Κώστας και Ελένη Μράκα: 60 χρόνια μαζί

Η τρυφερή ιστορία του ζευγαριού των ομογενών που πρόσφατα γιόρτασαν την αδαμάντινη επέτειο γάμου τους με τις ευχές του πρωθυπουργού και της βασίλισσας

Η κοινωνική απόσταση που μπήκε στη ζωή μας με τον κορονοϊό δεν σημαίνει απαραίτητα και κοινωνική απομόνωση. Ευτυχώς μπορούμε να επικοινωνούμε με χίλιους τρόπους χωρίς ωστόσο να θέτουμε σε κίνδυνο ο ένας τη ζωή του άλλου.

Και είναι πραγματικά μια χρυσή ευκαιρία αυτή που μας έχει δοθεί να έρθουμε πιο κοντά και –γιατί όχι- να ακούσουμε ιστορίες και να γνωρίσουμε ανθρώπους που σε άλλη περίπτωση δεν θα ήταν δυνατόν.

Πριν η εμφάνιση του κορονοϊού εξελιχθεί ακόμη σε κρίση είχε φτάσει στην εφημερίδα μας ένα ηλεκτρονικό μήνυμα από μία συμπάροικο, τη Ρίτα Μράκα που μας πληροφορούσε ότι οι γονείς της, Κωνσταντίνος και Ελένη (τι σύμπτωση κι αυτή) φέτος συμπλήρωσαν 60 χρόνια γάμου και για το λόγο αυτό, ως είθισται, παρέλαβαν ειδικές συγχαρητήριες επιστολές από τον πρωθυπουργό, τον γενικό κυβερνήτη και την ίδια τη βασίλισσα.

Ο αρχισυντάκτης μας ξεχώρισε αυτό το μήνυμα και γνωρίζοντας την ευαισθησία μου για ιστορίες σαν κι αυτή μου την ανέθεσε.

Η φωτογραφία του Κώστα που κρατούσε η Ελένη όταν έφθτασε στο λιμάνιν της Μελβούρνης. Φώτο: Supplied

ΑΠΟ ΤΟ ΑΜΥΝΤΑΙΟ ΣΤΗ ΜΕΛΒΟΥΡΝΗ

Η ιστορία του Κωνσταντίνου και της Ελένης Μράκα ξεκινά, όπως τόσων άλλων Ελλήνων μεταναστών, στα χρόνια του μεγάλου κύματος μετανάστευσης, τις δεκαετίες του ’50 και ’60.

Με καταγωγή από γειτονικά χωριά στο Αμύνταιο της Φλώρινας και οι δύο, δεν γνωρίζονταν, αλλά, όπως συνηθιζόταν κατά κόρον τότε, έγινε το προξενιό μέσω φωτογραφίας κι έτσι η νεαρή Ελένη επιβιβάστηκε στο θρυλικό «Πατρίς» για το μεγάλο ταξίδι στα ξένα όπου την περίμενε ο αρραβωνιαστικός της, ο Κώστας.

Τι να σκεφτόταν άραγε η 19χρονη Ελένη που άφησε τη Φλώρινα για να πάει να βρει την τύχη της στην άλλη άκρη της γης με έναν ξένο… Πιθανόν ότι ακριβώς σκέφτονταν και χιλιάδες άλλα κορίτσια που έφταναν εκείνα τα χρόνια στην Αυστραλία και σε κάθε γωνιά της γης ως «νύφες» με την προσδοκία μιας καλύτερης ζωής.

Με τη φωτογραφία του Κώστα στην τσάντα της, λοιπόν, και μια βαλίτσα ελπίδες και όνειρα που παραμέριζαν το φόβο, έφτασε στη Μελβούρνη το Γενάρη του 1960. Στο λιμάνι την περίμενε ο άγνωστος «καλός» της κρατώντας κι εκείνος μια φωτογραφία της για να την εντοπίσει μέσα στο πλήθος των επιβατών.

Και τα κατάφερε. Ξεχώρισε την Ελένη με ευκολία ανάμεσα στα τόσα πρόσωπα που την περιέβαλαν, την πλησίασε, την πήρε από το χέρι και ξεκίνησαν μαζί το άλλο ταξίδι, το πιο μεγάλο και περιπετειώδες, το ταξίδι της ζωής.

