Ο Αλέξης πριν το Μνημόνιο

Ο πρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ είχε παραχωρήσει μεγάλη συνέντευξη τον Φεβρουάριο του 2010 στο ΒΗΜΑΜΕΝ. Παρ’ ότι η χώρα δεν είχε μπει ακόμη στο μνημόνιο πυροδοτώντας το σχετικό δίλημμα, πολλές από τις απαντήσεις του «κυρίου 16,7%» διαβάζονται με ενδιαφέρον σήμερα.
– Σε λίγους µήνες θα γίνετε πατέρας. Θα αποκτήσετε ένα αγοράκι…
Ναι και είµαι πάρα πολύ ευτυχισµένος γι’ αυτό.

– Υπάρχει περίπτωση οι οικογενειακές ευθύνες να σας κάνουν πιο συντηρητικό στον τρόπο σκέψης και δράσης;
Ελπίζω πως όχι. Αν και θα είναι µια πρωτόγνωρη εµπειρία, οπότε δεν µπορώ να απαντήσω µε σιγουριά για τον τρόπο µε τον οποίο θα αντιδράσω. Νοµίζω όµως ότι θα µπορέσω να αντιδράσω φυσιολογικά. Να προσαρµόσω δηλαδή τη ζωή µου και την καθηµερινότητά µου σε ένα σηµαντικό γεγονός για εµένα και τη σύντροφό µου, χωρίς όµως να υπάρχουν µέσα στο µυαλό µου σκέψεις ότι θα αλλάξει κάτι σε σχέση µε την υπόλοιπη συµπεριφορά µου. Το µόνο που θα αλλάξει µάλλον, από ό,τι µου λένε, είναι ότι θα κοιµάµαι λιγότερο (γελάει).

– Τελικά τι έχετε αποφασίσει; Θα κάνετε θρησκευτικό γάµο, πολιτικό ή ένα σύµφωνο συµβίωσης;
Πρέπει να σας πω ότι η σχέση µεταξύ δύο ανθρώπων σε καµία περίπτωση δεν µπορεί να ορίζεται µέσα από κοινωνικά συµβόλαια ή συµφωνητικά. Υπό αυτή την έννοια δεν σκοπεύω να κάνω τίποτε για να επισηµοποιήσω τη σχέση µου. Αυτό που αντιλαµβάνοµαι ως ανάγκη είναι η διασφάλιση δύο ανθρώπων σε σχέση µε τα περιουσιακά και τα οικονοµικά τους. Τώρα βέβαια έρχεται ένα παιδί…  Αυτό είναι ένα θέµα το οποίο µε απασχολεί. Το σύµφωνο συµβίωσης φαίνεται λοιπόν πιο κοντά στη λογική µου. Πρέπει όµως να σας πω ότι ο νόµος που ψηφίστηκε στη χώρα µας, κατά τη διάρκεια της θητείας της προηγούµενης κυβέρνησης, είναι ένα σύµφωνο πολύ αποδυναµωµένο σε σχέση µε το κοινωνικό καθεστώς που ισχύει σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Σε κάθε περίπτωση, οι τελετουργίες είναι έξω από τη λογική µας. Αυτό που µπορώ να πω µε σιγουριά είναι ότι δεν έχουµε καταλήξει ακόµη στην απόφασή µας, αν θα προχωρήσουµε σε ένα σύµφωνο που µπορεί να µην πληροί τις δικές µας απαιτήσεις ή να πάµε σε µια διαδικασία πολιτικού γάµου, χωρίς όµως όλο αυτό το τελετουργικό…
Για τον ΣΥΡΙΖΑ η ευκαιρία είναι να προσπαθήσει να πείσει για τη σοβαρότητα των θέσεων και των απόψεών του. Ότι έχει εναλλακτική πρόταση απέναντι στην κρίση. Τι απαιτεί αυτή η εναλλακτική πρόταση; Απαιτεί συγκρούσεις. Απαιτεί ρήξεις. Ακούγονται το τελευταίο διάστηµα πολλές φωνές για την ανάγκη ευρύτερης συναίνεσης και εθνικής συνεννόησης για να βγούµε από την κρίση. Αυτό είναι σηµείο αιχµής για εµάς. Eµείς θα µπορούσαµε να βρούµε στοιχεία συµφωνίας µε κοµµάτια του ΠαΣοΚ, µε µεµονωµένα στελέχη, κυρίως όµως µε τον κόσµο του ΠαΣοΚ.

