Από τον δικηγόρο κ. Στάθη Κεφαλούρα λάβαμε μια επιστολή και ένα άρθρο.

Η επιστολή αναφέρει:

«Καλημέρα σας και καλή χρονιά, υγεία και αγάπη για όλους. Με πολύ σεβασμό και λίγο θάρρος σας στέλνω σήμερα ένα άρθρο που αφορά τους Έλληνες της Αυστραλίας αλλά και γενικότερα τον Ελληνισμό. Έχω την τιμή να αρθρογραφώ τακτικά στην ιστορική εφημερίδα της Ελλάδος ΕΣΤΙΑ, αλλά σκέφτηκα πως αυτό το συγκεκριμένο άρθρο ίσως άξιζε να δημοσιευθεί και σε μέσα ενημέρωσης της Ομογένειας, ώστε να ανοίξει μια ακόμη χρήσιμη συζήτηση σχετικά με το μείζον δημογραφικό ζήτημα της Ελλάδας. Θα στεναχωρηθώ, εάν παρεξηγηθεί το περιεχόμενό του. Απλώς εκφράζω μια αγωνία για βοήθεια από τους συνέλληνες της Αυστραλίας. Όταν βρίσκεσαι σε ανάγκη, απευθύνεσαι πρώτα στα αδέλφια. Σε κάθε περίπτωση σας ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας και σας εύχομαι ξανά ό,τι ωραίο επιθυμήσετε μέσα στην χρονιά, να γίνει».

Το άρθρο έχει ως εξής:

«Παρά τη μεγάλη ανεργία που ανά εποχές μαστίζει την Ελλάδα, εξακολουθώ να μην μπορώ να κατανοήσω γιατί υπάρχουν ακόμη τόσοι πολλοί Έλληνες στην Αυστραλία».

Να με συγχωρείτε ειλικρινά που πρώτη φορά ευλογώ τα γένια που δεν έχω σχετικά με το νέο μου βιβλίο, αλλά θα το κάνω μόνο και μόνο γιατί όταν λέμε πως το δημογραφικό πρόβλημα θα πρέπει να είναι ο κορυφαίος προβληματισμός σήμερα στην χώρα, το εννοούμε.

Το ως άνω δηλαδή απόσπασμα έχει αντληθεί από το καινούργιο μου βιβλίο με αφορισμούς και τίτλο «ο Αδάμ ονοματίζει τα ζώα». Οι αφορισμοί και τα ευφυολογήματα συνιστούν το απόλυτο είδος συμπυκνωμένης γραφής. Θυμάμαι ακόμα τον άκρως επιτυχημένο ορισμό που έδωσε στο ευφυολόγημα ο Γερμανός ποιητής, φιλόσοφος και κριτικός του 18ου αιώνα Friedrich Schlegel. Ευφυολόγημα είναι δύο σκέψεις φιλικά διακείμενες μεταξύ τους, που συναντήθηκαν μετά από πολύ καιρό…

Ούτε εγώ λοιπόν μάλλον είχα κατανοήσει την ώρα που το έγραφα, τίνι τρόπω συνδέονται οι Έλληνες της Αυστραλίας με το δημογραφικό. Για να ‘μαστε βεβαίως απολύτως ειλικρινείς απέναντι στους έμπειρους αναγνώστες μας, τα πράγματα όταν δεν συνδέονται από μόνα τους, μπορούν κάλλιστα να τα συνδέσουν με την λογική και σύμφωνα με τις ανάγκες τους οι άνθρωποι.

