ΝΑ ΕΥΛΟΓΗΣΟΥΜΕ και λίγο τα… γένια μας! Το αποκλειστικό, πρωτοσέλιδο θέμα, που είχαμε δημοσιεύσει στον «Νέο Κόσμο» της Πέμπτης για την πρόσκληση πέντε λαϊκών της Αρχιεπισκοπής στο Φανάρι και διαβουλεύσεις στο Οικουμενικό Πατριαρχείο για το μέλλον της Αρχιεπισκοπής Αυστραλίας, προκάλεσε πολλά σχόλια. Ακόμα και πολλά έντυπα στην Ελλάδα, που ασχολούνται με εκκλησιαστικά ζητήματα, έσπευσαν να το αναδημοσιεύσουν.

ΤΗΝ ΙΔΙΑ στιγμή ένας «συνεργάτης» της στήλης (και της εφημερίδας) που, συνήθως, είναι πολύ καλά ενημερωμένος σε εκκλησιαστικά θέματα, έσπευσε να μου κάνει τις εξής παρατηρήσεις:
«Έχοντας μόλις διαβάσει το νέο άρθρο του “ΝΚ” για την Αρχιεπισκοπή, θα ήθελα να διατυπώσω τα εξής:
Μου κάνει εντύπωση το γεγονός ότι ο Πατριάρχης θα συζητήσει το θέμα της διάδοχης κατάστασης με λαϊκούς και όχι με ιερωμένους. Είναι ολοφάνερο ότι ο Βαρθολομαίος συνεχίζει να απαξιώνει τους εδώ κληρικούς –ιδίως τους επισκόπους– τους οποίους δίχως άλλο θεωρεί «Στυλιανικούς». (Βέβαια, ο Νίκανδρος δεν ανήκει σ’ αυτή την κατηγορία, καθώς προάγεται εντός ολίγου σε μητροπολίτη Αδελαΐδας.)
Αρχιεπίσκοπος θα εκλεγεί, πιστεύω, ο Προικοννήσου Ιωσήφ, (σημείωση στήλης: Είναι παλιός γνωστός μας έχοντας υπηρετήσει ως Επίσκοπος εδώ και Μητροπολίτης Νέας Ζηλανδίας) και ο οποίος, σε αντίθεση με τους περισσότερους Κρητικούς ιεράρχες του Θρόνου, δεν τοποθετήθηκε δημόσια ποτέ για τον θάνατο του μ. Στυλιανού (τυχαίο;), πόσο μάλλον για την κατάσταση στην Αυστραλία. Αν όμως ο Πατριάρχης αποφασίσει τελικά να στείλει έναν αρχιεπίσκοπο πιο «νέο», πιθανότητες υπάρχουν για την υποψηφιότητα του Σηλυβρίας, Μαξίμου, ή κάποιου άλλου αυλικού-«τεχνοκράτη» εκ Φαναρίου.
Ο Προύσης Ελπιδοφόρος, αποκλείεται, καθώς επίκειται η εκλογή του στον πολυπόθητο θρόνο της Αμερικής, με τον άλλοτε συνυποψήφιό του Γαλλίας Εμμανουήλ, να διορίζεται «ΥΠΕΞ» του Φαναρίου ως μητροπολίτη «γεροντικής» μητροπόλεως. (Ο φίλος σου Σωτήρης Τζούμας τον θέλει Γέροντα Μητροπολίτη Εφέσου.)
Η αλήθεια είναι ότι οι Ρώσοι, με αρχηγό τον «ΥΠΕΞ» του Πατριαρχείου Μόσχας, Βολοκολάμσκ Ιλαρίωνα, έχουν κερδίσει πολύ έδαφος τελευταία ως προς το θέμα της νέας Αυτοκέφαλης Εκκλησίας Ουκρανίας, καθώς καμία τοπική Εκκλησία δεν την έχει αναγνωρίσει μέχρι της σήμερον. Γι’ αυτό και αποδεσμεύεται ο Εμμανουήλ από τη Γαλλία και επιστρατεύεται επισήμως από τον Πατριάρχη.
(Ποιος θα διαδεχθεί τον Ελπιδοφόρο στην ηγουμενία της Χάλκης και τον Εμμανουήλ στη Γαλλία; Ένας μου έρχεται στο μυαλό, ο πρωτοσύγκελλος του Βαρθολομαίου, ο αρχιμανδρίτης Ανδρέας. Θα σταλεί ή στη Θεολογική Σχολή ή στο Παρίσι.)
Στα καθ᾽ ημάς πάλι, αν μπει άνθρωπος του Βαρθολομαίου στο Σίδνεϊ, αυτό πάει να πει ότι ουδείς εκ των υφιστάμενων βοηθών επισκόπων θα προαχθεί (πλην του Νικάνδρου, όπως άλλωστε γνωρίζεις) σε μητροπολίτη. Γιατί ο αρχιεπίσκοπος δεν μπορεί να συνυπάρχει με μητροπολίτη στην έδρα του, μόνο με «βοηθό» επίσκοπο. Οπότε ο Ιάκωβος μπορεί να σταλεί στο Σίδνεϊ ως βοηθός (πλέον θεωρώ απίθανη την προαγωγή του) και ο Σεραφείμ να γίνει μητροπολίτης Μελβούρνης.
Τώρα, υπάρχει το ενδεχόμενο αρχιμανδρίτης να εκλεγεί επίσκοπος; Και αυτό πλέον το θεωρώ απίθανο, γιατί έχουμε «πλεόνασμα» επισκόπων τους οποίους δεν θέλει να αξιοποιήσει ο Βαρθολομαίος θεωρώντας τους «Στυλιανικούς» και, άρα, εχθρικούς. Το πολύ ένας θα εκλεγεί, ή στο Περθ ή στο Μπρίσμπαν, και αυτό αν το Φανάρι αποφασίσει να κάνει το αυτονόητο, δηλαδή να τοποθετήσει βοηθό επίσκοπο στο Περθ ή και στο Μπρίσμπαν, όπου ο κόσμος έχει ανάγκη δικού του ποιμένα.
Τέλος, όσο για τη Μ. Βρετανία, ο Κύπριος ιεράρχης που λέγεται ότι θα τοποθετηθεί εκεί είναι ο Αμμοχώστου Βασίλειος. Για τον άλλο επίσκοπο μπορεί να είναι ο Απολλωνιάδος Σεραφείμ, αφού πριν έρθει στην Αυστραλία διακονούσε στην Αγγλία. Οπότε, αν δεν εκλεγεί μητροπολίτης εδώ, θα εκλεγεί εκεί».

