Το “Nick and Archie’s Charcoal Chicken Shop” αποτελούσε εδώ και χρόνια ορόσημο στην περιοχή του Kingsgrove του Σίδνεϊ, ωστόσο όπως όλα τα ωραία έτσι και αυτό έκλεισε τον κύκλο του.
Αρκετοί θαμώνες, αλλά και όχι τόσο συχνοί επισκέπτες αποφάσισαν να αποχαιρετίσουν το κατάστημα την τελευταία ημέρα λειτουργίας του και να γευτούν ένα από τα λαχταριστά πιάτα του, αλλά παράλληλα και να ευχαριστήσουν τα μέλη της οικογένειας Μιχαλάτου (τα αδέλφια Νικ και Άρτσι, αλλά και την μητέρα τους, Ερασμία) στους οποίους ανήκει η επιχείρηση, για την πολύτιμη συνεισφορά τους στην κοινότητα όλα αυτά τα χρόνια.
Κάποιοι έκαναν λόγο για τους δεσμούς φιλίας που δημιουργήθηκαν μέσα σε αυτά τα χρόνια, ενώ άλλοι μίλησαν για τη ζεστασιά με την οποία έφτιαχναν τα γεύματά τους τα αδέλφια.
Ο Άρθουρ Μπάνος θυμήθηκε τις αρκετές φορές που τα παιδιά του δεν μπόρεσαν να τελειώσουν το φαγητό που είχαν στο πιάτο τους, τονίζοντας πως “ο Νικ και ο Άρτσι βρήκαν τον τέλειο συνδυασμό απολαυστικών γεύσεων και οικονομικών γευμάτων”.
Ακόμη και οι ίδιοι οι υπάλληλοι όμως μίλησαν για το οικογενειακό κλίμα που επικρατούσε στο κατάστημα, χαρακτηρίζοντας τον Νικ και τον Άρτσι ως “τα ίδια τους τα αδέλφια”.
Η ιστορία του εστιατορίου είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την πορεία της οικογένειας Μιχαλάτου στην Αυστραλία, η οποία μετανάστευσε στο Σίδνεϊ το μακρινό 1969.
Εκείνη την εποχή, ο Νικ εργαζόταν στην ψαραγορά του Kingsgrove, ωστόσο ένα νοικιαζόμενο κατάστημα της περιοχής του κέντρισε την προσοχή.
Όταν ρώτησε σχετικά με αυτό, του απάντησαν ότι ήταν διαθέσιμο και ύστερα από συζητήσεις με την οικογένειά του, αποφάσισαν να κάνουν την επένδυση και να ξεκινήσουν τη δική τους επιχείρηση.
Η περιοχή δεν ήταν και πολύ φιλόξενη προς τους ξένους τα χρόνια εκείνα, ωστόσο με το πέρασμα του καιρού, η τοπική κοινότητα άρχισε να τους αποδέχεται και αργότερα αρκετοί από αυτούς που αρχικά τους έβλεπαν με “κακό” μάτι, μετατράπηκαν και σε ορισμένους από τους πιο τακτικούς επισκέπτες του εστιατορίου.
Τα αδέλφια Νικ και Άρτσι ήταν εκεί σε όλη την πορεία του καταστήματος και είδαν όλες τις αλλαγές που έφεραν οι νέες μόδες μέσα στα χρόνια, όπως η εισαγωγή του γύρου και του καβουρντιστού κοτόπουλου στο μενού, άρα είναι και οι πιο αρμόδιοι ώστε να μιλήσουν για τη σημασία που είχε το εστιατόριο για την οικογένεια Μιχαλάτου:
“Αν και δουλεύαμε όλη μέρα στο μαγαζί, ο πατέρας μας, ο Σπύρος, ήταν η κεφαλή της οικογένειας.
Του δίναμε τα έσοδα κι εκείνος τα αποταμίευε. Στη συνέχεια, ο πατέρας μας έδινε χρήματα κάθε Σάββατο, τα οποία θα ήταν και το χαρτζιλίκι μας για όλη την εβδομάδα.
Όταν είχαμε πια μαζέψει αρκετά, οι γονείς μας, μας αγόρασαν ένα σπίτι.
Έχουμε δουλέψει μαζί για 43 χρόνια. Έχουμε μεγαλώσει σε αυτό το μαγαζί. Έχουμε παντρευτεί κι έχουμε κάνει οικογένειες, και τα παιδιά μας ουσιαστικά εδώ μεγάλωσαν κι ύστερα βοήθησαν κι αυτά με τη σειρά τους. Ήμασταν νέοι άντρες όταν αγοράσαμε το μαγαζί, εδώ μάθαμε το νόημα της ζωής και της επιχείρησης”.
Η σημασία του εστιατορίου για την κοινότητα τονίζεται και από τον ιστορικό του Σίδνεϊ, Βασίλη Βασίλα, στο βιβλίο του “Beyond The Shop Window and Counter: Stories and Photographs of Sydney’s Current Greek Shops”.
Ο συγγραφέας ήταν από τους τελευταίους πελάτες του “Nick and Archie’s Charcoal Chicken Shop” κι έκανε λόγο για την σημαντική τοποθεσία του καταστήματος η οποία το έκανε πόλο έλξης τόσο για τους επιβάτες των τρένων, αφού βρισκόταν κοντά στον τοπικό σταθμό, όσο και για τους μαθητές του Λυκείου της περιοχής που ήταν επίσης σε κοντινή απόσταση.