Το Νερό μας, Το Μέλλον μας

ΓΙΑ τα βιβλία είναι ο λόγος και ο προβληματισμός μεγαλύτερος. Τι θα απογίνουν οι συλλογές που έχουμε στα σπίτια μας; Ενδεχομένως, η δωρεά σε κάποιον Οργανισμό που διαθέτει το χώρο και τον τρόπο, λύνει το πρόβλημα. Μαθαίνω, όμως, ότι συλλογή γνωστού ποιητή και συγγραφέα, ξεκουράζεται για μια δεκαετία σε κιβώτια στο πατάρι ενός κτιρίου…

Η ΞΗΡΑΣΙΑ που πλήττει τα τελευταία χρόνια την Αυστραλία, με αρνητικές επιπτώσεις στις καλλιέργειες και την κτηνοτροφία, θα πρέπει να προβληματίζει όλους. Οι παρατεταμένες ανομβρίες, απειλούν σε ορισμένες περιοχές και τα αποθέματα πόσιμου νερού, σε σημείο που η κατανάλωση να προκαλεί ανησυχίες στις τάξεις των ευπαθών -και όχι μόνον- ομάδων.

ΘΥΜΑΣΤΕ το σλόγκαν «Το Νερό μας, Το Μέλλον μας» («Our Water, our Future»); Το 2004 όταν η χώρα αντιμετώπισε παρόμοιες συνθήκες, η Πολιτεία μαζί με τις επιμέρους απαγορεύσεις στη χρήση του νερού, σύστηνε οικονομία. Ας γίνει, λοιπόν, η οικονομία τρόπος ζωής. Ας επανέλθει στα σχολεία, αρχίζοντας από τα νήπια.
ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΚΗ και η κρίση που ξέσπασε στα ανακυκλώσιμα σκουπίδια. Η κατάληξή τους στις χωματερές, προειδοποιούν οι ειδικοί, θα έχει καταστροφικές επιπτώσεις στο περιβάλλον. Οπότε επιβάλλεται άμεσα συμφωνία Κυβέρνησης και Τοπικής Αυτοδιοίκησης με την εταιρία/ες, για πρόληψη περαιτέρω συνεπειών. Η σύνθλιψη και προσωρινή αποθήκευση, δεν πρόκειται να σώσει την κατάσταση.

ΧΕΙΜΩΝΑΣ, υγρασία, κρύο και εκείνο που επιζητούμε οι περισσότεροι, είναι καλή παρέα και ό,τι άλλο ζεστό, για να κυλήσουμε με υγεία τους χειμωνιάτικους μήνες που ακολουθούν. Οπότε μια καλή τηλεοπτική σειρά και προπαντός νωρίς το βράδυ – όπως επεσήμανε φίλος, είναι ό, τι χρειαζόμαστε για να κυλήσει ευχάριστα η βραδιά.
ΑΝΑΦΕΡΟΜΑΙ στη νέα δραματική τηλεοπτική σειρά του ΑΝΤΕΝΝΑ «Οργή», που μεταδίδεται καθημερινά στις 7.10μμ. Το σενάριο έχει γράψει η Άντα Γκουρμπαλή και η σκηνοθεσία είναι του Σταύρου Ποταμάρη. Από μια μίνι έρευνα ανάμεσα σε φίλους φαίνεται ν’ αρέσει.

ΓΥΡΙΣΜΕΝΟ στην Κύπρο με αξιόλογους ηθοποιούς, το σενάριο ξεδιπλώνει στη μικρή οθόνη μια ιστορία αγάπης και μίσους, που από τα πρώτα επεισόδια φαίνεται ότι θα έχει σασπένς, ανατροπές, οικογενειακές αντιδικίες, αντιπαραθέσεις και άλλα πολλά. Μέρος της σειράς έχει γυριστεί στην Ιορδανία, τη χώρα με τα χίλια κι ένα χρώματα και την τεράστια αμμουδερή έρημο.

