Μουδιασμένη και βαθιά προβληματισμένη εμφανίζεται η παροικία μας τις τελευταίες ημέρες καθώς μικροί και μεγάλοι παρακολουθούν με αγωνία τα όσα συμβαίνουν εξαιτίας της πανδημίας και εξάπλωσης του Covid-19, όχι μόνο στην Αυστραλία αλλά και σε ολόκληρο τον πλανήτη.
Η ανθρωπότητα πλέον μετρά πάνω από 33.000 νεκρούς, ένας αριθμός που διαρκώς αυξάνεται.
«Βλέπουμε και ακούμε όλα όσα συμβαίνουν και η καρδιά μας σπαράσσει από στενοχώρια, αλλά και ανησυχία για τους συνανθρώπους μας, φυσικά, αλλά και για τους δικούς μας ανθρώπους όχι μόνο εδώ, αλλά και στην Ελλάδα», λέει στον «Νέο Κόσμο» η νεοφερμένη Μαριάνθη, η οποία ζει με την οικογένεια της στην Αυστραλία, αλλά έχει αφήσει πίσω της τους γονείς και τα αδέλφια της.
«Είναι πολύ δύσκολο. Κοιμάμαι και ξυπνάω με τον ίδιο φόβο. Με το τηλέφωνο αγκαλιά μήπως μου τηλεφωνήσουν οι ηλικιωμένοι γονείς μου για να μου ανακοινώσουν ότι αρρώστησαν από τον ιό. Κάθε πρωί κοιτάω τα παιδιά μου και τρέμω και γι’ αυτά. Ο αδελφός μου και τα ανίψια μου ζουν στην Αμερική. Φοβάμαι. Θέλω απλά να τελειώσει αυτός ο εφιάλτης το συντομότερο δυνατό» συνεχίζει η 45χρονη νεοφερμένη, η οποία έλκει την καταγωγή της από την Καβάλα και μετανάστευσε στην Αυστραλία πριν από τρία χρόνια.
Σύμφωνα με τα τελευταία επίσημα στοιχεία και τις στατιστικές που έχουν δει το φως της δημοσιότητας, πλέον έχουν διαγνωστεί 697.750 κρούσματα του νέου κορονοϊού σε 183 χώρες.
Από αυτούς τους ασθενείς, πολλοί είναι αυτοί που θεωρούνται πλέον αποθεραπευμένοι.
Ο αριθμός των κρουσμάτων, ωστόσο, δεν αντικατοπτρίζει παρά ένα κλάσμα των πραγματικών, αφού πολλές χώρες δεν κάνουν διαγνωστικά τεστ παρά μόνο σε ανθρώπους που χρειάζονται νοσηλεία.
Η Αυστραλία πλέον μετράει 4.460 κρούσματα και 19 θανάτους.
Στην Ελλάδα έχουν ήδη φτάσει τα 1.212 κρούσματα και 49 νεκρούς.
Στην Νότια Αυστραλία, όλες οι παροικιακές εκδηλώσεις έχουν ακυρωθεί έτσι ώστε να προστατευθούν οι ευπαθείς ομάδες και, κυρίως, οι ηλικιωμένοι ενώ οι υπεύθυνοι των Οίκων Ευγηρίας της «Βασιλειάδας» στην Αδελαΐδα ανακοίνωσαν την περασμένη εβδομάδα την απόφαση τους να εφαρμόσουν προληπτικά καθεστώς lockdown καθησυχάζοντας την παροικία πως προς το παρόν δεν έχει καταγραφεί κρούσμα κορονοϊού σε κανένα από τα ελληνικά γηροκομεία της Πολιτείας.
Κλειστές για τους πιστούς είναι πλέον όλες οι ελληνορθόδοξες εκκλησίες της Πολιτείας μας ακολουθώντας πιστά τις οδηγίες του Οικουμενικού Πατριαρχείου να ανασταλούν όλες οι θρησκευτικές ιερουργίες, εκδηλώσεις και τελετές δίνοντας τη δυνατότητα στους πιστούς να παρακολουθούν μέσω live streaming τη θεία λειτουργία όπως αυτή μεταδίδεται από διάφορες εκκλησίες της Αρχιεπισκοπής.
«Για μας τους ηλικιωμένους αυτή η περίοδος είναι βασανιστικά δύσκολη. Από την μία, ακούμε συνέχεια τους ειδικούς, να μας λένε -και δικαιολογημένα- ότι ανήκουμε στις ευπαθείς ομάδες και ότι κινδυνεύουμε περισσότερο από ποτέ, από την άλλη, ξέρεις πόσο δύσκολο είναι να για έναν παππού και μια γιαγιά, να μην μπορούν να αγκαλιάσουν και να φιλήσουν τα εγγονάκια τους. Αυτή είναι η μεγαλύτερη χαρά μας και τώρα δεν ξέρουμε καν πότε θα τα δούμε και καθώς φαίνεται ούτε Πάσχα θα κάνουμε φέτος όλοι μαζί. Είναι όλο στενάχωρο, αλλά δεν υπάρχει και άλλος δρόμος παρά μόνο να κάνουμε ό,τι είναι δυνατόν για να βοηθήσουμε τους γιατρούς και την κυβέρνηση στην καταπολέμηση του ιού» λέει η κ. Αλεξάνδρα.
