ΜΟΥ ΕΣΤΕΙΛΕ ένας φίλος κατάλογο του Yπουργείου Παιδείας της Ελλάδας με τις χώρες και τις ειδικότητες εκπαιδευτικών που θα σταλούν για να υπηρετήσουν την ελληνομάθεια στη Διασπορά.
Σύμφωνα με τον κατάλογο αυτό στις περισσότερες χώρες η Ελλάδα θα στείλει νηπιαγωγούς, δάσκαλους δημοτικού και φιλόλογους.
Η Αυστραλία, όμως, αποτελεί εξαίρεση: Εδώ θα σταλούν θεολόγοι και δάσκαλοι Μουσικής. Ειλικρινά απόρησα με την απόφαση αυτή του Υπουργείου Παιδείας: Να κάνουν τι αυτές οι ειδικότητες; Να μάθουν τα παιδιά μας να ψέλνουν;
Ούτε ένας φιλόλογος έστω για το Πανεπιστήμιο La Trobe που δίνει μάχη να κρατήσει το Τμήμα Ελληνικών, κατορθώνοντας, μάλιστα, να αυξήσει τους φοιτητές του;
Επειδή το θέμα των αποσπασμένων παρουσιάζει ξέχωρο ενδιαφέρον, θέλω να ασχοληθούμε πιο σοβαρά με αυτό αν και τώρα, λόγω των εκλογών στην Ελλάδα, είναι δύσκολο να βρούμε άκρη…
ΜΕ ΤΗΝ ευκαιρία, όσοι βρέθηκαν συμφώνησαν ότι το Φεστιβάλ Ελλήνων Συγγραφέων που έγινε στο Ελληνικό Κέντρο ήταν εξαιρετικό. Και επειδή συνεχίζεται και αυτό το Σαββατοκύριακο, όσοι μπορέσουν ΑΞΙΖΕΙ να πάνε!
ΣΥΖΗΤΗΘΗΚΕ η συνέντευξη που έδωσε στον «Νέο Κόσμο» ο νέος Αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας κ. Μακάριοςν λίγο πριν την άφιξή του και η οποία δημοσιεύθηκε την Πέμπτη.
Ιδιαίτερα συζητήθηκε η αναφορά του εκείνη περί ενότητας που ερμηνεύθηκε ως διάθεσή του να λύσει το εκκλησιαστικό. O Αρχιεπίσκοπος Μακάριος απαντώντας σε σχετική ερώτηση είπε:
«Το ζήτημα που τίθεται εδώ είναι εξαιρετικά σημαντικό και λεπτό, αλλά προϋποθέτει συγκεκριμένα δεδομένα, τα οποία δεν θα προσκρούουν στην εκκλησιολογία της Ορθόδοξης Θεολογίας και, κυρίως, στους Ιερούς Κανόνες και στην εκκλησιαστική μας παράδοση, όπως αυτή διασώζεται από την Αγία του Χριστού Μεγάλη Εκκλησία. Είναι σκοπός της διακονίας μου στην Αυστραλία η ενότητα. Θα προσπαθήσω να προσεγγίσω πρόσωπα και πράγματα και θα δημιουργήσω τις προϋποθέσεις, ώστε και οι μη κανονικοί να εκκλησιαστικοποιηθούν. Αλλά αυτό δεν εξαρτάται μόνο από εμένα αλλά και από την άλλη πλευρά. Εμείς λίγο θα προσπαθήσουμε και ο Χριστός θα βοηθήσει, για να έχουμε το καλύτερο και σωτηριώδες αποτέλεσμα».
ΣΤΟ θέμα του «εκκλησιαστικού» αναφέρθηκε και το «Παροκιακό Βήμα» της Νότιας Αυστραλίας πρόσφατα που μεταξύ άλλων έγραψε:
«Με τον Εργατικό βουλευτή Τομ Κουτσαντώνη είχαμε μια φιλική συζήτηση σε σχέση με τις δημόσιες δηλώσεις του για “ένωση” της Ελληνικής Κοινότητας Αδελαΐδας με την Αρχιεπισκοπή.
Ο Π. Ππύρος του “Παροικιακού Βήματος”, είπε στον κ. Κουτσαντώνη ότι αναγνωρίζει την ειλικρίνεια στις προθέσεις του, αλλά του ζήτησε να εξηγήσει πως κατά τη γνώμη του μπορεί να επέλθει μια τέτοια “ένωση που θα τερματίσει το “ανάθεμα του διχασμού”, σύμφωνα με έκφραση που χρησιμοποίησε ο βουλευτής.
