Τι να γράψει κανείς για τον Χρήστο Νικολόπουλο… Η πορεία και οι αμέτρητες επιτυχίες του όλα αυτά τα χρόνια μιλάνε από μόνα τους. Από τη δεκαετία του ’60 έζησε από κοντά το ελληνικό τραγούδι και τους εκπρόσωπους του, πρωταγωνίστησε και πρωταγωνιστεί ως σύνθετης και ως δεξιοτέχνης του μπουζουκιού όλες αυτές τις δεκαετίες.
Βιωματικός γνώστης των λαϊκών δρόμων, ξεδιπλώνει ως σύνθετης μια μελωδική πτυχή που κουβαλάει αφομοιωμένο όλο το παρελθόν του λαϊκού τραγουδιού με απόηχους του ρεμπέτικου και μια λιτότητα στην απόδοση του «καημού» χωρίς αστικούς εξευγενισμούς.
Ο καταξιωμένος δημιουργός παραχώρησε αυτήν τη συνέντευξη στην «Espresso της Κυριακής» στο σπίτι του. Άνθρωπος χαμηλών τόνων και ευγενής, απάντησε σε όλα τα ερωτήματα με ειλικρίνεια και ξεδίπλωσε με τις αναφορές του μια μεγάλη περίοδο της ιστορίας της ελληνικής μουσικής, ενώ μίλησε αποκλειστικά και για το βιβλίο που ετοιμάζει να κυκλοφορήσει σε μικρό χρονικό διάστημα.

– Οι πληροφορίες μας λένε ότι ετοιμάζετε βιβλίο με όλα αυτά που ζήσατε από τότε που ξεκινήσατε να γράφετε τα πρώτα τραγούδια σας, το 1968, μέχρι σήμερα. Αληθεύει;
Είναι αλήθεια, έχω ζήσει τις χρυσές εποχές του ελληνικού τραγουδιού. Έχω περάσει από πολλά στάδια στη ζωή μου. Έχω θητεύσει δίπλα σε μεγάλους δασκάλους. Έχω δώσει πολλά στο λαϊκό τραγούδι. Έχω πάρει χαρές και πίκρες. Θεωρώ πως τώρα που το μυαλό μου είναι ακόμη καθαρό, πρέπει να καταγράψω όλα τα γεγονότα της ζωής μου. Είμαι υπέρ των βιογραφιών όσο ζουν οι άνθρωποι που ξεχωρίζουν. Έχω να πω πάρα πολλά, θα τα πω όλα.

– Σκοπεύετε να συμπεριλάβετε όλες τις στιγμές που σας σημάδεψαν; Θα μιλήσετε ακόμη και για τα παρασκήνια;
Βεβαίως, σε όλα θα αναφερθώ. Μάλιστα, θα υπάρχει και ξεχωριστό κεφάλαιο, στο οποίο θα αναφέρομαι στην ιστορία που είχα με γνωστό τραγουδιστή. Θα μάθουν όλοι και ποιοι ήταν από πίσω.

– Δεδομένου ότι γνωρίσατε, συνεργαστήκατε και αναγνωριστήκατε από όλους τους θρύλους του ελληνικού τραγουδιού, θα γνωστοποιήσετε άγνωστες πτυχές γεγονότων χωρίς φόβο και πάθος;
Έχω ήδη αφηγηθεί στον Κώστα Μπαλαχούτη που επιμελείται το βιβλίο σπάνιες στιγμές από την ιστορία της ζωής μου. Θα είναι κάτι σαν μυθιστόρημα, θα μοιάζει με τη ζωή καθενός που έχει παλέψει στη ζωή του.

– Πού βαδίζει πλέον, κατά τη γνώμη σας, το λαϊκό τραγούδι; Κατ’ αρχάς, υπάρχει ή ψυχορραγεί; Υπάρχουν δημιουργοί που να το πονάνε;
Το σήμερα δεν μοιάζει καθόλου με τις εποχές που ζήσαμε εμείς. Ίσως να υπάρχουν κάποια καλά τραγούδια, ελάχιστα όμως διαπρέπουν. Χάνονται μέσα στη θάλασσα των μέσων μετάδοσης. Ένα τραγούδι που το θεωρώ το καλύτερο της δεκαετίας και μεγάλη επιτυχία, είναι η «Πριγκιπέσσα» του Σωκράτη Μάλαμα.

