ΛΕΦΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ! Και μάλιστα σε «πακέτα» δεκάδων χιλιάδων δολαρίων!

ΑΥΤΟ που απουσιάζει είναι το ενδιαφέρον αυτών που τα έχουν να τα αξιοποιήσουν ή, τέλος πάντων, να δουν τι θα τα κάνουν.

ΚΑΙ εδώ μιλάμε για λεφτά δικά μας. Για λεφτά που ανήκουν στην παροικία μας και έχουν καταθέσει σε διάφορες τράπεζες Σύλλογοι και Αδελφότητες.

ΑΝ κοντά στην παντελή έλλειψη ενδιαφέροντος (και ευθύνης) προσθέσουμε την έλλειψη μνήμης, λόγω της φυσικής παρακμής που συνοδεύουν τα γηρατειά, σημαίνει ότι ήδη έχει αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση.

ΕΤΣΙ όπως εξελίσσεται η κατάσταση, σε λίγα χρόνια δεν θα υπάρχει κανένας, όχι μόνο να θυμάται πού βρίσκονται τα λεφτά ορισμένων φορέων μας, αλλά και να τα διεκδικήσει νόμιμα.

ΕΧΕΙ βγάλει «μαλλιά» η γλώσσα μου την τελευταία δεκαετία να αναφέρομαι στο θέμα, αλλά ουδείς, απ’ ό,τι φαίνεται, δεν συγκινείται.

ΣΤΟ μεγάλο αυτό θέμα επανέρχομαι με την ευκαιρία των προσπαθειών που καταβάλει ένας συμπάροικος, εδώ και χρόνια, να βρει μια άκρη για τον… ξεχασμένο θησαυρό της Αδελφότητας Μεσσηνιακή Μάνη.

ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ για τον Βασίλη Τζαφέρη, ο οποίος και άρχισε να ενδιαφέρεται για το θέμα όταν έφταναν στο σπίτι του 93χρονου πεθερού του (που πριν πολλά χρόνια υπήρξε ταμίας της Αδελφότητας) επιστολές από την τράπεζα και μια ιδιωτική εταιρία, η οποία ψάχνει (με το αζημίωτο) να βρει ιδιοκτήτες ξεχασμένων τραπεζικών λογαριασμών.

ΣΥΜΦΩΝΑ με την τελευταία επιστολή της εταιρίας CiTiConsulting το ποσό που ανέρχεται σε $14,614,70 ανήκει στην Provisional Brotherhood of Messiniaki-Mani και παρά τις προσπάθειές της δεν έχει καταφέρει να εντοπίσει τους κατόχους του λογαριασμού.

ΤΑ ίδια αποτελέσματα είχαν και οι πολύχρονες προσπάθειες του Βασίλη ο οποίος με τη βοήθεια του πεθερού του προσπάθησε να βρει μια άκρη, αλλά δεν τα κατάφερε.

ΣΤΗΝ ίδια πάνω κάτω κατάσταση βρίσκεται και η Αδελφότητα στην οποία κάποτε είχε υπηρετήσει και ο Βασίλης καθώς και άλλες οργανώσεις μας που δεν γνωρίζομε.

ΝΑ προσθέσω εδώ ότι ο Βασίλης έδωσε την επιστολή στην οργάνωση «Φροντίδα», μήπως μπορέσουν να βρουν μια άκρη και να πάρουν τα χρήματα, αλλά, τελικά, δεν έγινε τίποτα, αφού η τράπεζα ζητά και την έγκριση των κατόχων για να αποδεσμεύσει το λογαριασμό. 

ΤΟ τι μπορεί να γίνει με αυτό το θέμα δεν ξέρω. Εκείνο που ξέρω είναι ότι όσο περνά ο καιρός χωρίς να κάνουμε τίποτα ως παροικία, οι αζήτητοι θησαυροί θα πληθαίνουν και η κατάσταση θα χειροτερεύει.

ΑΠ’ Ο,ΤΙ φαίνεται κανείς από τους αρμόδιους δεν λαμβάνει υπόψη του αυτά που κατά καιρούς γράφω, οπότε θα πρέπει να βρούμε άλλο τρόπο αντιμετώπισης του προβλήματος.

