Η ομογένεια της Μελβούρνης περιμένει με ανυπομονησία τις συναυλίες του Μιχάλη Χαζηγιάννη μαζί με τη Γλυκερία, λίγες μόλις μέρες μετά τις εμφανίσεις τους στο Σίδνεϊ, όπου ο κόσμος τους αγκάλιασε.
Η επιστροφή τους δεν είναι βέβαια έκπληξη, καθώς και οι δύο έχουν καταφέρει να «χτίσουν» ένα πιστό κοινό στην Αυστραλία και φροντίζουν να τη συμπεριλαμβάνουν τακτικά σε περιοδείες τους.
Για τον Μιχάλη Χατζηγιάννη ο λόγος, όπως θα διαβάσετε παρακάτω, είναι απλός αλλά και ύψιστης σημασίας για έναν καλλιτέχνη.
Γεννημένος στη Λευκωσία από γονείς πρόσφυγες από την Κυρήνεια, ο Χατζηγιάννης έκανε τα πρώτα βήματα της σταδιοδρομίας του στην Κύπρο και συνέχισε στην Ελλάδα, όπου η δημοφιλία του εκτοξεύτηκε στα ύψη στα τέλη της δεκαετίας του ’90.
Για την ακρίβεια, η μουσική του όχι μόνο «σημάδεψε» μεγάλη μερίδα της γενιάς εκείνης της εποχής, αλλά μέχρι και σήμερα δεν είναι ασύνηθες να ακούει κανείς στο ραδιόφωνο τραγούδια από το πρώτο του άλμπουμ το 2000 με τίτλο «Παράξενη Γιορτή». Ο τελευταίος του δίσκος «Da Capo – ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ» κυκλοφόρησε τον περασμένο Δεκέμβριο, ενώ πλέον οι πωλήσεις δίσκων του έχουν ξεπεράσει τα 3 εκ. αντίτυπα.
Στη φετινή του επίσκεψη στην Αυστραλία ο καλλιτέχνης ήρθε με ανανεωμένη ενέργεια, αμέσως μετά την ολοκλήρωση της καλοκαιρινής του περιοδείας με τελευταίους σταθμούς την Κρήτη και την Κύπρο, ενώ αυτή την εβδομάδα «κλείνει» η αυλαία της παραμονής του στους Αντίποδες με τις πολυαναμενόμενες συναυλίες στη Μελβούρνη, την Παρασκευή και το Σάββατο.
Στη συνέντευξη που ακολουθεί, μοιράζεται με τους αναγνώστες του «Νέου Κόσμου» αναμνήσεις και συμπεράσματα από μια πορεία 20 χρόνων.
Δεν είναι η πρώτη φορά που επιλέγεις την Αυστραλία ως προορισμό περιοδείας σου στο εξωτερικό. Τι είναι αυτό που σε κάνει να επιστρέφεις;
Αυτό που με κάνει να επιστρέφω είναι σίγουρα η αγάπη σας, το ότι ζητάτε να μας ακούσετε. Είστε ένα ζεστό κοινό και θέλουμε να σας συναντάμε.
Για μένα ήταν πολύ τιμητικό όταν μου πρότεινε η Ελληνική Κοινότητα της Μελβούρνης το 2014 να κάνουμε μια συναυλία σε έναν υπέροχο ανοιχτό χώρο με την Συμφωνική Ορχήστρα Μελβούρνης. Αν και ήταν πολύ λίγος ο διαθέσιμος χρόνος για ολοκληρωμένες πρόβες, αυτή η εμπειρία ήταν συγκλονιστική. Ήταν μοναδική!
[Για απόψε] προσπαθήσαμε να ετοιμάσουμε ένα πρόγραμμα που να αρέσει και σε εμάς και στον κόσμο, με τραγούδια από το δικό μου ρεπερτόριο και από το ρεπερτόριο της Γλυκερίας αλλά και πολλά κλασικά, έντεχνα, λαϊκά και αρκετά ντουέτα.
Η συνεργασία με τη Γλυκερία τόσο από άποψη κοινών εμφανίσεων όσο και στο κομμάτι σύνθεσης της μουσικής σε τραγούδια της μοιάζει να έχει στεριώσει ανά τα χρόνια. Πώς ξεκίνησε και διαμορφώθηκε αυτή η καλλιτεχνική σχέση;
Ξεκίνησε πριν από μια δεκαετία και παρόλο που οι δρόμοι μας μοιάζουν διαφορετικοί έχουμε συχνά επαφές, είμαστε φίλοι και όταν δοθεί η ευκαιρία, συνεργαζόμαστε. Έχω γράψει και τραγούδια για τη Γλυκερία, όπως το «Δεν έχω πολλά» που έχει μείνει δισκογραφικά και το τραγουδάμε και στις εμφανίσεις μας στην Αυστραλία.
Έχεις συνεργαστεί επίσης με πολλά και μεγάλα ονόματα του ελληνικού πενταγράμμου. Κάποιες συνεργασίες που ξεχωρίζεις;
Πράγματι, είναι κάποιες συνεργασίες που μένουν, όπως αυτή με τον Γιώργο Χατζηνάσιο και το εμβληματικό «Άγγιγμα ψυχής» αλλά και οι συνεργασίες με την Δήμητρα Γαλάνη το 2003 – 2004 στο Ζυγό στην Αθήνα και στη συνέχεια στην Θεσσαλονίκη.
