Με ξεχωριστό ενδιαφέρον από τα ελλαδικά ΜΜΕ παρουσιάστηκαν τα δύο τελευταία βιβλία του ομογενή ακαδημαϊκού και συγγραφέα Δρα Γιάννη Βασιλακάκου πρόσφατα στην Αθήνα, σε εκδήλωση που διοργάνωσαν οι εκδόσεις Οδός Πανός και το Café-Πολυχώρος «Αίτιον» (Τζιραίων 8-10 στην Αθήνα, κάτω από την Ακρόπολη) όπου πραγματοποιήθηκε η εκδήλωση.

Ομιλητές ήταν: ο Γιώργος Βέης (πρέσβυς επί τιμή, ποιητής), ο Κώστας Κρεμμύδας (ποιητής, εκδότης του λογοτεχνικού περιοδικού «Μανδραγόρας» και ο Ζαχαρίας Σώκος (ποιητής, τέως δημοσιογράφος στην ΕΡΤ). Ο τέταρτος ομιλητής κ. Τάκης Σπετσιώτης (συγγραφέας, σκηνοθέτης κινηματογράφου) και μελετητής/κριτικός του Βασιλακάκου, δεν μπόρεσε να παρευρεθεί λόγω προβλήματος υγείας.

Την εκδήλωση προλόγισε ο γνωστός ποιητής και εκδότης, κ. Γιώργος Χρονάς, ο οποίος, αφού καλωσόρισε το ακροατήριο, είπε: «Είναι μεγάλη χαρά και τιμή που τα τελευταία χρόνια φιλοξενούμε στις εκδόσεις μας της Οδού Πανός έναν γνωστό και καταξιωμένο συγγραφέα του διαμετρήματος του Γιάννη Βασιλακάκου, ο οποίος έχει διακριθεί όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό. Προσμένουμε να εκδώσουμε σύντομα και τα επόμενα βιβλία του…».

Στη συνέχεια τον λόγο πήρε ο πρώτος ομιλητής κ. Γιώργος Βέης, ο οποίος στην εικοσάλεπτη αποκαλυπτική εισήγησή του αναφέρθηκε στην πολλαπλή σχέση του με τον Βασιλακάκο, αλλά και τον Ηλία Πετρόπουλο και την κόρη του (στη Νέα Υόρκη) και, μεταξύ άλλων τόνισε: «Είναι ιδιαίτερη χαρά και συγκίνησή μου να είμαι στο τραπέζι αυτό. Συνδέομαι παλλαπλώς και με τον ποιητή και εκδότη Γιώργο Χρονά και με τον Γιάννη Βασιλακάκο. Με τον Γιάννη έχουμε ορίζοντες Αντιπόδων. Τον γνώρισα εκεί όταν υπηρέτησα το 1994 μέχρι το 1978, τέσσερα χρόνια στη Μελβούρνη, στη μεγαλύτερη πόλη της Ελλάδας έξω απ’ την Ελλάδα. Ανάμεσα στους στυλοβάτες της ελληνικής πνευματικής ζωής και δράσης ήτανε και είναι ο καθηγητής Γιάννης Βασιλακάκος. Έχω συνηθίσει να τον παρουσιάζω στους Αντίποδες, στη Μελβούρνη, αλλά για πρώτη φορά στην πατρίδα μας κι αισθάνομαι χαρά γι’ αυτό. Ο Γιάννης διατηρεί επαφή με την Ελλάδα άσβεστη, δηλαδή σαν να ‘ναι εδώ. […] Έχουμε δύο βιβλία σήμερα μπροστά μας. Το ένα (‘Η περιπέτεια της γραφής’) έχει 383 σελίδες και είναι μια βιβλιοθήκη, μία περίληψη βιβλιοθήκης. Το άλλο είναι το ‘Ηλίας Πετρόπουλος: Ο τεχνίτης της διαστροφής – σεργιάνι στον κόσμο ενός αιρετικού ελληνολάτρη’. Νομίζω ότι είναι αδύνατον να παρουσιαστούν τα βιβλία ταυτόχρονα, ολικά – σύνολο 663 σελίδες! Εξ όνυχος λοιπόν. Θα ακουμπήσουμε λίγα πράγματα για να πάρουμε μια μυρωδιά από το κειμενικό, το διπλό τραπέζι που μας έχει στρώσει ο Γιάννης Βασιλακάκος. Θα ‘θελα να πω ότι αυτά είναι βιβλία ζωής, από τη ζωή. Δηλαδή η πραγματικότητα και η άλλη πλευρά της πραγματικότητας – αυτό που διαβάζεται πίσω απ’ την πραγματικότητα που προσφέρει το υλικό. Αυτά σαν μια μικρή εισαγωγή. […]».

