Ο 43χρονος Γιάννης Κοσμάς ζει στη Θεσσαλονίκη, είναι παντρεμένος, έχει έναν τετράχρονο γιο και είναι ιδιοκτήτης ενός καταστήματος χρωμάτων–σιδηρικών και ενός καφε–μεζεδοπωλείου στον Λευκό Πύργο.
Δεν έχει καμιά σχέση με την Αυστραλία εκτός από τον κολλητό του φίλο, Κλεάνθη Παπαδόπουλο, που τα τελευταία χρόνια ζει στη Μελβούρνη. Ο Γιάννης και ο Κλεάνθης, εκτός από τις κοινές τους αναμνήσεις ως φίλοι, μοιράζονται και κάτι άλλο το ίδιο πολύτιμο γι’ αυτούς: την αγάπη τους για το «φούτι».
Φανατικός της North Melbourne ο Κλεάνθης «μύησε» και το Γιάννη στη μαγεία του φούτμπολ ο οποίος όμως επέλεξε για ομάδα του τη Ρίτσμοντ, προφανώς λόγω της ομοιότητας των χρωμάτων με τον «κιτρινόμαυρο» Άρη του ελληνικού ποδοσφαίρου που υποστηρίζει.
Στην ερώτηση ποιο από τα δύο αθλήματα προτιμά, το φούτμπολ ή το ποδόσφαιρο, η απάντηση έρχεται χωρίς σκέψη: «Προτιμώ το φούτι, για μένα είναι πολύ καλύτερο. Δηλαδή, πρώτα παρακολουθώ φούτι και μετά ποδόσφαιρο. Είναι ένα μοναδικό άθλημα, απαιτεί αντοχή, δύναμη, μυαλό, στρατηγική και κάτι που με συγκινεί πάρα πολύ είναι ότι οι οπαδοί των ομάδων μπορούν να παρακολουθήσουν όλοι μαζί έναν αγώνα, χωρίς επεισόδια, όχι όπως εδώ».
Ο Γιάννης είναι τόσο φανατικός οπαδός της Ρίτσμοντ που από πέρσι έγινε και μέλος του κλαμπ της ομάδας. Παρακολουθεί τους αγώνες του AFL μέσω διαδικτύου και κατά κάποιο τρόπο έχει γίνει και πρεσβευτής του αθλήματος στην Ελλάδα. Ενημερώνει τους φίλους του σχετικά με το φούτμπολ και τους κανονισμούς του και, μάλιστα, αρκετοί από αυτούς, όπως λέει ο ίδιος, «έχουν αρχίσει να ενδιαφέρονται και ψιλοπαρακολουθούν» κάτι που για τον Γιάννη είναι λογικό καθώς θεωρεί ότι «το «φούτι» είναι ένα άθλημα που αρέσει».
Και μπορεί η γυναίκα του να τον θεωρεί τρελό που τις Κυριακές αντί να ξεκουράζεται αυτός σηκώνεται από τα χαράματα για να παρακολουθήσει τους αγώνες φούτμπολ στην άλλη άκρη της γης, ωστόσο κατανοεί το πάθος του και το σέβεται, λέει ο Γιάννης.
Το ίδιο πάθος για τη Ρίτσμοντ μοιράζεται και ο τετράχρονος γιος του, Γιώργος, που όταν τον ρωτούν για την ομάδα του, απαντάει «Ρίτσμοντ» και δεν πτοείται όταν οι περισσότεροι απορούν «τι είναι αυτό;». Εκείνος περιμένει με ανυπομονησία την ημέρα που μαζί με τον μπαμπά του θα έρθουν στην Αυστραλία για να δουν από κοντά την ομάδα τους να αγωνίζεται.
«Το όνειρό μου είναι να μπω στο MCG και να δω ένα παιχνίδι της Ρίτσμοντ» λέει ο Γιάννης, που πριν γνωρίσει το φούτμπολ δεν είχε καμιά πρόθεση να ταξιδέψει στην Αυστραλία.
Εμείς του ευχόμαστε από καρδιάς να πραγματοποιήσει σύντομα το όνειρό του και να περάσει την πόρτα του MCG μαζί με τον «κολλητό» του τον Κλεάνθη, αλλά να μην πέσει σε αγώνα Ρίτσμοντ–North!