ΑΥΤΑ έχει να μου καταθέσει η πηγή μου. Κοντός ψαλμός αλληλούια, που λένε και στις εκκλησίες.

ΠΑΜΕ και σε ένα άλλο θέμα, επίσης (κατά κάποιο τρόπο) εκκλησιαστικό.

Ο ΠΑΠΑ-Γιώργης Αθανασιάδης ήταν κάποτε το πρωτοπαλίκαρο της Αρχιεπισκοπής. Έπεσε σε δυσμένεια, καθαιρέθηκε, έκανε ένα μεγάλο κύκλο και τα τελευταία χρόνια υπηρετεί τη λεγόμενη «Ιερά Ορθόδοξη Μητρόπολη Αυστραλίας και Ωκεανίας» στο ναό του Αγίου Σπυρίδωνα Κλάιτον.

ΕΧΕΙ σελίδα στο Facebook, βγάζει και μια περιοδική έκδοση, τον «Φάρο», σχολιάζει πολλά και διάφορα (όχι πάντα εκκλησιαστικά) και …τροφοδοτεί και την στήλη.
Από εκεί, λοιπόν, «ψάρεψα» και το ακόλουθο σχόλιο του παπα-Γιώργη και το αναδημοσιεύω, μιας και είμαι βέβαιος δεν θα περάσει απαρατήρητο:
«Με αφάνταστη έκπληξη διάβασα στην εφημερίδα «Τα Νέα» της Τετάρτης, 10 Απριλίου 2019, επιστολή του κ. Νίκου Κατσάκη, με τίτλο «Επιστολή Ν. Κατσάκη, Συντονιστή Επιτροπής Διαμαρτυριών» και πραγματικά κόντεψα να πάθω εγκεφαλικό.
Υπογράφει, ο κατά τα άλλα συμπαθής Νίκος, και διευκρινίζει (sic) ότι η Επιτροπή ήταν για την επίσκεψη Κουίκ στη Μελβούρνη. Δηλαδή θέλει να μας πει ότι η τρανή αυτή επιτροπή ήταν «μιας χρήσεως». Τώρα που έφυγε ο Κουίκ τι έγινε; Διαλύθηκε ή παραμένει σε χειμερία νάρκη μέχρι που να ξανάρθει ο Κουίκ;
Υπάρχει, είναι δυνατόν να υπάρχει τέτοιου είδους παροικιακή επιτροπή; Προκόψαμε σε όλα τα άλλα θέματα και μας έλειπε (άκουσον –άκουσον) επιτροπή που θα διοργανώνει διαμαρτυρίες εναντίον πολιτικών εξ Ελλάδος;
Αν δεν απατώμαι ο κ. Κουίκ, ως υφυπουργός Εξωτερικών της Ελλάδος εκπροσωπούσε τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και την νόμιμη κυβέρνηση. Φτάσαμε λοιπόν σε τέτοιο σημείο φανατισμού και πωρώσεως ώστε να βριζόμαστε και να ασχημονούμε κατά των εκπροσώπων της γενέτειρας ( όποιοι και αν είναι) μέσα στον πιο ιερό χώρο της πόλης μας, το Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτου, μόνο και μόνο γιατί ΜΙΑ μερίδα ( και όχι η συντριπτική πλειοψηφία της παροικίας, όπως γράφει) διαφωνεί έστω και για ένα μείζον εθνικό θέμα. Δεν υπάρχουν άλλοι χώροι και τρόποι να διαμαρτυρηθούμε;
Και εντάξει, διαμαρτυρηθήκαμε. Τώρα τι θα κάνουμε αν οι Κηδεμόνες του Μνημείου μας απαγορεύσουν να το χρησιμοποιήσουμε πάλι; Η «Επιτροπή» θα διαμαρτυρηθεί πάλι εναντίον του Κουίκ και θα τον κατηγορήσουμε τώρα ότι αυτός στάθηκε αφορμή να χάσουμε το προνόμιο να κάνουμε την Εθνική μας Εορτή στο Μνημείο ή μήπως διαμαρτυρηθεί εναντίον των Κηδεμόνων που δεν συμφωνούν με την «Επιτροπή Διαμαρτυριών» να διαμαρτύρεται κατά το δοκούν;
Δεν πρόκειται να βάλουμε μυαλό!».