– Σίγουρα έχετε δημιουργήσει ένα δικό σας στυλ. Ακόµη και στο ντύσιµό σας. Οι στυλιστικές επιλογές σας έχουν σχολιαστεί συχνά από τα media.
Καταλαβαίνω τι µε ρωτάτε, αλλά ειλικρινά δεν µε πολυαπασχολεί. Οι στυλιστικές επιλογές µου είναι ρούχα άνετα και απλά.

– Στην ντουλάπα σας υπάρχει κάποιο µπουφάν µε κουκούλα;
Αχ, µωρέ, µετά τον νόµο του Δένδια το πέταξα γιατί ήµουν από τους πρώτους υπόπτους.

– Πώς φαντάζεστε τον εαυτό σας στα 50;
Ξέρω κι εγώ; Φαντάζοµαι όµως ότι θα έχω ξεµπερδέψει µε τις πολύωρες απαιτητικές ασχολίες, όπως η ενασχόληση µε την κεντρική πολιτική σκηνή, έχοντας συσσωρεύσει σηµαντικές εµπειρίες. Ελπίζω ότι θα έχω καταφέρει να αφήσω κάποια πράγµατα πίσω µου. Τα 50 δεν είναι ηλικία αποστράτευσης.

– Και ο Κώστας Καραμανλής γύρω στα 50 είναι αλλά…

Κοιτάξτε, ο Καραµανλής δεν µπορούσε να κάνει τίποτε άλλο παρά να πάει σε εκλογές. Δεν υπήρχε περίπτωση να αντέξει µε 150 βουλευτές. Σήµερα είναι ο πιο ευτυχισµένος Έλληνας. Είχε πλάκα• τον συνάντησα όταν επισκέφθηκε την Αθήνα ο Μπαν Κι-Μουν. Είχαµε καθίσει δίπλα δίπλα. Του λέω: «Είσαι ο πιο ευτυχισµένος Έλληνας τώρα». «Ναι» µου απαντάει. «Έχω πλέον χρόνο για εµένα. Παρακολουθώ ταινίες στην τηλεόραση και ειδικά ποδόσφαιρο. Παίζω µε τα παιδιά µου».

– Παρά το προοδευτικό προφίλ του ΣΥΡΙΖΑ, λίγοι από τους βουλευτές του κόµµατος συµµετέχουν σε social networks και έχουν διαδικτυακή παρουσία σε σχέση µε το συντηρητικό ΠαΣοΚ. Είναι συνειδητή η απόφαση αυτή;

Όχι, δεν είναι συνειδητή. Μάλλον οι άνθρωποι δεν είναι εξοικειωµένοι µε τις νέες τεχνολογίες. Άλλωστε, ο µέσος ηλικιακός όρος στην κοινοβουλευτική οµάδα δεν είναι ο µικρότερος στο κοινοβούλιο. Η προηγούµενη γενιά δεν έχει καµία σχέση µε τους Η/Υ και τις νέες τεχνολογίες και είναι εξαιρετικά δύσκολο να µπορέσει να προσαρµοστεί.

– Εσείς σερφάρετε και πού;
Καθηµερινά, από το πρωί ως το βράδυ. Τώρα µάλιστα που µου έκαναν δώρο ένα iΡhone, έχω βρει τον τρόπο να περνάω ευχάριστα τις ώρες µου στις πολύωρες και βαρετές συνεδριάσεις. Σερφάρω συνέχεια. Παρακολουθώ τα e-mails µου, µπαίνω σε διάφορα ειδησεογραφικά sites και όχι µόνο. Τα βράδια απαντώ σε πολίτες που µου γράφουν, προσπαθώ να κρατώ µια επαφή.