– Σε ποιους μεγάλους λαϊκούς τραγουδιστές του παρελθόντος υποκλίνεστε και ποιους σύγχρονους θεωρείτε άξιους συνεχιστές των πρωταγωνιστών εκείνης της χρυσής εποχής;
Πράγματι, αξίζει να υποκλιθεί κανείς σε τραγουδιστές όπως ο Μπιθικώτσης, η Μοσχολιού, ο Καζαντζίδης, η Γκρέυ, η Πόλυ Πάνου, ο Αγγελόπουλος, ο ιδιαίτερος Στράτος Διονυσίου και βεβαίως ο μοναδικός Πάνος Γαβαλάς. Υπήρξαν σαφώς και οι νεότεροι, όπως η Αλεξίου, η Γαλάνη, ο Νταλάρας, ο Μητσιάς, ο Λιδάκης, η Αρβανιτάκη, ο Μητροπάνος και ασφαλώς ο μεγάλος Τερζής. Όλοι τους έγραψαν τη δική τους ιστορία. Τα τραγούδια μας αναδεικνύονται με τέτοιους τραγουδιστές και αξίζει να υποκλινόμαστε.

– Τι θα λέγατε σήμερα στον υπουργό Πολιτισμού σε σχέση με την αδιαφορία όλων των κυβερνήσεων για το ελληνικό τραγούδι και τους δημιουργούς του;
Ως γνωστό, η χώρα μας περνάει τραγικές στιγμές. Θα έλεγα πως το τραγούδι έχει παίξει μεγάλο ρόλο στον σύγχρονο πολιτισμό της Ελλάδας. Εμψύχωσε και παρηγόρησε. Το κράτος το χρησιμοποιούσε πάντα, αλλά ποτέ δεν μερίμνησε να προστατέψει τους δημιουργούς του. Ελπίζω να γίνει κάτι στο μέλλον.

Ο ΧΑΤΖΗΓΙΑΝΝΗΣ ΩΣ ΠΑΡΙΟΣ

– Ποιες νέες τραγουδίστριες σήμερα πιστεύετε πως έχουν τις προδιαγραφές για μια μεγάλη καριέρα;
Έχει αλλάξει το τραγούδι και οφείλουμε να το σεβαστούμε αυτό. Σήμερα π.χ. στη θέση της Μοσχολιού είναι η Ελεωνόρα Ζουγανέλη και η Νατάσα Μποφίλιου και από το «άλλο στρατόπεδο», η Νατάσα Θεοδωρίδου. Αντίστοιχα, υπάρχουν και άνδρες τραγουδιστές και τραγουδοποιοί που διαπρέπουν σήμερα. Π.χ. ο Σωκράτης Μάλαμας θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ο σημερινός Σαββόπουλος, ο Πλιάτσικας ο σημερινός Τουρνάς, ο Χατζηγιάννης ο σημερινός Πάριος, ο Πλούταρχος ο σημερινός Βοσκόπουλος κ.λπ. Όμως τα παλιά λαϊκά διαχρονικά τραγούδια θα ακούγονται πάντα.

– Συνεργαστήκατε με τις σημαντικότερες προσωπικότητες του ελληνικού τραγουδιού. Υπήρξαν κάποιες φορές κρούσματα αχαριστίας, αναίδειας, αδικίας και, αν ναι, πόσο άσχημα σας έκαναν να αισθανθείτε;
Για πάρα πολλά χρόνια έπαιξα ως μουσικός στο 80% της ελληνικής δισκογραφίας και συνόδευσα τους περισσότερους τραγουδιστές και συνθέτες στις συναυλίες τους. Δεν είχα άσχημες προσωπικές στιγμές με κανέναν. Αντιθέτως, από τους πιο πολλούς είχα έναν βαθύ σεβασμό. Οι περισσότεροι επίσης είναι φίλοι μου.

«ΠΑΤΡΙΔΑ ΔΑΝΕΙΣΜΕΝΗ»

– Γράψατε τόσα πολλά και μεγάλα τραγούδια, κάνετε κέφι να γράψετε κι άλλα; Με ποιους θα θέλατε να κάνετε κάτι μαζί;
Δεν κυνηγάω τη δισκογραφία όπως παλιά, εξάλλου τώρα δεν υπάρχει παρά ελάχιστη. Ομως μου αρέσουν κάποιοι σημερινοί τραγουδιστές. Από τους νεότερους μου αρέσει πολύ ο Νίκος Βέρτης. Πρόσφατα κάναμε έναν δίσκο με τον Μανώλη Μητσιά. Εγώ και ο Μιχάλης Τερζής. Οι στίχοι είναι του Κώστα Μαρδά. Λέγεται «Πατρίδα δανεισμένη». Αργότερα θα δούμε. Πάντως σήμερα δεν ξέρω αν αξίζει να γράφει κάποιος.

– Ποια είναι τα επόμενα σχέδιά σας;
Έχω μεγάλη εκτίμηση στον συνθέτη Δημήτρη Παπαδημητρίου. Τον θεωρώ ταλαντούχο και εξαιρετικό άνθρωπο. Συζητάμε για εμφανίσεις τον χειμώνα μαζί και μου αρέσει.