Η φωτογραφία της Ελένης που κρατούσε ο Κώστας για να την αναγνωρίσει μέσα στο πλήθος των επιβατών του “Πατρίς”. Φώτο: Supplied

Η ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΑ ΔΙΑΣΗΜΗ ΠΑΡΑΝΥΜΦΟΣ

Ο γάμος τους έγινε λίγες εβδομάδες μετά την άφιξη της Ελένης στην εκκλησία του Ευαγγελισμού στα ανατολικά της Μελβούρνης. Η νεοφερμένη Ελένη δεν είχε ακόμη φίλες στη νέα της πατρίδα κι έτσι δεν είχε ποια να διαλέξει για παράνυμφο. Από κάποιο τερτίπι της τύχης, λοιπόν, ίσως λόγω της καταγωγής της από τη Φλώρινα, μία από τις παρανύμφους ήταν και η μητέρα του Peter Daicos που στη δεκαετία του ’80 ήταν από τους πιο διάσημους ποδοσφαιριστές της ομάδας φούτυ Collingwood.

Έτσι, λοιπόν, στις 31 Ιανουαρίου του 1960, ο Κωνσταντίνος και η Ελένη από τη Μακεδονία έδεσαν για πάντα τη ζωή τους στην Αυστραλία και αφού επέστρεψαν το γαμπριάτικο κουστούμι και το νυφικό στο μαγαζί από όπου τα είχαν νοικιάσει, ξεκίνησαν για το μήνα του μέλιτος που ήταν ένα ταξίδι με το τρένο για το Geelong.

Το ταξίδι τέλειωσε σύντομα και το νεόνυμφο ζευγάρι εγκαταστάθηκε στο Collingwood βάζοντας μπρος για την καλύτερη ζωή.

ΣΚΛΗΡΗ ΔΟΥΛΕΙΑ, ΠΟΛΛΗ ΧΑΡΑ

«Όπως όλοι εκείνης της γενιάς έβαλαν πλάτη για να στήσουν τη νέα πατρίδα, δουλεύοντας σκληρά στα έργα υποδομής και τα εργοστάσια», λέει η κόρη τους η Ρίτα.

Ο Κώστας εργαζόταν στο σιδηρόδρομο και η Ελένη ούτε που θυμάται πια σε πόσα διαφορετικά εργοστάσια δούλεψε. Υπολογίζει ότι θα πρέπει να ήταν κάπου 24!

Δύσκολη ζωή αλλά τους παρηγορούσε ότι όλοι βρίσκονταν στην ίδια μοίρα. Όλοι αναπολούσαν την πατρίδα και τις οικογένειες που είχαν αφήσει πίσω, όλοι αγωνίζονταν για μια καλύτερη ζωή και αυτό που τους ένωνε ήταν οι κοινότητες που άρχισαν να συστήνουν μέσα στη νέα πατρίδα και που μέσα από αυτές μπορούσαν να επικοινωνούν μεταξύ τους και να μοιράζονται τη γλώσσα, τις παραδόσεις, την πίστη, τη λύπη, τη χαρά τους.

Ο Κώστας και η Ελένη με νοσταλγία θυμούνται τα Σαββατοκύριακα εκείνης της εποχής. Τότε τα καταστήματα και τα εργοστάσια έκλειναν νωρίς το απόγευμα του Σαββάτου μέχρι το πρωί της Δευτέρας κι έτσι υπήρχε άφθονος χρόνος για τους εργαζόμενους να το ρίξουν έξω.

Χοροί, επισκέψεις σε σπίτια, γλέντια σε γιορτές, πικ νικ στην εξοχή, εκδρομές στις παραλίες και στις όμορφες επαρχιακές πόλεις όπως το Kinglake, πανηγύρια στις εκκλησιές και φυσικά το καθιερωμένο ελληνικό σινεμαδάκι τα σαββατόβραδα.

«Δουλεύαμε σκληρά, αλλά διασκεδάζαμε κιόλας», θα πουν και οι δύο.

Θυμούνται και γελάνε τους μυθικούς «καυγάδες» με τους Ιταλούς γείτονές τους για το φούτι, καθώς εκείνοι ήταν φανατικοί οπαδοί της Collingwood και οι γείτονες της Carlton. «Σπάγαμε πολύ πλάκα τότε», λένε ο Κώστας και η Ελένη.

Το ζευγάρι σε πρόσφατη φωτογραφία στην αυλή του σπιτιού τους. Φώτο: Supplied

ΚΡΑΤΑΕΙ ΧΡΟΝΙΑ ΑΥΤΗ Η ΚΟΛΩΝΙΑ

Στις 31 Ιανουαρίου, ο Κώστας και η Ελένη Μράκα συμπλήρωσαν 60 χρόνια γάμου. Τα νεαρά παιδιά που κάποτε κρατούσαν στο χέρι δυο φωτογραφίες στο λιμάνι της Μελβούρνης, τώρα πια έχουν αμέτρητα άλμπουμ γεμάτα υπέροχες αναμνήσεις από την κοινή τους ζωή. Απέκτησαν δύο παιδιά, το Χρήστο και την Ελευθερία – τα οποία είναι γεννημένα ακριβώς την ίδια ημέρα με δέκα χρόνια διαφορά – τέσσερις εγγονούς και δύο δισέγγονα.