– Πώς αξιολογείτε το µιντιακό περιβάλλον που έχει διαµορφωθεί τώρα για τον ΣΥΡΙΖΑ και εσάς προσωπικά;

Προβλήµατα πάντα υπάρχουν. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι µια πολιτική δύναµη η οποία έχει στόχο να ανατρέψει το πολιτικό σκηνικό, να αλλάξει τους συσχετισµούς και µάλιστα στη σηµερινή, δύσκολη πολιτική συγκυρία της οικονοµικής κρίσης. Έχει διαφορετική άποψη και εναλλακτική πρόταση. Είναι απόλυτα φυσιολογικό να µην έχει και την καλύτερη αντιµετώπιση από όσους τρέφονται από αυτό το σύστηµα ή αλληλοτροφοδοτούνται από το σύστηµα πολιτικής διαπλοκής και οικονοµικής εξουσίας. Δεν θεωρώ ότι «κοµίζω γλαύκα εις Αθήνας» όταν λέω ότι υπάρχει ένα σύστηµα πολιτικής διαπλοκής και αναφέροµαι στο σηµαντικό ρόλο που παίζουν σε αυτό το παιχνίδι τα ΜΜΕ. Ήμουν ο µόνος που έθεσε το συγκεκριµένο θέµα στη σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών για τη διαπλοκή και τη διαφθορά. Εν τούτοις, νοµίζω ότι µε τις νέες τεχνολογίες και το Internet έχει αλλάξει ο τρόπος µε τον οποίο ενηµερώνεται πια ο πολίτης. Έχει αλλάξει ο τρόπος µε τον οποίο κάποιος µπορεί να κάνει πολιτική, να εκπέµπει δηλαδή το µήνυµά του. Πιστεύω ότι στο βαθµό που η Αριστερά θα καταφέρει να ασχοληθεί περισσότερο µε τα εναλλακτικά µέσα ενηµέρωσης θα είναι σε θέση να επικοινωνήσει µε περισσότερο κόσµο. Στον βαθµό µάλιστα που οι ίδιοι οι πολίτες θα αποκτήσουν τη συνείδηση ελέγχου της πληροφορίας, θα έχουµε σηµαντικές εξελίξεις στο επίπεδο δραστηριοποίησης στα κοινά.

– Πολλοί συνδέουν την υποβάθµιση του κέντρου της πόλης µε τους µετανάστες. Νόµιµους και παράνοµους…

Έχω γνωρίσει µετανάστες που είναι πάρα πολύ καλοί και µετανάστες που δηµιουργούν προβλήµατα. Το ίδιο συµβαίνει και µε τους Έλληνες άλλωστε. Νοµίζω ότι είναι άδικο να τα φορτώνουµε όλα στους µετανάστες. Οι περισσότεροι ήρθαν εδώ διότι έπρεπε να ξεφύγουν από τον τόπο τους, όπου τους βασάνιζαν, τους εξευτέλιζαν και τους σκότωναν. Εκεί όπου δεν υπήρχε καµία ελπίδα επιβίωσης για τους ίδιους και τις οικογένειές τους. Πολλοί προσπάθησαν να κάνουν προκοπή δουλεύοντας σκληρά, µε φιλότιµο. Αγάπησαν την Ελλάδα και τους ανθρώπους της. Αυτοί δουλεύουν από το πρωί ως το βράδυ, αγωνίζονται, έφτιαξαν ένα µικρό σπίτι, µεγαλώνουν τα παιδιά τους εδώ. Υπάρχουν παιδιά µεταναστών που έχουν γεννηθεί στη χώρα µας, µετέχουν της ελληνικής παιδείας, δεν έχουν µάθει άλλη γλώσσα και δεν έχουν δικαίωµα να αποκτήσουν ταυτότητα. Μάλιστα εγώ σε συµβολικό επίπεδο προσπάθησα να «αναδείξω» το θέµα αυτό, όπως πίστευα καλύτερα. Συνόδευσα την Κατίτζα, µια κοπέλα από τη Σιέρα Λεόνε, στο Προεδρικό Μέγαρο. Ευτυχώς η αντιµετώπιση ήταν καλή. Υπάρχουν βέβαια και οι εξαιρέσεις. Προσωπικά νιώθω ευτυχής που έστω και µε µεγάλες ελλείψεις υπάρχει ένα νοµοσχέδιο που ανοίγει το θέµα της ιθαγένειας των παιδιών της δεύτερης γενιάς. Είναι κάτι πολύ θετικό γιατί συνδέεται και µε το δικαίωµα ψήφου στις δηµοτικές εκλογές. Αυτά είναι βήµατα και διεκδικήσεις πολλών χρόνων της Αριστεράς και είναι τα ελάχιστα που µπορεί να προσφέρει µια πολυπολιτισµική κοινωνία, αν θέλει να λέγεται έτσι. Αν θέλει να λέγεται σύγχρονη κοινωνία.