Η ΠΕΤΡΑ ή Ράκμου της Ιορδανίας, που σημαίνει βράχος με χρωματιστές ραβδώσεις για παράδειγμα, είναι ένα από τα σύγχρονα 7 θαύματα του κόσμου κι έχει κηρυχθεί από την UNESCO, Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς. Πέτρα, ονομάστηκε από Έλληνες εμπόρους, γιατί έγινε σημαντικός εμπορικός κόμβος των δρόμων του μεταξιού και των μπαχαρικών, που ένωναν την Άπω Ανατολή με χώρες της Ανατολής μέχρι και τη Ρώμη.

ΑΠ’ Ο,ΤΙ μαθαίνω, η σειρά αποτελείται από 64 επεισόδια, οπότε θα μας ταξιδεύει πότε στην Κύπρο και πότε στην Ιορδανία και θα μας κρατήσει συντροφιά και το καλοκαίρι. Για να δούμε τι θα δούμε!

Κ.Γ.

ΕΝΑ ΜΕΙΖΟΝ ζήτημα που απασχολεί όχι μόνο το κοινό αλλά και τις αθλητικές ομάδες-επιχειρήσεις παγκοσμίως, είναι αυτό των τηλεοπτικών δικαιωμάτων. Από τη μια πλευρά στην Αυστραλία, το θέαμα έχει πέσει τόσο πολύ στα μάτια των φιλάθλων που απλά δεν ασχολούνται μαζί του, με αποτέλεσμα το δίκτυο Foxtel στο οποίο ανήκουν τα δικαιώματα της A-League να κάνει «αγώνα» ώστε να το ξεφορτωθεί. Η προσφορά του καναλιού Ten για την εξαγορά των δύο εκ των πέντε αγώνων της κάθε αγωνιστικής ήρθε σαν από μηχανής Θεός για τους ιθύνοντες του καναλιού, που μετά την περσινή χρονιά που είδαν «χασούρα» $420 εκατομμυρίων, ψάχνουν απελπισμένα τρόπο να ξεφύγουν από το συμβόλαιό τους με την ποδοσφαιρική ομοσπονδία, το οποίο όμως έχει ακόμη ισχύ για δύο χρόνια.

ΑΠΟ ΤΗΝ άλλη, έχουμε την «αναδιαμόρφωση» της Super League στην Ελλάδα, με τις ομάδες να βρίσκονται κάτω από την ίδια τηλεοπτική στέγη της δημόσιας τηλεόρασης. Τα ποσά που είναι σε θέση να τους προσφέρει όμως η ΕΡΤ είναι υποπολλαπλάσια από όσα έπαιρναν από τη συνδρομητική NOVA και τα άλλα κανάλια, αφού τους προτάθηκε μείωση του ύψους του 45% (για τη Super League 1) και του 60% (για τη Super League 2). Φυσικά υπήρξαν άμεσες αντιδράσεις από την πλευρά των ΠΑΕ.

ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ, αντιδράσεις προκάλεσε και η απόφαση να μην καλυφθεί τηλεοπτικά στην Αυστραλία το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα κολύμβησης που γίνεται στο Γκουανγκζού της Κίνας, εκεί όπου έχουν σημειωθεί αρκετές επιτυχίες αλλά και σκάνδαλα τόσο από ελληνικής πλευράς, όσο και από αυστραλιανής, με την περίπτωση της Shayna Jack να ξεχωρίζει (όχι για καλό λόγο).

ΩΣΤΟΣΟ, ο διευθύνων σύμβουλος της Foxtel, Patrick Delaney, έκανε μια δήλωση-προειδοποίηση η οποία θα πρέπει να εξεταστεί σε βάθος από τους ανθρώπους, όχι μόνο του ποδοσφαίρου και του αθλητισμού, αλλά και γενικότερα όλων των τηλεοπτικών προγραμμάτων: «Θα πρέπει να γίνουμε ρεαλιστές σε ότι αφορά την αξία των δικαιωμάτων αλλά και την χρησιμότητά τους, αφού η αγορά δεν αυξάνεται αλλά συρρικνώνεται».

