Ο Γιώργος Ταμπάσσης δεν είναι από αυτούς που περιαυτολογούν. Ούτε από αυτούς που κυνηγούν τη δημοσιότητα. Είναι ακριβώς το αντίθετο. Μπαίνει στην διαδικασία μίας συνέντευξης μόνο όταν πρόκειται να επιχειρηματολογήσει για τα συμφέροντα του κλάδου του, όντας από το 2011 ο πρόεδρος του Συνδέσμου των Ιδιοκτητών Φαρμακείων, του λεγόμενου Pharmacy Guild. Η αλήθεια είναι πως δεν την έχει και πολύ ανάγκη την δημοσιότητα για να κάνει τη δουλειά του. Είναι, βλέπετε, από αυτούς τους ισχυρούς θεσμικούς συνομιλητές της κυβέρνησης που όταν ζητά να συναντηθεί με τον πρωθυπουργό, ο αρχηγός της κυβέρνησης ακόμα και αν δεν έχει χρόνο, θα τον βρει για να τον συναντήσει. Το ίδιο ισχύει και με τα ΜΜΕ της χώρας που όποτε έχει χρειαστεί ο Ταμπάσσης να προσφύγει σ’ αυτά για να εκθέσει τις απόψεις του Συνδέσμου του για θέματα και διεκδικήσεις του κλάδου, η πόρτα τους είναι πάντα ανοικτή για τον πρόεδρο του Pharmacy Guild.

Γι’ αυτό η άμεση και θετική απάντησή του στo αίτημά μας να παραχωρήσει συνέντευξη στο «Νέο Κόσμο» με εξέπληξε. Όταν βέβαια άρχισε να μιλά για την ελληνική του καταγωγή, για την αγάπη του στην Ελλάδα την οποία επισκέπτεται κάθε χρόνο με θρησκευτική ευλάβεια, για την αρκαδική του καταγωγή και για το πόσο Έλληνας νοιώθει, έγινε ξεκάθαρο το γιατί ο ισχυρός κ. Ταμπάσσης δέχθηκε να μιλήσει στο «Νέο Κόσμο». “Δεν δίνω συχνά συνενετύξεις. Ο Νέος Κόσμος όμως δεν είναι σαν τους άλλους” μου είπε όταν συνατηθήκαμε στο γραφείο του.

«ΤΡΑΒΩΝΤΑΣ ΚΟΥΠΙ»
Τα σοφά λόγια του παππού Αριστοφάνη «πρέπει πρώτα να έχεις γίνει κωπηλάτης πριν πάρεις στα χέρια σου το τιμόνι» είναι ίσως ο καλύτερος τρόπος για να περιγράψει κανείς την φιλοσοφία του Ταμπάσση όσον αφορά την καριέρα του τουλάχιστον. Ο Γιώργος Ταμπάσσης άρχισε να «τραβά κουπί» από πολύ μικρός. Ήταν, εξάλλου, ένα παιδί μεταναστών και εργατών. Οι γονείς του μετανάστευσαν από την ορεινή Αρκαδία στην Αυστραλία στα τέλη της δεκαετίας του 1950, εγκαταστάθηκαν στο προάστιο της εργατιάς Fawkner και πέρασαν τη ζωή τους δουλεύοντας σε εργοστάσια, ο πατέρας του σε αυτό της Ford και η μητέρα του σε βιοτεχνία ρούχων.

Το πρώτο του σχολείο ήταν αυτό της γειτονιάς του. Εκεί πήρε τα πρώτα μαθήματα αντοχής. «Ήταν κάπως δύσκολα. Ήταν ζόρικη η σχολική κοινότητα στην περιοχή. Αυτός ήταν και ο λόγος που ο πατέρας μου αποφάσισε μετά το Δημοτικό να μην συνεχίσω στο Γυμνάσιο της περιοχής και με έστειλε σε ένα καθολικό γυμνάσιο στο Broadmeadows».

Με μπόλικη δόση αυτοσαρκασμού αποδίδει την κλίση του στις θετικές επιστήμες στην βραχύχρονη μνήμη του και την επιλογή του να σπουδάσει Φαρμακευτική στο γεγονός ότι οι βαθμοί του στις εισιτήριες εξετάσεις δεν του εξασφάλιζαν την πρόσβαση σε πολλές άλλες πανεπιστημιακές σχολές.

«Με το που τελείωσα έπιασα δουλειά ως φαρμακοποιός αλλά εκείνο που πάντα ήθελα ήταν να ανοίξω την δική μου επιχείρηση και ένα χρόνο μετά μαζί με τον συνέταιρό μου, που παραμένει συνέταιρός μου μέχρι σήμερα ανοίξαμε το πρώτο μας φαρμακείο στο προάστιο Greenvale. Μετά από λίγα χρόνια ανοίξαμε το φαρμακείο στο Brunswick και τώρα είναι συνέταιρος σε πέντε συνολικά φαρμακεία».