– Θα µπορούσατε να χρησιµοποιήσετε θέµατα περιβάλλοντος ή ευρύτερου δηµόσιου ενδιαφέροντος για να επιχειρήσετε κάποια πολιτική συνεννόησης ή σύγκλισης µε το ΠαΣοΚ;
Eµείς θα µπορούσαµε να βρούµε στοιχεία συµφωνίας µε κοµµάτια του ΠαΣοΚ, µε µεµονωµένα στελέχη, κυρίως όµως µε τον κόσµο του ΠαΣοΚ. Αυτός ο κόσµος πιστεύουµε ότι βρίσκεται πολύ κοντά στις δικές µας θέσεις, τόσο για το περιβάλλον όσο και για την οικονοµική πολιτική. Δεν µπορούµε να βρούµε στοιχεία σε κεντρικό επίπεδο συνεννόησης, γιατί αυτή τη στιγµή το ΠαΣοΚ ασκεί µια κυβερνητική πολιτική η οποία βρίσκεται στον αντίποδα όχι µόνο των δικών µας θέσεων ή προτάσεων, αλλά και όσων εξήγγειλε το ίδιο προεκλογικά. Σε πολύ σύντοµο διάστηµα διήνυσε µια τεράστια απόσταση σε σχέση µε όσα εξήγγειλε προεκλογικά. Δεν θεωρώ ακραίο να πω ότι η ατυχία των Ελλήνων πολιτών είναι ότι καταδίκασαν τον Καραµανλή και ψήφισαν τον Παπανδρέου για να ακολουθήσει µια διαφορετική πολιτική, ενώ έκπληκτοι παρακολουθούν τον τωρινό πρωθυπουργό να ασκεί την ίδια πολιτική µε αυτήν που εξήγγειλε ο Καραµανλής.

– Πώς κρίνετε λοιπόν τον προσανατολισµό της πολιτικής του ΠαΣοΚ, τον ρυθµό και την αποτελεσµατικότητά του;
Μα για ποιον ρυθµό µιλάτε; Δεν υπάρχει ρυθµός, υπάρχουν απλώς χαστούκια. Πηγαίνει ο κ. Παπακωνσταντίνου στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, τρώει ένα χαστούκι. Γυρνάει πίσω στην Ελλάδα. Προσπαθεί να φτιάξει τα πράγµατα. Ξαναπηγαίνει στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή και εκεί του λένε «γύρισε τώρα και το άλλο µάγουλο για να σε ξαναχαστουκίσουµε». Εγώ ειλικρινά τον κατανοώ, τον συµπονώ, κάνει ένα πολύ δύσκολο έργο και νοµίζω ότι βρίσκεται σε πολύ δύσκολη θέση. Παρ’ όλα αυτά, ήλπιζα και από τον ίδιο τον κ. Παπακωνσταντίνου, κυρίως όµως από τον Γιώργο Παπανδρέου, µια πιο σθεναρή στάση απέναντι στην Ευρώπη. Η επικοινωνιακή πολιτική του ΠαΣοΚ υποστήριζε ότι ο Παπανδρέου είχε διεθνείς, ισχυρές διασυνδέσεις, αναµφισβήτητο κύρος, είναι άλλωστε ο πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς και µπορεί να διαπραγµατεύεται. Θυµάστε τι έλεγε; «Μπορώ να διαπραγµατευτώ».

