Φανταστείτε να έχετε την ευθύνη μιας διοργάνωσης που πρσελκύει δεκάδες χιλιάδες επισκέπτες, περιλαμβάνει εκατοντάδες δρώμενα και για χάρη της κλείνει στην κυριολεξία ένας από τους κεντρικότερους δρόμεις μιας μεγαλούπολης. Αναλογιστείτε αυτό το σενάριο και προσθέστε στο “πακέτο” το σφικτό χρονικό πλαίσιο δύο ημερών. Μόλις βρεθήκατε – υποθετικά – στη θέση των συμπροέδρων του Lonsdale Street Greek Festival Λεωνίδα Βλαχάκη και Δημήτρη Μποσινάκη.
Διανύοντας φέτος την 32η χρονιά του, το Φεστιβάλ είναι σχεδόν δεδομένο ότι θα κερδίσει και πάλι τις καρδιές των επισκεπτών. Οι λόγοι πολλοί, με τις εντυπωσιακές παραστάσεις χορευτικών συγκροτημάτων, τις συναυλίες καταξιωμένων και ανερχόμενων καλλιτεχνών, τις μαγειρικές επιδείξεις και τους διαγωνισμούς να είναι σταθερές αξίες του ελληνικού διημέρου.
Σε καμία περίπτωση όμως το χρονικό μιας – σε μεγάλο βαθμό – προδιαγεγραμμένης επιτυχίας δεν αναιρεί τον φόρτο εργασίας που απαιτείται για να γίνουν όλα αυτά πράξη και να διασφαλιστεί φυσικά η ομαλή και ασφαλής διεξαγωγή.
Θα βοηθήσει βέβαια και η εμπειρία που έχει στο ενεργητικό του το δίδυμο που βρίσκεται στο τιμόνι της διοργάνωσης. Έχοντας διατελέσει στο παρελθόν και πρόεδρος του Φεστιβάλ, ο κ. Βλαχάκης βρισκόταν στη θέση του συμπροέδρου μαζί με την Τάμμυ Ηλιού τα τελευταία τρία χρόνια. Φέτος, με την ανάδειξη της κ. Ηλιού ως αντιπροέδρου της Ελληνικής Κοινότητας – ο κ. Βλαχάκης βρήκε τον νέο του συνέταιρο στο πρόσωπο του Δημήτρη Μποσινάκη, επί χρόνια μέλους του Διοικητικού Συμβουλίου της Κοινότητας. Η εν λόγω εξέλιξη δεν ήταν τυχαία.
“Ο Δημήτρης επεδείκνυε πάντοτε ενδιαφέρον για τα πολιτιστικά δρώμενα, πρωτίστως τα παροικιακά αλλά όχι μόνο.
“Για μένα ήταν λογικό και φυσικό ένα άτομο με τόση πείρα, ενδιαφέρον και ικανότητες να αναλάβει αυτή την ευθύνη[…] Είναι πραγματικά τιμή να λέω ότι μοιράζομαι αυτή τη θέση με έναν εξαιρετικό συνεργάτη σαν τον Δημήτρη”, μας λέει ο κ. Βλαχάκης.
Βάζοντας στην άκρη το πλούσιο ψυχαγωγικό πρόγραμμα που αναμένουμε αυτό το Σαββατοκύριακο, ποια είναι τα σημεία από άποψη διοργάνωσης που κάνουν το φετινό Φεστιβάλ ξεχωριστό;
Όπως τονίζει ο κ. Βλαχάκης, προτεραιότητά τους ήταν να ανταποκριθούν, όπως κάθε χρόνο, στις ανάγκες των επισκεπτών, με γνώμονα πρωτίστως την ασφάλεια, αλλά και φυσικά… την καλοπέρασή τους!
Πρακτικά σε μεγάλο βαθμό αυτό συνδέεται με τη διάταξη του χώρου.
“Η επέκταση του Φεστιβάλ [από το 2018] φτάνοντας πλέον στο ύψος της Exhibition Street σημαίνει ότι αποφεύγουμε αυτό που συνέβαινε με 80 περίπου περίπτερα στοιβαγμένα σε πολύ μικρό χώρο όπου ο κόσμος δεν μπορούσε να απολαύσει τόσο άνετα τη διοργάνωση. Πλέον ο κόσμος μπορεί να κινείται πολύ πιο ελεύθερα.
“Το άλλο που κάνουμε φέτος είναι η προσθήκη τρίτης εξέδρας, προσπαθώντας να αποσυμφορήσουμε τη συγκέντρωση του κοινού στην κεντρική”.
