Ένα από τα πιο διαδεδομένα έθιμα του Πάσχα είναι τα κόκκινα αυγά και κατά την παράδοση, η διαδικασία του βαψίματος πρέπει να γίνεται σήμερα, Μεγάλη Πέμπτη.

Η απάντηση στο ερώτημα, γιατί βάφουμε κόκκινα αυγά τη Μεγάλη Πέμπτη, έχει διάφορες εκδοχές.

Τα αυγά βάφονται τη Μεγάλη Πέμπτη, η οποία είναι η ημέρα του Μυστικού Δείπνου, όπου ο Χριστός πρόσφερε άρτο και κρασί ως συμβολισμό για το σώμα Του και το αίμα Του, έτοιμος να θυσιαστεί για να ελευθερώσει τον κόσμο από τα δεσμά της αμαρτίας.

Η χριστιανική παράδοση θέλει τα αυγά, σύμβολο της γονιμότητας και της έναρξης ενός νέου κύκλου ζωής, να βάφονται κόκκινα, γιατί συμβολίζουν το Αίμα του Χριστού.

Σύμφωνα με μία εκδοχή όταν ο Χριστός ήταν πάνω στο Σταυρό και τρυπήθηκε στο πλευρό από το στρατιώτη που ήθελε να επιβεβαιώσει το θάνατό του, έπεσαν σταγόνες αίματος στη γη κι όλα τα λουλούδια που ήταν κάτω έγιναν κόκκινα κι έτσι πήραν το χρώμα τους οι παπαρούνες.

Ή πως η Παναγία πήρε ένα καλάθι αυγά και τα πρόσφερε στους φρουρούς Του Υιού της, ικετεύοντάς τους να μην τον βασανίσουν. Όταν τα δάκρυά της έπεσαν πάνω στα αυγά, τότε αυτά βάφτηκαν κόκκινα.

Μια άλλη δοξασία συνδέει το κόκκινο χρώμα με τη Μαρία Μαγδαληνή. Μία μέρα, μετά την Ανάσταση του Χριστού, η Μαρία η Μαγδαληνή πήγε στον Τιβέριο Καίσαρα και του ανακοίνωσε ότι αναστήθηκε ο Κύριος και ότι ακριβώς συνέβη. Δίπλα τους εκείνη τη στιγμή υπήρχε ένας άνθρωπος που κρατούσε ένα καλάθι με αυγά. Ο Καίσαρας έδειξε απορημένος και είπε στη Μαγδαληνή ότι, εάν αυτό που λέει, είναι αλήθεια, τότε τα αυγά, από άσπρα που είναι, να γίνουν κόκκινα. Έτσι κι έγινε και ο Καίσαρας έμεινε άναυδος.

Μία παραλλαγή της παραπάνω ιστορίας, θέλει μία γυναίκα να μην πιστεύει την είδηση της Ανάστασης Του Ιησού και να λέει: «Όταν τα αυγά που κρατώ θα γίνουν κόκκινα, τότε θα αναστηθεί και ο Χριστός». Και τότε αυτά έγιναν κόκκινα.

Σύμφωνα με το έθιμο, το πρώτο αυγό που βάφεται σε κάθε σπίτι είναι της Παναγίας και δεν πρέπει να σπάει αλλά να φυλάγεται στο εικονοστάσι μέχρι το επόμενο Πάσχα.

Βάσει της χριστιανικής παράδοσης, το αυγό κρύβοντας μέσα του ζωή, συμβολίζει τον τάφο του Χριστού που ήταν ερμητικά κλειστός, όπως το τσόφλι του αυγού, αλλά έκρυβε μέσα του τη «Ζωή», αφού από αυτόν βγήκε ο Χριστός και αναστήθηκε. Έτσι, όπως σπάει το αυγό κατά το τσούγκρισμα, έτσι έσπασε και ο τάφος από τον οποίο βγήκε ο Ιησούς Χριστός.

Σύμφωνα με την παράδοση, τη Μεγάλη Πέμπτη οι νοικοκυρές δεν πλένουν, δεν απλώνουν ούτε κάνουν άλλες δουλειές στο σπίτι.

Όσοι έχουν πένθος, αναλόγως με τα κατά τόπους έθιμα ή δε βάφουν καθόλου αυγά ή βάφουν υποχρεωτικώς ένα μόνο αυγό, όπως στα Καλύβια Αττικής «για το καλό», διότι, όπως πιστεύεται γενικώς στην Αττική, «άμα δεν βάψεις τον πρώτο χρόνο, μετά απαγορεύεται να βάψεις επί τρία συνεχόμενα χρόνια». Αντίστοιχη είναι η συνήθεια από την Κυπαρισσία, όπου οι πενθούσες το Πάσχα δεν βάφουνε αυγά, όμως μπορεί να δώσουν στην γειτόνισσα να τους βάψει λίγα κόκκινα, για το καλό, γιατί αν δε βάψουν καθόλου πρέπει να περάσουν τρία χρόνια για να ξαναβάψουν. Σε άλλες πάλι περιοχές, όπως στην Κάτω Λαψίστα Ιωαννίνων τα έβαφαν μαύρα ή δεν έβαφαν καθόλου, όπως συμβαίνει στη Θράκη και σχεδόν σε όλο τον ελληνικό πολιτισμικό χώρο. Στο Αχλάδι Ευβοίας πάλι οι πενθούντες δε βάφουν τ’ αυγά κόκκινα, χρώμα της χαράς, αλλά μπλε, καφέ ή «μπλιτζιονίσια» (μοβ).