Η Ελλάδα είναι μία από τις χειρότερες χώρες στην Ευρωπαϊκή Ένωση στον τομέα των αυτοκινητικών ατυχημάτων, με μεγάλο αριθμό νεκρών και τραυματιών. Σε ένα χρόνο (το 2018) υπήρξαν 708 θάνατοι σε τροχαία, ενώ 701 άνθρωποι τραυματίστηκαν βαριά. Αλλά και οι ελαφρά τραυματίες ήταν 12.073!
Μετά από ένα τροχαίο ατύχημα πολύ συχνά ακολουθεί μία δίκη στην οποία ο παθών, ή οι συγγενείς του ζητούν αποζημίωση από τον υπαίτιο οδηγό, αλλά και από την ασφαλιστική εταιρεία, για κάθε είδους ζημία που υπέστη ο παθών, από ιατρικές δαπάνες, έως την αποκατάσταση του οχήματος, για διαφυγόντα κέρδη από την αδυναμία του παθόντος να εργασθεί, έως την ηθική βλάβη για την όλη ταλαιπωρία και στεναχώρια που υπέστη, ή και ψυχική οδύνη των συγγενών, σε περίπτωση θανάτου.
Την αποζημίωση καταβάλει κατά κανόνα η ασφαλιστική εταιρεία του υπαιτίου οδηγού, αλλά ο τελευταίος μπορεί να αντιμετωπίσει και ποινικές ευθύνες με απειλή φυλάκισης. Υπαιτιότητα μπορεί να έχουν και οι δύο οδηγοί, οπότε το δικαστήριο κρίνει ότι υπάρχει συνυπαιτιότητα αμφοτέρων, π.χ. 70% για την μία πλευρά και 30% για την άλλη. Μπορεί δηλαδή να έχει ευθύνη και ο παθών.
Στην υπ’ αριθ. 234/2019 απόφασή του το Εφετείο Πατρών έκρινε υπόθεση στην οποία ΙΧ αυτοκίνητο παραβίασε ΣΤΟΠ και κτύπησε οδηγό μοτοσυκλέτας, ο οποίος υπέστη τραύματα στο σώμα και στο κεφάλι και ειδικώς στο πρόσωπο. Υπαιτιότητα για την πρόκληση του ατυχήματος εκρίθη τόσο από το Πρωτοδικείο όσο και από το Εφετείο ότι είχε ο οδηγός του ΙΧ οχήματος, λόγω της παραβίασης εκ μέρους του, του ΣΤΟΠ, επειδή δηλαδή δεν ανέκοψε ταχύτητα στο ΣΤΟΠ όταν ευρέθη στην διασταύρωση και έτσι εισήλθε σ’ αυτήν χωρίς να σταματήσει προ αυτής με αποτέλεσμα να φράξει τον δρόμο στην ερχόμενη από την κάθετο οδό μοτοσυκλέτα και ο οδηγός αυτής να τραυματισθεί.
Αναφορικώς όμως με τον τραυματισμό στο πρόσωπο του οδηγού της μοτοσυκλέτας, το Εφετείο έκρινε ότι η υπαιτιότητα ήταν 50% για έκαστο οδηγό. Έκρινε δηλαδή ότι ευθύνη για τα τραύματα που υπέστη στο πρόσωπο είχε και ο οδηγός της μηχανής, διότι δεν φορούσε κράνος, ως είχε υποχρέωση εκ του νόμου. Εάν φορούσε κράνος, το δικαστήριο είπε, δεν θα είχε τραυματισθεί στο κεφάλι και στο πρόσωπο, ή θα είχε πολύ πιο περιορισμένα τραύματα.
Το Εφετείο έκρινε ότι ο παθών δεν είχε ανάγκη οικιακής βοηθού, επειδή μπορούσε μετά τον τραυματισμό του να αυτοεξυπηρετείται, να σιτίζεται και να ικανοποιεί αυτοδυνάμως τις βασικές βιολογικές ανάγκες του και έτσι απέρριψε το σχετικό κονδύλιο της αγωγής, αλλά επεδίκασε αποζημίωση 615 ευρώ για επισκευή του δικύκλου και 7.000 ευρώ ως ηθική βλάβη που υπέστη ο παθών από την όλη ταλαιπωρία και στεναχώρια του. Έκοψε όμως κατά 50% το κονδύλιο αποκατάστασης με πλαστικές επεμβάσεις των μετατραυματικών ουλών του παθόντος στο πρόσωπο. Έκρινε δηλαδή το Εφετείο ότι επειδή ο οδηγός του δικύκλου δεν φορούσε κράνος, είχε 50% συνυπαιτιότητα για τον τραυματισμό του στο πρόσωπο και συνεπώς του επεδίκασε μόνο 1.250 ευρώ από το σύνολο των 2.500 ευρώ που κοστίζουν οι πλαστικές για την αποκατάσταση του προσώπου του.
*Ο Χρήστος Ηλιόπουλος είναι Δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω, Master of Laws.
www.greekadvocate.eu
bm-bioxoi@otenet.gr