«Έχω κουραστεί, έχω βαρεθεί. Ήρθε η ώρα να λύσουμε το σχίσμα. ΤΩΡΑ».
Αυτή ήταν η αφοπλιστική απάντηση του πρώην πολιτειακού θησαυροφύλακα Τομ Κουτσαντώνη, όταν του ζητήθηκε να πάρει θέση απέναντι στο διχασμό που «καλά κρατεί» ανάμεσα στην Ελληνική Ορθόδοξη Κοινότητα Νότιας Αυστραλίας και την Ιερά Αρχιεπισκοπή Νότιας Αυστραλίας.
«Έχουμε φτάσει σε ένα σημείο που δεν πάει άλλο. Αυτή η γελοιότητα που διχάζει μια ολόκληρη ομογένεια πρέπει να τελειώσει» είπε ο πρώην πολιτειακός θησαυροφύλακας ο οποίος, κατά τη διάρκεια της ομιλίας του στην εκδήλωση της Παρροδιακής Ένωσης Νότιας Αυστραλίας, πριν λίγες εβδομάδες, για να εορτασθεί η επέτειος της ενσωμάτωσης της Δωδεκανήσου στην Ελλάδα, όπου παραβρέθηκε, απευθυνόμενος στον πρόεδρο της ΕΟΚΝΑ, Βασίλειο Γκόνη, τον προ(σ)κάλεσε ονομαστικά να σκεφθεί την ένωση.
«Όταν ολοκλήρωσα τη φράση μου, το δωμάτιο χειροκρότησε την πρότασή μου και πολλοί ήταν εκείνοι που ενώ ιδεολογικά ανήκουν στην Κοινότητα, με τη στάση τους έδειξαν ότι και οι ίδιοι επιθυμούν την ένωση» αποκαλύπτει ο πρώην πολιτειακός θησαυροφύλακας και νυν βουλευτής του Εργατικού Κόμματος ο οποίος καλεί και τις δύο πλευρές να καθίσουν στο τραπέζι και να βρουν λύση, αναγνωρίζοντας την παρούσα στιγμή ως την καταλληλότερη.
«Είμαστε μια μικρή ομογένεια. Η ιδέα του να έχουμε δύο ξεχωριστές Εκκλησίες στην Πολιτεία μας, είναι ανάθεμα. Αν δεν λύσουμε το εκκλησιαστικό θα χάσουμε κάτι μεγάλο. Η ΕΟΚΝΑ κάνει μεγάλο έργο με τα ελληνικά σχολεία, τις πολιτιστικές εκδηλώσεις και τους συνταξιούχους αλλά συνάμα εξοργίζομαι. Τι ανοησίες είναι αυτές να έχουμε δύο παρελάσεις για την 25η Μαρτίου, δύο εορτασμούς για το Πάσχα, διαφορετικές εκδηλώσεις κάθε φορά»;
Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ, ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΝΑ ΠΑΜΕ ΜΠΡΟΣΤΑ…
«Τώρα που δεν βρίσκεται πλέον εν ζωή ο Αρχιεπίσκοπος Στυλιανός, και που ο Πατριάρχης είναι η ανώτερη εξουσία, είναι ευκαιρία να ξεπλύνουμε το “κακό αίμα” και να βρούμε μια λύση. Γι’ αυτό από την μεριά μου καλώ και τις δύο πλευρές να βγουν και να μας πουν δημόσια ποιο είναι τελικά το πρόβλημα, ποιος έχει το πρόβλημα, πού είναι το κώλυμα, ποια τα εμπόδια και πώς μπορούμε να τα επιλύσουμε και να μην κρυβόμαστε πίσω από δικαιολογίες περί περιουσίας και εκκλησιών» λέει ο ομογενής βουλευτής, ο οποίος σε μια ακόμα προσπάθειά του να αναλύσει το πρόβλημα, εξηγεί ότι το σχίσμα στην Νότια Αυστραλία έχει τις ρίζες του σε δύο βασικά αίτια.
