Η ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ κατοχή της Κύπρου από την Τουρκία, έχει επιφέρει σοβαρές πολιτικές, οικονομικές, πολιτισμικές, κοινωνικές και ανθρωπιστικές επιπτώσεις στους νόμιμους κατοίκους του νησιού, Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους.
Δυστυχώς, η ζωή έχει εγκλωβιστεί για 51 χρόνια σε μια ανώμαλη καθημερινότητα και μια πολιτική συνθήκη διαχωρισμού και ανασφάλειας.
Η Τουρκία, φοβούμενη την μείωση του αριθμού των Τουρκοκυπρίων, αφού διατηρεί πέραν των 40.000 στρεμμάτων γης στις κατεχόμενες περιοχές, τα μοίρασε στους εκατοντάδες χιλιάδες εποίκους τους οποίους χρησιμοποιεί ως όπλο δημογραφικής αλλοίωσης.
Φεύγει σιγά-σιγά η γενιά που έζησε τα γεγονότα. Αυτή που βίωσε στο πετσί της την προδοσία και το πόλεμο. Αυτή που έγινε μάρτυρας στο αδελφοκτόνο έγκλημα των τανκς της χούντας των Αθηνών και στις δυο επιχειρήσεις του «Αττίλα» που καταπάτησαν τα ιερά της χώματα.
Έφυγαν και οι χαροκαμένες μάνες με τα δάκρυα να αυλακώνουν το γηρασμένο της πρόσωπο. Αυτές που παρέδωσαν τα παλληκάρια τους να υπερασπιστούν την πατρίδα, περιμένοντας χρόνια καθισμένες στην αυλόπορτα του σπιτιού τους, ένα νέο από το μέτωπο, από το στρατόπεδο, από την Πολιτεία…
Έφυγαν και φεύγουν αυτοί που πλήρωσαν με το αίμα της καρδιάς τους το έγκλημα, την προδοσία, τη φωτιά, τον εγκλωβισμό, την προσφυγιά, τη λεηλασία των περιουσιών και των εκκλησιών τους, τη μετανάστευση.
Δυστυχώς, λιγοστεύουν όσοι θυμούνται «εκείνο το καλοκαίρι… όταν άρχισε η αποβίβαση στην Κερύνεια… ακόμα περιμένουμε».
Ωστόσο, οι πληγές δεν έχουν επουλωθεί και η μνήμη, αν και έχει ξεθωριάσει, δεν ξεγελιέται. Γνωρίζει ότι οφείλει σεβασμό σε όλους όσοι περιφρούρισαν τις δαντελωτές ακρογιαλιές της και την νομιμότητα.
Γιατί, απλά, το νησί της Αφροδίτης, έχει γράψει τη δική του Ιστορία. Με εντιμότητα και δικαιοσύνη.
Στις 20 του Ιούλη 2023, βρέθηκα στην ιδιαίτερη πατρίδα μου. Θυμάμαι την συγκίνηση όταν ξημερώματα ήχησαν οι σειρήνες, σημαδεύοντας την αποβίβαση των Τουρκικών Δυνάμεων στην Αχαιών Ακτή.
Θυμήθηκα τα πρωτοσέλιδα της εφημερίδας μας, με εικόνες από το μακελιό και τους βομβαρδισμούς, τους αείμνηστους, Γκόγκο, Τούμπουρου και Γιαννούδη, που μαζί με άλλους συναγωνιστές, κινητοποίησαν τις Αυστραλιανές Αρχές για πίεση στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ για «κατάπαυση του πυρός».
Μόνο που παρά τις εκκλήσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας στην Τουρκία για εκεχειρία, η εκεχείρα δεν κρατούσε παρά μερικά λεπά.
Ας αντιληφθούμε λοιπόν, ότι το Κυπριακό είναι θέμα εισβολής και κατοχής και όχι δικοινοτική διαμάχη. Οπότε ζητούμε την εξασφάλιση της πολυπόθυτης βιώσιμης λύσης και δικαιοσύνης, όπου όλοι οι κάτοικοι να ζουν ελεύθερα και ειρηνικά.