Σ.Χ.

ΔΙΑΦΩΝΩ ριζικά με το ό,τι εξάγεται από το ρεπορτάζ της συναδέλφου Βίβιαν Μόρρις στον «Νέο Κόσμο» της Πέμπτης, 2 Μαΐου, με τίτλο «Όταν η τρίτη γενιά ξεφαντώνει “ελληνικά”, σίγουρα δεν έχουν όλα χαθεί», γιατί, κατά τη γνώμη μου, δίνει το ακριβώς αντίθετο από αυτό που θα πρέπει να στοχεύεται. Και για να μην παρεξηγηθώ, δεν είμαι εναντίον των «ξεφαντωμάτων». Εξαρτάται, όμως, για ποια «ξεφαντώματα» μιλάμε.

ΜΙΛΑΜΕ για «ξεφαντώματα» αφού έχουμε λύσει όλα τα υπόλοιπα προβλήματά μας, έχουμε κατακτήσει σχεδόν τα πάντα και ατενίζουμε πλέον απερίσπαστοι το λαμπρό μάλλον της παροικίας; Έχουμε, δηλαδή, κατακτήσει ένα ικανοποιητικό επίπεδο καθημερινής χρήσης της Ελληνικής γλώσσας, προφορικής και γραπτής, στους κόλπους της κοινότητάς μας και ευρύτερα;

ΜΙΛΑΜΕ για «ξεφαντώματα» αφού έχουμε κατακτήσει ένα υψηλό πολιτιστικό επίπεδο ως παροικία, με πολιτιστικά κέντρα, βιβλιοθήκες, εκδόσεις και όλα τα σχετικά, με παραγωγή, δηλαδή, πολιτιστικού και άλλου έργου που να αντανακλά τις ιδιαιτερότητές μας ως Ελλήνων σε μια κατ’ εξοχήν πολυεθνική και πολυπολιτισμική κοινωνία;

Ο ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ –αλλά και λίγο παλαιότερος- ελληνικός πολιτισμός, τηρουμένων των όποιων αναλογιών με άλλες χώρες σε κάθε τομέα, δεν είναι «ξεφαντώματα» με «ό,τι νάναι» όταν μάλιστα αυτό αναγορεύεται σε «διατήρηση ελληνικότητας», «ελπίδα» ή ότι άλλο βαρύγδουπο αναφέρεται για εντυπωσιασμό και μόνο.

ΕΙΝΑΙ και ποίηση και λογοτεχνία και θέατρο και κλασική μουσική και εικαστικές τέχνες και άλλα πολλά, ακόμα και στην πιο εναλλακτική ή στην πιο «ακραία» μορφή τους. Όλα αυτά δεν απηχούνται στα «ξεφαντώματα» μερίδας της τρίτης γενιάς, που προτείνονται μάλιστα ως διέξοδος. Το αντίθετο, απηχούν κυρίως πολιτιστικά υποπροϊόντα που έρχονται από τη γενέτειρα και που προβάλλονται αβίαστα και άνετα και όχι μόνο με την υπαιτιότητα των φυσικών αποδεκτών τους, τη λεγόμενη τρίτη γενιά.

Δ.Τ.

