Όταν έχεις απέναντί σου τρεις προσωπικότητες που μοιράζονται το ίδιο πάθος για το θέατρο, οφείλεις, αρχικά, να τους το αναγνωρίσεις.
Αυτή η παραδοχή αποτελεί τον κοινό παρανομαστή που συνδέει την Λούση Μίλλερ, τον Βαγγέλη Χουλιαρά και την Μαρία Χουλιάρα.
Και οι τρεις τους “λογίζονται” ως το ελάχιστο κοινό πολλαπλάσιο μιας δημιουργικής ομάδας.
Ελάχιστο διότι “μπολιάζουν” τους σπόρους μιας εμπειρίας ετών στο θεατρικό σανίδι. Κοινό διότι και οι τρεις είναι εραστές της τέχνης και του πολιτισμού γενικότερα. Πολλαπλάσιο διότι έχουν τις ικανότητες, αν δουλέψουν συλλογικά και με αλληλοσεβασμό, να προσφέρουν πολλά.
Είναι τα τρία ιδρυτικά μέλη του νεότευκτου, γεμάτο δυναμισμό και ελπίδα θεατρικού σχήματος της παροι-κίας του Σίδνεϊ ,που φέρει το όνομα “Dionysus Theatre Company”.
Αρχικά θα ήθελα να ρωτήσω και στους τρεις σας ποιες είναι οι προσδοκίες σας από τη δημιουργίας της;
Bαγγέλης: Η δική μας επιδίωξη, είναι να διατηρηθεί στο χρόνο.
Η επιβίωση κάθε ομάδας που θέλει να προσφέρει στα πολιτισμικά δρώμενα της παροικίας πρέπει να αποτελεί τον πρωταρχικό της σκοπό. Ιδιαίτερα σε μία εποχή που θα κριθούν πολλά για το μέλλον. Θα επιθυμούσα αυτή η προσπάθεια να τύχει την στήριξη όλων.
Είναι μία αναγκαία και ικανή συνθήκη προκειμένου να αντέξει στο χρόνο…
Bαγγέλης: Ακριβώς!. Κάτι που πρέπει να ισχύει όχι μόνο για την δική μας θεατρική ομάδα αλλά και για όλα τα θεατρικά σχήματα με ελληνικές καταβολές που δραστηριοποιούνται στην παροικία μας.
Μίας ομάδας εξωστρεφούς, ανοικτή προς όλους, λοιπόν.
Bαγγέλης: Σίγουρα. Δεν κλείνουμε την πόρτα σε κανένα. Είναι καλοδεχούμενος ο καθένας που νομίζει ότι μπορεί να προσφέρει σε μία θεατρική παράσταση.
Η σύνθεση των μελών της θεατρικής ομάδας αποτελεί άλλωστε και μία κοινή συνισταμένη για δύο γενιές Ελλήνων που “διασταυρώνονται” σε πολλούς τομείς τα τελευταία χρόνια στην Αυστραλία.
Bαγγέλης: Απόλυτα!
Η άφιξη νέων παιδιών από την πατρίδα έχει προσδώσει τόσο σε εμάς όσο και σε αυτούς μία μοναδική ευκαιρία έκφρασης. Είναι ένα πρωτόγνωρο συναίσθημα καθώς αλληλεπιδρούν άτομα της ίδιας γενιάς που μεγάλωσαν ωστόσο σε ένα διαφορετικό κοινωνικό περιβάλλον.
Λούση: Η γλώσσα, τα ήθη και οι παραδόσεις μας, η αγάπη για το θέατρο αποτέλεσαν τον συνδετικό κρίκο, τον κοινό παρανομαστή, για να χρησιμοποιήσω έναν ακόμη μαθηματικό όρο.
Μάλιστα! Ισχύει μία σταθερά όμως. Η χρήση της ελληνικής γλώσσας και των ελληνικών διαλόγων. Δεν πιστεύετε ότι αυτό σας περιορίζει κάπως;
Λούση: Δεν νομίζω! Ενδεχομένως τα κείμενα στα ελληνικά δημιουργούν κάποια προβλήματα στην πρώτη και δεύτερη γενιά των αυστραλογεννημένων.
Εμείς πάντως προσπαθούμε, στο μέτρο του δυνατού, να απλοποιούμε το λεξιλόγιο χωρίς αυτό να σημαίνει ότι αλλοιώνουμε τα μηνύματα του σεναρίου.
