Με αρτοκλασία και εκκλησιασμό στον ιερό ναό της Υπαπαντής του Κυρίου στο Coburg, μέλη της Λευκαδιακής Αδελφότητας και φίλοι τους, τίμησαν την Δευτέρα την προστάτιδα του νησιού τους, την «Κυρά Φανερωμένη τους».
«Στη Λευκάδα, όπου υπάρχει το μοναστήρι σε απόσταση αναπνοής από την πρωτεύουσα, τη γιορτάζουμε την επομένη της Πεντηκοστής, τη Δευτέρα του Αγίου Πνεύματος», εξηγεί η κ. Χρυσούλα Κομηνάτου, η οποία τέλεσε την αρτοκλασία, υπέρ υγείας της οικογενείας της και όλων των Λευκαδιτών.
Ο περικαλλής ναός, είναι χτισμένος στην ηλιόλουστη κορυφή ενός πευκόφυτου λόφου, τρία χιλιόμετρα δυτικά της πρωτεύουσας, στο δρόμο προς το χωριό Τσουκαλάδες και το παραλιακό θέρετρο του Αγίου Νικήτα.
Ξεφυλλίζοντας τις σελίδες της πολύχρονης ιστορίας της Λευκάδας, βλέπουμε πως σ΄ αυτή τη θέση, ήταν χτισμένο το καλλιμάρμαρο ιερό της θεάς Αρτέμιδος. Μέχρι που έφτασε στο νησί το κήρυγμα του Θεανθρώπου.
Η παράδοση, θέλει τον απόστολο Παύλο ιδρυτή της εκκλησίας της Λευκάδας, κατά την 4η αποστολική περιοδεία του το 63μΧ., όταν έφτασε στη Νικόπολη, κοντά στην Πρέβεζα. Τότε οι τρεις βοηθοί του, Ακύλας, Σωσίων και Ηρωδίων, ήλθαν στη Λευκάδα και κήρυξαν το ευαγγέλιο.
Έτσι χτίστηκε ο πρώτος ναός που αφιερώθηκε στην Παναγιά Φανερωμένη. Αργότερα, το 332μ.Χ στα χρόνια του Μεγάλου Κωνσταντίνου, ήλθαν στη Λευκάδα μοναχοί. Το 337 μεγάλωσαν το ναό, έχτισαν και άλλα κελιά και ο χώρος διαμορφώθηκε σε μοναστήρι.
Δυστυχώς, μετά από μερικά χρόνια, η μονή καταστράφηκε από πυρκαγιά.
Οι Λευκαδίτες αφού την ξανάχτισαν, παρήγγειλαν την Αγία Εικόνα στην Κωνσταντινούπολη, στον ταλαντούχο αγιογράφο Κάλλιστο, ιερέα στην Αγία Σοφία.
Κοντά στο 1670, η μονή σύμφωνα με χειρόγραφο κώδικα, φέρεται σαν μετόχι της Παναγίας της Καρακονησιάς, ενώ 30 χρόνια αργότερα ανεξαρτητοποιήθηκε.
Δυστυχώς το μοναστήρι, επί εποχής των Ενετών, κάηκε δυο φορές. Το 1762 και το 1886. Οι Λευκαδίτες όμως, πιστοί στην ουράνια Δέσποινά τους, το ξανάφτιαξαν με σχέδιο επηρεασμένο από την Ζακυνθινή αρχιτεκτονική.
Ο ναός, είναι ευρύχωρη μονόκλιτη βασιλική με δίρριχτη ξύλινη στέγη, όπου φυλάσσονται λείψανα Αγίων και τεμάχιο του τιμίου Ξύλου.
Στο εικονοστάσι, είναι αναρτημένη η εικόνα της Φανερωμένης, την χάρη της οποίας οι Λευκαδίτες και οι προσκυνητές επικαλούνται και τιμούν.