Ο Γιώργος Ταμπάσσης είναι γνωστή φυσιογνωμία στον ελληνισμό του Brunswick και των γύρω προαστίων και είναι γνωστός όχι μόνο από τα παλιά. Ακόμα και σήμερα που οι καθημερινές του είναι αφιερωμένες στον Σύνδεσμο Pharmach Guild, τα Σαββατοκύριακα εργάζεται στα φαρμακεία του.

«Χθες δούλεψα με το γιο μου το Βασίλη δέκα ώρες βάρδια σε ένα από τα φαρμακεία μας. O Βασίλης είναι η επόμενη γενιά των Φαρμακείων Ταμπάσση» μου λέει και η περηφάνια του πατέρα, φωτίζει το πρόσωπό του.

«Τραβώντας κουπί» όσον αφορά την καριέρα του, η προσωπική του ζωή άνθισε. Παντρεύτηκε και απέκτησε δύο γιους. Σύντομα διαπίστωσε ότι το επάγγελμα που επέλεξε ήταν πολύ περισσότερα από ένα απλό επάγγελμα.

«Η επαφή μου με τον κόσμο, εκείνο το ευχαριστώ που άκουγα και ακούω πολλές φορές από τους πελάτες μου, το πρόβλημα που μου απευθύνουν και η ικανοποίηση ότι μπορώ να τους βοηθήσω με γέμιζαν τότε και συνεχίζουν να με γεμίζουν ακόμα και σήμερα» λέει ο άνθρωπος που δεν ξεχωρίζει τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζει έναν ηλικιωμένο πελάτη του από τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζει τον πρωθυπουργό ή κάποιο άλλο ισχυρό πρόσωπο.

«Και στις δύο περιπτώσεις η εμπιστοσύνη που εμπνέεις είτε μιλώντας σε έναν πελάτη σου είτε στον πρωθυπουργό είναι καταλυτικός παράγοντας. Και οι δύο πρέπει να διαπιστώσουν ότι είσαι γνώστης του αντικειμένου σου και ότι είσαι σε θέση να απαντήσεις με αυτοπεποίθηση τις ερωτήσεις τους. Με τον ίδιο τρόπο που συμπεριφέρομαι στον πρωθυπουργό, συμπεριφέρομαι και στους πελάτες μου. Πρέπει να δείξεις ανθρωπιά και στους δύο. Να εντοπίσεις τις ανησυχίες τους και να προσπαθήσεις να ασχοληθείς με αυτές».

ΘΥΣΙΕΣ ΚΑΙ KEKTΗMENA 
Αποδίδει την απόφασή του να αναπτύξει δράση στο θεσμικό όργανο των Ιδιοκτητών Φαρμακείων στην περιέργειά του και στο ενδιαφέρον του για τα κοινά.

«Από τα πρώτα μου χρόνια στο φαρμακείο άρχισα να παρακολουθώ αυτό που λέμε τo ευρύτερο πλαίσιο της δουλειάς μου. Όταν ζεις μέσα στο φαρμακείο σου, αναγνωρίζεις τα προβλήματα του κλάδου σου, ακούς τους πελάτες σου και τα παράπονά τους, βλέπεις που το σύστημα έχει πρόβλημα. Για μένα αυτό δεν ήταν αρκετό.

Το να διαπιστώνω δηλαδή τα προβλήματα και να μην κάνω τίποτα γι’ αυτά. Έτσι χάρη στην υποστήριξη που είχα από τους συνεταίρους μου άρχισα να πηγαίνω σε συνεδριάσεις του συνδέσμου, να λέω την άποψή μου και να προσπαθώντας να βελτιώσω τις συνθήκες εργασίας μου και αυτές των συναδέρφων μου».

Το 2005 ο Ταμπάσσης θυσιάζοντας ένα μεγάλο κομμάτι του προσωπικού του χρόνου και το πιο απολαυστικό κομμάτι της δουλειάς του, την καθημερινή του επαφή με τον κόσμο του, ανέλαβε ρόλο στο Διοικητικό Συμβούλιο του Pharmacy Guild. To 2011 οι συνάδελφοί του μέσω ψηφοφορίας των ανακήρυξαν ως τον «el presidente» όπως λέει ο ίδιος χαριτολογώντας για το αξίωμά του. Πριν δύο χρόνια ανέλαβε και τον ρόλο του Προέδρου του Διεθνούς Συμβουλίου Φαρμακείων (World Pharmacy Council). Έγκυροι αρθρογράφοι που παρακολουθούν στενά τα παρασκήνια στην Καμπέρα, τον θεωρούν ως έναν από τους ισχυρότερους λομπίστες της χώρας.
Η βεβαιότητά του ότι μέχρι το τέλος της θητείας του τα φαρμακεία της χώρας θα μπορούν όχι απλά να πουλούν αλλά και να κάνουν και ενέσεις αντιβίωσης στους πελάτες τους, δεν αφήνει καμία αμφιβολία ότι ο Γιώργος που δεν λέει πολλά, κάνει πολύ περισσότερα. Εξάλλου με αυτόν στο πηδάλιο του Συνδέσμου Pharmacy Guild, η κυβέρνηση υποκύπτοντας, στις πιέσεις τoυ Συνδέσμου (έστω και αν καμία κυβέρνηση δεν θα παραδεχόταν ότι υπέκυψε ) πριν τρία χρόνια έδωσε στα φαρμακεία το δικαίωμα να εμβολιάζουν όσους το επιθυμούν με το αντιγριπικό εμβόλιο.