ΑΣ συγκεντρωθούν, για παράδειγμα, οι αντιπρόσωποι των φορέων μας που ακόμα παραμένουν ζωντανοί και δραστήριοι και ας εκλέξουν μια επιτροπή που να ασχοληθεί με το θέμα και να καταγράψει τουλάχιστον τις περιουσίες (σε ακίνητα και μετρητά) των οργανισμών μας.

ΑΝ δεν γίνει αυτό αμέσως ώστε οι ανενεργοί οργανισμοί μας -που, ναι μεν, έχουν περιουσίες, αλλά δεν έχουν Διοικητικά Συμβούλια- να ενδιαφερθούν, να δώσουν τη συγκατάθεσή τους ώστε οι περιουσίες τους να μεταφερθούν σε ένα (κοινό) ταμείο ή να δοθούν σε οργανώσεις μας που συνεχίζουν να προσφέρουν εθελοντικά πολύτιμες υπηρεσίες στην παροικία.

ΠΟΛΥ φοβάμαι, όμως, ότι και πάλι δεν πρόκειται να γίνει τίποτα, αφού η συντριπτική πλέον πλειοψηφία των φορέων μας, είναι φορείς-φαντάσματα.

ΣΤΙΣ  παμπαροικιακές συγκεντρώσεις που έχουν γίνει την τελευταία πενταετία για διάφορα θέματα που απασχολούσαν την παροικία μας και στις οποίες καλούνται να λάβουν μέρος πάνω από 120 οργανώσεις μας, με το ζόρι δίνουν το παρών καμιά δεκαριά φορείς.

ΟΙ υπόλοιποι έχουν περάσει σε απόλυτη αδράνεια και πού και πού εμφανίζονται σε κανένα πανηγυράκι όταν υπάρχει (τζάμπα) μπίρα και σουβλάκι.

ΤΟ ίδιο συνέβη και πριν λίγες μέρες στη πρόσκληση του Κολεγίου Alphington Grammar της Ελληνικής Κοινότητας Μελβούρνης προς όλους τους φορείς της παροικίας μας, για να γνωρίσουν από κοντά το σχολείο.

ΑΝ και στάλθηκαν, για άλλη μια φορά, γραπτές προσκλήσεις σε περισσότερους από 130 φορείς, δεν έδωσαν το παρών τους ούτε δέκα!

ΝΟΜΙΖΩ ότι έχει έλθει η ώρα να γίνει μια καινούργια λίστα με τους «ζωντανούς» οργανισμούς και μία με τους οργανισμούς-«φαντάσματα», για να ξέρουμε πού βρισκόμαστε και να μη ξοδευόμαστε να τους καλούμε όλους.

ΘΑ πρέπει να γίνει μια προσπάθεια να μάθουμε τουλάχιστον τα περιουσιακά στοιχεία των «φαντασμάτων» μας.

ΤΟ οφείλουμε σε όλους αυτούς που αφιέρωσαν τον πολύτιμο χρόνο τους για να ιδρυθούν οι Αδελφότητες και οι Σύλλογοι, σε όσους κατά καιρούς υπηρέτησαν στα Διοικητικά τους Συμβούλια, σε αυτούς που έτρεχαν να πουλήσουν εισιτήρια για χορούς και μπάρμπεκιου και σε όσους απέκτησαν χοληστερίνη καταναλώνοντας τόνους κοψίδια και σουβλάκια για να μαζευτούν δολάριο-δολάριο οι ξεχασμένοι θησαυροί.

ΕΠΙΛΟΓΙΖΟΝΤΑΣ, να προσθέσω ότι, πίστευα πως η ανέγερση εκ μέρους της Κοινότητας Μελβούρνης του Πολιτιστικού Κέντρου στο Lonsdale Street, θα εκλαμβανόταν ως ευκαιρία από ορισμένους Συλλόγους μας που έχουν (ξεχασμένα) λεφτά σε τράπεζες, να συμμετάσχουν. Ούτε και αυτό έγινε…

ΜΙΛΑΜΕ για απίστευτη ανευθυνότητα (των πρώην αξιωματούχων), γιατί τα χρήματα αυτά ανήκουν -έτσι και αλλιώς- στην παροικία η οποία γερνά και τα έχει ανάγκη. Ας τα δώσουν στα γηροκομεία όπου –ενδεχομένως- καταλήξουν και οι ίδιοι μια μέρα. 