Είναι φανερό ότι το θέμα της γλώσσας είναι ένας βασικός παράγοντας, το προαπαιτούμενο!
Μαρία: Το θεατρικό πρέπει να είναι στην ελληνική γλώσσα. Επιβάλλεται! Είναι η ταυτότητά μας! Άλλωστε, όσοι έχουν επιχειρήσει να “παίξουν” θέατρο στα ελληνικά, θα έχουν καταλάβει ότι είναι ένας εξαιρετικός τρόπος να βελτιώσουν το λεξιλόγιο τους, την προφορά τους και προπαντός το βαθμό αυποπεποίθησης τους. Αυτό βέβαια δεν αποκλείει την πιθανότητα να “ανέβει”ένα έργο δίγλωσσο στο μέλλον.
Ίσως η ιδέα του παιδικού θεάτρου να…
Μαρία: Εγώ έτσι έμαθα ελληνικά. Επαναλαμβάνοντας άπειρες φορές τα λόγια του πρώτου θεατρικού μου ρόλου σε παιδικό θέατρο. Είναι κάτι που με βοήθησε και με βοηθάει ακόμη. Οφείλουμε όλοι μας να μεταφέρουμε αυτό τον πλούτο και στη νέα γενιά των παιδιών μας.
Eπιλέξατε και φέτος να ανεβάσετε μία κωμωδία. Το “Sorry, λάθος κρεβάτι”. Με πολλά κοινωνικά μηνύματα. Είναι συνειδητή αυτής σας η επιλογή;
Bαγγέλης: Είμαστε μία θεατρική ομάδα που δεν έχουμε ακόμη δείξει τις πραγματικές μας δυνατότητες.
Σίγουρα οι επιλογές των θεατρικών που “ανεβάζουμε” αντανακλούν τις απόψεις μας.
Μία δικιά μας θεώρηση για θέματα της καθημερινότητας και προπαντός για τις σχέσεις των ανθρώπων.
Λούση: Αυτό που εμείς θέλουμε να κάνουμε, είναι να ανεβάζουμε σύγχρονα, καινούργια έργα. Νομίζω ότι αυτού του είδους το πολιτιστικό προϊόν βοηθάει τόσο τους αυστραλογεννημένους όσο και τους νεοφερμένους να ανακαλύψουν κοινά σημεία έκφρασης Κλασσικά έργα ανέβηκαν και ανεβαίνουν από θιάσους της παροικίας μας και έχουν την αμέριστη υποστήριξή μας. Αυτό θα ήθελα να το ξεκαθαρίσω. Το “Dionysus Theatre Company” πιστεύει στα μοντέρνα έργα.
Το “Sorry, λάθος κρεβάτι” ανατρέπει κάποια στερεότυπα;
Bαγγέλης: Aκριβώς! Καθώς αποθεώνει τους γυναικείους ρόλους, κάτι που δεν συνηθίζεται. Στο έργο οι γυναίκες είναι η κινητήρια δύναμη καθώς ενσαρκώνουν τους πιο δυναμικούς χαρακτήρες. Κάτι που πιστεύω θα αρέσει στους θεατές.
Αυτό το στοιχείο “έπεισε” και την Λούση Μίλλερ να σκηνοθετήσει για δεύτερη φορά;
Λούση: Το έργο του Βασίλη Τσικάρα, “ιντριγκάρισε” όχι μόνο εμένα αλλά και όλη την ομάδα. Αναδεικνύει τις απόκρυφες πλευρές του καθημερινού ανθρώπου συνδυάζοντας τα στοιχεία θρίλερ και κωμωδίας. Πιστεύω ότι θα αρέσει!
*Η μαύρη κωμωδία του Βασίλη Τσικάρα,”Σόρρυ, λάθος κρεβάτι”, θα ανέβει το Σάββατο, 18 και την Κυριακή, 19 Μαΐου, με ώρα έναρξης 19:30 και 17:30 αντίστοιχα, στο Doncaster Secondary College, 123 Church Road, Doncaster.
Για κρατήσεις θέσεων μπορείτε να καλέσετε στο 0401 655 050
ή στην ηλεκτρονική διεύθυνση bit.ly/sorrywrongbedM