Σίγουρα η εξουσία -όταν μάλιστα αυτή είναι διακριτική που σημαίνει ότι είναι και ουσιαστική- βρίσκεται σε περίοπτη θέση στην λίστα των κεκτημένων του Γιώργου Ταμπάσση. Αποφεύγει να το πει. Δεν χρειάζεται εξάλλου, τα πάντα κρίνονται εκ του αποτελέσματος. Εκείνο που λέει είναι ότι ο σεβασμός τόσο των πελατών του, όσο και των συνεργατών του στον Σύνδεσμο είναι από τα σημαντικότερα επιτεύγματά του μαζί με την εμπειρία από την καθημερινή του επαφή με τον απλό κόσμο και αυτούς που βρίσκονται στα κέντρα αποφάσεων.

ΑΧ, ΕΛΛΑΔΑ ΣΕ ΑΓΑΠΩ
«Είμαι Έλληνας και ποτέ δεν το κρύβω» λέει όταν το ρωτάω για τη σχέση του με του με την καταγωγή του και τον τόπο των γονέων του. «Πάντα φροντίζω να το υπενθυμίζω σε όλους ακόμα και στον πρωθυπουργό ότι είμαστε ένας λαός πρωτοπόρος με απαράμιλλη αποφασιστικότητα και αντοχές» προσθέτει, για να αναφερθεί σε ένα άλλο του επίτευγμα που έχει πάλι να κάνει με την δουλειά του αλλά και με τους Έλληνες συναδέλφους του.

«Το Παγκόσμιο Συμβούλιο Φαρμακείων είναι η εξέλιξη ενός άλλου θεσμικού οργάνου του λεγόμενου Pharmintercom που δημιουργήθηκε πριν από 30 χρόνια και στο οποίο συμμετείχαν αποκλειστικά Σύνδεσμοι αγγλόφωνων χωρών. Πριν από δύο χρόνια μετονομάστηκε σε Παγκόσμιο Συμβούλιο Φαρμακείων και ανοίξαμε τις πόρτες και σε άλλες χώρες. Με έκαναν τον πρώτο πρόεδρό τους. Η πρώτη μη αγγλόφωνη χώρα μέλος ήταν η Πορτογαλία, μετά η Ισπανία, και η Δανία και επιβεβαίωσα μέσω ηλεκτρονικού μηνύματος ότι το επόμενο μέλος θα είναι η Ελλάδα. Δεν χρειάστηκαν πολλά επιχειρήματα για να τους πείσω. Το μόνο που τους είπα είναι ότι δεν είναι δυνατόν ο πρόεδρος του οργανισμού να είναι Έλληνας και η Ελλάδα να μην είναι μέλος του».

Αποτελεί όπως μου λέει παράδοση για όλη του την οικογένεια το ετήσιο ταξίδι του στην Ελλάδα. «Δεν υπάρχει περίπτωση να το αναβάλλουμε και πάμε πάντα όλοι μαζί» λέει πληροφορώντας με ότι σε λίγες μέρες πετάει στην πιο όμορφη χώρα του πλανήτη.

«Δεν ξεχνώ τους Έλληνες πελάτες μου, τους ανθρώπους που μαζί με την οικογένειά μου με στήριξαν στα πρώτα μου βήματα» προσθέτει.

Η θητεία του Ταμπάσση στο πηδάλιο του Συνδέσμου Pharmacy Guild λήγει σε δύο χρόνια. Αυτό όμως δεν λέει τίποτα για την λαμπρή του καριέρα και την εξέλιξή της.
Θες οι διαπραγματευτικές του ικανότητες, θες η εμπειρία και η γνώσεις που αποκτά και δεν ο κρύβει ότι λατρεύει, θες οι φοβερές επικοινωνιακές του δεξιότητες ή όπως λέει ο ίδιος το ελληνικό του ταμπεραμέντο, ο Ταμπάσσης θα συνεχίσει για πολλά χρόνια ακόμα να βρίσκεται στην επικαιρότητα όχι με τα λόγια αλλά με τα έργα του.