Από τα πρώτα πράγματα που θυμάμαι είναι, η βεράντα της γιαγιάς όπου καθόμουν παιδάκι, πριν ακόμη πάω στο σχολείο, και προσπαθούσα να βγάλω άκρη από το βιβλίο μουσικής της Α΄ τάξης, παίζοντας το μικρό κόκκινο ακορντεόν μου που ήταν μεγαλύτερο από μένα.

Γρήγορα συνειδητοποίησα ότι η μουσική αποτελούσε πολύ σημαντικό κομμάτι της ζωής του πατέρα μου. Καθώς τα χρόνια περνούσαν διαπίστωνα πόσο άρρηκτα συνδεδεμένος με την ελληνική κοινότητα ήταν, από τη θέση είτε του δασκάλου Μουσικής των παιδιών των μεταναστών, είτε του μέλους δύο ελληνικών χορωδιών.
Ο πατέρας μου, Νικόλαος Τσιάσκας, γεννήθηκε στο Σιδηρόκαστρο Σερρών στις 15 Δεκεμβρίου του 1931. Μεγάλωσε κάτω από το καθεστώς της τριπλής κατοχής της Ελλάδας από τις δυνάμεις του Άξονα, με έντονη τη βουλγαρική παρουσία στην περιοχή. Η οικογένειά του είχε κτήματα με οπωροφόρα δέντρα, κυρίως γιαρμάδες, ροδάκινα και άλλα φρούτα. Συνήθιζε να πηγαίνει με τον πατέρα του στα πανηγύρια των γύρω χωριών όπου τα πουλούσαν. Επίσης, πουλούσαν φρούτα και παστέλια στους Βούλγαρους στον παλιό σταθμό. Δυστυχώς, έχασε τον πατέρα του ενώ ήταν πολύ νέος.

Η μουσική μπήκε στη ζωή του από νωρίς. Έπαιζε τη φυσαρμόνικά του και το κοινό του, οι Βούλγαροι, τον επιβράβευε δίνοντάς του λίγο ψωμί και μερικά νομίσματα.
Ο Νικόλαος κατατάχθηκε εθελοντικά στονστρατό σε ηλικία μόλις 16 ετών όπου εργάστηκε ως μηχανικός των στρατιωτικών οχημάτων. Μετά το τέλος της θητείας του πήρε το δρόμο για την Αθήνα με σκοπό να κυνηγήσει το όνειρό του, που δεν ήταν άλλο από τη μουσική. Έγινε δεκτός στο Ωδείο Αθηνών όπου φοίτησε με επιτυχία και το πτυχίο του ήταν το μεγαλύτερο καμάρι του.

Το 1959 έφτασε στην Αυστραλία με την ελπίδα μιας καλύτερης ζωής και όπως οι περισσότεροι τότε, εγκαταστάθηκε στο Port Melbourne. Στα πρώτα χρόνια εργάστηκε στην Holden και ύστερα στην Toyota που τότε ονομαζόταν Standard Company.

Το 1962 παντρεύτηκε την Δήμητρα Κοντονή και αμέσως άρχισαν από κοινού τις ενέργειες για να φέρουν τις οικογένειές τους στην Αυστραλία σε μια προσπάθεια να δημιουργήσουν ένα οικογενειακό περιβάλλον που θα τους παρείχε και στη νέα πατρίδα την ασφάλεια και την υποστήριξη που τόσο είχαν ανάγκη.

Το τελευταίο αντίο στον Νικόλαο Τσιάσκα θα απευθύνουν οι συγγενείς και οι φίλοι του την Παρασκευή, 19 Ιουλίου

Το 1963 άρχισε να συμμετέχει σε ορχήστρες και τα επόμενα είκοσι χρόνια συνέβαλλε στη διασκέδαση της ελληνικής παροικίας παίζοντας σε γάμους, βαπτίσεις και παροικιακές εκδηλώσεις.