ΑΝ ΕΡΜΗΝΕΥΘΕΙ αλλιώς αυτή η φράση, πάει να πει πως ο κόσμος απλά έχει πάψει να παρακολουθεί τα σπορ από την τηλεόραση, σε μια εποχή που μπορεί να μάθει ή να δει τις σημαντικότερες στιγμές τους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με ένα απλό άγγιγμα του κινητού τους τηλεφώνου. Οι αγώνες στην τηλεόραση έχουν μετατραπεί σε μια πολυτέλεια αφιερωμένη σε στιγμές συγκέντρωσης με φίλους ή για ματς με τεράστιο ενδιαφέρον.

ΠΑΡ’ ΟΛΑ αυτά, εξακολουθούν να υπάρχουν εξαιρέσεις οι οποίες συγκεντρώνουν παράλογα ποσά για την πώληση των δικαιωμάτων τους (βλ. Champions League, NBA, Formula One) και δίνουν το «κακό παράδειγμα» στους υπολοίπους. Αν δηλαδή η Ρεαλ και η Μπαρτσελόνα παίρνουν για παράδειγμα $800 εκατομμύρια για τα τηλεοπτικά τους από την ισπανική τηλεόραση, τότε γιατί να μην πάρει και ο Ολυμπιακός ή ο ΠΑΟΚ τουλάχιστον το ένα δέκατο αυτού από την αντίστοιχη ελληνική;

ΩΣΤΟΣΟ, η ωμή πραγματικότητα του επιχειρηματικού κόσμου λέει πως αν ένα προϊόν δεν έχει την ανάλογη ζήτηση, τότε δεν υπάρχει λόγος να εξακολουθείς να το χρηματοδοτείς. Πέρα από την προαναφερθείσα ευκολία με την οποία πλέον μπορεί κανείς να μάθει τα αποτελέσματα και να δει τις σημαντικότερες φάσεις των αγώνων, ποιος πραγματικά ενδιαφέρεται να κάτσει να δει ολόκληρα 90λεπτα, είτε μιλάμε για πρωτάθλημα Ελλάδος, είτε για Αυστραλίας, είτε για αγώνες κολύμβησης, είτε για το κάθε σπορ, πέραν των πιο σημαντικών;

ΜΕ ΤΟΥΣ ρυθμούς που εξελίσσεται η ζωή μας τη σήμερον ημέρα, ποιος θα αφιερώσει τόσο πολύ χρόνο σε κάτι; Η απάντηση είναι ελάχιστοι και αυτοί οι ελάχιστοι δεν είναι αρκετοί ώστε να δικαιολογήσουν τα ποσά που ζητούν οι αθλητικοί οργανισμοί. Ναι, όταν γίνεται μια «έκρηξη» τύπου Τσιτσιπά ή Αντετοκούνμπο, όλοι θα θελήσουν να παρακολουθήσουν έστω για λίγο και θα υπάρξει ζήτηση. Αλλά για συνεχόμενη απαίτηση θα πρέπει να υπάρχει και η ανάλογη ποιότητα και φροντίδα στο προϊόν και αυτό είναι κάτι που λίγοι στο χώρο του αθλητισμού προσφέρουν. Γι’ αυτό και βρίσκονται εκεί που βρίσκονται άλλωστε.

ΕΙΝΑΙ καιρός πλέον να γίνει ένα downsizing σε παγκόσμιο επίπεδο. Να αναλογιστούν όλοι τι είναι αυτό που προσφέρουν, σε ποιον το δίνουν και πόσοι πραγματικά το θέλουν. Πρέπει να επικρατήσει ο ρεαλισμός και οι αθλητικές εταιρίες να κατανοήσουν το δικό τους ρόλο.

Α.Α.