– Και λεφτά έλεγε ότι υπάρχουν ή ότι θα βρει τέλος πάντων.
Μάλιστα! Τι βλέπουµε τώρα; Όχι µόνο δεν έχει καταφέρει να διαπραγµατευτεί, αλλά δεν τον έχουµε καν ακούσει να υψώνει τον τόνο της φωνής του, να εξαγγέλλει κάτι διαφορετικό, να διεκδικεί κάτι διαφορετικό. Δηλαδή έναν άλλο τρόπο δανεισµού, να σταµατήσει αυτή η κοροϊδία, η αισχροκέρδεια των τραπεζών. Ξέρετε, οι τράπεζες έχουν τη δυνατότητα να δανείζονται από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα µε χαµηλό επιτόκιο, ενεχυριάζοντας ελληνικά οµόλογα. Να δανείζονται µε 1% επιτόκιο. Έπειτα δανείζουν το ελληνικό Δηµόσιο µε 6%. Γι’ αυτό και αν παρακολουθήσετε τα κέρδη των τραπεζών το 2009, που είναι η χρονιά της κρίσης, θα ανακαλύψετε ότι είναι πολύ υψηλά. Το ελληνικό κράτος δεν έχει τη δυνατότητα να δανειστεί απευθείας, οι τράπεζες την έχουν… Υπάρχουν λοιπόν σκέψεις για έναν άλλον τρόπο δανεισµού, που υπερβαίνει όµως το πλαίσιο της Συνθήκης του Μάαστριχτ, και ακούγονται από σοβαρά στελέχη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Για το ευρωοµόλογο, ας πούµε. Δεν έχει όµως ακουστεί ποτέ αυτή η πρόταση από τον Πρωθυπουργό της χώρας που έχει το πρόβληµα. Από τον Πρωθυπουργό της χώρας που αντιµετωπίζεται από την ΕΕ σαν πειραµατόζωο.

– Μήπως αυτή η οικονοµική και πολιτική κρίση δίνει ευκαιρίες στον ΣΥΡΙΖΑ;
Κατ’ αρχάς να πω ότι αυτή η οικονοµική και πολιτική κρίση είναι ευκαιρία για όσους κέρδιζαν κατά το προηγούµενο διάστηµα να κερδίσουν ακόµη περισσότερα. Έτσι θέλουν να την αντιµετωπίσουν, ως ευκαιρία να κερδίσουν τη στιγµή που η ελληνική κοινωνία βρίσκεται στο χείλος της καταστροφής. Για τον ΣΥΡΙΖΑ, όπως προανέφερα, δεν είναι ευκαιρία. Διότι κανείς ποτέ –και διαφωνώ τόσο µε τη λογική όσο και µε την πολιτική του ΚΚΕ– όταν επενδύει στην καταστροφή δεν κερδίζει. Πόσο µάλλον όταν η κρίση αναπαράγει και γεννά αισθήµατα συντηρητικά. Ανασφάλεια και φόβο. Βλέπετε τι γίνεται τώρα, προσπαθούν όλοι να ρίξουν τη µεγάλη αιτία των προβληµάτων ανεργίας ή διάρρηξης της κοινωνικής συνοχής στους µετανάστες. Υπάρχει αυτή η έξαρση της ξενοφοβίας στη χώρα µας, που δίνει ποσοστά στον κ. Καρατζαφέρη. Για τον ΣΥΡΙΖΑ όµως η ευκαιρία είναι να προσπαθήσει να πείσει για τη σοβαρότητα των θέσεων και των απόψεών του. Ότι έχει εναλλακτική πρόταση απέναντι στην κρίση. Τι απαιτεί αυτή η εναλλακτική πρόταση; Απαιτεί συγκρούσεις. Απαιτεί ρήξεις. Αλλά υπάρχει εναλλακτική πρόταση και ίσως είναι η µόνη βιώσιµη για την κοινωνία. Ακούγονται το τελευταίο διάστηµα πολλές φωνές για την ανάγκη ευρύτερης συναίνεσης και εθνικής συνεννόησης για να βγούµε από την κρίση. Αυτό είναι σηµείο αιχµής για εµάς. Συναίνεση και συνεννόηση, αν πρόκειται η χώρα να διεκδικήσει µε µεγαλύτερες αξιώσεις µια διαφορετική αντιµετώπιση στην Ευρώπη. Οχι όµως για να βουλιάξουµε όλοι µαζί συναινετικά.

