Το 93 σελίδων αυτό βιβλίο είναι πεζό και άνετα μπορεί να συμπεριληφθεί στην κατηγορία της νουβέλας, το είδος εκείνο δηλαδή λόγου, που κυμαίνεται ανάμεσα στο διήγημα και το μυθιστόρημα: πολύ μεγάλο για το πρώτο, πολύ μικρό για το δεύτερο. Στη συγκεκριμένη νουβέλα λοιπόν, η Ασημίνα Ξηρογιάννη επιλέγει την σε πρώτο πρόσωπο αφήγηση.
Πρόκειται για ένα ζευγάρι, μιας ποιήτριας, της Έλσας, και ενός χορευτή, του Άγγελου. Ζουν μαζί με την μικρή κορούλα τους, την Ιφιγένεια. Τα υπαρξιακά τους προβλήματα τους κατατρύχουν. Τα γηρατειά που έρχονται αναπόφευκτα καλπάζοντας, ο έρωτας που σβήνει, η τέχνη που διαρκώς απαιτεί και ποτέ δεν είναι ευχαριστημένη, ακόμη και ολόκληρη τη ζωή σου αν θυσιάσεις σ’ αυτή.

Οι ήρωες της νουβέλας είναι γερά ριζωμένοι σε μια καθημερινότητα που αρνείται πλέον να τους προσφέρει απλόχερα αυτό που με τόσο πάθος αναζητούν, εγκλωβισμένοι σε μια απόγνωση που φαίνεται μη αναστρέψιμη. Η γυναίκα με την αέναη αγάπη της προς τον σύζυγο και αυτός με το αρρωστημένο του πάθος για το χορό. Τι γίνεται λοιπόν όταν αυτά πάψουν να φέρνουν τα επιθυμητά αποτελέσματα; Μάλλον τη σύγκρουση των δύο αυτών κόσμων. Τον καλλιτέχνη σύζυγο να αντιλαμβάνεται με το πέρασμα του χρόνου ότι δεν μπορεί πλέον να χορεύει, ότι κοντοζυγώνει η στιγμή να απαρνηθεί χωρίς τη δική του θέληση το μοναδικό πράγμα που φαίνεται ότι τον κρατάει ζωντανό, το χορό. Δεν καταφέρνει να τον κρατά ζωντανό ούτε η μονάκριβη κόρη του που αρχίζει να ξεδιπλώνει δειλά-δειλά και συνάμα να ακολουθεί τα χνάρια του πατέρα της, υπό τις δικές του σαφώς χρήσιμες οδηγίες.

Η ζωή μας είναι συνυφασμένη με την τέχνη. Και αλλιώς, η τέχνη συνιστά τη ζωή μας. Η μία δίνει νόημα στην άλλη, αλληλοσυμπληρώνονται, η σχέση είναι καθαρά ερωτική, και αυτό δεν είναι σχήμα λόγου. Η τέχνη που φέρνει τη ζωή σε έκσταση δεν μπορεί να είναι ψέμα. Και είναι προνόμιο να σου δοθεί μια τέτοια χάρη, όταν η ασχήμια σε πληγώνει. Και κάνεις αγώνα να την αποτινάξεις από πάνω σου, για να μην σε «διαφθείρει», σε «διαβρώσει», σε «αλλοιώσει», σε «παραλύσει». Η ανατροπή της ζωής μέσω της τέχνης είναι ανανεωτική.

Η Ασημίνα Ξηρογιάννη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1975, σπούδασε Κλασική Φιλολογία και Θεατρολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, και υποκριτική στο «Θέατρο – Εργαστήριο». Διδάσκει το μάθημα της Θεατρικής Αγωγής στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση και εργάζεται, επίσης, ως εμψυχώτρια θεατρικού παιχνιδιού. Από τις Εκδόσεις «Δωδώνη» κυκλοφόρησε το 2009 το πρώτο της βιβλίο, η ποιητική συλλογή με τίτλο «Η προφητεία του Ανέμου». Επίσης από τις Εκδόσεις Γαβριηλίδη κυκλοφόρησε το 2011, μια ακόμα ποιητική της συλλογή με τίτλο «Πληγές». H Ασημίνα Ξηρογιάννη είναι καταξιωμένη ποιήτρια. Στο ποιητικό της ιστορικό συμπεριλαμβάνονται ήδη, ανάμεσα στα άλλα, διακρίσεις σε δύο ποιητικούς διαγωνισμούς.  Επίσης έχει λάβει έπαινο από την Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών, για τη νουβέλα της «Tο σώμα που έγινε σκιά».
Εκδόσεις Ανατολικός http://www.anatolikos.gr