“Τώρα που απεβίωσε ο αρχιεπίσκοπος Στυλιανός, πιστεύω ότι ανοίγεται μια ευκαιρία. Είναι τόσο απλό όσο μια χειραψία” είπε.
“Πιστεύω ότι η Κοινότητα μπορεί να διατηρήσει την ανεξαρτησία της και την περιουσία της. Μια συμφωνία ανάμεσα στα δυο μέρη πρέπει να τα διασφαλίζει αυτά τα πράγματα” είπε.
“Μπορούν αυτά τα πράγματα να φτιαχτούν μέσω του Καταστατικού και να διασφαλιστεί ότι ο ιερέας δεν θα μπορεί να επεμβαίνει στα κοινοτικά” είπε και πρόσθεσε ότι “απ’ ό,τι γνωρίζω η Αρχιεπισκοπή δεν θέλει να πάρει τα περιουσιακά στοιχεία της Κοινότητας”.
Ο κ. Κουτσαντώνης εξέφρασε επίσης την άποψη ότι με την παραχώρηση του εκκλησιαστικού τομέα στην “μια αγία και αποστολική εκκλησία με την παράδοση των 2000 χρόνων” όπως είπε, η Κοινότητα θα μπορέσει να ασχοληθεί με την παροχή άλλων υπηρεσιών στο κοινό.
“Ως Έλληνες θα είμαστε μια μεγαλύτερη πολιτική δύναμη και θα έχουμε μεγαλύτερη επιρροή σε ότι θέλουμε να κάνουμε” είπε.
Αυτή είναι η σκέψη μου, είπε. “Αν μπορέσει και γίνει, καλώς έχει”.
Ο Παναγιώτης Ππύρος έθεσε υπόψη του κ. Κουτσαντώνη, μια σειρά ντοκουμέντα που δείχνουν ποια είναι η τακτική που η Αρχιεπισκοπή διαχρονικά ακολουθεί από την ίδρυσή της τη δεκαετία του ’60 μέχρι σήμερα.
Το πρώτο ντοκουμέντο είναι ένα καταστατικό Κοινότητας της Νότιας Αυστραλίας που ανήκει στην Αρχιεπισκοπή και το οποίο ανάμεσα σε άλλα αναφέρει:
* Ο οργανισμός θα συμμετέχει στις κληρικολαϊκές συνελεύσεις και θα εφαρμόζει τις αποφάσεις της. Επίσης πρέπει να ασπάζεται τις διοικητικές αποφάσεις και ψηφίσματα που εγκρίνουν οι σύνοδοι και τα συνέδρια της Αρχιεπισκοπής.
* Ο ιερέας διορίζεται από την Αρχιεπισκοπή, ο διορισμός είναι μόνιμος και πληρώνεται από το Διοικητικό Συμβούλιο. Όποια διαφορά προκύψει ανάμεσα στον ιερέα και το Δ.Σ. αναφέρεται στην Αρχιεπισκοπή της οποίας η κρίση και απόφαση είναι τελεσίδικη.
* Μόλις είναι έτοιμη η ετήσια οικονομική αναφορά (έσοδα – έξοδα) ένα αντίτυπο πρέπει να πηγαίνει στην Αρχιεπισκοπή το συντομότερο. Η Κοινότητα θα πληρώνει στην Αρχιεπισκοπή την ετήσια εισφορά που αποφασίζει η κληρικολαϊκή.
* Η ανακήρυξη του νέου Δ.Σ. θα γίνεται με ορκωμοσία από τον ιερέα, εφόσον τα εκλογικά αποτελέσματα θα έχουν παραληφθεί και επιβεβαιωθεί από την Αρχιεπισκοπή.
* Αν υπάρχει οποιαδήποτε διχογνωμία σχετικά με την ερμηνεία του καταστατικού, το θέμα παραπέμπεται στην Αρχιεπισκοπή της οποίας η ερμηνεία και απόφαση είναι τελεσίδικη.
Το δεύτερο ντοκουμέντο που θέσαμε ενώπιον του κ. Κουτσαντώνη, είναι η “Ποιμαντική Αναφορά” του απελθόντος αρχιεπισκόπου Στυλιανού στην Ζ’ Κληρικολαϊκή Συνέλευση Σύδνεϋ 1993, στην οποία τόνιζε με έμφαση ότι: …”είναι εκτεθειμένες στα χέρια του κάθε τυχάρπαστου και τυχοδιώκτου που ασχολείται με τη διοίκηση, οι ενορίες κοινότητες όταν οι τίτλοι εκκλησιών και άλλων ιδρυμάτων δεν είναι ασφαλισμένοι στο Property Trust της Αρχιεπισκοπής”.