Ένα όμως είναι βέβαιο πέραν πάσης αμφιβολίας, ότι η Αυστραλία κείται μακράν, τόσο μακράν που πολλές φορές μοιάζει έξω από τον γνωστό μας κόσμο. Προς Θεού, δεν θα κάνουμε εδώ κριτική για τους εύλογους λόγους, για τους οποίους πολλοί συμπατριώτες μας κατέφυγαν εκεί για τα προς το ζην. Θα επισημάνουμε όμως με παρρησία ορισμένα στοιχεία. Πρώτον, την όντως μεγάλη απόσταση που χωρίζει τους Έλληνες της Αυστραλίας με την μητέρα πατρίδα, γεγονός που κάνει πολύ δύσκολη την μετακίνησή τους και άρα την συμμετοχή τους στα δρώμενα της Ελλάδας έστω και σε περιόδους διακοπών, όπως εύκολα συμβαίνει με τους Έλληνες της Γερμανίας ή έστω της Αμερικής. Δεύτερον, η Αυστραλία βρίσκεται πολύ μακρυά όχι μόνο από την Ελλάδα αλλά και από όλα τα ζεστά θέματα της καθ’ ημάς επικαιρότητας. Αν εξαιρέσουμε την -ελπίζουμε ανεπανάληπτη- εμπειρία του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου, όπου και η Αυστραλία πλήρωσε βαρύ φόρο αίματος, κατά τα λοιπά για να μην μακρηγορούμε και για να γίνουμε αμέσως αντιληπτοί, η Αυστραλία βρίσκεται, αυτό που λέμε, στον κόσμο της. Όσες σπουδαίες θέσεις κι αν καταλάβουν οι άξιοι συμπατριώτες μας στην ιεραρχία της χώρας αυτής, δεν θα βρεθούν σε θέση να επηρεάσουν σημαντικά το παγκόσμιο γίγνεσθαι, όπως συμβαίνει με Έλληνες σε άλλες χώρες. Τα έθιμα, οι σύλλογοι, οι χοροί και οι εορτές που με συνέπεια και περηφάνια διοργανώνουν στις πόλεις τους έχουν ως επί το πλείστον μόνο προσωπικό νόημα για τον καθένα και την καθεμία εκεί. Εθνικό νόημα και αξία μπορούν να λάβουν, αν βοηθήσουν όχι μόνο στην διατήρηση της ταυτότητάς τους αλλά και στην μελλοντική ενσωμάτωσή όσων θελήσουν να επαναπατριστούν.

Θερμή παράκληση οι φίλοι μας από την Αυστραλία να μην διαβάσουν το κείμενο αυτό με επικριτική διάθεση αλλά ας το εκλάβουν ωσάν ένα προσκλητήριο να γυρίσουν πίσω τώρα που τους χρειαζόμαστε. Τους δίνεται η ευκαιρία να γίνουν μικροί ήρωες για την Ελλάδα που τους πλήγωσε αλλά την αγαπούν. Η Ελλάδα κινδυνεύει με αλλοίωση των αιωνίων συστατικών της. Η κατάσταση είναι σοβαρή, δεν την κάνουμε εμείς σοβαρή.

Λύσεις για το δημογραφικό ακούγονται πολλές. Απέναντι στις ανήκουστες φωνές για λύση του δημογραφικού μέσω του μεταναστευτικού, όταν η συντριπτική πλειοψηφία των μεταναστών ασπάζεται το Ισλάμ, το οποίο δεν αφομοιώνεται ούτε με την παιδεία (κι ας λένε το αντίθετο οι πονηροί), όταν επίσης το Ισλάμ με βία δεν επιτρέπει γάμους με χριστιανούς παρά μόνο αν εξισλαμισθούν οι χριστιανοί, εμείς εδώ σκεφτόμαστε διαρκώς και προτείνουμε κάθε πιθανή και εφικτή λύση, ώστε η Ελλάδα να συνεχίσει να υπάρχει.

Δίνουν λοιπόν κίνητρα και χρήματα για την εγκατάσταση στην Ελλάδα μουσουλμάνων από μακρινές, ανοίκειες χώρες και αναρωτιόμαστε δικαίως. Εάν άραγε εκπονείτο ένα κυβερνητικό πρόγραμμα δεκαετίας με ωραίο όνομα και συνεχή διαφήμιση προσκαλώντας συμπατριώτες μας από την Αυστραλία να γυρίσουν πίσω στην Ελλάδα με κίνητρα κάθε είδους, οικονομικά, συναισθηματικά, περιουσιακά, ποιότητας ζωής, κάθε τι τέλος πάντων που δεν έβρισκαν εδώ αυτοί οι άνθρωποι και πήγαν εκεί μακρυά να το βρουν, τι λέτε; Δεν θα υπήρχαν αρκετοί Έλληνες της Αυστραλίας που θα συγκινούνταν και θα επέστρεφαν στην μητέρα πατρίδα με καλύτερους όρους; Ενδεχομένως ναι. Δεν είμαστε βέβαια και εκατό τοις εκατό σίγουροι. Μέχρι όμως να βρεθεί η μαγική κάνουλα που θα μοιράζει επιδόματα χιλιάδων ευρώ σε μελλοντικούς γονείς ή παράλληλα με τα επιδόματα αυτά, δεν αξίζει να μπει κι αυτό στην δέσμη μέτρων για την τόνωση του ελληνικού πληθυσμού ;

Νομίζουμε πως ναι. Διότι όποιος νομίζει ότι το δημογραφικό θα λυθεί μέσω του μεταναστευτικού, ας ετοιμαστεί να γιορτάσει καλύτερα τα 100 χρόνια από το 1922 παρά τα 200 από το 1821.