Ένα ταξίδι στο παρελθόν και τις προσωπικές ιστορίες Ελλήνων μεταναστών, μέσω φωτογραφιών, βίντεο και ηχογραφήσεων. Αυτό προσφέρει η τελευταία κοινή πρωτοβουλία μεταξύ του οργανισμού υποστήριξης ηλικιωμένων «Φροντίδα» και των Σχολείων Γλώσσας και Πολιτισμού της Ελληνικής Κοινότητας Μελβούρνης, με τον γενικό τίτλο «Lives to be celebrated». Το πρόγραμμα συνεχίζει την διαγενεακή προσέγγιση που ακολουθούν αμφότεροι οι οργανισμοί και που σκοπό έχει την συχνότερη και ουσιαστικότερη επικοινωνία μεταξύ της πρώτης και της τρίτης γενιάς.
Μαθητές από τις σχολικές μονάδες Bentleigh και Doncaster (Σάββατο), επισκέφθηκαν τους οίκους ευγηρίας της «Φροντίδας» στο Clayton και το Thornbury αντίστοιχα, και πήραν συνεντεύξεις από ηλικιωμένους-τρόφιμους του οίκου, έχοντας ως επίκεντρο φωτογραφίες των ηλικιωμένων από τη ζωή τους στην Αυστραλία.
Φωτογραφίες από εκδηλώσεις, τόπους εργασίας, με την οικογένειά τους στους Αντίποδες και αλλού, συνθέτουν ένα μέρος του ψηφιδωτού της ελληνικής μετανάστευσης στην Αυστραλία. Η αναδρομή στις «παλιές καλές ημέρες», όπως συνηθίζουμε να λέμε όταν αναφερόμαστε στα χρόνια της νιότης, αποτέλεσε μία σπάνια ευκαιρία συγκίνησης αλλά και εκτίμησης και από τις δύο πλευρές. Για τους ηλικιωμένους, για τις στιγμές χαράς που έζησαν, αλλά και για τους μαθητές, που κατανόησαν τις δυσκολίες που κλήθηκε να αντιμετωπίσει η πρώτη γενιά αλλά και την τόλμη που επέδειξε για να τις αντιμετωπίσει.
«Ήταν πολύ ενδιαφέρον, γιατί ο κύριος Βαγγέλης είπε πολλά λόγια για το ταξίδι του στην Αυστραλία. Είναι πολύ συναρπαστικό το πώς άλλαξαν οι καιροί από τότε. Γενικά, ήταν μία καλή εμπειρία, που μου έμαθε πολλά για τον κύριο Βαγγέλη» αναφέρει η Κατερίνα Λ., μία από τις μαθήτριες, στο ημερολόγιό της σχετικά με τη συνομιλία της με τον κ. Βαγγέλη.
Οι φωτογραφίες που σχολίασαν οι ηλικιωμένοι, μαζί με αφηγήσεις των μαθητών για κάθε μία από αυτές, βρίσκονται από τις αρχές της εβδομάδας στην ιστοσελίδα της «Φροντίδας». Παράλληλα, ο επισκέπτης μπορεί να δει και μικρά βίντεο που τράβηξαν οι μαθητές με στιγμιότυπα από τις αφηγήσεις των ηλικιωμένων.
«Οι ηχογραφήσεις που συνοδεύουν τις φωτογραφίες είναι ουσιαστικά η οπτική γωνία των μαθητών. Άκουσαν τις ιστορίες των ηλικιωμένων, έκριναν τι έπρεπε να συμπεριλάβουν σε κάθε ηχογράφηση, έγραψαν ένα στοχευμένο κείμενο το οποίο στη συνέχεια ηχογράφησαν. Δεν είναι μόνο οι φωνές των ηλικιωμένων αλλά και των μαθητών» αναφέρει ο διευθυντής των Σχολείων της Ελληνικής Κοινότητας, κ. Μάνος Τζιμπραγός, υπερθεματίζοντας τη διαγενεακή φύση του προγράμματος.
«Να σημειώσουμε ότι οι μαθητές του Bentleigh, έχουν μεταναστεύσει στην Αυστραλία τα τελευταία δέκα χρόνια, ενώ οι μαθητές του Doncaster είναι Έλληνες τρίτης γενιάς».
Για να εκτελεστεί ένα τέτοιο φιλόδοξο πρόγραμμα χρειάστηκε αρκετή προετοιμασία και συντονισμός, ενώ οι οικογένειες των μαθητών και των ηλικιωμένων έπαιξαν καίριο ρόλο στην επιτυχή έκβαση της προσπάθειας.
«Στις περισσότερες περιπτώσεις, ήταν οι οικογένειες των ηλικιωμένων που μας προμήθευσαν με τις φωτογραφίες από τη ζωή των αγαπημένων τους προσώπων.
Ήταν το απαραίτητο εφαλτήριο για να μπορέσουν οι μαθητές να εξερευνήσουν τις διαφορετικές ιστορίες που έπρεπε να καταγράψουν» αναφέρει η διευθύντρια Δημοσίων Σχέσεων της «Φροντίδας», Ζωή Αγγελή.
Αυτό που επίσης δημιουργεί αίσθηση, ήταν η εργατικότητα και η αφοσίωση των μαθητών.
«Από την ανακοίνωση του προγράμματος μέχρι την τελική του εκτέλεση, οι μαθητές έδειξαν ένα σπάνιο ενδιαφέρον. Έπρεπε να διαθέσουν ώρες εκτός σχολείου αλλά κανείς δεν παραπονέθηκε γι’ αυτό, ήθελαν να δώσουν την ενέργεια τους εκεί» συνεχίζει ο κ. Τζιμπραγός.
Τα παιδικά χαμόγελα, όμως, είναι αυτά που κάνουν την ημέρα των ηλικιωμένων ξεχωριστή, ειδικά σε έναν οίκο ευγηρίας, όπως διαφαίνεται και από την έκθεση του μαθητή Γιάννη Τ.
«Αν και τον είδαμε δύο φορές χαρήκαμε όλοι παρά πολύ που γνωριστήκαμε, αλλά ειδικά ο κύριος Σαράντης χάρηκε πάρα πολύ».
Το πρόγραμμα, ωστόσο, αποτελεί και μία οπτικοακουστική παρακαταθήκη των μαθητών για τους προγόνους τους στους Αντίποδες, όπως καταλήγει η κ. Αγγελή.
«Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε ότι η ιστορία δεν πρέπει να περιλαμβάνει μόνο «επιφανείς» προσωπικότητες. Οι απλές ιστορίες του μόχθου και του αγώνα, έχουν και αυτές σημαντική αξία. Να πω χαρακτηριστικά ότι μία από τις ηλικιωμένες του προγράμματος έφυγε από κοντά μας πριν λίγες εβδομάδες. Αλλά χάρη στην πρωτοβουλία των μαθητών, η ιστορία της διασώθηκε και μπορεί ο καθένας να τη διαβάσει».
Η ιστοσελίδα όπου έχουν αναρτηθεί οι ιστορίες των ηλικιωμένων που συμμετείχαν στο πρόγραμμα είναι frondithacare.org.au/livestobecelebrated