Ο ΠΕΡΙΛΑΛΛΗΣ ΝΑΟΣ
Το τέμπλο του ναού, είναι έργο του Ευσταθίου Προσαλεύτη του νεότερου, ενώ οι εικόνες είναι τυπικά αγιορείτικα έργα χωρίς καλλιτεχνική αξία.
Περιβάλλεται από πεντακάθαρη αυλή, κήπους, κελιά, ξενώνα, και τη βιβλιοθήκη με χειρόγραφα βιβλία και κειμήλια. Εκεί και το αρχονταρίκι με φωτογραφίες κληρικών που έζησαν στο μοναστήρι και φυσικά οι βοηθητικοί χώροι, όπου ο προσκυνητής, θα ξεκουραστεί και θα ξεδιψάσει με ρόφημα και άρτο.
Αξίζει να σημειωθεί, ότι οι παραπλεύρως κτιριακές εγκαταστάσεις, λειτουργούν σαν εκκλησιαστικό μουσείο για τη συντήρηση και αποκατάσταση των κειμηλίων και έκθεση της θρησκευτικής τους παράδοσης. Είναι ένα μεγαλεπήβολο έργο που στηρίζεται οικονομικά από τους πιστούς, την τοπική Αυτοδιοίκηση και δωρεές.
«Ήμουν 19 ετών όταν έφυγα από το χωριό μου τη Βαυκερή», εξηγεί η κ. Κομηνάτου. «Θυμάμαι τις πρώτες εικόνες που είχαμε στο σπίτι. Η γιαγιά μου Βασιλική, είχε την εικόνα της κυρά Φανερωμένης με το χρυσοποίκιλτο μανδύα και την εικόνα της Αγίας Βαρβάρας, που είχε αγοράσει ο παππούς μου Δημήτρης, ευχαριστίες στη χάρη της γιατί τους είχε προστατεύσει στον πόλεμο κατά τους Βουλγάρους», προσθέτει.
Στην ιερά μονή της Φανερωμένης, όλα είναι εκφραστικά. Μιλούν και εμπνέουν. Ανυψώνουν την ψυχή και ηρεμούν το πνεύμα. Σε κάνουν να αισθάνεσαι ανάλαφρος σαν πουλί, έτοιμος να ενώσεις τη φωνή σου μαζί τους σε ένα δοξαστικό ύμνο ευγνωμοσύνης.
Αλλά και ο Λευκαδίτης γενικά, ζει ήσυχα και ήρεμα, γιατί γνωρίζει, πως στην πευκόφυτη κορυφή του πεφωτισμένου λόφου, ξαγρυπνά και τον έχει κάτω από τη θεία σκέπη της, η τιμιοτέρα των Χερουβείμ, η μητέρα του Θεανθρώπου. Η «Κυρά Φανερωμένη» του.
Ωστόσο κατάσπαρτη είναι η Ελλάδα από ναούς αφιερωμένους στην Παναγιά. Πάμπολες και οι εκκλησιές των απανταχού Χριστιανών που τιμούν τη χάρη της. Μύρια και τα ονόματα που έδωσε η αγάπη και η ευλάβεια τους στην μητέρα του Θεού και των ανθρώπων.
Γι’ αυτό κάθε χρόνο του Αγίου Πνεύματος, οι απανταχού Λευκαδίτες, καλούνται σ’ ένα νοερό προσκύνημα στη θεοχαρίτωτη Δέσποινα, που έχει το θρόνο της στο νησί τους. Και όπως κάθε χρόνο, την παρακάλεσαν να μεριμνήσει και για αυτούς.
Μετά τον εκκλησιασμό, οι μάγερες Χρήστος Κατσαντώνης και Νίκος Κατηφόρης, ετοίμασαν ένα ελαφρύ γεύμα και τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου κ. Αλεξάνδρα Δάγλα και Νίκη Καββαδά, στο ρόλο των οικοδέσποινων, καλοδέχτηκαν όλους στο χωλ της Αδελφότητας.