ΜΕ την ποδοσφαιρική σεζόν να έχει φτάσει -περίπου- στο τέλος της (συνεχίζουν τα Πολιτειακά Πρωταθλήματα και το Κύπελλο), το γενικότερο ενδιαφέρον στρέφεται τώρα στην εθνική ομάδα και το φιλικό που θα δώσει στις 7 Ιουνίου (εκτός) με τη Νότια Κορέα.

ΜΙΑ ευρύτερη ματιά, όμως, στην απέραντη Ασιατική Συνομοσπονδία, προκαλεί μελαγχολία!
Ο λόγος;
Η… «κατρακύλα» του Αυστραλιανού Ποδοσφαίρου στην 11η θέση της σχετικής κατάταξης, αποτέλεσμα της κακής πορείας μας στο πρόσφατο Ασιατικό Κύπελλο, αλλά και την ακόμη χειρότερη παρουσία των εκπροσώπων μας στο Τσάμπιονς Λιγκ.
Στην πρώτη θέση -και δίκαια- μια και τα εκατομμύρια $$$$$, που ξοδεύει, έφεραν τα θετικά αποτελέσματα…

ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ η σχετική λίστα:
1. Κίνα
2. Κατάρ
3. Ν. Κορέα
4. Ιράν
5. Ιαπωνία
6. Σαουδική Αραβία
7. Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα
8. Ταϊλάνδη
9. Ιράκ
10. Ουζμπεκιστάν
11. ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ (!)
ΓΙΑ να απαλύνω τον… πόνο σας, το ποδόσφαιρο της Αυστραλίας, στη λίστα αυτή της Ασιατικής Συνομοσπονδίας, βρίσκεται πιο πάνω από αυτό των Φιλιππίνων, της Ινδίας, της Ιορδανίας και του Τατζικιστάν!

Ε, κάτι είναι κι αυτό!
Αν τώρα αναρωτιέστε γιατί φτάσαμε σ’ αυτή την απογοητευτική θέση, δεν πρέπει να είστε μάγοι για να το καταλάβετε…

ΤΟ εθνικό μας πρωτάθλημα ήταν φέτος, ως ποιότητα/θέαμα, το χειρότερο, ίσως, στην 14χρονη ιστορία του!
Μέτριο ποδόσφαιρο, λίγοι θεατές και μια ηγεσία, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, «πέρα βρέχει»!
– Τη στιγμή που η Κίνα ξοδεύει πολλά εκατομμύρια για παικταράδες από το εξωτερικό και εμπιστεύεται τις ομάδες της σε επώνυμους τεχνικούς του παγκόσμιου Φούτμπολ..
Εμείς εδώ, βιώνουμε μια ποδοσφαιρική μιζέρια!

ΓΙ’ ΑΥΤΟ δεν με εξέπληξε η κατάταξη της Ασίας και η 11η θέση του ποδοσφαίρου μας.
Να μπω σε περισσότερες λεπτομέρειες;
– Τη στιγμή που άλλες χώρες της Ασίας, μπήκαν στον παγκόσμιο ποδοσφαιρικό χάρτη, εμείς εμμένουμε, σε «απαρχαιωμένες» και προσαρμοσμένες στο φούτι, τακτικές και ιδέες…
– Το salary cap, για παράδειγμα, είναι μια «νομοθεσία» που απαγορεύει στις ομάδες να ξοδεύουν ΟΣΑ θέλουν και ΟΠΩΣ θέλουν, για απόκτηση παικτών, από ΟΠΟΥ θέλουν!
– Αν τώρα, κάποιες ομάδες τολμήσουν (!) να αποκτήσουν παίκτες ακριβούς, διεθνών προδιαγραφών, θα πρέπει να το κάνουν, με… «συνέταιρο» την FFA!…
Ναι, συνέβη στην περίπτωση του Καχίλ (Μελ. Σίτι) και του Ιάπωνα Χόντα (Βίκτορι).

ΥΠΑΡΧΟΥΝ βέβαια και κάποιοι υποστηρικτές του salary cap, που δεν πρέπει να έχουν ιδέα από ποδόσφαιρο, γιατί το μοναδικό τους επιχείρημα είναι ότι «αν καταργηθεί ο περιορισμός στα έξοδα των ομάδων για αγορές παικτών, μόνον 2-3 ομάδες θα μπορούν να ανταποκριθούν στα νέα δεδομένα, με αποτέλεσμα οι υπόλοιπες να είναι κομπάρσοι…»
Ε, και λοιπόν;
Οι Άγγλοι, οι Ισπανοί, οι Ιταλοί, οι Γερμανοί, οι Γάλλοι και άλλες ποδοσφαιρικές χώρες, που δεν «χρησιμοποιούν» το συγκεκριμένο «εργαλείο» (salary cap), τι έπαθαν; Σε λόγια -άσχετων- να βρισκόμαστε…

