Την προηγούμενη Κυριακή διεξήχθη στο δημαρχείο του Coburg η ειδική εκδήλωση της ομάδας του Glenroy Lions μέσω της οποίας ανακοίνωσε και επίσημα την έναρξη της συνεργασίας της με ένα ευρύ δίκτυο κυνηγών ταλέντων, μεταξύ των οποίων και εκείνων του Ολυμπιακού Πειραιώς. Στο πλαίσιο της γιορτής, το παρών έδωσαν από πλευράς Ολυμπιακού οι παλάιμαχοι ποδοσφαιριστές της ομάδας Παναγιώτης Κελεσίδης, Χρήστος Καλτσάς και Σίνισα Γκόγκιτς. Ο “Νέος Κόσμος” έδωσε το παρών στην εκδήλωση και είχε την ευκαιρία να συνομιλήσει με τον μεγάλο σκόρερ της δεκαετίας του ’90 των “ερυθρολεύκων”, ο οποίος είπε πολλά κι ενδιαφέροντα.
Θέλετε να μας πείτε κάτι για την προσπάθεια που γίνεται εδώ από τον κ. Μιχαλόπουλο και τους συνεργάτες του;
Νομίζω είναι πολύ καλή προσπάθεια γιατί κάθε άνθρωπος του ποδοσφαίρου που προσπαθεί να κάνει κάτι με παιδιά σίγουρα μου αρέσει. Πιστεύω έχουν μπει σε καλό δρόμο κι εύχομαι να είναι όλοι μαζί και να δημιουργήσουν ένα καλό σύνολο γιατί όπως έχω ακούσει υπάρχουν παίκτες από όλες τις χώρες στην ομάδα κι αυτό είναι πολύ ευχάριστο γιατί το ποδόσφαιρο ενώνει όλο τον κόσμο. Ο αθλητισμός ποτέ δεν ασχολείται με το από που είναι κάποιος. Εμείς με τον Παναγιώτη (Κελεσίδη) και τον Χρήστο (Καλτσά) χαιρόμαστε που είμαστε σε θέση να βάλουμε ένα λιθαράκι σε αυτήν την προσπάθεια.
Έχετε μάθει κάτι για το πρόγραμμα αυτό;
Το μόνο που ξέρω είναι πως υπάρχει συνεργασία με τον Ολυμπιακό, έχουν πάρει το ‘οκ’ να συνεχίσουν γιατί ο Ολυμπιακός είναι παντού. Και Αμερική και Καναδά και οπουδήποτε. Ο σύλλογος προσπαθεί να εξαπλώσει (το δίκτυό του) σε όλο τον κόσμο. Και είναι λογικό αυτό αφού πρόκειται πλέον για έναν τεράστιο σύλλογο όπως είναι και οι άλλες μεγάλες ομάδες της Ευρώπης. Κι αυτές προσπαθούν να έχουν παρουσία σε όλον τον κόσμο. Ψάχνουν παντού για ταλέντα και βλέπουμε, όπως εξελίσσεται το ποδόσφαιρο σήμερα, με 200 και 300 εκατομμύρια (ευρώ) για κάποιους παίκτες, πως το να βρεις ένα ταλέντο που να μην είναι ακόμη τόσο ακριβό σίγουρα αξίζει τον κόπο ώστε να κάνεις όλες τις απαραίτητες ενέργειες.
Κάποιες πρώτες εντυπώσεις από την Μελβούρνη; Πώς σας φαίνεται εδώ; Είναι η πρώτη σας φορά στην πόλη.