Αναφορικά με τη βιογραφία Πετρόπουλου ο κ. Βέης επεσήμανε: «Το βιβλίο που παρουσιάζουμε σήμερα δεν είναι αγιογραφία του Ηλία Πετρόπουλου, ούτε μία αποδόμησή του εκ βάθρων. Είναι ένα βιβλίο ισοζυγισμένο, με πληρότητα, με σαφήνεια, και πάνω απ’ όλα με αντικειμενικότητα. Παρουσιάζει έναν άκρως αντιφατικό άνθρωπο, αλλά βλέπει όλες του τις πλευρές – και τις αρνητικές και τις θετικές – και βγαίνει μια ολοκληρωμένη προσωπικότητα. Πρόκειται για μια ακτινογραφία, μια ψυχογραφία του Πετρόπουλου η οποία καταλήγει να είναι θετική όσον αφορά και το μέλλον, τη μακροπρόθεσμη επιρροή και συμπεριφορά των βιβλίων του, τον κειμενικό αντίκτυπο σε μας σήμερα. […] Γι’ αυτό το βιβλίο του Βασιλακάκου είναι εξαιρετικό – μια λέξη που χρησιμοποιώ σπάνια, αλλά εδώ νομίζω ότι το αξίζει. Διαβάζοντας πριν από λίγο καιρό, για δεύτερη φορά, το βιβλίο του Χαρούκι Μουρακάμι – υποψήφιου επί χρόνια νομπελίστα – ‘Ο Κάφκα στην ακτή’, βρήκα μία δύο λέξεις που νομίζω ότι είναι ο Πετρόπουλος: «ξεχείλισμα ενεργητικότητας». Το βιβλίο του κυρίου Βασιλακάκου ξεχειλίζει και αυτό από μία ενεργητικότητα που πηγάζει από βαθύτατη μελέτη, σαφήνεια και καθαρότητα».

Ο δεύτερος ομιλητής κ. Κώστας Κρεμμύδας στην εκτενή ομιλία του (μέρος της οποίας δημοσιεύτηκε και στο έγκυρο λογοτεχνικό περιοδικό «Μανδραγόρας»), μεταξύ άλλων, παρατήρησε: «Στο ερώτημα ‘ποιος και τι ακριβώς ήταν ο Ηλίας Πετρόπουλος;’ προσπαθεί να απαντήσει ο συγγραφέας/’βιογράφος’ του παρόντος βιβλίου για τον Ηλία Πετρόπουλο συγκεντρώνοντας ένα πλήθος μαρτυριών από μια ευρύτατη γκάμα ανθρώπων που γνώρισε τον Ηλία Πετρόπουλο κι αγάπησε τόσο τον ίδιο όσο και το έργο του. Μια επίμοχθη δουλειά, ένα λογοτεχνικό παζλ που νομίζω ότι συγκεντρώνει κυριολεκτικά τους πάντες και τα πάντα. Όλα είναι συγκεντρωμένα εδώ». Πιο συγκεκριμένα για το βιβλίο αυτό επεσήμανε: «Αποτελεί μια ιδιότυπη βιογραφία. Ιδιότυπη καθώς δεν ξεκινά να παρακολουθεί χρονολογικά την εξέλιξη και πορεία του Πετρόπουλου αλλά διατρέχει κάποιες βασικές συνιστώσες του, όπως περίπου φαίνεται από το σημείωμα που προτάσσεται (για το ποιος και τι ακριβώς ήταν ο Πετρόπουλος), αξιοποιώντας κείμενα, μαρτυρίες, απόψεις όσων ασχολήθηκαν με το έργο του Η.Π. αλλά και αποσπάσματα από το καθεαυτό έργο. Βιογραφία είναι καθώς και ο ίδιος ο Βασιλακάκος αυτοπροσδιορίζεται ‘βιογράφος’, σημειώνοντας μάλιστα σε τρίτο πρόσωπο για τον εαυτό του:

‘Διατυπώνω την άποψη ότι πιο ενδιαφέρον θα ήταν αν αντί του συγκεκριμένου βιβλίου έγραφα το επιμύθιό του, δηλαδή το τι προηγήθηκε, τι μεσολάβησε και τι ακολούθησε τη συγγραφή του. Τα παρασκήνια…’ (σελ. 3-33). Την κουζίνα του συγγραφέα, το εργαστήριό του, όλο αυτό το άγνωστο παρασκήνιο της rue Mouffetard όπου από το 1975 μέχρι τον Σεπτέμβρη του 2003 βρισκόταν το επιτελείο του Ηλία Πετρόπουλου» Και συνεχίζει: «Το βιβλίο του Βασιλακάκου είναι γραμμένο, κατά τη γνώμη μου συνειδητά, με ένα λογοτεχνικό ύφος, διανθισμένο με σκέψεις και άλλων πέραν (και ασχέτων προς τον Πετρόπουλο) συγγραφέων: από τον Χέμινγουεϊ, τον Μπόρχες, τον Κοέλιο, τον Καμύ, έως τον ημέτερο επιστολογράφο-συγγραφέα Νίκο Καχτίτση – τον γνωστό και ως ‘Στοππάκιους Παπένγκους’ εκ… Γάνδης, την οποία ουδέποτε επισκέφθηκε, αλλά συνδεδεμένος στενά επίσης με τον Ν.Γ. Πεντζίκη, τον άνθρωπο που φαίνεται να επηρέασε τον Ηλία Πετρόπουλο». Και ολοκλήρωσε λέγοντας: «Μια ένσταση σχετικά με τον υπότιτλο του βιβλίου ‘Ο τεχνίτης της διαστροφής’. Κάθε άλλο παρά χαρακτηρίζει τον Πετρόπουλο. Προκλητικός (όχι αόριστα) αλλά απέναντι στο κατεστημένο, τον πούρο ακαδημαϊσμό και την εξουσία, ναι. Σκανδαλοθήρας και διαστροφικός όχι». [Σημ.: Στη δευτερολογία του ο συγγραφέας Γ.Β διευκρίνησε ότι ο χαρακτηρισμός αυτός δεν ανήκει στον ίδιο αλλά στον μελετητή του Πετρόπουλου κ. Αριστείδη Αντωνά, και προέρχεται από άρθρο του σε μεγάλο αφιέρωμα για τον Πετρόπουλου που έκανε παλαιότερα το περ. «Μανδραγόρας»]. «Ο δεύτερος τίτλος με βρίσκει σύμφωνο, άλλωστε αναφέρθηκα στην παθιασμένη ελληνολατρεία του».