Εκτός όμως από την ομαλότερη διεξαγωγή του διημέρου, η κίνηση έχει στόχο να παρουσιαστούν ακόμη περισσότερα μουσικά σχήματα που προσελκύουν ιδιαίτερα και τη νεολαία.
“Θέλουμε να αγκαλιάσουμε τη νέα γενιά”, αναφέρει χαρακτηριστικά ο κ. Βλαχάκης και προσθέτει πως το άνοιγμα που επιχειρούν τα τελευταία χρόνια αφορά τόσο τους νέους όσο και τα μέλη της ευρύτερης κοινότητας, εκτός της παροικίας.
Εξάλλου, αυτός ήταν και ο λόγος πίσω από την αλλαγή του ονόματος από Αντίποδες σε Φεστιβάλ της Lonsdale Street, μας θυμίζει.
“Θέλαμε να βρούμε έναν τρόπο να ταυτίσουμε αυτή την εκδήλωση, αυτό το Σαββατοκύριακο με το ιστορικό κέντρο της ελληνικής παροικίας. Ξέρουμε βέβαια ότι υπάρχουν και άλλοι φορείς εκπροσώπησης, αλλά εμείς είμαστε η ‘κεντρική κοινότητα’ της παροικίας και επειδή το Lonsdale Street πάντα ήταν το σπίτι μας, πάντα ήταν η βάση μας, θέλαμε να βρούμε κάποιον τρόπο να προωθήσουμε την ιδέα ταύτισης του ελληνικού πνεύματος με αυτόν τον δρόμο”.
Σύμμαχος στην αποστολή προσέλκυσης επισκεπτών από την ευρύτερη κοινότητα και ο Δήμος της Μελβούρνης, με τη στήριξή του Δήμου να έχει συμβάλλει στο να αποδίδουν ήδη καρπούς οι προσπάθειες των τελευταίων ετών.
Ενδεικτικό είναι το γεγονός ότι η ‘στρατιά’ των εθελοντών του Φεστιβάλ απαρτίζεται και από μη ομογενείς.
“Το τονίζω αυτό γιατί με συγκινεί ιδιαίτερα. Έχουμε εθελοντές από 15 έως 50 ετών, Ελληνες και μη και αυτό είναι πολύ σημαντικό. Π.χ. ήρθαν πέρυσι τους άρεσε και ρωτάνε αν μπορούνε να βοηθήσουν και εμείς τους αγκαλιάζουμε όλους”.
“Μας τηλεφωνούν από τον Γενάρη να ρωτήσουν πότε είναι το φεστιβάλ για να πάρουν άδεια από τη δουλειά και να βοηθήσουν”, λέει χωρίς να κρύβει τον ενθουσιασμό του ο κ. Βλαχάκης και συνεχίζει μιλώντας για τους αφανείς ήρωες της διοργάνωσης, τους εθελοντές και τους υπαλλήλους.
“Είμαι πάρα πολύ αισιόδοξος και φέτος, γιατί γνωρίζω τί ετοιμασίες έχουν κάνει[…]Πραγματικά αγαπούν την εκδήλωση, ναι μεν για κάποιους είναι η δουλειά τους, αλλά ούτως ή άλλως ανταποκρίνονται στο έργο τους με τόσο ζήλο και αγάπη”.
Τον ρωτώ για το μυστικό της επιτυχίας μιας διοργάνωσης που ομολογουμένως έχει καθιερωθεί ως μια από τις μεγαλύτερες γιορτές του ελληνισμού. Απαντά χωρίς δεύτερη σκέψη μιλώντας για… τον κόσμο φυσικά! Επισκέπτες και συμμετέχοντες.
“Όταν βλέπεις ένα παιδάκι 5-6 χρονών να χορεύει και να χτυπάνε παλαμάκια η γιαγιά και ο παππούς δακρυσμένοι[…] αυτό τα λέει όλα.
“Αν δεις πάλι πίσω από τις εξέδρες τις προετοιμασίες, για παράδειγμα των χορευτικών συγκροτημάτων, καταλαβαίνεις πόσο συγκινητικό είναι το γεγονός ότι τόσα πολλά άτομα νοιάζονται, επιδεικνύουν τέτοιο πάθος, ειδικά αν σκεφτείς πως σε πολλές περιπτώσεις αυτό το Σαββατοκύριακο είναι το αποκορύφωμα από προετοιμασίες και προπονήσεις μηνών, είναι σαν… τον ‘τελικό’ τους”.