Σαν προπονητής έχω πάει παντού, Κίνα, Χονγκ Κονγκ… Μου αρέσει πολύ! Έχω διαβάσει αρκετά πράγματα. Παρακολουθώ το τοπικό πρωτάθλημα (A-League), είχα δει και κάποιες ομάδες που είχαν παίξει στην Κίνα για το (Ασιατικό) Τσάμπιονς Λιγκ… Είναι πραγματικά πανέμορφη χώρα, εγώ περίμενα να κάνουμε και μπάνιο γιατί μου λέγανε πως είναι καλοκαίρι, αλλά δυστυχώς εδώ ακόμα έχει κρύο! (γέλια) Γενικά παρατηρώ πως έχει πολύ πιο χαμηλούς ρυθμούς ο τρόπος ζωής σε σχέση με την Ελλάδα αλλά και την υπόλοιπη Ευρώπη.
Ας μιλήσουμε και λίγο για εσάς. Τεράστιος παίκτης, μέλος της χρυσής εποχής του Ολυμπιακού αλλά και του Ελληνικού ποδοσφαίρου γενικότερα. Ποια θα χαρακτηρίζατε ως την κορυφαία σας στιγμή στην καριέρα σας; Να πούμε για το γκολ κόντρα στην Γιουβέντους στην φάση των «οχτώ» του Τσάμπιονς Λιγκ;
Ναι, αυτό ήταν πραγματικά ένα γκολ που χρειαζόμασταν… Δεν είχαμε την τύχη με το μέρος μας και πιστεύω δεν μας βοήθησε κι ο Θεός γιατί είχε πολλή κακοκαιρία εκείνο το βράδυ. Είχαμε δείξει κι από τα προηγούμενα παιχνίδια πως είχαμε άστρο γιατί πέρα από το ότι παίζαμε πολύ καλό ποδόσφαιρο, όπως μου λένε και οι άνθρωποι εδώ πως είναι οικογένεια μεταξύ τους, έτσι κι εμείς σ’ εκείνη την ομάδα ήμασταν οικογένεια. Αυτή η ομάδα του Ολυμπιακού ήταν σαν ένα. Ήμασταν όλοι φίλοι μεταξύ μας, ανεξάρτητα ποιος έπαιζε και ποιος όχι. Και παίζαμε όμορφο, επιθετικό ποδόσφαιρο γιατί στο ΟΑΚΑ, με 60-70.000 κόσμο στο πλευρό μας το μόνο που περιμέναμε ήταν το πότε θα ξεκινήσει το παιχνίδι για να πατήσουμε όλες τις ομάδες. Και δεν ήταν μικρές, μιλάμε για την Πόρτο, τον Άγιαξ, την Γιουβέντους του Ζιντάν και την Κροάσια (σημερινή Ντινάμο). Ζήσαμε όμορφες στιγμές, δυστυχώς για πέντε λεπτά δεν καταφέραμε να βρεθούμε σε εκείνον τον ημιτελικό με την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Εγώ πιστεύω πως με την δυναμική που είχαμε εκείνη την σεζόν, μπορούσαμε να χτυπήσουμε κάθε αντίπαλο.
Όλοι λέτε και έχω διαβάσει συνεντεύξεις κι από παλιούς σας συμπαίκτες οι οποίοι όντως πιστεύουν πως παρά την δυναμική που είχε η Γιουνάιτεντ τότε (είχε πάρει το τρεμπλ), μπορούσατε να πάτε να το χτυπήσετε!
Κι εγώ ήμουν σίγουρος. Είχαμε πίστη σε αυτήν την ομάδα. Πίστεψέ με, το μόνο που περιμέναμε ήταν το πότε θα ξεκινήσει το παιχνίδι.
Από πλευράς καλύτερου παιχνιδιού στην καριέρα σας; Εγώ προσωπικά θυμάμαι εκείνο το 3-3 με την Ρεάλ Μαδρίτης. Ήταν ένα απίστευτο παιχνίδι!
Ναι, ναι… Τότε ήταν και το ντεμπούτο του Ζιοβάνι, είχαμε εκείνη τη χρονιά και τον Ζάχοβιτς. Εγώ είχα μπει αλλαγή στο ημίχρονο και είχα «φτιάξει» το τρίτο γκολ, έδωσα την ασίστ στον Ζιοβάνι. Αυτό το παιχνίδι έχει μείνει αξέχαστο και για τον (Ίκερ) Κασίγιας, αφού κι εκείνος είχε κάνει ντεμπούτο. Ντάξει, μιλάμε για μια τεράστια ομάδα με πολλούς παίκτες παγκόσμιας κλάσης και πραγματικά όλα αυτά τα παιχνίδια του Τσάμπιονς Λιγκ είναι αξέχαστα.
