Αν και «Μακρυκωσταίοι και οι Κοντογιώργηδες», πέρασαν θάλασσες και ωκεανούς, ταξιδεύοντας μίλια μακριά για να έλθουν στην αχανή ήπειρο της Αυστραλίας, δεν κατάφεραν να γεφυρώσουν το πάθος της έχθρας που τους ενώνει η βεντέτα, τρεις γενιές πριν!
Έτσι, αφού το προσπάθησαν με τις επιτυχημένες παραστάσεις τους στο Μπρίσμπαν και στην Αδελαΐδα, έδωσαν την Κυριακή το βράδυ την τελευταία τους παράσταση στην πόλη μας.
Η κωμωδία των Αλέκου Σακελλαρίου και Χρήστου Γιαννακόπουλου, γράφτηκε το 1956. Για τους κάποιας ηλικίας, οι σκηνές, είναι και γνωστές και διαχρονικές. Οι αιώνιοι καυγάδες και ενίοτε ασήμαντοι, που πηγάζουν από τις αιώνιες διαφορές ανάμεσα στις οικογένειες μικρών κοινωνιών.
«Είναι μια παραγωγή υψηλού επιπέδου, με νέα πνοή και φρεσκάδα, που κρατά σε εγρήγορση το κοινό, με το θετικό μήνυμα της συμφιλίωσης. Αυτό είναι το μήνυμα που θέλουμε ν΄ αφήσουμε στο θεατρόφιλο κοινό της Αυστραλίας, κι ελπίζω να το πετύχαμε» είπε κ. Αντιγόνη Παπαφιλίππου, πρόεδρος του ΘΟΚ.
Οι ηθοποιοί Ονησίφορος Ονησιφόρου, Νάγια Τ. Καρακώστα, Μιχάλης Μουστάκας, Βασίλης Χαραλάμπους, Βασίλης Βασιλάκης, Πέτρος Γεωρκάτζης, Άγγελος Χατζημιχαήλ, Ηλιάνα Κάκκουρα και Μιχάλης Καζάκας, έδωσαν τον καλύτερο τους εαυτό αποδίδοντας υπέροχα τους ρόλους τους, κάτω από το άγρυπνο μάτι του σκηνοθέτη κ. Παναγιώτη Λάρκου.
Στο δικό του σημείωμα ο κ. Λάρκος αναφέρει μεταξύ άλλων: «Η αγάπη για τη ζωή και την ειρήνη κερδίζει τη μνησικακία και το διχασμό. Το να ζήσουμε μαζί, κερδίζει το χώρια. Αν αυτή η νίκη σου ξυπνήσει σκέψεις για το δικό μας νησί θα χαρώ πολύ…»
ΜΙΧΑΛΗΣ ΜΟΥΣΤΑΚΑΣ
Ανάμεσα στους ηθοποιούς, ήταν και ο Μιχάλης Μουστάκας, τον οποίο συνάντησα λίγο πριν την παράσταση. Καλά το μαντέψατε. Είναι ανιψιός (αδελφότεχνος) του αείμνηστου Σωτήρη Μουστάκα, με τον οποίο έπαιξε σε πολλές ταινίες. «Ήμουν 24 χρόνια στην Αθήνα. Μαζί στον κινηματογράφο μαζί και στο θέατρο. Φίλοι αχώριστοι. Ήταν πατέρας, αδελφός, θείος, συγγενής. Μαζί του γνώρισα και όλα τα μεγάλα ονόματα του θεάτρου της εποχής», θα πει με το χαρακτηριστικό του χαμόγελο.
Το 1998 ο Μιχάλης Μουστάκας, ο οποίος γεννήθηκε στο χωριό Κάτω Δρυς κοντά στα Λεύκαρα της Κύπρου, επαναπατρίστηκε στην ιδιαίτερη πατρίδα του και έλαβε μέρος στις ταινίες, Ροζ Γάτος, Ο τσαντάκιας και Πάτερ Γκομένιος και άλλες, ενώ παράλληλα συμμετείχε και σε πολλές τηλεοπτικές σειρές. Όπως τα Ψάρκα, στο ρόλο του κουρκουβέλα, οι Τάκκοι, το Καφενείο, Αίγια η φούξια, κλπ. Πολλές από τις σειρές, είναι γνωστές στην ομογένεια, όπως το Ειρήνη πάσι, από τις αναμεταδόσεις του Ραδιοφωνικού Ιδρύματος Κύπρου, μέσω δορυφόρου.