«Το 1920 οι πρώτοι Έλληνες μετανάστες εγκαταστάθηκαν στην Αδελαΐδα και ειδικά στο Port Pirie και εφόσον δεν βρήκαν κανέναν θρησκευτικό θεσμό εκεί, έκαναν τις δικές τους εκκλησίες και Κοινότητες. Μετά το δεύτερο μεταναστευτικό κύμα της δεκαετίας 1950, αλλά και μετέπειτα, η Εκκλησία, αντιλαμβανόμενη τον τεράστιο αριθμό μεταναστών και τις ανάγκες τους, δημιούργησε την Ιερά Αρχιεπισκοπή. Ως εδώ αντιλαμβάνομαι και τις δύο πλευρές. Αλλά ξέρουμε πλέον όλοι ότι η Εκκλησία δεν χρειάζεται χρήματα και οικόπεδα. Η Αρχιεπισκοπή δεν θέλει τις εκκλησίες της Κοινότητας. Δεν ξέρω κανέναν στην Αρχιεπισκοπή που να επιθυμεί την περιουσία της Κοινότητας. Το μόνο που θέλουν είναι να λύσουμε το σχίσμα και να γίνουμε μια καθολική εκκλησία όπως συμβαίνει και στον υπόλοιπο κόσμο.
«Είναι εξευτελιστικό επομένως για εμάς ως ομογένεια και για τους πολιτικούς που προσπαθούν να βοηθήσουν τον ελληνισμό να μας βλέπουν οι Αυστραλοί να τρωγόμαστε μεταξύ μας και να μην μας βλέπουν ενωμένους και δυνατούς, μια κοινότητα, μια θρησκεία, μια ομογένεια.
«ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ Ή ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΗ»;
«Εγώ δεν θέλω μια απόφαση να παρθεί σε βάρος της Κοινότητας ή της Αρχιεπισκοπής. Θέλω να υπάρξει θέληση και από τις δύο μεριές. Πρέπει να επιθυμούν ειλικρινά οι ίδιοι να βρεθεί λύση και φυσικά κατά την διάρκεια των διαπραγματεύσεων οφείλουμε όλοι να φροντίσουμε να διαχωρίσουμε τον ρόλο της κοινότητας και της Αρχιεπισκοπής και να βρούμε τρόπους να εξασφαλίσουμε την ανεξαρτησία και των δύο θεσμών. Το λέω και στους δυο. Ήρθε η ώρα. Ας μας πει η Κοινότητα επιτέλους τί χρειάζεται και τί ζητά και να σκεφτούν και οι δύο πλευρές πώς μπορούμε να κρατήσουμε τον ελληνισμό, την θρησκεία και την γλώσσα μας ζωντανά τώρα που η πρώτη γενιά μεταναστών φτάνει στη δύση της ζωής τους», συνεχίζει ο κ. Κουτσαντώνης ο οποίος κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για το μέλλον της ομογένειας αν δεν επέλθει ένωση.
«Φοβάμαι πως η Ελλάδα θα γίνει ένα όνειρο, αν συνεχίσουμε με αυτόν το ρυθμό. Για εμάς η Ελλάδα είναι ζωντανή. Αν δεν τελειώσει αυτή η υπόθεση, τότε δεν θα έχουμε την δύναμη να απαιτούμε από την αυστραλιανή κυβέρνηση τη στήριξη που μας παρέχει σήμερα και την επιρροή που θα θέλαμε να έχουμε. Αυτό πρέπει να καταλάβουν όλοι όσοι νοιάζονται τελικά για το μέλλον της παροικίας και των παιδιών μας, που στην πλειοψηφία τους δεν αντιλαμβάνονται καν τους λόγους που υπάρχει το σχίσμα.
«ΧΩΡΙΣ ΚΑΛΗ ΘΕΛΗΣΗ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΤΙΠΟΤΑ»
O κ. Κουτσαντώνης είναι ο πρώτος και μοναδικός ομογενής πολιτικός που εξελέγη πολιτειακός θησαυροφύλακας στη Νότια Αυστραλία και ένας από τους πιο θερμούς υποστηρικτές του ελληνισμού της διασποράς.
Κατά τη διάρκεια της θητείας του, δεκάδες σύλλογοι, πανεπιστημιακοί, κοινοτικοί και θρησκευτικοί θεσμοί εξασφάλισαν και εξακολουθούν να εξασφαλίζουν σημαντικές οικονομικές ενισχύσεις εξαιτίας της αγάπης του για την πατρίδα και της γενναιόδωρης στάσης του απέναντι στην ομογένεια.
«Βοηθώ και θα συνεχίσω να βοηθώ την ομογένεια γιατί αγαπώ τη δεύτερη πατρίδα μου και τους συμπατριώτες μου και δεν θέλω να τελειώσει η θητεία μου και να με ρωτήσει ο πατέρας μου, «και για τον ελληνισμό της Αυστραλίας που σε μεγάλωσε τι έκανες, αλλά πλέον ρωτώ κι εγώ κύριοι.
«Τι θα κάνετε και εσείς τώρα για να σώσουμε τον ελληνισμό της Νότιας Αυστραλίας»;