Το δικό σας παράδειγμα θα λέγαμε αποτελεί το ιδανικό επιχείρημα προς όσους λένε πως ένας ποδοσφαιριστής μόλις κλείσει τα 30 δεν έχει να προσφέρει και τόσα, μιας και πήγατε στον Ολυμπιακό σε προχωρημένη (ποδοσφαιρικά) ηλικία κι όμως προλάβατε να συνεισφέρετε αρκετά.
Ναι και μην ξεχνάτε ότι εγώ ήρθα από την Κύπρο που πιστεύω πως οι Έλληνες τότε έβλεπαν το πρωτάθλημα εκεί λίγο υποτιμητικά. Τον Οκτώβριο του περασμένου έτους είχα κλείσει τα 33 και πήγα στον Ολυμπιακό τέλος Ιανουαρίου στην τελευταία μέρα της μεταγραφικής περιόδου. Όμως ποτέ δεν ένιωσα πίεση ή άγχος γιατί είχα μάθει στη ζωή μου να παλεύω και είχα πίστη στον εαυτό μου. Βέβαια τους πρώτους μήνες δεν με ήθελε και το γκολ, στους πρώτους έξι μήνες είχα μόλις τρία γκολ αλλά και 11-12 ασίστ! Αυτό οι περισσότεροι δεν το κοίταζαν αφού στην Ελλάδα μόνο το γκολ μετράει. Θεωρώ πως πέτυχα γιατί ήμουν ένας σέντερ φορ πολύ διαφορετικός από τους άλλους. Έπαιζα στον κενό χώρο, πάντα ζήταγα μπάλα, ήμουν δυνατός, είχα καλή ντρίμπλα, κεφαλιά… Πιστεύω έδωσα από την πλευρά μου αρκετά πράγματα ώστε να παίρνει ο Ολυμπιακός τα αποτελέσματα και σίγουρα είχα αρκετή βοήθεια και από τους συμπαίκτες μου και από τον σύλλογο ώστε να είμαι αυτό που είμαι σήμερα. Γιατί όπως είπε πριν ο Παναγιώτης, ο Ολυμπιακός σου προσφέρει κάτι που δεν ξέρω ποιος άλλος μπορεί να σου δώσει, να σε εκτιμάει όλος ο κόσμος, όπου κι αν βρεθείς και να σε γεμίζουν με αγάπη. Αυτό είναι κάτι που δεν μετριέται, είναι ανεκτίμητο.
Πώς βλέπετε την σημερινή ομάδα του Ολυμπιακού;
Είναι μια ομάδα που πάντα μαίζει με τον ίδιο ρυθμό, με τους ίδιους παίκτες κι αυτό της δίνει ένα μεγάλο πλεονέκτημα. Στην Ευρώπη είδαμε πως πέρασαν από έξι δύσκολους αγώνες στα προκριματικά ενώ εντός έδρας έπαιξαν πολύ καλά με Μπάγερν και Τότεναμ αλλά ακόμη και στο Λονδίνο μπορούσαν να είχαν πάρει το αποτέλεσμα με λίγη προσοχή. Τον στόχο τους πάντως τον πέτυχαν, πέρασαν στον επόμενο γύρο του Γιουρόπα Λιγκ και πιστεύω πως στα νοκ-άουτ μπορούν να κάνουν τη ζημιά στον εκάστοτε αντίπαλο. Στην Ελλάδα, ο μόνος τους αντίπαλος είναι ο ΠΑΟΚ που είαι πολύ δυνατός και φέτος και η μάχη θα πάει μέχρι τέλος πιστεύω.