Συχνά ακούμε ότι το καλύτερο δώρο που μπορεί να προσφέρει κανείς ανιδιοτελώς στους συνανθρώπους του είναι το αίμα του, κάτι που ο συμπάροικος, Άγγελος Κένος (Angelo Kenos), γνωρίζει από πρώτο χέρι.

Εδώ και 44 χρόνια, ως εθελοντής αιμοδότης στη Μελβούρνη έχει πραγματοποιήσει περισσότερες από 600 δωρεές αίματος, με την πολύχρονη αφοσίωσή του να έχει τύχει αναγνώρισης από τον Ερυθρό Σταυρό Αυστραλίας.

Η προσφορά του εξάλλου εκτιμάται πως έχει συμβάλλει στο να σωθούν σχεδόν 2.000 ζωές.
Όπως εξηγεί μιλώντας στο ελληνικό ραδιοφωνικό της SBS, την πρώτη φορά που δώρισε αίμα ήταν μόλις 18 ετών σε μια κινητή μονάδα αιμοδοσίας που είχε σταθμεύσει μπροστά από το πανεπιστήμιο όπου φοιτούσε.

“Από τότε δεν έχω σταματήσει” δηλώνει χαρακτηριστικά.
Ο κ. Κένος ανήκει στο μόλις 3% του πληθυσμού που είναι εθελοντές αιμοδότες, τη στιγμή που ένας στους τρεις Αυστραλούς υπολογίζεται ότι θα χρειαστεί αίμα ή παράγωγα αίματος κατά τη διάρκεια της ζωής του.

Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του Ερυθρού Σταυρού, η χώρα χρειάζεται περισσότερες από 25.000 δωρεές κάθε εβδομάδα, με τις ανάγκες να αναμένεται να αυξηθούν ραγδαία την ερχόμενη δεκαετία.
Διόλου τυχαία, λοιπόν, ο 64χρονος ομογενής μας υπενθυμίζει ότι, όχι μόνο μπορούμε, αλλά και επιβάλλεται να έχουμε ισχυρότερη παρουσία στην εθελοντική αιμοδοσία, τόσο ως ευρύτερο κοινωνικό σύνολο αλλά και ως… παροικία ειδικότερα.

Ο λόγος, σύμφωνα με τον κ. Κένο, είναι ο μεγάλος συγκριτικά αριθμός πασχόντων από μεσογειακή αναιμία (θαλασσαιμία) στην ελληνική κοινότητα, καθ’ ότι η κληρονομική νόσος πλήττει ιδιαίτερα πληθυσμούς που κατάγονται από την περιοχή της Μεσογείου.
Σε φορείς του στίγματος της μεσογειακής αναιμίας που εκδηλώνουν τη νόσο, οι τακτικές μεταγγίσεις αίματος είναι απαραίτητες.
Γι’ αυτό επισημαίνει πως “πρέπει να κάνουμε περισσότερα”.

Μεγάλο μέρος του πληθυσμού, συμπληρώνει ο κ. Κένος, βρίσκεται σε κατάσταση υγείας και πληροί τις προϋποθέσεις που του επιτρέπουν να γίνει εθελοντής αιμοδότης.
Για τον ίδιο μάλιστα, η εμπειρία είναι κάθε φορά όχι μόνο ευχάριστη αλλά έρχεται και με μια ανεκτίμητης αξίας ανταμοιβή.
“Είναι σαν μίνι ιατρικό τσεκάπ […] δεν είναι τίποτα, δίνεις λίγο αίμα μετά σε κερνάνε πίτες, ροφήματα…
“Αλλά το παν είναι ότι φεύγεις και ξέρεις ότι γλίτωσες κάποιον, ένα μικρό παιδί, μια γυναίκα στο νοσοκομείο με το μωρό της, κάποιον που τον χτύπησε αμάξι, τους βοήθησες για να δούνε το αύριο”.