Σήμερα λίγοι άνθρωποι θυμούνται τα γεγονότα της 1ης Απριλίου 1978, όταν μέλη της Αστυνομίας της Κοινοπολιτείας εισέβαλαν στα σπίτια 181 ατόμων τις πρώτες πρωινές ώρες της ημέρας εκείνης, που στη συνέχεια κατηγορήθηκαν ότι συνωμότησαν για να εξαπατήσουν το ομοσπονδιακό Υπουργείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων, λαμβάνοντας παράνομα συντάξεις αναπηρίας.

Κατηγορήθηκαν ότι το έκαναν με τη χρήση ιατρικών πιστοποιητικών και αναφορών που κατασκεύαζαν ή μεγαλοποιούσαν τις ασθένειες ή τους τραυματισμούς τους. Επίσης, πέντε γιατροί κατηγορήθηκαν για διευκολύνσεις ή συνεργασία στην απάτη αυτή.

Μέσα σε λίγες μέρες, εκατοντάδες άλλοι είχαν συλληφθεί και αντιμετώπισαν παρόμοιες κατηγορίες με όσους συνελήφθησαν νωρίτερα. Η Αστυνομία της Κοινοπολιτείας με το προσωπικό του Υπουργείου Κοινωνικής Ασφάλισης επανεξέτασε τις υποθέσεις τους και διέκοψε τη μόνη πηγή εισοδήματός τους, τη σύνταξη αναπηρίας.

“Όλοι αυτοί οι άνθρωποι εκτός από τους γιατρούς είχαν ένα κοινό πράγμα. Όλοι ήταν Έλληνες μετανάστες” δήλωσε ο Κων. Βαΐτσας, ο οποίος εργάστηκε στο τότε υπουργείο Κοινωνικής Ασφάλισης επί συνολικά 17 χρόνια, υπό διάφορες κυβερνήσεις, όπως Ουίτλαμ, Φρέιζερ, Χόουκ και Κίτινγκ.

Ο κ. Βαΐτσας εργάζεται τώρα στον ιατρικό τομέα και θα παρουσιάσει μια διάλεξη για το θέμα αυτό στο Ελληνικό Κέντρο (Mez, 168 Lonsdale Street, Μελβούρνη), στις 22 Αυγούστου, 7.00μμ, στο πλαίσιο των Σεμιναρίων Ελληνικής Ιστορίας και Πολιτισμού που προσφέρει η Ελληνική Κοινότητα Μελβούρνης.

Ο ίδιος ασχολήθηκε με την υπόθεση αυτή παίρνοντας συνέντευξη από πολλούς από τους κατηγορούμενους για συνωμοσία για απάτη σε βάρος του δημοσίου και αφηγείται τις εμπειρίες του από την περίοδο που εργάζονταν στο υπουργείο, σκιαγραφώντας τις επιδράσεις που είχε η δίωξη αυτή στους κατηγορούμενους με τους οποίους είχε επαφή.

“Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης παρουσίαζαν μακροσκελή δημοσιεύματα για τους Έλληνες λέγοντας ότι ήταν τεμπέληδες που εξαπατούσαν το σύστημα κοινωνικής πρόνοιας, κάνοντας έκκληση να τους σταλούν πίσω στη χώρα καταγωγής τους” τονίζει.

“Δυστυχώς, η λάσπη αυτή κόλλησε σε όλη την ομογένεια στην Αυστραλία, για μερικά χρόνια. Η εκδίκαση της υπόθεσης συνωμοσίας ήταν η πιο μακροχρόνια στον αγγλόφωνο κόσμο. Μια δεκαετία αργότερα όλες οι ποινικές διώξεις ακυρώθηκαν ή απορρίφθηκαν. Δυστυχώς, υπήρξαν θύματα, συμπεριλαμβανομένων περιπτώσεων απόπειρας αυτοκτονίας, με έναν από τους κατηγορούμενους να τερματίζει τη ζωή του. ”

Αυτό το ζήτημα είναι ένα μέρος της ιστορίας των μεταναστών της Αυστραλίας που έχει ξεχαστεί εδώ και πολύ καιρό, αλλά πρέπει να γίνει γνωστό.