Αναρωτιέμαι ποιο να είναι το μυστικό τους για έναν τόσο ευτυχισμένο γάμο και η απάντηση που δίνουν είναι απλή και αφοπλιστική. «Το μυστικό είναι η σκληρή ομαδική δουλειά και το να βάζεις την οικογένεια πάντα μπροστά. Έπειτα είναι η αλληλοκατανόηση και η αποδοχή ότι ο σύντροφός σου μπορεί να έχει άλλα ενδιαφέροντα, μα πάνω από όλα να μπορείς να απολαμβάνεις τις μικροχαρές της ζωής, όπως τα παιδιά και τα εγγόνια σου», θα πουν.

«Μεγαλώνοντας τους θυμάμαι να λένε συχνά: ‘Η ζωή δεν είναι εύκολη’ και πιστεύω πως τελικά αυτή η στάση τους ήταν που τους βοήθησε να ξεπερνούν όλες τις δυσκολίες και τις αναποδιές που συναντούσαν», θα πει η κόρη τους, Ρίτα.

Και δεν ήταν λίγες οι αναποδιές. Απώλειες συγγενών και φίλων, προβλήματα υγείας, όμως τίποτα δεν στάθηκε ικανό να τους κάνει να χάσουν το κουράγιο τους. Ο Κώστας έχει βηματοδότη και έχει κάνει επέμβαση αποκατάστασης γοφού. Η Ελένη, στα τριάντα της ήρθε αντιμέτωπη με τον καρκίνο αλλά τον ξεπέρασε. Στα 40 της υπήρξε θύμα τροχαίου και χρειάστηκε να νοσηλευθεί για πέντε μήνες, ενώ από τότε υποφέρει σιωπηλά από χρόνια οστεοαρθρίτιδα.

«Δεν χάσαμε ποτέ την επαφή μας με την κοινότητα και πάντα προσφέραμε ό,τι μπορούσαμε σε αυτήν», θα πουν αποκαλύπτοντας την πηγή της δύναμής και του κουράγιου τους.

Η συγχαρητήρια κάρτα του πρωθυπουργού Σκοτ Μόρισον με αφορμή την 60η επέτειο γάμου του ζευγαριού. Φώτο: Supplied

ΣΤΟΝ ΚΑΙΡΟ ΤΟΥ ΚΟΡΟΝΟΪΟΥ

Μία από τις δύσκολες περιόδους στη ζωή του ζευγαριού είναι και αυτή που διανύουμε όλοι μας, μετά το χτύπημα του κορονοϊού. Αποκλεισμένοι στο σπίτι τους από το φόβο μην μολυνθούν – όπως χιλιάδες άλλοι – μακριά από τα παιδιά, τα εγγόνια και τα δισέγγονά τους περιμένουν στωικά να περάσει αυτή η κρίση.

Η κατάσταση, λένε, τους θυμίζει τα παιδικά τους χρόνια στο χωριό την περίοδο της Κατοχής και του Εμφυλίου αλλά και του βαρύ χειμώνα που τους ανάγκαζε να μένουν κλεισμένοι στο σπίτι για να προστατευτούν από τους εχθρούς και το κρύο. Μαζεμένοι όλοι γύρω από το τζάκι έλεγαν ιστορίες και μάθαιναν καινούρια πράγματα κι έτσι οι οικογένειες δένονταν μεταξύ τους με δεσμούς τόσο γερούς που ούτε η ξενιτιά, ούτε ο αδυσώπητος χρόνος δεν μπόρεσαν να τους διαρρήξουν.

ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ ΚΙ ΑΥΤΟ

Γεννημένοι για τα δύσκολα και πιασμένοι χέρι – χέρι, ο Κώστας και η Ελένη δεν πρόκειται να υποχωρήσουν ούτε τώρα. Η γενιά τους γνωρίζει μονάχα ένα δρόμο, εκείνον που τους οδηγεί μπροστά γι’ αυτό γεμάτοι δυναμισμό, αυτοπεποίθηση και αισιοδοξία στέλνουν το δικό τους μήνυμα προς όλους στην αγαπημένη τους κοινότητα: «Υπομονή, θα περάσει κι αυτό».