ΔΙΑΝΥΟΥΜΕ την εποχή της παντοδυναμίας του Facebook και των άλλων μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Εκεί διαμορφώνονται πολιτικές συνειδήσεις, εκεί ασκείται κοινωνική κριτική, εκεί ξεσπούν επαναστάσεις, εκεί γράφεται η σύγχρονη ιστορία και… ξαναγράφεται ή ανασκευάζεται η παλαιότερη.

ΠΟΙΕΣ ιστορικές πηγές, ποια ασφαλής χρονική απόσταση από τα γεγονότα και άλλα περιττά που μας δίδαξαν στο πανεπιστήμιο; Εδώ και τώρα, από τον καναπέ ή από την πολυθρόνα του σπιτιού του ο κάθε διαδικτυακός «ειδήμων» έχει την εξήγηση και τη λύση για τα πάντα. «Το διάβασα στο Facebook», σου λέει ο άλλος κι εσύ οφείλεις να το δεχτείς, να το αποδεχτείς και να το διαδόσεις. Ειδάλλως, κινδυνεύεις να καταγραφείς στη λίστα των «πουλημένων», των «προδοτών», των «εγκάθετων» και των «ανόητων».

ΠΟΙΟΣ τολμάει, αλήθεια, να απαντήσει σε ανάρτηση με την οποία δεν συμφωνεί; Στο δευτερόλεπτο θα τον έχουν περιλούσει με αναρίθμητα κοσμητικά, χαρτογραφώντας αβίαστα την προσωπικότητά του δεκάδες «φίλοι» και υποστηρικτές της αρχικής ανάρτησης.

ΚΑΙ ύστερα είναι ο τρόπος που θα χρησιμοποιήσει κανείς για να εκφραστεί. Όσο πιο ανορθόγραφος είσαι τόσο πιο πατριώτης θεωρείσαι. Γιατί ο Μακρυγιάννης και ο Κολοκοτρώνης δεν ήταν μορφωμένοι, είναι το επιχείρημα. Και σκέφτομαι, αλήθεια, πόσο μεγάλη απογοήτευση θα αισθάνονται οι συγκεκριμένοι ήρωες, διαπιστώνοντας πως όλος ο αγώνας και η θυσίες τους για μια καλύτερη από τη δική τους ζωή έγιναν άδικα, αφού διακόσια χρόνια μετά οι Έλληνες παραμένουν αμόρφωτοι και μάλιστα κατ’ επιλογήν τους.

ΑΥΤΟ που με ανησυχεί περισσότερο, όμως, είναι που τα μέσα αυτά, λόγω της απήχησης που έχουν στα νέα παιδιά αποτελούν, δυστυχώς, τη βασικότερη πηγή πληροφόρησης – στις περισσότερες περιπτώσεις παραπληροφόρησής τους, δημιουργώντας μια γενιά πολιτών συγχυσμένων ιστορικά, πολιτικά και κοινωνικά. Μπορεί όλα αυτά να ακούγονται υπερβολικά ίσως και λίγο ύποπτα επειδή δεν τα γράφει το Facebook, αλλά σκεφτείτε τα λιγάκι.

M.K.
ΠΑΕΙ και το Πάσχα! Χριστός Ανέστη σε όλους, με ευχές για ένα καλύτερο αύριο με περισσότερη αισιοδοξία! Δυστυχώς, όμως, αρνητική «γεύση» στο γιορτινό κλίμα των ημερών άφησαν οι υπερβολές κάποιων τις ώρες της Ανάστασης, που έκαναν τις περιοχές τους να μοιάζουν με πεδίο μάχης. Πιο συγκεκριμένα, στην περιοχή του Νέου Κόσμου Αττικής (καμία συγγένεια με το δικό μας «Νέο Κόσμο»), οι παρευρισκόμενοι επιδόθηκαν σε ρίψεις μολότοφ που άναψαν φωτιές και έκαιγαν για αρκετή ώρα στους δρόμους γύρω από τον Ναό της Αναλήψεως, ενώ κάτι παρόμοιο συνέβη και στην περιοχή του Αγίου Τρύφωνα στη Γλυφάδα.

ΑΡΚΕΤΟΙ άνθρωποι της νεότερης γενιάς στις μεγαλουπόλεις της Ελλάδας φαίνεται να έχουν συνδέσει στο μυαλό τους την έννοια του εορτασμού με εκείνη της καταστροφής, σε μια απόπειρα να κερδίσουν τις εντυπώσεις. Πιθανόν αυτές τις μέρες τέτοια περιστατικά να τα αφήνουμε να περνάνε λόγω του γιορτινού κλίματος που επικρατεί, όμως ακόμα και ένα γεγονός τόσο ασήμαντο είναι απόρροια της απόλυτης έλλειψης παιδείας που επικρατεί στην Ελλάδα.

Α.Α.