Έστω και αν τα χρήματα που χάνει η Αυστραλία από τις πολυεθνικές που μεταφέρουν τα κέρδη τους σε φορολογικούς Παραδείσους του εξωτερικού, αποφεύγοντας να πληρώσουν τους φόρους τους, υπολογίζεται ότι φτάνουν τα $6 δισ. ετησίως, η αυστραλιανή κυβέρνηση επιλέγει, αντί να αναλάβει ουσιαστική δράση κατά της κατάφωρης φοροδιαφυγής που διαπράττουν οι παγκόσμιοι κολοσσοί, να βάλει στο στόχαστρό της τους συνταξιούχους και, ιδιαίτερα, αυτούς μεταναστευτικής καταγωγής για να εξοικονομήσει, όπως ανέφερε στον προϋπολογισμό του οικονομικού έτους 2017-2018, περίπου $800 εκατ. όχι το χρόνο αλλά σε βάθος χρόνου.
Το νομοσχέδιο, που δεν είναι καινούργιο, αλλά ενδέχεται από μήνα σε μήνα να καταθέσει εκ νέου για ψήφιση στη Βουλή η κυβέρνηση, προβλέπει την περικοπή όλου του ποσού προσαύξησης του κρατικής σύνταξης γήρατος για όλους τους ηλικιωμένους που λαμβάνουν σύνταξη μετά από έξι εβδομάδες απουσίας τους στο εξωτερικό.
Σύμφωνα με τοως έχει τώρα ο σχετικός νόμος, όσοι από τους ηλικιωμένους λαμβάνουν την κρατική σύνταξη γήρατος αν απουσιάζουν από την Αυστραλία για πάνω από έξι εβδομάδες χάνουν μέρος της προσαύξησης της σύνταξής τους. Το ανώτατο ποσό που λαμβάνουν κανονικά οι συνταξιούχοι και προστίθεται στην σύνταξή τους είναι $68,50 το δεκαπενθήμερο για τους μοναχικούς συνταξιούχους και $103.20 για τα ζευγάρια συνταξιούχων.
Οι συνταξιούχοι τώρα χάνουν περίπου την μισή προσαύξηση όταν λείπουν από την Αυστραλία για πάνω από έξι βδομάδες. Αν η κυβέρνηση επαναφέρει και περάσει το νομοσχέδιο που αναφέρουμε τότε οι συνταξιούχοι θα χάνουν όλη την προσαύξηση.
Εκτός από αυτήν την αλλαγή, το νομοσχέδιο προβλέπει επίσης αύξηση του αριθμού των ετών που θα πρέπει κάποιος να έχει ζήσει στην Αυστραλία για να κατοχυρώσει το δικαίωμα χορήγησης σύνταξης γήρατος, αλλά και σύνταξης αναπηρίας.
Επί του παρόντος, οι Αυστραλοί υπήκοοι κατοχυρώνουν το δικαίωμα χορήγησης κρατικής σύνταξης γήρατος αν έχουν ζήσει στην Αυστραλία συνολικά 10 χρόνια με τα 5 από αυτά να είναι συνεχούς διαμονής αρκεί να διαμένουν στην Αυστραλία.
Οι νέοι κανονισμοί θα προβλέπουν 10 χρόνια συνεχούς διαμονής στην Αυστραλία με:
-Πέντε χρόνια αυτής της διαμονής κατά τη διάρκεια της εργασιακής τους ζωής που ορίζεται από το 16ο έτος της ηλικίας τους έως το 66o έτος.
– Ή πάνω από πέντε χρόνια διαμονής όχι απαραίτητα μόνιμης αρκεί κατά την διάρκεια αυτών των πέντε ετών να μην έχουν λάβει κάποιο κοινωνικό επίδομα.
Αν κάποιος δεν πληροί τις παραπάνω προϋποθέσεις διαμονής θα πρέπει να συμπληρώσει 15 χρόνια μόνιμης διαμονής στην Αυστραλία για να κατοχυρώσει το δικαίωμα σύνταξης γήρατος ή το δικαίωμα πληρωμής αναπηρικής σύνταξης.
Ο «Νέος Κόσμος» προσπάθησε να επικοινωνήσει με την υπουργό Κοινωνικών Υπηρεσιών, γερουσιαστή Anne Ruston, προκειμένου να ενημερώσουμε τους αναγνώστες μας για το αν η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη και καταθέσει εκ νέου το νομοσχέδιο στην Βουλή και για το πότε αυτό θα γίνει αλλά μέχρι χθες δεν είχαμε λάβει απάντηση.
Ο «Νέος Κόσμος θα επανέλθει στο θέμα μετά την απάντηση της υπουργού.
Εν τω μεταξύ, ο αρμόδιος για θέματα Πολυπολιτισμού, βουλευτής του Εργατικού Κόμματος, Andrew Giles, που εκλέγεται στην έδρα Scullin της Βικτώριας, αναφερόμενος στο νομοσχέδιο, είπε ότι τα χρήματα που θα εξοικονομηθούν βρίσκονται στον προϋπολογισμό, συνεπώς η πιθανότητα η κυβέρνηση να προσπαθήσει την ψήφισή του είναι μεγάλη.
«Έχω συναντηθεί με πολλούς ηλικιωμένους ελληνικής καταγωγής, αλλά και άλλων μεταναστευτικών κοινοτήτων, και γνωρίζουμε ότι πολλοί άνθρωποι, ιδιαίτερα μετά από κάποια ηλικία, πηγαίνοντας στην Ελλάδα κουράζονται πάρα πολύ. Είναι ένα μεγάλο ταξίδι και δεν πηγαίνουν μόνο για διακοπές, αλλά για να διευθετήσουν περιουσιακά θέματα ή για να επισκεφθούν οικογένεια και φίλους, οπότε χρειάζεται και γι’ αυτούς τους λόγους να μείνουν περισσότερο στο εξωτερικό. Δεν είναι ένα εύκολο ταξίδι για ανθρώπους στα 70 και τα 80 τους χρόνια. Παράλληλα, αυτοί οι άνθρωποι όσο βρίσκονται στο εξωτερικό δεν λαμβάνουν ιατρική φροντίδα στην Αυστραλία, συνεπώς η απουσία τους μειώνει, αφενός, τις πιέσεις και, αφετέρου, τα έξοδα στο σύστημα υγείας» είπε ο Giles, προσθέτοντας ότι οι νέοι κανονισμοί είναι άδικοι και θα πλήξουν κυρίως τους ηλικιωμένους των μεταναστευτικών κοινοτήτων.