ΚΑΙ από άσχετους με το ποδόσφαιρο, που βρίσκονται -δυστυχώς- σε θέσεις-«κλειδιά», έχουμε ουκ ολίγους!
Θέλετε άλλο ένα παράδειγμα;
Μετά τον τελικό της Γκλόρι με την Σίδνεϊ Φ.Κ., ο αρχηγός των νικητών Άλεξ Μπροσκ –που, δυστυχώς, εγκατέλειψε την ενεργό δράση- δήλωσε (προς τιμήν του) ότι «είναι άδικο το “σύστημα” των πλέι οφ και πρέπει να καταργηθεί».
Η ομάδα που κόβει πρώτη το νήμα, στην κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος, θα πρέπει να είναι η πρωταθλήτρια!
– Ποιος αντέδρασε με αντίθετη γνώμη;
Ο διευθύνων σύμβουλος (CEO) της FFA, Ντέιβιντ Γκάλοπ, που δήλωσε σχετικά:
«Η φάση των τελικών (πλέι οφ), είναι μέρος του Φούτμπολ».
Μάλλον το «φούτι» θα εννοούσε…
Γιατί, κ. Γκάλοπ, στο ποδόσφαιρο και στο παγκόσμιο Real Football, δεν ισχύει κάτι τέτοιο.
Στο ποδόσφαιρο και τον αθλητισμό γενικά, ο ΠΡΩΤΟΣ είναι πάντα ΠΡΩΤΟΣ!

ΠΑΕΙ καιρός τώρα που οι ομάδες του εθνικού λιγκ, απαιτούν την ανεξαρτησία τους και το τέλος της «εξάρτησης» από την FFA, κάτι που ισχύει σε όλες τις ποδοσφαιρικά προηγμένες χώρες.
Σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας «The Australian», ομάδες του A-League και FFA θα συναντηθούν στις 30 Ιουνίου, με πρώτο θέμα στην ατζέντα την α ν ε ξ α ρ τ η σ ί α, του εθνικού λιγκ, αλλά καλά γνωρίζοντες, επιμένουν ότι δεν θα υπάρξει συμφωνία, με την Ομοσπονδία να παραμένει πιστή στην «παράδοση», που θέλει την FFA να έχει τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο.
Εξελίξεις και περισσότερα, στο τέλος του άλλου μήνα.
Η νέα ομάδα του εθνικού λιγκ, Western United, παρουσίασε πριν λίγες τον τεχνικό της Μαρκ Ρούνταν, τον οποίο, εμείς εδώ, είχαμε «παρουσιάσει» πριν από πολύ καιρό…
Ωραία λοιπόν και καλή του τύχη!
Χωρίς προπονητές, όμως, παραμένουν οι δύο ομάδες της Μελβούρνης, Σίτι και Βίκτορι, μετά τις αποχωρήσεις (απολύσεις;) των Γουόρεν Τζόις και Κέβιν Μάσκατ και, όπως θα γνωρίζετε, η προπονητολογία συνεχίζεται…
Και οι δύο ομάδες… «ονειρεύονται» Άγγελο Ποστέκογλου, ενώ καθημερινά «παρελαύνουν» ονόματα γνωστών και αγνώστων, μετρίων και ικανών, τεχνικών στα ρεπορτάζ των αγγλόφωνων ΜΜΕ.

ΕΚΕΙΝΟ που με… συγκίνησε στην όλη αυτή προπονητολογία, είναι η φιλότιμη προσπάθεια κάποιων αγγλόφωνων ΜΜΕ να βρουν δουλειά στον Χάρι Κιούελ!
Απόρησα μάλιστα και με φίλο ρεπόρτερ αγγλόφωνης εφημερίδας, έμπειρο, αξιόπιστο και από τους παλαιότερους, που «θεωρεί ιδανικό αντικαταστάτη του Μάσκατ, τον Χάρι Κιούελ».
Όταν τον συναντήσω (τον φίλο ρεπόρτερ) θα τον ρωτήσω «γιατί ο Χάρι;»
Αν θυμάμαι καλά, ο Κιούελ, δούλεψε, όταν αποσύρθηκε από την ενεργό δράση, σε κάτι ομαδούλες της Αγγλίας, από τις οποίες απολύθηκε πριν ολοκληρώσει τη θητεία του…
Με ποια κριτήρια, λοιπόν, είναι ιδανικός για την Βίκτορι;

ΚΑΙ κάτι που δεν καταλαβαίνω…
Γιατί καμία από τις δύο ομάδες της Μελβούρνης, δεν «έκλεισε» ακόμη τον πρώην τεχνικό της Αδελαΐδας, Μάρκο Κουρζ; Προσωπική μου γνώμη, είναι ό,τι καλύτερο και δοκιμασμένο υπάρχει αυτό τον καιρό στην πιάτσα!

ΚΑΙ τρεις ειδήσεις με σημασία ή άνευ σημασίας, εσείς θα κρίνετε:
-Τεράστια οικονομικά προβλήματα δισεκατομμυρίων $$, αντιμετωπίζει το Φόξτελ, το οποίο στο τέλος του μήνα που διανύουμε, θα πρέπει να πληρώσει $142 εκατ. ΗΠΑ, σε δόση δανείου!
-Με συμμετοχή 32 και όχι 48 ομάδων, όπως αρχικά είχε αποφασιστεί, θα γίνει το επόμενο Μουντιάλ (Κατάρ 2022).
-Αποχώρησε από την Χιμπέρνιαν της Σκωτίας, ο αρχηγός των Σοκκερούς Μαρκ Μίλιγκαν.
Θα τον ξαναδούμε με την φανέλα της Βίκτορι; Ως παίκτη; ‘Η ως παίκτη/προπονητή;