Η σύγχρονη ιστορία, όπως περιγράφει τον Αδόλφο Χίτλερ, εμφανίζει έναν άνθρωπο κομπλεξικό, υπερόπτη και μάλλον βλάκα. Πιθανόν να έχει δίκιο η Δυτική ιστορία όπως περιγράφεται σήμερα, όμως, πολύ φοβάμαι ότι σε διακόσια χρόνια η ίδια ιστορία θα τον κατατάξει στο επίπεδο του Μεγάλου Ναπολέοντα Βοναπάρτη.
Ίσως τότε να αναφέρεται και ο Γερμανός Δικτάτωρ ως Μέγας Καγκελάριος Αδόλφος Χίτλερ. Ίσως, δεν το προεξοφλώ αλλά η ιστορία θωπεύει τους δυνατούς μόλις περάσει ο ορυμαγδός των εγκλημάτων τους.
Βέβαια, προς το παρόν το άρθρο δεν θα μελλοντολογήσει αλλά θα εξετάσει μία σκέψη του πρώην Καγκελάριου της πανίσχυρης τότε Γερμανίας. Είχε πεί ο Χίτλερ:
Δώστε μου τα παιδιά σας μέχρι 7 ετών και μετά ελάτε και πάρτε τα, δικά μου θα είναι. Νομίζω πως είχε δίκιο. Το παιδί διαπλάθει χαρακτήρα και άποψη πολιτική μέχρι την ηλικία των 7 χρόνων. Σας παραξενεύει; Για ρίξτε μια ματιά σε παιδιά αυτοκτονίας των Μουσουλμάνων. Μέχρις 7 ετών έχει διαμορφώσει την άποψή του για τον κόσμο ο νεαρός βλαστός και είναι έτοιμος να υπερασπισθεί μέχρι θανάτου τις απόψεις που διδάχτηκε και που εμφώλευσαν στην τρυφερή ψυχή του. Δεν έχει κριτική ικανότητα και γι’ αυτό βρίσκεται αδιαλείπτως με το βλέμμα στον στόχο που γυμνάστηκε για να βλέπει. Τον βλέπει καθαρά και τον στοχεύει.
Όλες οι θρησκείες ονοματοδοτούν και χρίζουν το θρησκευτικό δόγμα όταν ο άνθρωπος είναι νήπιο (νη έπος – δεν μιλάει) Η βρεφική και νηπιακή ηλικία είναι η καταλληλότερη για να γαλουχηθεί το νεαρό άτομο στην πολιτική και θρησκευτική κουλτούρα για την οποία έχουν αποφασίσει οι προηγούμενοι και πονηρότεροι. Εκείνοι αποφασίζουν και όχι το νεαρό άτομο.
Ο Χίτλερ λοιπόν είχε δίκιο όταν άρχιζε την πολιτική προπαγάνδα στους νέους Γερμανούς από τα κομματικά σχολεία. Το γερμανόπουλο όταν γίνονταν 7 χρόνων ήταν έτοιμο να διαπράξει οποιοδήποτε έγκλημα, μιας και πίστευε ότι το δικό του δίκιο ήταν το πραγματικό δίκιο. Όχι μόνον το Γερμανόπουλο αλλά και το Ρωσσόπουλο, το Γιαπωνεζόπουλο και το Ελληνόπουλο.
Οι στρατοί λοιπόν των Θρησκειών και των Εθνών προετοιμάζονται από τη νηπιακή ηλικία. Οι άνθρωποι καθοδηγούνται έτσι που να πιστεύουν πως τα δεσμά τους είναι η σωστή επιλογή τους.
Σε καμία θρησκεία του σύγχρονου κόσμου το νεογέννητο δεν αφήνεται να διαλέξει την θρησκεία του σε ηλικία ώριμης επιλογής. Από τρυφερούδι εμβαπτίζεται και βομβαρδίζεται με προπαγάνδα ικανή να το κάνει πιστό. Η Πίστη άλλωστε κατά τον Νομπελίστα Ναγκίμπ Μαχβούζ χρειάζεται θέληση και όχι γνώση. Η γνώση δολοφονεί την πίστη. Οι κοινωνίες προλαμβάνουν την γνώση με βομβαρδισμό άχρηστων πληροφοριών έτσι που η ψυχή όταν ωριμάσει να αποστρέφεται τις αλήθειες της γνώσης και πολύ περισσότερο της επιστήμης.
Ο Χίτλερ κατείχε αυτό το άθλημα και γι’ αυτό είχε δεξί του χέρι τον Joseph Goebbels, τοποθετημένον στην θέση του Υπουργού προπαγάνδας. Οι Θεοπατέρες δίδαξαν τον Goebbels και ο Goebbels ανταπέδωσε την χάρη των γνώσεών του σε εκείνους.
Την παιδαγώγηση των νέων είναι πολύ σπουδαίο να την διδάξουμε πολύ πριν αρχίσει η αμφισβήτηση και ο προβληματισμός για τα δεδομένα της κοινωνίας. Σε αυτό το τρίστρατο σταυροδρόμι διοίκησης και χειραφέτησης, ας το παραδεχτούμε, ο Χίτλερ ήταν μια μεγάλη και ευφυής προσωπικότητα.