– Ενώ η πολιτική τροµοκρατία υποχωρεί σε διεθνές επίπεδο, η Ελλάδα αποτελεί την εξαίρεση στον κανόνα. Για ποιους λόγους θεωρείτε ότι συµβαίνει αυτό;

Νοµίζω ότι δεν είµαστε σε φάση υποχώρησης της πολιτικής τροµοκρατίας. Απλώς παίρνει άλλες µορφές. Στην Ιταλία υπέστη σηµαντική πολιτική ήττα. Κυρίως στη συνείδηση της κοινωνίας. Στην Ελλάδα δεν συνέβη αυτό. Εξαρθρώθηκε µεν η «17Ν», άφησε όµως πίσω της υποστηρικτές. Κάθε εποχή έχει την τροµοκρατία που της αξίζει. Σήµερα έχουµε φτάσει στο σηµείο που η τροµοκρατία κάνει την εµφάνισή της µε την πιο χυδαία µορφή. Ένα παράδειγµα είναι η επίθεση στη νεαρή αστυνοµικό. Έριξαν στην κοπέλα 100 σφαίρες. Αυτό είναι µια µορφή εκχυδαϊσµού. Νοµίζω ότι για να αντιµετωπίσει κανείς τέτοια φαινόµενα πρέπει να τα αποµονώσει σε επίπεδο ιδεολογικό. Όσοι βλέπουν διέξοδο σε αυτές τις πρακτικές, πρέπει να αισθανθούν ότι δεν έχουν καµία αποδοχή από την κοινωνία και από το µαζικό κίνηµα.

– Πώς αξιολογείτε την προσπάθεια του υπουργού Προστασίας του Πολίτη, Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, να επιβάλει την τάξη;
Το βασικό θέµα µε τον κ.Χρυσοχοΐδη είναι ότι, ναι µεν, βρέθηκε ο κατάλληλος άνθρωπος για τη συγκυρία στην οποία βρισκόµαστε, αλλά σε µια τελείως λάθος κυβέρνηση, σε λάθος κόµµα. Λέω ο κατάλληλος άνθρωπος, επειδή η κρίση γεννά συντηρητικά αντανακλαστικά, γεννά το αίσθηµα του φόβου… Τι θέλει λοιπόν κανείς για να µπορέσει να γίνει ο πιο δηµοφιλής υπουργός στην εποχή µας; Να ακολουθήσει τακτικές του Τζουλιάνι της Νέας Υόρκης ή του Σαρκοζί στο Παρίσι όταν ήταν δήµαρχος και αργότερα υπουργός Εσωτερικών. Ο κ. Χρυσοχοΐδης είναι ένας βαθιά συντηρητικός και αυταρχικός υπουργός Δηµόσιας Τάξης και όχι Προστασίας του Πολίτη. Σε µια κυβέρνηση η οποία τον αναγκάζει, τουλάχιστον σε επίπεδο διαλόγου, να λέει τα ακριβώς αντίθετα από όσα πράττει. Γι’ αυτό άλλωστε πήρε εύσηµα από τον κ. Καρατζαφέρη, ο οποίος σχολίασε ότι αν είχε τη δυνατότητα να φτιάξει κυβέρνηση θα όριζε υπουργό Δηµόσιας Τάξης τον κ. Χρυσοχοΐδη.

