Μεγαλώνοντας στην Αδελαΐδα, η μικρή Κωνσταντίνα Αυγουστίνου δεν είχε την ευκαιρία να επισκεφθεί την Ελλάδα.
Οι γονείς της εργάζονταν σκληρά για να συντηρήσουν την οικογένειά τους και εκείνη περνούσε την περισσότερη ώρα με τους αγαπημένους τους παππούδες και γιαγιάδες που όμως τόσο λάτρευαν να μιλούν για την Ελλάδα.
«Περνούσα ατελείωτες ώρες μαζί τους και τους άκουγα να μιλούν για την πατρίδα και το νησί τους με τόση αγάπη και νοσταλγία που και εγώ η ίδια παρόλο που ποτέ δεν είχα πατήσει το πόδι μου εκεί, μέσα από τις ιστορίες τους ταξίδευα νοερά και ονειρευόμουν την Ελλάδα σαν ένα μέρος μαγικό, μακρινό και οικείο το οποίο προσευχόμουν κάποια ημέρα να καταφέρω να επισκεφθώ» λέει η 29χρονη Κωνσταντίνα Αυγουστίνου η οποία τελικά κατόρθωσε να εκπληρώσει την επιθυμία της πολύ αργότερα όταν μετά τον θάνατο και των δύο παππούδων και γιαγιάδων της έκανε αίτηση στο καλλιτεχνικό διεθνές εργαστήρι που έχει την έδρα του στην Σκόπελο.
Η αγάπη της για τη γλυπτική και την κεραμική, από τη μία, και η λαχτάρα που είχε να επισκεφθεί την Ελλάδα για την οποία τόσα της είχαν διηγηθεί ο παππούς και η γιαγιά, από την άλλη, έσπρωξαν την νεαρή κοπέλα να αποδεχθεί την πρόσκληση αμέσως και να φύγει για την Σκόπελο ώστε να συνεχίσει τις σπουδές της στο αντικείμενό της.
«Ήμουν ενθουσιασμένη και δεν έβλεπα την ώρα να φτάσω στην Σκόπελο και να συμμετέχω στο πρόγραμμα αλλά δεν περίμενα ποτέ ότι μόλις προσγειωνόμουν στην Ελλάδα θα με κατέκλεινε τόση συγκίνηση για μια χώρα που έως τότε δεν είχα καν την τύχη να γνωρίσω.
«Ξαφνιάστηκα και εγώ η ίδια. Το συναίσθημα που ένιωσα ήταν απερίγραπτο. Τόσο ζεστό και οικείο που θα μείνει για πάντα χαραγμένο στην μνήμη μου» εξομολογείται.
Κατά την περίοδο διαμονής της στο νησί, η Κωνσταντίνα βίωσε και ερωτεύτηκε τον ελληνικό νησιώτικο τρόπο ζωής, την απλότητα, την αγνότητα και τη γενναιοδωρία των ντόπιων, ενώ από το μυαλό της δεν έφυγαν στιγμή τα λόγια των παππούδων της.
«Η επίσκεψή μου στο νησί με σημάδεψε και ως άνθρωπο και ως καλλιτέχνη. Οι ιστορίες και η φιλοξενία των ντόπιων, οι σπουδές και η μελέτη των αρχαίων κλασσικών, σε συνδυασμό με τις παιδικές μου μνήμες με ενέπνευσαν να δημιουργήσω την πρώτη μου ολοκληρωμένη συλλογή με επιρροές από την Αρχαία Ελλάδα και τον ελληνικό τρόπο ζωής», λέει η νεαρή κοπέλα η οποία τον επόμενο μήνα πρόκειται να παρουσιάσει την πρώτη της έκθεση με γλυπτά και κεραμικά αντικείμενα, στο μεγαλύτερο καλλιτεχνικό εργαστήρι της Νότιας Αυστραλίας, Jam Factory.
«Για μένα αυτή η έκθεση είναι κατάθεση ψυχής και ένας τρόπος να τιμήσω την καταγωγή μου και την μνήμη των δικών μου ανθρώπων που δεν βρίσκονται πια στη ζωή» καταλήγει συγκινημένη η ομογενής, της οποίας τα έργα έχουν ήδη εκτεθεί και σε γκαλερί του Λονδίνου.
Η έκθεση θα ανοίξει τις πόρτες της στις 26 Ιουλίου και θα παραμείνει ανοικτή στο κοινό μέχρι τις 22 Σεπτεμβρίου.