Στις αρχές του 1960 ο Νίκος ξεκίνησε να παραδίδει ιδιαίτερα μαθήματα ακορντεόν και κιθάρας σε παιδιά. Ο αριθμός των μαθητών του διαρκώς αυξανόταν και θυμάμαι χαρακτηριστικά την ετήσια συγκέντρωση των μαθητών σε μια μεγάλη αίθουσα για να λάβουν μέρος στις εξετάσεις της Μουσικής Ακαδημίας Αυστραλίας.

Στα τέλη της δεκαετίας του ’80, ο πατέρας σταμάτησε τα μαθήματα και αφιερώθηκε στο χορωδιακό τραγούδι με το οποίο θα ασχοληθεί για τα επόμενα τριάντα χρόνια. Ξεκίνησε με την Ελληνοαυστραλιανή Χορωδία και αργότερα συνέχισε στην Χορωδία Φλωρινιωτών στην οποία παρέμεινε μέχρι το 2013 οπότε και αποσύρθηκε για λόγους υγείας.

Ο πατέρας μου, όπως άλλωστε και οι περισσότεροι άνθρωποι εκείνη την εποχή, είχε μια δύσκολη ζωή αλλά κατάφερε να χαράξει τη δική του πορεία εδώ στην Αυστραλία, δημιουργώντας μια νέα ζωή, μια νέα οικογένεια και μια επιτυχημένη καριέρα. Ήταν πολύ υπερήφανος για την εθνική κληρονομιά του και αγωνίστηκε πολύ τόσο για τη διατήρηση όσο και για την προβολή της εδώ στην Αυστραλία.

Όλοι πιστεύουμε ότι οι γονείς μας θα είναι δίπλα μας για πάντα γιατί δεν αντέχουμε να σκεφτούμε τη ζωή μας χωρίς αυτούς. Έτσι, παρά την ηλικία τους, για μας είναι πάντα πολύ νωρίς όταν τελικά φεύγουν.

Ο Νικόλαος Τσιάσκας

Αισθάνομαι ιδιαίτερη χαρά και περηφάνια που στο πέρασμα των χρόνων, ο πατέρας μου άγγιξε τις ζωές τόσων ανθρώπων και συνεισέφερε με τη μουσική του στην ελληνική κοινότητα.

Ήταν πάντα δίπλα μου και ξέρω ότι με αγαπούσε πολύ, όπως άλλωστε κι εγώ εκείνον.

Επί 28 χρόνια, ο σύζυγός μου, Χρήστος Σταμέλος τιμά τις ελληνικές οικογένειες προετοιμάζοντας με απαράμιλλο σεβασμό τους αποβιώσαντες μετανάστες για το πέρασμά τους στην άλλη ζωή. Αισθάνομαι πραγματικά ευγνώμων που συνεργάζομαι με το σύζυγό μου γιατί έτσι είχα την ευκαιρία να κάνω κάτι εξαιρετικό για τον πατέρα μου.

Δημιουργήσαμε προς τιμήν του ένα φέρετρο, σύμφωνα με τα πρότυπα της ορθόδοξης πίστης. Το εσωτερικό του καλύπτεται από μια εικόνα της Ανάστασης του Κυρίου ως συμβόλου της πίστης των ορθόδοξων χριστιανών στην Ανάσταση των ψυχών και την Αιώνια Ζωή.

Το φέρετρο αυτό που για πρώτη φορά φτιάχτηκε για τον πατέρα μου θα διατίθεται στο εξής σε όλους τους οικογενειακούς πελάτες του γραφείου μας.
Αγαπημένε μου πατέρα, σε αποχαιρετώ με ένα μεγάλο ευχαριστώ, σε αγαπώ και σου εύχομαι καλό Παράδεισο.

Η αγαπημένη σου κόρη,
Μαρία Σταμέλος

Η εξόδιος ακολουθία του Νικόλαου Τσιάσκα θα τελεστεί την Παρασκευή, 19 Ιουλίου, στις 10 το πρωί, από τον Ιερό Ναό Αγίου Ευσταθίου (221 Dorca,s South Melbourne). Η σορός θα εκτεθεί στους φίλους και συγγενείς στην αίθουσα του γραφείου τελετών Victoria Funerals την Πέμπτη, 18 Ιουλίου στις 7 το απόγευμα.