Ο τρίτος ομιλητής κ. Ζαχαρίας Σώκος επικεντρώθηκε στην επισήμανση των εξής ενδιαφερόντων, κατ’ αυτόν, στοιχείων: «Ο Γιάννης Βασιλακάκος είναι μια ενδιαφέρουσα περίπτωση συγγραφέα που διακονεί τα ελληνικά γράμματα – καθαρή απόδειξη τα δύο βιβλία που παρουσιάζουμε – χωρίς να διαμένει σ’ αυτό που ονομάζεται ελλαδικός χώρος ή μητροπολιτικό κέντρο του ελληνισμού, αφού ζει μόνιμα στην Αυστραλία, στους Αντίποδες. Τα λέω αυτά για να αιτιολογήσω ιδιαίτερα το ‘ενδιαφέρουσα περίπτωση συγγραφέα’ που προανέφερα. Κι αυτό γιατί ανέκαθεν η ελληνική διασπορά ‘μυρίζει’ περίεργα στα ιερατεία του μητροπολιτικού κέντρου – παρ’ ότι τροφοδότησε με μείζονος αξίας πρόσωπα τη νέα ελληνική γραμματεία. Αναφέρω συμβολικά πρόσωπα που δεν ζουν πια, όπως ο Κάλβος, ο Σολωμός, ο Καβάφης, ο Τσίρκας και άλλοι, που άνθισαν όχι ματαίως, πέραν των στενών γεωγραφικών ορίων του ελλαδικού χώρου. Ο κατάλογος μπορεί να συμπληρωθεί με δεκάδες, ίσως και εκατοντάδες πρόσωπα νεότερων και τωρινών, που οι περισσότεροι εισέπραξαν ‘πόρτα’ από τα κλειστά κυκλώματα, δημόσια και ιδιωτικά, όταν τολμούσαν να δηλώσουν την ύπαρξή τους. Το θέμα αυτό είναι μεγάλο, με δίνες, οδύνες και πολλά αγκάθια. Γι’ αυτό είναι μεγάλη τύχη για τον Γιάννη Βασιλακάκο να βρίσκει πρόθυμους εκδότες σήμερα στην Ελλάδα που να εκδίδουν, προβάλλουν και διακινούν τα βιβλία του. Διότι πολλά, τα περισσότερα πρόσωπα τα οποία ζουν στη διασπορά δεν το καταφέρνουν αυτό, ή σπαν τα μούτρα τους και δεν ξανάρχονται στην Ελλάδα. Ο Γιάννης Βασιλακάκος λοιπόν είναι απ’ τις σπάνιες εξαιρέσεις του κανόνα, αφού κατορθώνει να επιβιώνει και διακρίνεται επί πολλά χρόνια σε δύο γλώσσες και δύο πατρίδες. Θεωρώ ότι αυτό είναι ένας πραγματικός άθλος, και για το πώς το καταφέρνει θα είχε νόημα να μας το εξηγήσει αργότερα ο ίδιος …»

Στη συνέχεια ο κ. Σώκος αναφέρθηκε στις πετυχημένες αφηγηματικές τεχνικές του συγγραφέα, τις οποίες χαρακτήρισε «εξαιρετικά ευρηματικές, καθώς μ’ αυτό τον τρόπο καταφέρνει να εισάγει στοιχεία δραματοποίησης στην αφήγηση του βιβλίου του χτίζοντας τον χαρακτήρα του ‘βιογράφου’» προσθέτοντας: «Ο τελευταίος είναι αυτός ο ίδιος (ο συγγραφέας) και μ’ αυτό τον τρόπο καταφέρνει να μεταφέρει πειστικά όχι μόνο τα λεχθέντα αλλά και την αίσθηση των λεχθέντων και να κάνει το βιβλίο του να διαβάζεται σαν το νεράκι μανιάτικης πηγής του Ταϋγέτου».

Η εκδήλωση έκλεισε με έναν σύντομο διάλογο που είχε ο κ. Σώκος με τον συγγραφέα, ενώ ακολούθησε υπογραφή βιβλίων του για το κοινό.
Στην παρουσίαση παρευρέθηκαν αντιπρυτάνεις και καθηγητές πανεπιστημίων (ο κ. Παναγιώτης Νούτσος με τη σύζυγό του Μαρία, ο κ. Παρασκευάς Λαλούσης, εκπαιδευτικοί, εκπρόσωποι του πνευματικού, επιστημονικού και καλλιτεχνικού κόσμου, ελληνοαυστραλοί καλλιτέχνες (όπως ο Τάσσος Ιωαννίδης) και άλλοι φίλοι, αναγνώστες και φαν του τιμώμενου συγγραφέα.
Την εκδήλωση βιντεοσκόπησε ο σκηνοθέτης κ. Δημήτρης Μπουρνούς.
Τα νέα βιβλία του Γιάννη Βασιλακάκου θα κυκλοφορήσουν και στην Αυστραλία τον Γενάρη του 2019.