«Το αυτοκίνητο είναι παγκοσμίως, το πιο φονικό όπλο. Είναι τετραπλάσιοι οι αριθμοί θυμάτων από ατυχήματα στους δρόμους σε σχέση με τους πολέμους […] Στους δρόμους της Ελλάδας συντελείται η μεγαλύτερη γενοκτονία με τα περισσότερα θύματα να είναι ηλικίας 15-30 ετών».
Οι παραπάνω, ήταν δύο από τις πιο χαρακτηριστικές επισημάνσεις που έκανε στην μόνιμη κοινοβουλευτική επιτροπή για την Οδική Ασφάλεια, ο οδηγός αγώνων και εκπαιδευτής οδικής συμπεριφοράς, Τάσος Μαρκουΐζος -γνωστός ως Ιαβέρης- ενημερώνοντας τα μέλη της σχετικά με την οδική συμπεριφορά και προσπαθώντας να εξηγήσει το μέγεθος του προβλήματος στη χώρα μας.
«Τα τελευταία χρόνια έχουμε περίπου 250 θανάτους από σεισμούς, και άλλους τόσους από πυρκαγιές. Όμως, η πιο ‘ακίνδυνη’ καθημερινή συνήθεια, αυτή της οδήγησης, έχει 130.000 χιλιάδες νεκρούς, 350.000 ανάπηρους και 2 εκατομμύρια τραυματίες. Είμαστε ο πιο επικίνδυνος λαός της Ευρώπης και με βούλα. Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία της Γιούροστατ, η Ελλάδα είναι πρώτη στα ατυχήματα. Το 87% από αυτά, γίνονται με χαμηλές ταχύτητες, μέχρι 40 χιλιόμετρα και τα περισσότερα γίνονται μέσα στη πόλη» ανέφερε χαρακτηριστικά ο Τάσος Ιαβέρης, προσπαθώντας να παρουσιάσει τη διάσταση του τεράστιου αυτού προβλήματος.
Ενός προβλήματος, που ενώ θα έπρεπε η επίλυσή του να βρίσκεται σε άμεση προτεραιότητα, όπως όλοι παραδέχτηκαν στην Επιτροπή παραμένει άλυτο και χωρίς το απαιτούμενο ενδιαφέρον, παρ’ ότι οι συνέπειές του είναι οδυνηρές σε ανθρώπινες και οικονομικές απώλειες.
Άγνοια, υποβάθμιση των συνεπειών, απουσία σωστής και συστηματικής ενημέρωσης, μειωμένη πολιτική βούληση, είναι μερικές από τις αιτίες που τονίστηκαν ιδιαίτερα.
Χαρακτηριστική ήταν η παραδοχή του προέδρου της Επιτροπής Οδικής Ασφάλειας, Χρήστου Κέλλα, του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Θοδωρή Δρίτσα, καθώς και άλλων βουλευτών, οι οποίοι συμμετείχαν και τα προηγούμενα χρόνια σε πολλές ανάλογες συνεδριάσεις: «Στην επιτροπή Οδικής Ασφάλειας που λειτουργεί πολλά χρόνια, όλα τα έχουμε πει, καταγράψει, σχεδιάσει και ψηφίσει. Τι έχει γίνει; Τίποτα. Πρέπει να δράσουμε πιο αποτελεσματικά για τους στόχους που βάζουμε, ώστε να επιτυγχάνονται».