Σε ερώτησή μου αν υπάρχει θεατρική παιδεία στην Κύπρο, ο κ. Μουστάκας δίνει μια σαφή απάντηση στις ανησυχίες μου. «Με μεγάλο κόπο, αλλά ευτυχώς ναι. Ο Κύπριος αγαπά και υποστηρίζει το θέατρο. «Κάλιο αργά παρά ποτέ» ήταν τα λόγια του, ενώ συμπληρώνει ότι εκτός από τον Κρατικό Οργανισμός (ΘΟΚ) υπάρχουν και άλλοι, οι οποίοι λειτουργούν από τους Δήμους των πόλεων, εξού και τα Δημοτικά θέατρα, αλλά και ιδιωτικοί θίασοι.
Μας πληροφορεί επίσης ότι το καλοκαίρι παίζονται και αρχαία δράματα στο αρχαίο θέατρο του Κουρίου και της Δερύνειας.
Τέλος για όσους θα ταξιδέψουν τον επόμενο μήνα στην Κύπρο, θα έχουν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν την αρχαία κωμωδία «Λυσιστράτη» του Αριστοφάνη, η οποία γράφτηκε το 411 π.Χ. και θεωρείται ένα από τα παλαιότερα αντιπολεμικά έργα, .στο θέατρο της Σχολής Τυφλών, στη Λευκωσία.
Ο Μιχάλης Μουστάκας είναι απόφοιτος της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου Ελλάδος.
ΝΑ ΜΑΣ ΞΑΝΑΡΘΕΤΕ
Την παράσταση παρακολούθησαν ο Γενικός πρόξενος της Ελλάδος κ. Εμμανουήλ Κακαβετάκης μετά της οικογενείας του, ο πρόξενος της Κύπρου κ. Σταύρος Νικολάου, οι πρόεδροι της Κυπριακής Κοινότητας κ. Θήο Θεοφάνους, Αποστόλου Ανδρέα Σανσάην κ. Ελένη Χριστοδούλου, Βορείων προαστείων κ. Γιάννης Χρήστου και Συλλόγου Νεολαίας Σανσάην κ. Ανδρέας Χριστοδούλου, ο κ. Αντώνης Αντωνίου, ο οποίος εκπροσώπησε την Bank of Sydney που ήταν εκ των χορηγών της περιοδείας και άλλοι παροικιακοί παράγονες.
Θυμίζουμε ότι η περιοδεία στους Αντίποδες, ήταν στο πλαίσιο του προγράμματος Σκηνή ΕΚΤΟΣ ΕΔΡΑΣ του ΘΟΚ, που είχε ως στόχο την προσφορά ποιοτικής θεατρικής ψυχαγωγίας στους απανταχού Κύπριους, τόσο στην Κύπρο όσο και στο εξωτερικό.
«Εύχομαι το έργο να σας άρεσε. Εμείς, φέραμε λίγη πατρίδα. Φεύγουμε με τις καλύτερες εντυπώσεις. Εισπράξαμε αγκαλιές από συναισθήματα αγάπης για νησί μας. Ζήσαμε ανεπανάληπτες στιγμές και βιώσαμε εμπειρίες ζωής. Σας χαιρετώ με μηνύματα αγάπης και συμφιλίωσης, και, οικουμενικά διδάγματα με διαχρονικές πανανθρώπινες αξίες», ήταν η τελευταία κουβέντα της κ. Παπαφιλίππου.
Στα πηγαδάκια, μετά την παράσταση, μόνο θετικά σχόλια άκουγες. Όλοι ήθελαν να σφίξουν το χέρι των συντελεστών, με έντονο το χαμόγελο της ικανοποίησης ζωγραφισμένο στα πρόσωπα.