ΠΑΣΧΑΛΗΣ ΤΕΡΖΗΣ: «ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ ΦΙΛΟΣ ΜΟΥ»

– Λένε πως ο καλύτερος φίλος σας είναι ο Πασχάλης Τερζής. Θα μας πείτε ποιες είναι οι εμπειρίες σας από τη συνεργασία μαζί του;
Ο Πασχάλης είναι πραγματικός φίλος μου. Είναι από τους λίγους που ό,τι του ζητήσω, δεν λέει ποτέ όχι. Τον εκτιμώ αφάνταστα. Όμως πέρα από αυτά, μου έχει χαρίσει συγκλονιστικές ερμηνείες. Ο Τερζής τραγουδάει με φωνή που βγαίνει μέσα από την ψυχή του. Γι’ αυτό τον αγαπάω και εγώ και όλη η Ελλάδα.

«ΑΠΟΛΑΜΒΑΝΩ ΤΗ ΦΥΣΗ, ΤΟ ΨΑΡΕΜΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΓΓΟΝΟ ΜΟΥ»

– Τι δεν προλάβατε να χαρείτε στη διάρκεια της μεγάλης καριέρας σας; Την οικογένειά σας ίσως;
Πράγματι, όταν μεγάλωναν τα παιδιά μου, δούλευα είκοσι τέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρο. Η γυναίκα μου ήταν η ηρωίδα της οικογένειας και εγώ ο «αιμοδότης». Όμως τώρα χαίρομαι τον εγγονό μου Χρήστο Νικολόπουλο, που τον ζω και τον παρακολουθώ να μεγαλώνει.

– Αν ξαναρχίζατε σήμερα από την αρχή, τι δεν θα ξανακάνατε;
Δεν έχω μετανιώσει για τίποτε. Τώρα προσπαθώ να ζήσω περισσότερο άλλα πράγματα. Ποιοτικές στιγμές με την οικογένειά μου, τα σκυλιά μου, το ψάρεμα, τη φύση και να πίνω τον καφέ μου στο καφέ «Fruzaty» στη Νέα Κηφισιά, με τους καλούς φίλους μου, καλαμπουρίζοντας και αναλύοντας τις τρέχουσες καταστάσεις.

– Σας έχει επηρεάσει η κρίση; Και στην καθημερινότητά σας και στην έμπνευσή σας;
Πάρα πολύ και όχι μόνο προσωπικά. Είμαι πολύ πικραμένος που βλέπω τη δυστυχία γύρω μου. Ανθρώπους με αξιοπρέπεια να έχουν προσφέρει τόσα και να τους φέρονται τόσο άδικα και βάρβαρα. Έχω την εντύπωση πως οι πολιτικοί κοιτάνε μόνο το τομάρι τους.

ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΒΡΑΔΙΕΣ… ΑΛΛΙΩΤΙΚΕΣ

– Στις 21, 22, 28 και 29 Σεπτεμβρίου στο θέατρο Βεργίνα του «Regency Casino Thessaloniki» πρόκειται να παρουσιάσετε ένα παζλ αναμνήσεων και τραγουδιών από την αρχή της πορείας σας μέχρι σήμερα. Σε ποια γεγονότα θα επικεντρωθείτε και τι ακριβώς σημαίνει η παρουσίαση των αναμνήσεων που αναφέρετε;
Στην αρχή της βραδιάς θα παίζεται ένα βίντεο με σπάνιες στιγμές από τη ζωή μου, από ζωντανές εμφανίσεις, συναυλίες, εκπομπές στην τηλεόραση κ.λπ. Θα παίξουμε τις περισσότερες επιτυχίες μου που θα τις τραγουδήσουμε ο Γεράσιμος Ανδρεάτος, η Ειρήνη Χαρίδου αλλά και εγώ. Τέλος, θα παρουσιάσω και μια σειρά από τραγούδια μεγάλων δημιουργών που αναφέρονται στη Θεσσαλονίκη. Όλοι όσοι έρθουν θα ζήσουν μια βραδιά αλλιώτικη.

– Δεν είναι η πρώτη φορά που εμφανίζεστε εκεί. Ποια ήταν η προηγούμενη εμπειρία σας σε αυτόν το χώρο και με ποιους θα συνεργαστείτε τώρα για τις συναυλίες σας στη Θεσσαλονίκη.
Πριν από μερικά χρόνια ένας σκηνοθέτης, ο Σταύρος Σιδεράς, παρουσίασε τη ζωή μου μέσα από τα θέματα των τραγουδιών μου. Μια μουσική παράσταση με ηθοποιούς, χορευτές, σκηνικά κ.λπ. Ήταν σαράντα πέντε ημέρες από τις καλύτερες της ζωής μου. Η αίθουσα Βεργίνα βρίσκεται μέσα στο «Regency Casino» και είναι καταπληκτικός χώρος.