– Πώς εξηγείτε τη συνεχιζόµενη παρέµβαση των κουκουλοφόρων στις εξελίξεις, παρά τη δέσµευση του κ. Χρυσοχοΐδη ότι τους έχει αντιµετωπίσει άµεσα και αποτελεσµατικά;

Η ιστορία των κουκουλοφόρων είναι περισσότερο ένα κοινωνικό πρόβληµα. Η έξαρση δηλαδή της βίας σε όλες της τις µορφές. Κουκουλοφόρους συνήθως βλέπουµε στις πορείες, αλλά δεν υπάρχουν µόνο εκεί. Τις προάλλες έγινε χαµός στα γήπεδα. Το θέµα της βίας είναι βαθύ και έχει να κάνει µε το γεγονός ότι ως κοινωνία έχουµε πλέον εθιστεί σε αυτή. Έχω ανίψια που πηγαίνουν στο δηµοτικό και στο γυµνάσιο και βλέπω ότι η καθηµερινότητα των νέων παιδιών σήµερα είναι συνυφασµένη µε τη βία. Κάθε βράδυ µέσα από το PlayStation τα ανίψια µου µπορούν να σκοτώσουν πάνω από 5.000 Γιαπωνέζους (γελάει). Τα «παιχνίδια βίας» µε τους ήρωες-εξολοθρευτές έχουν µπει πια στην καθηµερινότητά τους. Θυµηθείτε περιστατικά εγκληµατικότητας, όπως αυτό που είχαµε στη σχολή του ΟΑΕ∆. Δείτε πόσες αυτοκτονίες έχουµε στη χώρα µας, από νέα παιδιά κυρίως. Πώς µπορεί λοιπόν κανείς να αντιµετωπίσει τα φαινόµενα της βίας – µε περισσότερους αστυνοµικούς και αστυνοµικά τµήµατα ή ενδεχοµένως µε ολοήµερα σχολεία; Τον Δεκέµβριο του 2008, εν µέσω βίας και καταστροφής, προσπαθήσαµε να αναδείξουµε αυτά τα ζητήµατα. Και λέγαµε, κοιτάξτε τις αιτίες, µην αντιµετωπίζετε το πρόβληµα όπως ξόρκιζαν το κακό τον Μεσαίωνα. Δεν είµαστε πια στον Μεσαίωνα, είµαστε σε άλλη εποχή.

– Ας περάσουµε σε κάτι πιο ευχάριστο. Τι κάνετε στον ελεύθερο χρόνο σας;
Η αλήθεια είναι ότι το τελευταίο διάστηµα έχω παραµελήσει την ψυχαγωγία µου. Δεν έχω ελεύθερο χρόνο. Φεύγω στις 8.00 το πρωί από το σπίτι και γυρίζω στις 10.00 το βράδυ.

– Στο σινεµά έχετε χρόνο να πάτε;

Σινεµά ναι, πηγαίνω πολύ συχνά. Προχθές είδα την ταινία «Soul Kitchen» του Φατίχ Ακίν. Ωραία ταινία, πολύ γλυκιά. Έχω παρακολουθήσει πολλές ταινίες, αλλά όχι τις πολύ εµπορικές. Μου άρεσε η «Λευκή κορδέλα». Πήγα στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, όπως κάθε χρόνο. Θέλω όµως κάποια στιγµή να παρακολουθήσω δυο-τρεις πολυσυζητηµένες ταινίες όπως το «Σέρλοκ Χολµς» ή το «Nine».

– Νικόλ Κίντµαν ή Πενέλοπε Κρουζ;

Πενέλοπε, δαγκωτό… (γελάει)

– Πιστεύετε ότι ο Παναθηναϊκός θα πάρει εφέτος το πρωτάθληµα;

Είναι η χρονιά του Παναθηναϊκού εφέτος. Εξάλλου, όταν αλλάζει η κυβέρνηση, ο Παναθηναϊκός παίρνει πρωτάθληµα.