Το τρίτο ντοκουμέντο, είναι ένα δημοσίευμα του «Νέου Κόσμου» (Ιούνιος 2016) και του Π. Βήματος, σύμφωνα με το οποίο οι πιστοί ενορίτες της Μιλτζούρας παρέδωσαν όλα τα περιουσιακά τους στοιχεία (εκκλησία, κοινοτικό χωλ και σπίτι) στο Property Trust της Αρχιεπισκοπής, για να τους στείλει ιερέα, τον οποίο στη συνέχεια θα πληρώνουν οι ντόπιοι (με το μισθό που ορίζει η Αρχιεπισκοπή) αλλά με χρήματα που είναι υποχρεωμένοι να μαζεύουν οι ίδιοι.
Παραδώσαμε τα πιο πάνω ντοκουμέντα στον κ. Κουτσαντώνη, με την παράκληση να τα κρατήσει και να τα μελετήσει σε βάθος. Με μια πρώτη ματιά όμως είπε, προς τιμήν του, ότι αυτά τα πράγματα είναι απαράδεκτα.
“Τέτοια έγγραφα ούτε εγώ δεν θα τα δεχόμουνα. Η Κοινότητα να μην δεχτεί τέτοιους όρους” είπε ο Έλληνας βουλευτής. “Ας κάνει κάτι παρόμοιο με τη συμφωνία που έκανε η Κοινότητα του Σίδνεϊ”.
“Είμαι πρόθυμος να προτείνω νομοσχέδιο στη Βουλή που να απαγορεύει την μεταβίβαση κοινοτικών περιουσιών στην Αρχιεπισκοπή”, είπε.
Όμως, σε ερώτηση τι θα γίνει με το υπάρχον καθεστώς στις ενορίες κοινότητες που υπόκεινται σε καταστατικά όπως αυτό που του θέσαμε υπόψη, “εκεί, ο λόγος ανήκει στα μέλη τους”, είπε ο κ. Κουτσαντώνης».
ΚΑΛΟ είναι η Αρχιεπισκοπή, τώρα που έρχεται ο νέος Αρχιεπίσκοπος, να διευκρινίσει αν όντως διεκδικεί τίτλους.
Έχω την αίσθηση ότι τέτοιο θέμα δεν υφίσταται, αλλά καλύτερα να μας τα πει ο ίδιος ο Αρχιεπίσκοπος.
ΣΤΟ ΜΕΤΑΞΥ μου είπαν ότι ένα-δυο υψηλόβαθμα στελέχη της Αρχιεπισκοπής μας έχουν πέσει σε «κατάθλιψη». Ήταν σίγουροι πως η Αρχιεπισκοπή Αυστραλίας «θα σπαζόταν» σε τρεις μητροπόλεις και οι ίδιοι θα γινόταν μητροπολίτες αλλά τώρα ενδέχεται η φιλοδοξία τους αυτή να μην ικανοποιηθεί..
Η ΕΙΔΗΣΗ στο «Νέο Κόσμο» ανέφερε ότι ένα έντομο, η Μαρχαλίνα, κατάφερε να «αποδράσει» από την Ελλάδα και τώρα απειλεί τα δέντρα της Αυστραλίας. Πρόκειται για το σημαντικότερο μελιτογόνο έντομο για την ελληνική μελισσοκομία, το Marchalina Hellenica (Hemiptera, Margarodidae).
Και το σχόλιο αναγνώστη μας στο Facebook. «Έτσι που έκαναν την Ελλάδα τα μνημόνια, μέχρι και τα έντομα δραπετεύουν»…
Σ.Χ.
ΕΠΡΕΠΕ να υπάρξουν κινητοποιήσεις, πρωτίστως των φεμινιστικών και γυναικείων οργανώσεων, για να αποσυρθεί η επίμαχη διάταξη στην Παράγραφο 5 του Άρθρου 336 του Ποινικού Κώδικα σχετικά με τον ορισμό του βιασμού, που κατατέθηκε νωρίτερα μέσα στη βδομάδα στη Βουλή από τον υπουργό Δικαιοσύνης, Μιχάλη Καλογήρου.
