Ένα όραμα που γεννήθηκε σε ανύποπτο χρόνο, όταν η νεαρή κοινωνική λειτουργός του ’80, είχε πλέον βρει την απάντηση στο ερώτημα ‘ποιος είναι ο ρόλος της στην κοινωνία’ και άρχιζε να βάζει το δικό της λιθαράκι στην ελληνική παροικία, έρχεται στην επιφάνεια σήμερα και ζητά επίμονα την πραγμάτωσή του.

Μέσα από τη δουλειά της, όλα αυτά τα χρόνια στην «Πρόνοια, η κοινωνική λειτουργός Νίκη Ματζιάρη, από διάφορες θέσεις, έζησε και καλέστηκε να δώσει λύσεις σε ζωτικά θέματα επιβίωσης, αλλά και βελτίωσης της ζωής των συμπαροίκων κάθε ηλικίας.

«Είδα την παροικία να ανθίζει, να κτίζει πάνω στα θεμέλια που έθεσε η ίδια, αλλά και ένα μέρος του κορμού της να τραυματίζεται και να πονά. Έζησα την πολλαπλότητα των προβλημάτων εκείνων που τραυματίζονταν στα εργοστάσια, εκείνων που η νέα τεχνολογία είχε πετάξει έξω από τον εργασιακό χώρο, αλλά και εκείνων που αντιμετώπιζαν οικογενειακά προβλήματα, όπως τη φυγή των παιδιών από το σπίτι, τα ναρκωτικά, για να αναφερθώ στα κυριότερα».

ΜΕΤΑΒΟΛΗ ΚΑΙ ΩΡΙΜΑΝΣΗ

Μια θέση, αλλά και μια πορεία που καθημερινά την έφερνε αντιμέτωπη με το πρόσωπο της παροικίας όπως αυτό μεταβαλλόταν και ωρίμαζε. Αντιμέτωπη με νέες προκλήσεις που το ισχυρότερο όπλο που είχε να τις αντιμετωπίσει ήταν η πείρα αλλά και η ανάγκη να βοηθήσει τον συνάνθρωπο.

«Δεν θυμάμαι ποτέ να αισθάνθηκα άοπλη ή αδύναμη να κάνω τη διαφορά. Η μεγάλη πρόκληση υπήρξε πάντοτε να βρω την καλύτερη λύση για τη συγκεκριμένη περίπτωση».

Με την Νίκη Ματζιάρη δεν είναι η πρώτη φορά που τα λέμε. Στην επαγγελματική μας πορεία, οι δρόμοι μας συναντήθηκαν πολλές φορές. Με δική της ή με δική μου πρωτοβουλία, ήλθαν στο φως της δημοσιότητας θέματα που αναφέρονταν και αφορούσαν άμεσα τον Έλληνα μετανάστη.

Η ίδια έχει έναν ιδιαίτερο τρόπο να ξετυλίγει το νήμα της διαδρομής της και να μη χάνει τον συνειρμό, όταν την σταματώ, απρόβλεπτα ίσως, για να έχω μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα του θέματος.

ΕΧΑΝΑΝ ΤΙΣ ΔΟΥΛΕΙΕΣ ΤΟΥΣ

Η συνάντησή μας αυτή τη φορά είναι κάπως διαφορετική. Έχει ως αφορμή μια δική της πρωτοβουλία, την ίδρυση ενός οργανισμού που βρίσκεται μεν στα σπάργανα, οι προοπτικές όμως να ανθίσει, να γιγαντωθεί και να δώσει καρπούς, είναι πάρα πολύ ενθαρρυντικές. Κι’ αυτό, γιατί η εμπνεύστρια, έχει ήδη δώσει σημεία γραφής.

Οργανωτικές ικανότητες, δυναμισμό, έμπνευση ιδεών, πρακτικό πνεύμα και, κυρίως, εμμονή στο στόχο, είναι από τα βασικά στοιχεία που την χαρακτηρίζουν και συνέτειναν στην επαγγελματική της άνοδο.

Η μεγάλη πρόκληση είναι η επιλογή συνεργατριών που θα επωμιστούν συγκεκριμένες ευθύνες.

Της υπόσχομαι να επανέλθω στο αρχικό αντικείμενο της συνάντησής μας. Από την άλλη, όμως, δεν θέλω να χάσω την ευκαιρία να φέρω στο φως μερικά από τα κύρια χαρακτηριστικά του αγώνα που έδωσε, όλα αυτά τα χρόνια, για να εκπληρώσει το καθήκον της. Τις υποχρεώσεις που επέβαλλε ο ρόλος της κάθε φορά, είτε αυτός λεγόταν «στήριξη εργατών»που είχαν τραυματιστεί στον εργασιακό χώρο είτε «εκπαίδευση για τον εργασιακό χώρο».

Οι ιδέες της είχαν πάντα ως στόχο τη βελτίωση της ψυχολογίας του ανθρώπου και την επίτευξη πρακτικών αναγκών, όπως ο κατάλληλος εξοπλισμός για εξεύρεση εργασίας.

