που γνωρίζουμε την ανευθυνότητα των υποτιθέμενων υπευθύνων, αλλάζει κάτι στις καρδιές των χαροκαμένων οικογενειών, που το σύνολο των θυμάτων, θα μπορούσε να είναι ένα χωριό με 57 κατοίκους;
ΕΝΤΑΞΕΙ, θα πουν λίγοι. Δόθηκαν από την εταιρεία Hellenic Train (και αυτό γιατί το προβλέπει η Ευρωπαϊκή Ένωση), κάποιες αποζημιώσεις στους οικείους των θυμάτων των επιβατών, ως είδος προκαταβολής για την κάλυψη άμεσων οικονομικών αναγκών. Δεν θέλω να το σχολιάσω, γιατί καμιά αποζημίωση και κανένα χρηματικό ποσό δεν θα φέρουν πίσω τα αγαπημένα τους πρόσωπα.
Η ΜΟΝΗ ελπίδα και το βλέπουμε στις πανελλαδικές πορείες, τις διαμαρτυρίες, τις μαζικές κινητοποιήσεις και τις απεργίες, είναι επιτέλους να διορθωθούν τα κακώς έχοντα και τα κάκιστα υπολειτουργούντα, για να μη θρηνήσουμε κι άλλες ζωές.
ΩΣΤΟΣΟ, γέλασα όταν άκουσα ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη θα λανσάρει για το Πάσχα και το «καλάθι του νουνού». Να δούμε τί άλλο θα ακούσουμε Θεέ μου!…
ΕΤΗ ΠΟΛΛΑ στην κα Παναγιώτα Τριανταφύλλου, η οποία δώρισε δεκάδες κούκλες που τις έφτιαξε με τα χεράκια της στο Βασιλικό Νοσοκομείο Παίδων και πολλά-πολλά συγχαρητήρια για την ευγενική της χειρονομία. Σωστά το σκέφτηκε. Αντί να κάθονται στον καναπέ του σαλονιού της τα κουκλάκια, σίγουρα θα δώσουν μεγάλη χαρά στα παιδιά που νοσηλεύονται.
Η ΑΚΑΔΗΜΙΑ Όσκαρ, ανάμεσα στις βραβεύσεις και διακρίσεις που απένειμε την περασμένη εβδομάδα, τίμησε μέσα από την ενότητα «Εις Μνήμην» και τους Ειρήνη Παππά και Βαγγέλη Παπαθανασίου. Τιμητικό γι’ αυτούς και την Ελλάδα, αλλά καλό θα είναι να τιμώνται εν ζωή.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Πώς μπορεί η Αυστραλία να κατατάσσεται στην 12η θέση των πιο ευτυχισμένων χωρών στον κόσμο, όταν η αγορά σπιτιού είναι από τις πιο τσουχτερές; Εκτός και αν αυτοί που ρωτήθηκαν πλέουν σε πελάγη ευτυχίας και ωκεανούς με χρυσά νομίσματα!
Κ.Γ.