Με κάποιους ανθρώπους ξανασυναντιόμαστε, μια και τα μονοπάτια μας με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο διασταυρώνονται ξανά. Όπως με τον Γιώργο Νταλάρα , την Γλυκερία και τη Δήμητρα Γαλάνη με την οποία συνεργαστήκαμε πρόσφατα και σε ζωντανές εμφανίσεις και δισκογραφικά σε ένα CD με κλασικές διασκευές που λέγεται «Da Capo», «από την αρχή».
Μεταξύ άλλων έχεις αποσπάσει βραβεία ως καλύτερος ποπ καλλιτέχνης και μοντέρνος λαϊκός τραγουδιστής, ενώ την ίδια στιγμή κάποιοι ταυτίζουν μέρος του ρεπερτορίου σου με το έντεχνο. Τελικά είναι η μουσική σου είναι κάτι από αυτά; Ποιες είναι οι σκέψεις σου για τις κατηγοριοποιήσεις της μουσικής;
Για ένα μουσικό δημιουργό, οι κατηγοριοποιήσεις δεν παίζουν κανένα ρόλο. Εκείνο που έχει σημασία είναι το κομμάτι, το τραγούδι, το έργο, να μιλά στην ψυχή του αποδέκτη. Πιστεύω ότι η συνταγή στο τραγούδι είναι καλός στίχος και καλή μουσική: αν υπάρχουν αυτά τα δύο, δεν έχει σημασία σε ποιο «ράφι» μπαίνει το τραγούδι. Όπου και να το βάλεις θα είναι ένα κόσμημα!
Διάβασα πως όταν πρωτοάρχισε να ακούγεται το όνομά σου στην Ελλάδα ήσουν μόλις 20 ετών! Πλέον σε συγκαταλέγουν στους σημαντικότερους εκπρόσωπους της σύγχρονης μουσικής σκηνής. Αναλογιζόμενος τη μέχρι τώρα καριέρα σου, αν μπορούσες να γυρίσεις πίσω στον χρόνο, θα άλλαζες κάτι;
Είναι μια πορεία 20 χρόνων, με ιλιγγιώδεις ταχύτητες -αν λάβει κανείς υπόψη τους δίσκους που έχω κάνει, τις συνεργασίες με άλλους καλλιτέχνες, τις εκατοντάδες συναυλίες στην Ελλάδα, τις περιοδείες στο εξωτερικό και τις δημιουργικές περιόδους που είναι αναγκαίες για να γράφονται μουσικές και τραγούδια.
Όλα αυτά αλληλοεπιδρούν μέσα σε μια κοινωνία κι έναν κόσμο που διαρκώς αλλάζει και σε ανανεώνουν ως άνθρωπο και καλλιτέχνη. Και βέβαια, ας μην ξεχνάμε ότι αναφερόμαστε σε χρόνια στα οποία Ελλάδα πέρασε και μια κρίση. Αν μπορούσα να γυρίσω πίσω τον χρόνο, φυσικά και θα άλλαζα – όχι μόνο ένα πράγμα, αλλά πολλά. Όμως ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω, οι ευκαιρίες δεν ξανάρχονται, και οι άνθρωποι που φεύγουν δεν επιστρέφουν… Γι’ αυτό έμαθα πάντα να κρατάω όσα μου δίνουν τη δύναμη να συνεχίσω.
Έχοντας ζήσει και εποχές ακμής για τους τραγουδιστές στην Ελλάδα, πώς βίωσες τα χρόνια της κρίσης; Έχουν αλλάξει τα δεδομένα για τους καλλιτέχνες;
Η κρίση ήταν δοκιμασία για όλους τους ανθρώπους. Ίσως για εμάς τους καλλιτέχνες να λειτούργησε και σαν ένα είδος κάθαρσης μετά από κάποιο διάστημα, αφού ήταν και μια πρόκληση να εκφράσουμε την αντίδραση μας στη δοκιμασία εκείνη. Από τη στιγμή που τα μεροκάματα αλλάζουν για την πλειοψηφία του κόσμου, αλλάζουν φυσικά και τα δικά μας δεδομένα…
Η σχέση σου με το κοινό; Έχει αλλάξει;
Ναι, έχει αλλάξει. Υπήρξε ένα διάστημα περισυλλογής και προσγειωμένης προσέγγισης των πραγμάτων και της κοινωνίας που μας επηρέασε όλους. Η σχέση με το κοινό έγινε πιο ζεστή και πιο πηγαία. Μεγαλώσαμε όλοι μέσα από την κρίση και μεγάλωσαν και οι απαιτήσεις που έχουμε ο ένας από τον άλλο. Αυτό άλλαξε.
*Ο Μιχάλης Χατζηγιάννης με τη Γλυκερία θα δώσουν δύο συναυλίες στο Melbourne Pavillion, την Παρασκευή 27 και το Σάββατο 28 Σεπτεμβρίου.
Για κρατήσεις εισιτηρίων της τελευταίας στιγμής επισκεφθείτε αντίστοιχα τις ιστοσελίδες:
www.trybooking.com/BDJIV