«Όταν στη δεκαετία του ’80 οι άνθρωποι, με την είσοδο της νέας τεχνολογίας, έχαναν σωρηδόν τις δουλειές τους, πολλοί από τους συμπαροίκους μας έχαναν τη γη κάτω από τα πόδια τους. Από τη μια μέρα στην άλλη, έμεναν άνεργοι. Χωρίς εισόδημα, σ’ ένα στάδιο της ζωής τους που είχαν, οι περισσότεροι τουλάχιστον, δημιουργήσει οικογένειες και είχαν αναλάβει υποχρεώσεις –όπως αποπλήρωση δανείων– βασιζόμενοι στο εισόδημά τους.

Αυτούς τους ανθρώπους καλούμαστε να βοηθήσουμε ποικιλοτρόπως να βρουν την ισορροπία τους και να προσπαθήσουν, με τα νέα δεδομένα, να σταθούν στα πόδια τους. Καλούμαστε ακόμη να στηρίξουμε, κατά πικρή ειρωνεία, την ίδια περίπου εποχή, εκείνους που αντιμετώπιζαν το πρόβλημα της φυγής των παιδιών τους από την οικογενειακή στέγη, κυρίως λόγω υπερβολικής αυστηρότητας και περιορισμών ή το πρόβλημα χρήσης ναρκωτικών ουσιών».

ΑΛΜΑΤΑ ΣΤΟ ΧΡΟΝΟ

Τα άλματα στο χρόνο, τα επιχειρεί η ίδια, όταν μιλά για τη μεγάλη «επιδημία» της εποχής, τη μοναξιά των ανθρώπων και το σχεδιασμό προγραμμάτων για την καταπολέμησή της: «Πρόκειται για προγράμματα που εξυπηρετούν διττό στόχο: την ανακούφιση των μοναχικών ατόμων και την εξυπηρέτηση των πρακτικών αναγκών τους, αλλά συνάμα και την απασχόληση ατόμων από την Ελλάδα, ατόμων που δραπέτευσαν από την εκεί οικονομική κρίση και ζητούν να σταθούν στα πόδια τους, να μείνουν εδώ προσωρινά ή σε μονιμότερη βάση».

Την διακόπτω εδώ για να ρωτήσω πώς αντιλήφθηκε η ίδια την προσαρμογή τους ή μη, στη νέα πραγματικότητα.

Είναι εμφανές, από την έκφρασή της, ότι άγγιξα μια λεπτή, ευαίσθητη χορδή.

«Μόνο θαυμασμό μπορεί να νοιώσει κανείς για ανθρώπους οι οποίοι με πανεπιστημιακά διπλώματα, συχνά, δέχονται να καθαρίζουν σπίτια, μόνο και μόνο για να μπορέσουν να μείνουν σ’ αυτή τη χώρα. Να μη το βάλουν στα πόδια, γιατί άλλα περίμεναν και άλλα βρήκαν. Πάντα, όμως, με την προοπτική να μη μείνουν εκεί. Δεν είναι λίγοι εκείνοι οι οποίοι επωφελήθηκαν από τα δωρεάν προγράμματα που προσφέρει η Πολιτεία και μετά τις εργάσιμες ώρες πήραν το Dual Certificate το οποίο τους άνοιξε την πόρτα σε καλύτερες θέσεις απασχόλησης».

Είναι φανερό ότι η Νίκη Ματζιάρη, η κοινωνική λειτουργός, εμπνεύστρια και διευθύνουσα πλείστων προγραμμάτων με στόχο τη λύση προβλημάτων και τη βελτίωση της ζωής του ανθρώπου, αδημονεί να μιλήσει για το νέο της όραμα. Αυτό που θα ενώσει, όπως μας πληροφορεί, τρεις γενιές και θα δώσει ώθηση στην ιδέα της συνεργασίας, του περίφημου «όλοι μαζί μπορούμε».

Στην ουσία η ιδέα της βρίσκεται σε καλό δρόμο.

«Υπάρχει μεγάλο ενδιαφέρον από πάρα πολλές γυναίκες για τη δημιουργία και τη λειτουργία του δικτύου που ονομάσαμε Hellenic Women’s Network Vic. HELIADES. Πρόκειται για ένα όραμα που έχω εδώ και χρόνια τώρα, για τη δικτύωση Ελληνίδων και νοιώθω ιδιαίτερα τυχερή, θα έλεγα, γιατί μου δίνεται η ευκαιρία να συνεργαστώ με τις τρεις γενιές Ελληνίδων από τις οποίες απαρτίζεται σήμερα η ελληνοαυστραλιανή κοινότητα.

Κύριος στόχος θα είναι πρωτίστως η δικτύωση με άτομα ελληνικής καταγωγής για την επίτευξη διαφόρων προγραμμάτων που θα δρομολογηθούν, προσβλέποντας πάντα στη συνεργασία με άλλους οργανισμούς. Η προώθηση της ελληνικής γλώσσας και κουλτούρας θα είναι βέβαια από τους βασικούς άξονες της λειτουργίας του οργανισμού» βεβαιώνει η Νίκη Ματζιάρη, δίνοντας σάρκα και οστά σ’ ένα όραμα ζωής, όπως αναφέρει.