ΕΠΡΕΠΕ να κινητοποιηθούν ακόμα και διεθνείς οργανισμοί ανθρώπινων δικαιωμάτων, όπως η Διεθνής Αμνηστία, η οποία διεξήγαγε εκστρατεία, καταθέτοντας επίσημο υπόμνημα στο υπουργείο Δικαιοσύνης, τονίζοντας την ανάγκη να ενσωματωθεί ένας τέτοιος ορισμός στο πλαίσιο των τυπικών δεσμεύσεων της χώρας και των πολιτικών υποχρεώσεων της κυβέρνησης, που να ενσωματώνει την έννοια της συναίνεσης στον ορισμό του βιασμού όπως τέθηκε καθολικά ως αίτημα στη διάρκεια της δημόσιας διαβούλευσης, από όλες τις συλλογικότητες και φορείς ανθρωπίνων δικαιωμάτων, του γυναικείου κινήματος και αρμόδιων μερών».
ΚΑΙ έπρεπε μετά όλες τις αντιδράσεις που προκλήθηκαν, ακόμα και στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, ο υπουργός Δικαιοσύνης να σημειώσει, τελικά, μιλώντας στην Ολομέλεια του σώματος, πως «δεν ισχύει ότι ο βιασμός γίνεται πλημμέλημα» και ότι «διατηρείται ως κακούργημα».
ΝΑ σημειωθεί ότι, όπως συνάγεται και από τη σχετική ειδησεογραφία, τόσο σε αυτό το ζήτημα, όσο και σε άλλα που συζητούνται αυτό τον καιρό στη Βουλή, έχουν γίνει αντικείμενο μικροπολιτικών και μικροπαραταξιακών και άλλων συναφών παιχνιδιών και αντεγκλήσεων, αποδεικνύοντας για μια ακόμα φορά . ότι στην πλειοψηφία τους οι Έλληνες πολιτικοί δεν ενδιαφέρονται για τον άνθρωπο και τα προβλήματά του αλλά τον εαυτό και την παράταξή τους.
ΤΟ ΔΙΚΟ μου ερώτημα είναι πώς είναι δυνατόν μια κυβέρνηση που ακόμα και την υστάτη στιγμή (προ των εκλογών, δηλαδή, που μάλλον θα την καταποντίσουν εκ νέου) διατείνεται σε όλους τους τόνους ότι είναι… αριστερή, τολμά να φέρει προς συζήτηση τέτοιας συντηρητικής υφής και νοοτροπίας τροποποιήσεις νομοσχεδίων…
ΠΑΡΑ την ιστορική νίκη του γυναικείου κινήματος και του κινήματος ανθρώπινων δικαιωμάτων, ωστόσο, πρέπει να υπάρξει επαγρύπνηση για το ενδεχόμενο μια πιθανή πιο συντηρητική κυβέρνηση στην Ελλάδα θελήσει να βάλει χέρι ξανά στο επίμαχο Άρθρο.
Δ.Τ.
ΑΠΙΣΤΕΥΤΟΣ! Ο λόγος φυσικά για τον Στέφανο Τσιτσιπά, που αν και μας ανάγκασε να ξενυχτήσουμε ώστε να δούμε την αναμέτρησή του με τον Ελβετό Στάνισλαβ Βαβρίνκα, φρόντισε να μας… ανταμείψει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Ο 20χρονος αγωνίστηκε με όλο του το «είναι», έδωσε κυριολεκτικά τα πάντα σε μια αναμέτρηση που κράτησε παραπάνω από πέντε ώρες και, στο τέλος, κανείς δεν στάθηκε στο γεγονός ότι ηττήθηκε, αφού όλοι έφυγαν… χορτασμένοι από τένις!
ΑΥΤΑ που έχει ήδη επιτύχει ο Στέφανος είναι τεράστια, αφού πέρα από το γεγονός πως έχει αποδείξει ότι μπορεί ήδη να σταθεί ως ισάξιος κόντρα στα ιερά «θηρία» τύπου Ναδάλ, Φέντερερ, Τζόκοβιτς κ.ά, τα επιτεύγματά του έχουν δώσει στους απανταχού Έλληνες έναν λόγο να ενωθούν και να αφήσουν στην άκρη τυχόν διαφορές που μπορεί να έχουν ( λ.χ. τις πολιτικές, που ειδικά αυτή τη περίοδο είναι «της μόδας»), όπως έκαναν πριν από αυτόν η εθνική ποδοσφαίρου του 2004, και η εθνική του μπάσκετ το 2005 και το 1987. Η στιγμή που θα πανηγυρίσει την κατάκτηση ενός Γκραν Σλαμ δεν αργεί, και μαζί του θα γιορτάσουν όλοι οι Έλληνες για το ταπεινό αυτό παιδί.
Α.Α.