ΠΑΜΕ πιο κάτω: για την ελληνοαλβανική φιλία πριν το 1821 θα μιλήσει αύριο το απόγευμα (στις 3μμ) στην αίθουσα του κοινοτικού κτιρίου ο καθηγητής, Διονύσης Συκιώτης.

ΠΙΟ συγκεκριμένα θα αναφερθεί στη στενή φιλία μεταξύ του Θόδωρου Κολοκοτρώνη και του Αλβανού Αλή Φαρμάκη, οι οποίοι είχαν συναντηθεί το 1809 στη Ζάκυνθο όπου βρίισκόταν ο Γέρος του Μοριά και αυτοεξόριστος ο Αλή.

ΤΗΝ εποχή εκείνη τον Αλή καταδίωκε ο Βελής (γιος του Αλή Πασά) ο οποίος είχε κάτω από το γιαταγάνι του και τον Μοριά.

ΟΙ δύο άνδρες μίλησαν για κοινές στρατιωτικές επιχειρήσεις μεταξύ Ελλήνων και Αλβανών οπλαρχηγών για την απελευθέρωση της Πελοποννήσου (και άλλων περιοχών) από τους Οθωμανούς.

ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ, μιλούσαν και για τη δημιουργία μιας Ελληνοαλβανικής Ομοσπονδίας, όταν θα κατάφερναν να διώξουν τους Τούρκους.

ΝΑ προσθέσω εδώ ότι ορισμένοι από τους πιο γνωστούς Αλβανούς οπλαρχηγούς της εποχής εκείνης, πολέμησαν δίπλα-δίπλα με τους Έλληνες, ενώ αλβανικής καταγωγής ήταν και ορισμένοι Έλληνες οπλαρχηγοί.

ΟΣΟΙ ενδιαφέρονται για περισσότερα δεν έχουν παρά να δώσουν το παρών τους στην αυριανή ομιλία του Διονύση, ο οποίος και έχει μελετήσει το θέμα.

ΤΙΜΗΣ ένεκεν, να πούμε και δυο κουβέντες για τις αυριανές εκλογές στην πατρίδα μας., που κάθε άλλο παρά εκλογές είναι. Περί χαβαλέ πρόκειται…

ΛΟΙΠΟΝ, αν είχαν (έστω λίγο) χιούμορ, οι Έλληνες ψηφοφόροι θα έκαναν τους Ευρωπαίους εταίρους μας και την τρόικα να χάσει τον ύπνο της μέχρι τα Χριστούγεννα.

ΕΠΕΙΔΗ δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα, όποιο κόμμα και αν ψηφίσουν, ας κάνουν τουλάχιστον ένα χοντρό χουνέρι στους εταίρους μας, ψηφίζοντας μαζικά το… Κουκουέ που έτσι και αλλιώς δεν γουστάρει να κυβερνήσει.

ΣΚΕΦΤΕΤΕ τι θα γινόταν έτσι έπαιρνε το ΚΚΕ το 53% των ψήφων και έβγαινε η πρωθυπουργός η… Αλέκα!

ΟΣΟΙ δανειστές μας τη γλύτωναν από το κεραυνοβόλο εγκεφαλικό θα πήγαιναν κατευθείαν στο ψυχιατρείο. Φαντάζεστε την Αλέκα να συνομιλεί με τους υπόλοιπους Ευρωπαίους ηγέτες;

ΣΤΟ μεταξύ, μην ακούτε όσα λέγονται περί ακυβερνησίας, έτσι και δεν καταφέρουν οι πράσινοι σοσια(ληστές) με τους ανεγκέφαλους γαλάζιους να σχηματίσουν κυβέρνηση.

ΑΚΥΒΕΡΝΗΣΙΑ δεν πρόκειται να υπάρξει, αφού έτσι και αλλιώς ακυβέρνητη είναι η χώρα για πάρα πολλά χρόνια.

ΣΥΝΕΠΩΣ, σιγά μη φοβηθούν οι βρεγμένοι από τη βροχή. Με κυβέρνηση ή χωρίς κυβέρνηση ό,τι είναι να γίνει θα γίνει.