Από τότε που ήταν μικρό παιδί, ο Αυστραλός Michael Brady, είχε ιδιαίτερη αδυναμία στα πλοία, αλλά η αγάπη του γι’ αυτά δεν περιοριζόταν στα παλιά καλαίσθητα κρουαζιερόπλοια όπως το «Queen Mary» και ο «Τιτανικός», αλλά και στα ιστορικά επιβατικά πλοία που μετέφεραν στη μακρινή μας ήπειρο, ανθρώπους από κάθε μήκος και πλάτος της γης.

Ιδιαίτερη αδυναμία, δε, είχε στα πλοία εκείνα που «φιλοξένησαν» Έλληνες μετανάστες που αναζητούσαν ένα καλύτερο μέλλον στην ξενιτιά.

«Ο πατέρας μου μετανάστευσε από την Αγγλία με το πλοίο SS Strathnaver το 1959 και έκτοτε δεν έχει σταματήσει να μιλάει για τις στιγμές και τις περιπέτειες που έζησε κατά την διάρκεια του ταξιδιού. Πιστεύω αυτή του η εμμονή στάθηκε και για μένα αφορμή να εξερευνήσω τα πλοία εκείνης της εποχής σε βάθος» εξηγεί στον «Νέο Κόσμο» ο 24χρονος σχεδιαστής.

Ο νεαρός μηχανικός παραδέχεται ότι η αγάπη του για τους Έλληνες έχει τις ρίζες της στις ιστορίες που του διηγείτο ο πατέρας του καθώς μεγάλωνε.

«Ο πατέρας μου γνώρισε και συναναστράφηκε πολλούς Έλληνες κατά τη διάρκεια του ταξιδιού του και μου έλεγε πάντα ότι από όλες τις φυλές που γνώρισε, οι Έλληνες ήταν μακράν οι πιο αποφασισμένοι και εργατικοί μετανάστες» αποκαλύπτει ο Michael, ο οποίος αφού αποφοίτησε από τη Σχολή Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου Monash της Μελβούρνης, αποφάσισε να ιδρύσει την δική του εταιρία ναυτικού σχεδίου.

Η αρχική ιδέα για την εταιρία Liner Designs γεννήθηκε πριν από περίπου ένα χρόνο, όταν ο νεαρός Αυστραλός έψαχνε απεγνωσμένα να βρει το ιδανικό δώρο για τον πατέρα του που επρόκειτο να γιορτάσει τα γενέθλιά του.

«Για την οικογένειά μας τα 70ά γενέθλια του πατέρα ήταν ένα σημαντικό γεγονός και έτσι αναζητούσα ένα ιδιαίτερα καλαίσθητο και συμβολικό δώρο. Τότε γεννήθηκε η ιδέα να σχεδιάσω στον υπολογιστή ένα έγχρωμο ακριβές αντίγραφο του πλοίου SS Strathnaver και να του το χαρίσω».

Το πλοίο «Αυστραλίς»

Το πλοίο «Ελληνίς»

Το πλοίο «Πατρίς»

Όταν είδε την συγκινητική αντίδραση του πατέρα του, ο Michael αποφάσισε να ξεκινήσει τη δική του εταιρία σχεδιασμού πλοίων και να εστιάσει στα πλοία των περασμένων δεκαετιών που μετέφεραν Έλληνες μετανάστες.

«Επέλεξα τους Έλληνες γιατί είναι ένας ιδιαίτερος λαός και πάντα με εντυπωσίαζε η αγάπη που είχαν για την πατρίδα τους. Έχω ακούσει πολλές ιστορίες από επιβάτες αλλά και το πλήρωμα των πλοίων εκείνης της εποχής και η εντύπωση που έχω σχηματίσει είναι ότι η μεταναστευτική ιστορία των Ελλήνων ξεκινούσε μέσα στα πλοία πριν καλά-καλά οι ίδιοι φτάσουν στην Αυστραλία.

«Ακόμα και τα ονόματα με τα οποία βάπτιζαν τα πλοία τους, όπως το “Αυστραλίς”, το “Ελληνίς” και το “Πατρίς”, ήταν ονόματα δυναμικά και γεμάτα περηφάνια τα οποία εκείνο τον καιρό προκαλούσαν χιλιάδες συναισθήματα. Τα πλοία ήταν για τους Έλληνες η “Ελλάδα” μακριά από την πραγματική Ελλάδα».

Ο νεαρός σχεδιαστής έχει ήδη ολοκληρώσει μεγάλο μέρος των πλοίων της εταιρίας «Χανδρής» και πλέον βρίσκεται στη διαδικασία ολοκλήρωσης του σχεδιασμού του διάσημου «Πατρίς» ενώ η ανταπόκριση του κόσμου και ειδικά των ομογενών έχει υπάρξει τρομερά ενθαρρυντική για το νεαρό σχεδιαστή.

«Πρέπει να ήταν τόσο τρομακτικό να ξεκινά μια οικογένεια ή ένας άνθρωπος μόνος του ένα ταξίδι στο άγνωστο. Και, όμως, στην πλειοψηφία τους οι μετανάστες εκείνης της εποχής, μικροί και μεγάλοι, μαρτυρούν ότι έχουν τρυφερές αναμνήσεις από το ταξίδι τους, γι’ αυτό στόχος μου είναι να σχεδιάσω αυτά τα πλοία με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη λεπτομέρεια ώστε να ξυπνήσω αναμνήσεις από τις οποίες αναδύονται έντονες συναισθηματικές αντιδράσεις.

«Είναι ρομαντικό όλο αυτό, αλλά και τόσο οξύμωρο, αν αναλογιστεί κανείς ότι τελικά χρησιμοποιώ τις τεχνικές μου ικανότητες για να δημιουργήσω και μετά στέκομαι και περιμένω να δω την αντίδραση των πελατών μου όταν βρεθούν μπροστά στο τελικό αποτέλεσμα. Εκείνη τη στιγμή αντιλαμβάνομαι τις θυσίες και τον πόνο που πέρασαν όλοι αυτοί οι άνθρωποι όταν αποφάσισαν να μεταναστεύσουν στην Αυστραλία».

Τα έργα του δημιουργού διατίθενται σε διαφορετικά μεγέθη και υπάρχει η δυνατότητα κάθε οικογένεια να έχει τυπωμένα τα αρχικά της πάνω στο εκάστοτε έργο.
«Οι Έλληνες και τα θρυλικά πλοία τους έχουν δικαιωματικά κατακτήσει μια θέση στην ιστορία της μετανάστευσης στην Αυστραλία και είμαι ιδιαίτερα ευγνώμων που, επιτέλους, βρήκα αυτόν το μοναδικό τρόπο να διηγηθώ τις ιστορίες τους μέσα από τη δουλειά μου» καταλήγει ο Michael.