Η Ελληνική Ορθόδοξη Κοινότητα Νότιας Αυστραλίας, επίσης, ανακοίνωσε ότι το ΔΣ αποφάσισε να αναστείλει προσωρινά όλες τις προγραμματισμένες κοινωνικές εκδηλώσεις του οργανισμού.
Στις εκδηλώσεις που αναστέλλονται, περιλαμβάνονται όλες οι συγκεντρώσεις, οι κοινωνικές συναθροίσεις των Φιλοπτώχων και κοινωνικά προγράμματα ηλικιωμένων.
«Βλέπω την κόρη και τα εγγονάκια μου από την οθόνη του κινητού μου τώρα και καθώς φαίνεται και Πάσχα χωριστά θα κάνουμε. Ραγίζει η καρδιά μου. Είμαι 88 χρόνων. Για φαντάσου να είναι αυτό το τελευταίο μου Πάσχα και να το περάσω μοναχή μου μέσα στο γηροκομείο» λέει συγκινημένη η κ. Παναγιώτα, η οποία είναι τρόφιμος σε οίκο ευγηρίας της Νότιας Αυστραλίας.
Την ίδια στιγμή, έντονη ανησυχία για το μέλλον εκφράζουν με αναρτήσεις τους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης πολλοί ομογενείς εστιάτορες οι οποίοι αναγκάζονται να βάλουν λουκέτο στις επιχειρήσεις του κάνοντας λόγο για τεράστιο πλήγμα που δέχεται ο τομέας της εστίασης μετά τα αναγκαστικά μέτρα που υιοθέτησε η κυβέρνηση λόγω της έξαρσης και εξάπλωσης του κορονοϊού.
Σε αντίθεση με την Ελλάδα, που πέρασε σε υποχρεωτικό lockdown σχεδόν αμέσως μόλις παρουσιάστηκαν τα πρώτα κρούσματα του κορονοϊού, η Αυστραλία φαίνεται να κάνει τα πάντα ώστε να αποφευχθεί αυτό το σενάριο, με την αιτιολογία ότι το σύστημα υγείας της χώρας μπορεί να σηκώσει το βάρος της πανδημίας, για τώρα τουλάχιστον.
Ένας από τους λόγους που η κυβέρνηση διστάζει έχει να κάνει και με το γεγονός ότι ένα lockdown θα έχει δραματικές συνέπειες για την οικονομία της χώρας.
Η ανησυχία και η αβεβαιότητα για το μέλλον φαίνεται σταδιακά να κυριεύει τους πάντες.
«Το να σωθούν όσο το δυνατόν περισσότερες ζωές είναι προτεραιότητα, αλλά ακόμα και αν καταφέρουμε να κρατήσουμε χαμηλά τον αριθμό των κρουσμάτων, έως ότου τελειώσει αυτός ο εφιάλτης, η αυστραλιανή οικονομία, αν δεν καταρρεύσει εντελώς, σίγουρα θα δεχθεί τεράστιο πλήγμα, το οποίο εμείς, με κάποιο μαγικό τρόπο θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε και να ξεπεράσουμε ώστε να παραδώσουμε στα παιδιά μας ένα καλύτερο αύριο, μια βιώσιμη οικονομία και ένα μέλλον το οποίο πασχίζαμε να κτίσουμε τις τελευταίες τρεις δεκαετίες για να το δούμε τώρα να καταρρέει μέσα σε μια στιγμή» λέει ο 50χρονος επιχειρηματίας Νικόλαος Π., ο οποίος γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αυστραλία και, όπως λέει, στενοχωριέται πολύ γιατί βλέπει τους κόπους των γονιών και της γενιάς του να εξατμίζονται εν μια νυκτί.
«Από τη μια, θυμώνω και απελπίζομαι, ειδικά όταν βλέπω φίλους και συνεργάτες μου να βάζουν λουκέτο τις επιχειρήσεις τους, μαγαζιά να κλείνουν από την μια στιγμή στην άλλη, κόσμο να χάνει την δουλειά του και να μην ξέρει πότε και πως θα πληρώσει την επόμενη δόση του σπιτιού του, αλλά την ίδια στιγμή προσπαθώ να είμαι αισιόδοξος και να σκέφτομαι θετικά υπενθυμίζοντας στον εαυτό μου και στους δικούς μου πως παραδοσιακά και νομοτελειακά μετά από παγκόσμιες κρίσεις, επέρχονται μεγάλες κοινωνικο-οικονομικές μεταβολές, οπότε και αυξάνονται σημαντικά οι ευκαιρίες για εξέλιξη, οικονομική ευημερία και δημιουργία.
«Ομολογώ ότι με ανησυχεί το χρονικό διάστημα το οποίο θα αναγκαστούμε να διανύσουμε πριν κατορθώσουμε να σηκώσουμε κεφάλι, και να επανέλθουμε δυνατοί και έτοιμοι. Αλλά θα επανέλθουμε» καταλήγει ο ομογενής.